English
Last Updated on 16:30 by Giorgos Tsekas
Είδος: Black Metal
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία: Ill Damnation Productions
Χρονιά: 2015
Το θεματικό split εμπεριέχει πάντα ένα ρίσκο: το κατά πόσο θα είναι μια σφιχτή νοηματικά δημιουργία ή απλά μια παράθεση κομματιών εν είδει παρέλασης, κρίνεται από το βαθμό επιτυχημένης σύμπλευσης του οράματος των συμμετεχόντων καλλιτεχνών. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις split κυκλοφοριών που ακούγονται απλά σαν να έχει γράψει κάποιος σκόρπια κομμάτια σε κάποια κασέτα. Ευτυχώς το “Moerae”, σύμπραξη τριών ελληνικών συγκροτημάτων, δεν ανήκει στην τελευταία κατηγορία, αλλά διαπνέεται από ένα ατόφιο πνεύμα αφοσίωσης στο θέμα με το οποίο καταπιάνεται, τουτέστιν τις 3 Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας.
Οι Awe, πρώτη μπάντα του δίσκου, αναλαμβάνουν την περιγραφή και εξύμνηση της γενεσιουργού Μοίρας Κλωθώ. Οι πληροφορίες για το συγκρότημα είναι μηδαμινές, ενώ αυτή είναι η πρώτη δισκογραφική τους εμφάνιση. Στο κομμάτι που τους αναλογεί οι Awe επιδίδονται σε ένα σχιζοφρενικό black metal, η έναρξη του οποίου είναι καταιγιστική σαν την πρώτη ανάσα του νεογέννητου. Στρυφνό, οριακά ορθόδοξο (με τη Funeral Mist έννοια) κατά διαστήματα μαύρο μέταλλο, το οποίο ποικίλει σε ταχύτητες κατά την ανάπτυξή του. Κάποιες Deathspell-ικές ανησυχίες (κυρίως Paracletus εποχής) βρίσκουν τη θέση τους εδώ, με τα μεγαλειώδη μελωδικά σημεία (που αυξάνονται καθώς περνάνε τα λεπτά) να αποτελούν τρύπες στον πάγο της ανασφάλειας, μέχρι την ψυχεδελική έξοδο. Το πιο αλλόκοτο εκ των τριών κομματιών.
Για τους Vacantfield αυτή είναι η δεύτερη κυκλοφορία (έχει προηγηθεί το “Iteration” ep του 2011), στην οποία καταπιάνονται με τη δεύτερη Μοίρα, τη Λάχεση. Το κομμάτι είναι σαφώς πιο επίγειο (πιθανώς και λόγω του χαρακτήρα της Λάχεσις) από το προηγούμενο, με υποψίες groove και thrash πινελιές. Τα φωνητικά είναι παθιασμένα, είτε στον τυπικό μαυρομεταλλικό ρόλο τους, είτε στις επίδοξες Garm-ιές τους (που προσφέρουν αρκετά στην θεατρικότητα). Η μπάντα δε διστάζει να χρησιμοποιήσει πλήκτρα υπέρ της ατμόσφαιρας, όπως και αρκετά προτεταμένο μπάσο. Εδώ υπάρχουν σημεία που μου θύμισαν την μεσαιωνικοφανή extravaganza των Tartaros (και λιγότερο των Limbonic Art). Η μελωδία παίρνει το πάνω χέρι στο δεύτερο μισό, για να δώσει τη θέση της σε ένα πραγματικά επιβλητικό κλείσιμο με τις “Lachesis is Risen!” ιαχές εν μέσω Emperor-ικής νύχτας.
Οι End είναι η γνωστότερη εκ των συμμετεχόντων μπαντών, με τρία ποιοτικά full-length στο ενεργητικό τους, και το κομμάτι τους ονομάζεται “Atropos”, αφιερωμένο στη Μοίρα που κόβει το νήμα της ζωής. Το τελευταίο κομμάτι του split έχει έναν διακριτικά τελετουργικό αέρα, ενώ οι στίχοι του είναι οι πιο «συγκεκριμένοι» της τριάδας. Εδώ έχουμε (και λογικά, αναλογιζόμενοι τη θεματολογία) την πιο νευρικά δυσοίωνη πτυχή της κυκλοφορίας, παρόλο που η μελωδία δεν είναι απούσα. Κάποια όμορφα leads στρώνουν το δρόμο για το ουροβορικό κλείσιμο του “Moearae” (They call you death /And i call you/ Atropos The beginning).
Το εν λόγω split, κινούμενο σε διάρκεια στα 50 λεπτά (έκαστο κομμάτι γύρω στο 17λεπτο), είναι μια μεγαλεπήβολη κίνηση. Τα 3 μέρη του είναι πολύπλοκα, με πλήθος θεμάτων και αλλαγών, και απαιτούν προσοχή. Οι στίχοι είναι ένας τρόπος για να βάλεις σελιδοδείκτες σε τόσο μεγάλα και ποικίλα κομμάτια, και μπορώ να πω πως τους χρησιμοποίησα ως μπούσουλα για την πλοήγησή μου. Το εξώφυλλο είναι αντάξιο του περιεχομένου, και θαρρώ πως θα αναδεικνύει την (αποκλειστικά) βινυλιακή έκδοση πού έρχεται τον Ιούνιο. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα επιτυχημένο πείραμα τριών συγκροτημάτων, που διαθέτει πραγματικά concept χαρακτήρα, και το οποίο ανεβάζει τις προσδοκίες για τις επόμενες δουλειές τους.
5/6
