English
Last Updated on 18:15 by Giorgos Tsekas
Είδος: Technical Thrash
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία: 7hard
Έτος: 2019
Λίγο πριν την κυκλοφορία του εν λόγω δίσκου η εταιρία τους 7hard και το συγκρότημα διοργάνωσε μια προακρόαση του δίσκου. Είναι αλήθεια πως πάνε πάνω από τρεις μήνες από εκείνο το απόγευμα. Δυο μέρες πριν το event καθόμασταν σε ένα καφέ στα Eξάρχεια με ένα παιδί που ενδιαφέρονταν να μπει στην ομάδα του περιοδικού. Αν και θα ήθελα να πάω πάνω στην κουβέντα, επέλεξα σαν πρώτη του «αποστολή» την προαναφερθείσα προακρόαση. Εκείνη την ώρα ένας πλανόδιος πουλούσε μεταχειρισμένα βιβλία. Μόλις τέσσερα είχε πάνω του και τα έδινε όλα μαζί δέκα ευρώ. Φυσικά δεν έδωσα τόσα, μιας και ο άνθρωπος έδειχνε να έχει μεγάλη ανάγκη και δεν θα τον εκμεταλλευόμουν με τίποτα, όποτε του άφησα τα τρία βιβλία, αγοράζοντας μόνο το ένα, σε μια λιγότερο συμφέρουσα τιμή για μένα, αλλά χαλάλι του. Μάλιστα το συγκεκριμένο βιβλίο το είχα στην κατοχή μου. Μια συλλογή από ιστορίες του Ο. Χένρι. Τίτλος: «Εξομολογήσεις Ενός Ευθυμογράφου» , μια συλλογή διηγημάτων. Το έκανα για να τον δωρίσω στον νέο συνεργάτη (τότε) και πλέον φίλο. Ο λόγος ήταν πως η ομότιτλη ιστορία διηγείται έναν ευθυμογράφο που κερδίζει την αγάπη και τον σεβασμό όλων με τις ιστορίες του και κάποια στιγμή φτάνει σε συγγραφικό τέλμα, αφού κάθε συζήτηση του, κάθε ερέθισμα που δέχεται από κάποιο σημέιο και μετά, προσπαθεί να το φέρει στα μέτρα του, ώστε πάνω σε αυτό να σκαρώσει μια εύθυμη ιστορία. Αυτό φύσει αδύνατο να πετυχαίνει χρονικά εσαεί για τον ήρωα της ιστορίας, τον οδηγεί σε μαρασμό και σε στείρα έμπνευση, αλλά και στη δυσμένεια του κοινού του και του κύκλου του. Κάτι αντίστοιχο παθαίνουμε και εμείς -που τρομάρα μας- ασχολούμαστε με την παρουσίαση-κριτική δίσκων, όπου ουσιαστικά λέμε την γνώμη μας και σε κάθε αναζήτησή δίσκου που πέφτει στα χέρια μας, ειδικά καινούριο υλικού, μπαίνουμε στην διαδικασία να δούμε τι θα γράψουμε για αυτό. Δεν ξέρω αν μπήκε καν στον κόπο να το διαβάσει πάντως…σίγουρα δεν έστειλε ποτέ για την προακρόαση, ούτε καν κριτική για το άλμπουμ. Δεν πειράζει, γιατί έχει στείλει πολλά από τότε, ίσως και σε είδη που του ταιριάζουν περισσότερο…εγώ όμως ακούγοντας, έστω και με τόση καθυστέρηση το Primal Energies βρήκα επιτέλους κάτι να ακούσω σαν «απλός» ακροατής και όχι σαν δημοσιογράφος. Χωρίς να πρέπει να σκεφτώ τι θα γράψω, πως θα το πω στους αναγνώστες του Invader. Και στην εποχή που όλα ξεχνιούνται σε χρόνο dt, κάτι τέτοιο είναι διπλά σημαντικό. Μουσικά το άλμπουμ συνεχίσει με το πειραματικό μοτίβο που υφαίνει ο Μπετίνης τα όνειρα του. Τεχνικό Thrash, με μπολιάσματα από προοδευτικά στοιχεία όπως ο ήχος από σαντούρι στο “Reality And Fear” σε μια έθνικ (και όχι φολκ) πινελιά, να εμπλουτίζουν τον ήδη δεκτικό σε ετερόκλητα όργανα ηχοχρώματα, όπως το σόλο από σαξόφωνο στο “My Bloody Crown”. Θυμίζει σε σημεία Coroner, όχι αποκλειστικα λόγω της πολύ δυνατής και μεστής παραγωγής του Tommy Vetterli (Coroner και Kreator). Δεν υστερεί σε επιθετικότητα, ούτε γέρνει προς την πολυπλοκότητα σε βάρος του ακραίου στοιχείου, μα όλα γίνονται με τρόπο φυσικό και ουχί επιτηδευμένα. Μάλλον η καλύτερη στιγμή τους σαν σύνολο και σίγουρα η πιο ώριμη. Ο πήχης ήταν ψηλά, δεν ανέβηκε τώρα…
