Είδος: Melodic Death Metal
Χώρα: Σουηδία
Εταιρεία: Century Media
Έτος: 2017
Ήταν Μάρτιος του 2014 όταν οι οπαδοί των Arch Enemy χτυπήθηκαν από κεραυνό μεγατόνων. Η Angela Gossow έφυγε από τη μπάντα και την θέση της πήρε η Alissa White-Gluz των The Agonist. Στο άκουσμα αυτού του νέου, ενθουσιάστηκα λίγο παραπάνω από το κανονικό, καθώς πάντα θαύμαζα τις φωνητικές ικανότητες της κοπέλας σε αντίθεση με της Angela, για την οποία πίστευα ότι ήταν θέμα χρόνου να φτύσει τα πνευμόνια της πάνω στη σκηνή με τόση πίεση που τους ασκεί. Ήξερα ότι το War Eternal θα ήταν μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της μπάντας και δεν έπεσα έξω. Ενθουσιάστηκα επίσης ακόμα παραπάνω όταν ανέλαβε κιθαριστικά καθήκοντα ο παντοδύναμος Jeff Loomis. Έχουν περάσει τρία χρόνια από το War Eternal και οι προσδοκίες μου είναι αρκετά μεγάλες. Όταν κυκλοφόρησε το “The World Is Yours”, όλοι μίλαγαν για τη νέα εποχή της μπάντας. Το Will To Power είναι το δέκατο άλμπουμ των Arch Enemy. Μετά το intro “Set Flame To The Night”, έρχεται το “The Race”, γραμμένο εξ’ολοκλήρου από την Alissa και τότε κατάλαβα πως η μπάντα μάλλον έχει ακολουθήσει πλέον ένα λίγο πιο core μονοπάτι δεδομένης της συμμετοχής της στο γράψιμο και απογοητεύτηκα, καθώς το κομμάτι θυμίζει αρκετά τις πρώιμες δουλειές της με τους Agonist. Παρότι ήμουν με την ψυχή στο στόμα να μην είναι και το υπόλοιπο έτσι, παραδόξως άκουσα κομματάρες που θυμίζουν τις προηγούμενες δουλειές τους σε μεγάλο βαθμό, προσαρμοσμένες όμως στη νέα τάξη πραγμάτων, με νέα στοιχεία. Το “The World Is Yours” όπως και το “Eagle Flies Alone” ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Τα ντεσιμπέλ είναι βέβαια κάπως κατεβασμένα σε σύγκριση με το προηγούμενο, αλλά με τόσα νέα στοιχεία όπως αργά σημεία και εναλλαγές με καθαρά φωνητικά (στα The world is yours και reason to live), δεν γίνεται να δώσεις βαρύτητα κάπου αλλού. Άλλα αγαπημένα είναι σίγουρα το First Day In Hell και το Blood In The Water. Φαίνεται οτι η επανάσταση έχει λάβει τέλος, στιχουργικά τουλάχιστον, για τους Arch Enemy αφού τα κομμάτια τους είναι περισσότερο κινητήρια δύναμη για ζωή παρά εμβατήρια για επανάσταση. Ο ήχος είναι φοβερός, όπως και η παραγωγή και φυσικά η ίδια η μπάντα είναι σε άψογη φόρμα. Το Will To Power δεν είναι βέβαια από τους καλύτερους τους δίσκους αλλά άξιζε ως ένα βαθμό την τρίχρονη αναμονή των οπαδών.
4/6