16.2 C
Athens

Anomalie – Refugium

Published:

Last Updated on 17:27 by Lilliana Tseka

Είδος: Post-Black Metal
Χώρα: Αυστρία
Εταιρεία: Art of Propaganda
Έτος: 2015

Θυμάμαι να βλέπω το ντεμπούτο των Anomalie “Between the Light” πέρσι και θυμάμαι επίσης ότι το παρέλειψα γιατί είχα πάρα πολλή μουσική να ακούσω τότε. Είναι εύκολο να ξεχάσεις τελείως μια μπάντα έτσι οπότε έχασα επαφή μέχρι το δεύτερο δίσκο “Refugium” που βγήκε φέτος, κάτι που μου θύμησε την ύπαρξή τους και με τσίμπησε να τους ακούσω.

Το Αυστριακό σχήμα παίζει post-black metal με όλα τα γνωστά του χαρακτηριστικά και αυτό θα πρέπει να είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς ακούγοντας ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα από το υλικό τους. Οι στίχοι τους και αυτοί δεν είναι τόσο ακραίοι όσο στο τυπικό black metal, όπου κινούνται σε θέματα ονείρων, συναισθημάτων και της ζωής της ίδιας, ενώ η μουσική είναι σε μεσαίες ταχύτητες, αρκετά μελωδική κλίνοντας προς τη μελαγχολία, προσφέροντας κραυγές αλλά και αρκετά καθαρά φωνητικά.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε διαβάσει αυτή την περιγραφή πολλές φορές για πολλές μπάντες αν έχετε όντως ακούσει παρόμοιες μπάντες και διαβεβαιώ ότι θα ξέρετε εκ τον προτέρων αν σας αρέσει ή όχι. Εγώ είχα περάσει από το atmospheric / post-black κάποια χρόνια, οπότε πάντα το ψάχνω, όμως οι τίμιοι, καθαρόαιμοι μπλακάδες με αυτιά από σκουλήκια θα το ρίξουν στην πυρά για να θέσουν ένα παράδειγμα.

Το “Refugium” έχει καθαρή παραγωγή, οκτώ κομμάτια και στυλ παρόμοιο της προηγούμενης δουλειάς τους. Δεν τους νοιάζει το corpse paint και οι βαρύγδουπες αντιθειστικές δηλώσεις, ανταυτού χτίζουν εύκολη ατμόσφαιρα που ποστ-ροκάδες και ποστ-μεταλάδες θα γουστάρουν. Τα φωνητικά είναι εύκολο να τα ακολουθήσει κανείς, ενώ η ακρόαση θα περιέχει και στιγμές με όμορφες μελωδίες και ακουστικά μέρη.

Οι Anomalie θυμίζουν Alcest. Μερικά μέρη είναι λες και παίζουν οι Alcest και γενικώς, δεν είναι τόσο δυνατοί όσο οι Γάλλοι τιτάνες του είδους. Παρόλο που το “Refugium” είναι ωραίο να το ακούς, δεν προσφέρει τίποτα καινούριο σε όσους γουστάρουν μπάντες όπως οι Alcest. Είναι κάπως ρηχός δίσκος που δεν έχει αξιομνημόνευτες μελωδίες, κάτι που πιστεύω και για το ντεμπούτο τους. Η μουσική τεχνική είναι καλή, όμως οι ιδέες πονάνε και μπάζουν. Θα σας έλεγα να του δώσετε μια ευκαιρία, όμως δε φαντάζομαι να σας ενθουσιάσει, ακόμα και αν σας αρέσει το post-black metal. Τουλάχιστον το εξώφυλλο είναι πολύ ωραίο!

2.5/6

VJ
VJ
The gate of the cavern is despair, and its floor is paved with the gravestones of abandoned hopes. There Self must die; there the eagerness, the greed of untamed desire must be slain, for only so can the soul be freed from the empire of Fate.

Related articles

spot_img

Recent articles

spot_img