English
Last Updated on 00:07 by Giorgos Tsekas
Είδος: Doom Metal, 70’s prog
Χώρα: Ένας Ισπανός, ένας Αμερικανός, ένας Γερμανός, ένας Σουηδός και ένας Έλληνας (ανέκδοτο το κάναμε μου φαίνεται)
Εταιρία: The Church Within Records
Χρονιά: 2014
Εάν το album σου δεν είναι ένα cult αριστούργημα, εάν δεν λέγεται “Dopesmoker”, εάν δεν έχει χτιστεί ένας μύθος γύρω από αυτό λόγω γεγονότων όπως η χρήση της προκαταβολής που σου έδωσε η εταιρία για αγορά χόρτου ή πολύ απλά εάν το συγκρότημά σου δεν λέγεται Sleep, τότε η κυκλοφορία ενός δίσκου που περιέχει μόνο ένα τραγούδι διάρκειας μίας ώρας είναι μια πολύ τολμηρή (το λιγότερο)κίνηση.
Τελικά είναι δικαιολογημένη η τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση του Jondix που είναι και ο mastermind (σύνθεση, στίχοι, artwork)που κρύβεται πίσω από αυτήν την κυκλοφορία; Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ο εν λόγω καλλιτέχνης, που ίσως κάποιοι να τον γνωρίζουν από την συμμετοχή του στους Eight Hands for Kali και Great Coven, έχει σίγουρα έναν λόγο να έχει ανεβασμένο ηθικό, αφού για την δημιουργία του “Pentalpha” μάζεψε τρεις μουσικούς που ο καθένας έχει την δική του ιστορία στον χώρο.
Στα φωνητικά βρίσκουμε τον Mats Levén. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με τους Yngwie J. Malmsteen, Candlemass, Therion και Firewind, αλλά πάνω από όλα (και δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός σε αυτό που λέω)ήταν η φωνή της πρώτης δισκάρας των Krux. Στα τύμπανα βρίσκουμε τον Marco Minnemann, ντράμερ του Steven Wilson και παλιότερα των Kreator και Joe Satriani. Τέλος, το μπάσο και τα πλήκτρα τα έχει αναλάβει ο Joseph Diaz ο οποίος εκτός από την κοινή του θητεία με τον Jondix στους Eight Hands for Kali, είναι και ο κιθαρίστας των Jon Oliva’s Pain. Να μην ξεχάσω να αναφέρω και τα guest φωνητικά του «δικού μας» Tas Danazoglou.
Δεν μπορείς να πεις, ο τύπος έχει μαζέψει πολύ δυνατό team. Και μπήκε και σε πολύ μεγάλο κόπο αφού όλα τα μέλη προέρχονται από διαφορετική χώρα. Έτσι το album έπρεπε να ηχογραφηθεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη (L.A., Βαρκελώνη, Στοκχόλμη). Πάμε λοιπόν να δούμε τι λέει και η μουσική που έγραψε. Υπενθυμίζω πως το “Pentalpha” αποτελείται από ένα μόνο τραγούδι το οποίο δεν χωρίζεται σε επιμέρους parts-tracks.
Το τραγούδι ξεκινάει με μία οκτάλεπτη εισαγωγή που περνάει από κάποια 70’s πλήκτρα σε βιολιά, βροχή, ποίηση, κάποιες ακουστικές κιθάρες και (επιτέλους)την φωνή του Levén. Όχι και “Shine on You Crazy Diamond” αλλά ok. Με το που ακούγεται το πρώτο riff του δίσκου όλα γίνονται αμέσως καλύτερα και η μπάντα δείχνει να διαπρέπει στο doom στοιχείο… Βέβαια γύρω στο εικοστό λεπτό του τραγουδιού αυτό δεν έχει πλέον και πολύ μεγάλη σημασία αφού υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να έχεις ήδη αρχίσει να ασχολείσαι με κάτι άλλο και να μην δίνεις τόση σημασία στο τι ακούς (αν το ακούς ακόμα). Δεν λέω, ο Jondix έχει γράψει κάποια πολύ καλά riff, ο Marco Minnemann παίζει τις κάλτσες του και ο Joseph Diaz έχει παίξει δύο τεράστιες σολάρες (μία στην κιθάρα και μία στα πλήκτρα). Από την άλλη όμως δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που θα ακούσει όλο τον δίσκο μόνο και μόνο για να ακούσει αυτά τα τρία-τέσσερα εξαιρετικά σημεία που έχει. Επίσης, είναι τέτοια η δομή του τραγουδιού που οι όποιες καλές ιδέες επαναλαμβάνονται τόσες φορές που στο τέλος κουράζουν. Και από την στιγμή που η επανάληψη είναι βασικό στοιχείο στο doom, ίσως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και τόοοοοσο καλές ιδέες.
Κρίμα.
Υ.Γ.: Καλή χρονιά σε όλους
3/6
