Καλησπέρα, Anabelle, ελπίζω να είσαι καλά. Σαν ένα πρώτο βήμα, θα ήθελες να μας συστηθείς;
Καλησπέρα! Είμαι η Anabelle, τραγουδίστρια/μουσικός, παίζω λύρα και συνθέτω. Είμαι επίσης από το Λονδίνο, γνωστή για τη δουλειά μου με τους Veile στα φωνητικά, όπως και λόγω της συνεργασίας μου με τους Cradle of Filth και Devilment.
Έχεις ένα αρκετά ισχυρό μουσικό background ακαδημαϊκά. Παρόλα αυτα, ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τον ακραίο ήχο όσο “μεγάλωνες” σαν μουσικός;
Ο ακραίος ήχος ήταν ένα τεράστιο μέρος της ζωής μου όταν μεγάλωνα, ιδιαίτερα ως έφηβη. Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου θυμωμένο άτομο και κατάλαβα στα ενήλικα μου χρόνια ότι αυτό οφειλόταν στο ότι χρησιμοποιούσα ακραία μουσική για να εκτονωθώ. Συχνά έβρισκα αυτό το στυλ μουσικής πολύ λυτρωτικό, ήταν σαν ένας φίλος που ήταν πάντα εκεί για να με καθοδηγήσει στα συναισθήματά μου.
Με τούτα και με κείνα, ποια ήταν η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με τον καταραμένο χώρο της heavy metal μουσικής;
Ήταν πάντα στη ζωή μου: ο μπαμπάς μου άκουγε μπάντες όπως οι Metallica και οι Iron Maiden… έτσι ο σπόρος φυτεύτηκε από πολύ μικρός για να εξερευνήσω αυτόν τον κόσμο της μουσικής!
Ας μιλήσουμε για το “The Ghost Sonata” και τους Veile!
Το αγαπημένο μου θέμα! Οι Veile είναι ένα blackened horror metal συγκρότημα με εμένα στα φωνητικά, τον κιθαρίστα Charles Edward Alexander Hedger [MAYHEM, R-KOMPLEX] και τον ντράμερ Frank Skillpero [ai.GOD DETHRONED, THE MONOLITH DEATHCULT]. Κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο μας EP, «The Ghost Sonata» στα τέλη Αυγούστου του τρέχοντος έτους. Οι Veile ζωντανεύει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα περασμένων εποχών με black metal διασκευές τρόμου και λυρικά θέματα σχετικά με τη μαγεία έως τη σκοτεινή φολκλόρ. Πυλώνας μας είναι η αφήγηση, επομένως τα φωνητικά και η μουσική καθοδηγούνται από αυτόν τον χαρακτήρα και την αφήγηση. Στιχουργικά, πρόθεσή μου είναι να διηγηθώ τις ιστορίες από μια διαφορετική οπτική γωνία, ιδιαίτερα εξερευνώντας φωνές που έχουν «καλυφθεί» στην ιστορία.
Αν κάποιος κάνει μια βόλτα στα social media σου, και ειδικότερα στο Youtube, θα βρει μερικά υπέροχα, σκοτεινά κομμάτια που φέρουν την υπογραφή σου, όπως «Awaken», «Carpe Noctem», κ.λπ. Πότε περίπου γράφτηκαν αυτά και ποια ήταν η κύρια επιρροή πίσω τους;
Μερικά από τα κομμάτια αυτά υπάρχουν εδώ και κάμποσο καιρό, αλλά φέτος μάζεψα το θάρρος να τα δημοσιεύσω! Συχνά παρασύρομαι στο δικό μου κόσμο και στα συναισθήματα, ενώ θα χρησιμοποιήσω τη μουσική για να τα διοχετεύσω. Συχνά υπάρχει μια σκοτεινή ομορφιά σε αυτά. Έχω λίγο «mad genius» όταν γράφω (μείον το genius!). Πετάγομαι από το κρεβάτι όταν με παίρνει ο ύπνος ξαφνικά με πολλή έμπνευση, ή θα βγω έξω να περπατήσω και θα πάρω μια ιδέα και θα πρέπει να τη «βάλω κάτω» πριν εξαφανιστεί. Όσο για τους τίτλους των κομματιών, μόνα τους βαπτίστηκαν βασικά – όπως και στον Χάρι Πότερ, το ραβδί διαλέγει τον μάγο!
Στο μεταξύ, μπήκες στους Cradle of Filth και κάνατε ένα υπέροχο άλμπουμ μαζί, το “Existence Is Futile”! Πώς ήρθες σε επαφή μαζί τους αρχικά, ήσουν οπαδός προτού γίνεις μέλος;
Ευχαριστώ! Ασχολήθηκα με τους Devilment για λίγο, οπότε ο Dani Filth ήταν εξοικειωμένος με τον τρόπο γραφής μου και τα φωνητικά μου. Θα έλεγα ότι ήμουν ένας απλός ακροατής…Δεν μπορούσα δηλαδή να σας πω τα ονόματα κάθε κομματιού ή τη χρονιά που κυκλοφόρησε το κάθε άλμπουμ.
Ας πούμε, ότι αυτή τη στιγμή εγκαταλείπεσαι σε ένα νησί και έχεις μόνο πέντε δίσκους στα χέρια σου για το υπόλοιπο της ζωής σου.. Ποιοι θα ήταν αυτοί;
Ουφ! Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, είμαι απαίσια με τέτοιες αποφάσεις…θα ήταν απάτη αν έπαιρνα κάποιο compilation;
Οι μουσικοί κάνουν πολλά στο σύνολό τους για πολλές δεκαετίες, με τα πράγματα να κορυφώνονται το 2020, με όλες τις περιοδείες να πρέπει να αναβληθούν, συναυλίες να ακυρώνονται ή να προγραμματίζονται εκ νέου σε ένα άγνωστο μέλλον κ.λπ. Εκτός από τον Covid 19, αυτό που δημιούργησε αυτή η ένταση μεταξύ των μουσικών μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, που τελικά οδήγησε στο κίνημα «Support Art Woekers», με τα μέλη του πληρώματος να βγαίνουν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν κ.λπ. τελικά τι ήταν;
Η πανδημία ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλα τα δημιουργικά όντα. Για πολλούς μουσικούς, το κύριο εισόδημά μας είναι από τις περιοδείες, επομένως το να μην είναι πλέον βιώσιμος αυτός ο πόρος, σημαίνει ότι επέφερε τεράστιες δυσκολίες για πολλούς οικονομικά (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου). Υπάρχει επίσης κάτι στο ότι η ζωντανή μουσική είναι μια εμπειρία, μια εμπειρία που αντηχεί τόσο στο σώμα όσο και στο μυαλό. Μέρος της δουλειάς μας είναι και το οπτικό κομμάτι – επιδιώκουμε να συνδεθούμε και να μοιραστούμε την τέχνη μας και να ανταποδώσουμε με συναισθήματα. Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία, και ειδικά για μένα, είναι εκεί που νιώθω πραγματικά ζωντανή και που έχω σκοπό. Το να μην μπορείς να συμμετάσχεις σε αυτό, μαζί με την οικονομική ανησυχία, ήταν μάλλον δύσκολο.
Πιστεύεις ότι όταν τελειώσει ο Covid 19, θα είναι μια στιγμή που οι μουσικοί θα μάθουν να πατούν λίγο περισσότερο στο έδαφος τους, ειδικά εκείνοι για τους οποίους η μουσική δεν αποτελεί πρωταρχικό εισόδημα;
Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εμάς είμαστε έτοιμοι να βγούμε στο δρόμο! Λένε ότι με την απουσία η καρδιά λησμονεί, οπότε φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι μουσικοί θα θέλουν να βγουν εκεί έξω. Οι περισσότεροι μουσικοί που ξέρω (σε όλα τα επίπεδα) έχουν κάποιου είδους πρωινής δουλειάς ή κάνουν πράγματα παράλληλα ούτως ή άλλως. Ελπίζω πως τα τελευταία δύο χρόνια θα έχει φουντώσει το πάθος για τη δημιουργία μουσικής για πολλούς.
Επίσης, υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και στις νεότερες ηλικίες, που καθόρισε τα μουσικά κύματα. Αυτό σε ανησυχεί ή βλέπεις ως κάτι θετικό τις μικρότερες γενιές που ασχολούνται με τέτοια κοινωνικά ζητήματα;
Από την εμπειρία μου στην άσκηση της εθνογραφίας, διαπιστώνω ότι όλα αυτά τα στοιχεία είναι αλληλένδετα, είτε το βλέπουμε είτε όχι. Η μουσική είναι ένα εξελιγμένο δίκτυο και καθώς δημιουργείται από ανθρώπους (αναμφίβολα!) συχνά αντικατοπτρίζει κοινωνικές κατασκευές με κάποια μορφή, όπως η πολιτική. Τα αντικατοπτρίζουμε μέσα από εμάς και τη μουσική μας και αντίστροφα, έτσι είναι πάντα εκεί. Νομίζω ότι νιώθουμε πιο ασφαλείς τώρα, είμαστε πιο στοχαστικοί και αυτό είναι ένα θετικό βήμα.
Οι παλαιότεροι μουσικοί ισχυρίζονται ότι η ζωή στην περιοδεία δεν θυμίζει σε τίποτα πλέον το χθες με το σήμερα.. Τούτου λεχθέντος, οι νεότεροι μουσικοί είναι λίγο πιο προνομιούχοι στο δρόμο παρά στη δεκαετία του ’80 ή της δεκαετίας του ’90. Συμφωνείς ή διαφωνείς;
Αλίμονο, δεν θα μπορούσα να ξέρω, καθώς δεν ήμουν εκεί! Μπορώ να φανταστώ όμως ότι υπάρχουν διαφορετικές προκλήσεις και στις δύο γενιές. Πρώτον, η μη συχνή χρήση του διαδικτύου ως πηγή προώθησης τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι συχνά αυτό μπορεί να είναι και περιοριστικό, καθώς, παρόλο που η προσβασιμότητα είναι αυξημένη, υπάρχει υπερφόρτωση πληροφοριών, ενώ προσπαθούμε συνεχώς να συμβαδίζουμε με έναν εικονικό κόσμο.
Πώς περνάει η Anabelle Iratni τον χρόνο της στο σπίτι, όταν δεν περιηγείται σε meme pages για πουλιά;
Με τσάκωσες! Περνάω πολύ χρόνο βλέποντας memes. Μου αρέσει να περνάω τον χρόνο μου με τα φτερωτά παιδιά μου, έχω lutino cockatiels και budgies. Έχουν πάρα πολλή πλάκα, έτσι δεν χρειάζεται να ανοίγω συχνά την τηλεόραση! Κυρίως, περνάω τον χρόνο μου. συνθέτοντας και τραγουδώντας.
Τι είναι προς το παρόν σημειωμένο στο ημερολόγιό σου όσον αφορά τα επερχόμενα χρόνια ή έστω τις μέρες;
Δυστυχώς, όλα είναι πολύ αβέβαια με τους περιορισμούς και τα ταξίδια λόγω του Covid αυτή τη στιγμή. Ελπίζω να περιοδεύσω με τους Veile στο εγγύς μέλλον. Αυτήν τη στιγμή δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό, ώστε να έχουμε αρκετά κομμάτια για ένα live set, κάτι που είναι μάλλον συναρπαστικό! Μπορείτε να μας ακολουθήσετε για νεότερα.
