Θυμάμαι ήταν Πάσχα του 2006. Φοιτητής ακόμα τότε, και όλοι από την παρέα είχαμε επιστρέψει για διακοπές στο πατρικό. Όλα καλά, ώσπου μια μέρα, ένας πολύ καλός μου φίλος που είχαμε, έχοντας επιστρέψει και εκείνος στο Βόλο για διακοπές, μου λέει πως έρχονται οι Sick of it All στην Αθήνα, ρωτώντας με αν θα έψηνα να κατέβω μαζί του για την παρέα. Η αλήθεια είναι πως τότε, δεν τους ήξερα. Όπως δεν ήξερα πολλά πράγματα περί hardcore, καθώς οι μοναδικές hardcore μπάντες που είχα δεί ζωντανά μέχρι τότε -και αυτό γιατί είχανε έρθει στο Βόλο, ήτανε οι Stampin’ Ground και οι Integrity.
Για να με ψήσει λίγο παραπάνω να κάνουμε μαζί τη διαδρομή Βόλος-Αθήνα και πίσω, μου δίνει να ακούσω το “Call to Arms” και το “Scratch the Surface”. Εντάξει, μέσα σε λίγα λεπτά ακρόασης κάταλαβα το πόσο δυνατή μπάντα είναι και ότι live 1000% τα σπάνε και πως θα ήταν κρίμα να χάσω ένα τέτοιο live. Χωρίς δεύτερη σκέψη ενημερώνω το φίλο μου ότι σίγουρα πρέπει να πάμε και χωρίς πολλά πολλά κλείνουμε εισητήρια για Αθήνα. Μέσα σε 3 με 4 μέρες κάταφερα να ακούσω όσο γίνοταν περισσότερα κόμματια από όλη τη δισκογραφία τους καθώς και το τότε νέο τους άλμπουμ, “Death to Tyrants” που ήτανε ο δίσκος για τον οποίο περιοδεύανε.
Μία μέρα πρίν, ο φίλος μου ανακοινώνει ότι τελικά κατι του έτυχε και δεν θα μπορέσει να έρθει. Kαι έτσι αποφασίζω να κατέβω μόνος μου. Ήτανε κάτι πρωτόγνωρο για μένα τότε η μουσική τους που δεν ήθελα να τους χάσω με τίποτα. Θυμάμαι να έχω κατέβει από νωρίς στα Εξάρχεια και να έχω στηθεί απ’ έξω από το Underworld, όπου θα γινότανε το live και να περιμένω με ανυπομονησία να έρθει η ώρα να ανέβουν στη σκηνή. Κόσμος είχε μαζευτεί από πολύ νωρίς και παρόλο που ήμουνα μόνος μου δεν άργησα να γνωρίζω και άλλους που είχανε έρθει και αυτοί από επαρχία. Το υπόγειο του Underworld είχε κυριολεκτικά γεμίσει ασφυκτικά σε σημείο να μην μπορέσεις να αναπνεύσεις, με τη μυρωδιά του ιδρώτα να είναι κάτι παραπάνω από έντονη. Όταν εμφανιστήκαν στην σκηνή έγινε ο κακός χαμός. Απίστευτη ενέργεια από μεριάς της μπάντας με σώματα να πετάνε στον αέρα καθώς τα stage diving γινόντουσαν καθόλη την διάρκεια του live, όσο το stage ήταν έτοιμο να εκραγεί. Απίστευτη εμπειρία που μέχρι σήμερα δεν έχω ξεχάσει, μακράν από τα καλύτερα live που έχω πάει.
Αφού τέλειωσε το live προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια μου και το μαγαζί έμοιαζε περισσότερο με πεδίο μάχης. “Συναυλίες βίας”, όπως σύνηθιζε να λέει κάποτε ένας φίλος, θέλοντας να τονίσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι μετά από μια τέτοια εμπειρία. Φεύγοντας, θυμάμαι τους Sick Of It All να συζητάνε με τον κόσμο χαλαρά και να βγάζουνε φωτογραφίες, σαν να μην έχει προηγηθεί μόλις ένας κυριολεκτικός πόλεμος με ιδρώτα, αλκοόλ και ακραίο ξυλίκι.
Το Σάββατο 10 Ιουνίου, θα έχουμε την χαρά να τους ξαναδούμε από κοντά στο An Club, υπό την αιγίδα της Hardtimes Athens, για να επαναληφθεί ένα τόσο retro πλέον σκηνικό.
