English
Last Updated on 20:53 by Giorgos Tsekas
Σαν μητέρα δύο ετών παιδιού, δεν έχω την πολυτέλεια να πηγαίνω όποτε και όπου θέλω, πόσο μάλλον να παρευρεθώ σε κάποιο live εκτός της πόλης που μένω με την ευκολία που είχα στα νιάτα μου ή όταν ζούσα στο εξωτερικό. Περασμένα μεγαλεία…. Από την άλλη όλο αυτό με έχει κάνει εξαιρετικά επιλεκτική, και η συναυλία των Pestilence νομίζω είναι καλύτερος τρόπος για να το επιβεβαιώσω. Τα δυνατά support (και η παρέα που προτιμούσε Σαλόνικα από Αθήνα-αν και έτσι έχασα Acid Death…) ήταν έξτρα λόγος να ανηφορίσουμε προς τα πάνω την ημέρα εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Το πρωί πορεία… το βράδυ…μας έχωσε ο αρχισυντάκτης για δουλειά! Ανταπόκριση λοιπόν σε ένα αγαπημένο σχήμα, που παρότι το λαιναπ είναι αγνώριστο από τις χρυσές εποχές του που μας έκανε να το αγαπήσουμε, εντούτοις αυτό μας χάρισε μια μοναδική συναυλιακή βραδιά.
Που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Οι Psalm ξέρουν πολύ καλά να ζεσταίνουν τον κόσμο που αδημονεί να δει μεγάλα σχήματα του εξωτερικού αλλά πιστεύω πως βρίσκονται ένα κλικ πριν γίνουν αυτοί χεντλάινερς. Το τελετουργικό, θεοσκότεινο και σαφέστατα μπρουτάλ (sic) death metal τους βασίζεται στον ήχο 2 μεγαθηρίων του χώρου τους Immolation και τους Ιncantation, αλλά είναι τόσο το μεράκι και το προσωπικό στοιχείο που βάζουν τα μέλη τους που οι επιρροές περνάνε σε δεύτερη μοίρα σχεδόν άμεσα. Παίζουν με τους ρυθμούς εναλλάσσοντας τις ταχύτητες και μπλέκοντας μυστηριακές μελωδίες, ανίερα ριφφ και lead με ψαλμωδίες και κτηνώδη φωνητικά. Δεμένο, σφικτό σύνολο που το ξαναλέω μετράει μέρες πριν την είσοδο στους ομίλους του τσάμπιονς λίγκ..
Το έτερο σαπόρτ είναι και αυτό από Θεσσαλονίκη, παίζει και αυτό στην έδρα του, ο κόσμος-όπως και στους Psalm- είναι εκεί δεν κάνει τσιγάρο έξω και υποστηρίζει, συμμετέχει, γουστάρει. Με τους στίχους ή λόγω της φύσης της μουσικής τους ας πούμε ορθότερα, την θεματολογία να είναι κυρίαρχη στα τραγούδια τους, με το έντονο κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο και προβληματισμό, οι Head Cleaner απέδωσαν με χειρουργική ακρίβεια (…ψυχοπαθή ιατρού) το γεμάτο οργή και τραγουδάρες σετλιστ τους, έχοντας σε μεγάλα κέφια τον Δημήτρη στο μικρόφωνο, σχεδόν καταπληκτικό ήχο και τον Λευτέρη στο μπάσο να μοιράζει γκρούβες.
Στα των Pestilence τώρα…
Δεν ξέρω πόσοι ακούσατε το τελευταίο τους άλμπουμ τους Hadeon, αλλά ειλικρινά μπείτε στον κόπο. Μια επιστροφή στο παλιομοδίτικο αμερικανοθρεμμένο -αν και ταυτόχρονα έντονα ευρωπαϊκό- Death Metal με πάμπολλα τεχνικά σημεία και άρτια εκτελεσμένο άλμπουμ που τιμά την κληρονομιά της μπάντας και συνδέει με ευκολία το Spheres με τα πρώτα αλλά και το παρόν τους. Λογικό λοιπόν να ακούσουμε κομμάτια από αυτό, για την προώθηση του που κουμπώσανε τέλεια με τα κλασσικά της Van Drunnen περιόδου, τότε που το θρασοντεθ τους μοίραζε πόνο και μυαλά στα μπλέντερ. Το δέσιμο των μελών είναι εξαιρετικό με το μπασίστα Tilen Hudrap, πρωην σεσσιονά σε Testament και Vicious Rumors, να παίζει τον κώλο του, με καθαρό και σφιχτό-τσιμεντένιο ήχο που συζητιόταν συνέχεια ανάμεσα στους παρευρισκομένους. Ο Patrick Mameli μπορεί να μην έχει το λαρύγγι πολλών μεγάλων του Death Metal αλλά στέκεται παραπάνω από αξιοπρεπέστατα, σχεδόν εξαιρετικά πίσω από το μικρόφωνο ενώ η ακέφαλη κιθάρα του απλά σπέρνει. Πάρτε σετλιστ και δείτε-καταλάβετε μόνοι σας τα χάιλαιτ… Non Physical Existent, Μalleus Maleficarum / Antropomorphia, Commandments, Subordinate to the Domination, Dehydrated, Chronic Infection, The Secrecies of Horror, Bitterness, Twisted Truth, Land of Tears, Free Us Temptation, Prophetic Revelations, Presence of the Dead, Mind Reflections, Out of the Body.
Να σημειώσω πως το κοινό πλην 4-5 ατόμων ήταν πάνω από 35 ετών κάτι που μας έκανε κάτι σαν λυκειακό reunion των 90’s και μας υπενθύμισε πως η νέα γενιά μάλλον θα πάει από υπερβολική δόση ροκ ή στόνερ…
