English
Last Updated on 11:34 by Giorgos Tsekas
You and I are victims of their word
As the masters of power try to poison our world
Greed, money taken over their souls
Just mechanical brains, politicians don’t know
They just don’t know, know, know
Σε μια περίοδο όπου η σκηνή του thrash metal μεσουρανούσε, οι Sabs υπέφεραν από συνεχείς αλλαγές στο line-up. Βγαίνοντας από το ομιχλώδες Seventh Star, το “The Eternal Idol” του 1987, επρόκειτο να βάλει ξανά τους Sabbath σε τροχιά , προετοιμάζοντας το έδαφος για την Martin περίοδο. Ο Iommi κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα, σαν άλλος Άτλας στηρίζει στην πλάτη το συγκρότημα κρατώντας το ζωντανό. Το Idol κατάφερε να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα της δεκαετίας του ’80 χωρίς να απωλέσει τις 70’s καταβολές του. Μένοντας για έξι εβδομάδες στα Billboard στη 200η θέση (με πικ την 168η), και δεδομένων των μέτριων reviews του δίσκου όλα προμήνυαν ότι το συγκρότημα διανύει την πιο κρίσιμη έως τώρα φάση του. Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι μέσα στο έτος κυκλοφόρησαν δίσκοι- θρύλοι για το heavy metal. Μέσα στον ίδιο μήνα (Νοέμβριο του ’87) οι Venom κυκλοφόρησαν το Calm before the storm, οι Def Lepard το Hysteria, οι Celtic Frost το Into the Pandemonium, και τέλος οι Candelmass το Nightfall.
Iommi:
“Θα ήθελα το The Eternal Idol να ήταν λίγο περισσότερο αναγνωρισμένο γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν καλά κομμάτια σ’ αυτό το άλμπουμ όπως είναι το “Ancient Warrior ” “
Χρονικό- Seventh Star era
Βρισκόμαστε στα μέσα της χρυσής για το heavy και thrash μέταλ δεκαετίας, ακριβώς αφότου τελείωσε η περιοδεία του Born Again – 1984. Είναι γεγονός ότι τη συγκεκριμένη περίοδο οι Black Sabbath θεωρείτο περισσότερο ένα σόλο project του Iommi, δεδομένου ότι τα ιδρυτικά μέλη είχαν αποχωρήσει, ενώ το line – up άλλαζε συνεχώς. Για πολλούς, αυτή είναι η κρισιμότερη καμπή στην πορεία του συγκροτήματος, καθώς η συνέχεια των Black Sabbath κρεμόταν από μία κλωστή. Ο Tony Iommi άρχισε να γράφει πάνω σε νέο υλικό το οποίο αποτέλεσε το πρώτο άλμπουμ αυτής της δυναμικής, το Seventh Star. Λέγεται ότι ο Iommi είχε τα χέρια του δεμένα καθώς απαράβατος όρος της Vertigo ήταν κυκλοφορήσει τουλάχιστον ένα ακόμη Black Sabbath άλμπουμ. Η δισκογραφική πίεζε στο να κυκλοφορήσει το άλμπουμ υπό το όνομα “Black Sabbath”, ασχέτως ποια και πόσα από τα ιδρυτικά μέλη συμμετείχαν σ’ αυτό. Το Seventh Star λοιπόν κυκλοφορεί τον Ιανουάριο του 1986 ως Black Sabbath featuring Tony Iommi, διασφαλίζοντας έτσι τη συνέχεια των Sabbath καθόλα τα ’80s, κάτι που πιθανότατα δεν θα συνέβαινε διαφορετικά. Ο τρομερά ταλαντούχος Glenn Hughes – σημειωτέον ότι συμμετείχε την ίδια περίοδο και στο project των αδελφών Galley – Phenomena I (1985) – ηχογράφησε τα φωνητικά στο άλμπουμ, ενώ έμεινε μαζί με το συγκρότημα και για την περιοδεία του δίσκου. Δυστυχώς, υπήρξαν στιγμές που ο Glenn δεν ήταν σε θέση να υποστηρίξει τη θέση του ως frontman, καθώς, όπως είχε παραδεχθεί αργότερα και ο ίδιος, ήταν έρμαιο των ουσιών αντιμετωπίζοντας σοβαρά ζητήματα, όπως ακόμη και απώλεια μνήμης. Βέβαια φημολογείται επίσης ότι δεν ευχαριστούσε τον Hughes να ερμηνεύει τραγούδια που σύμφωνα με εκείνον δε θα έπρεπε να θεωρούνται Black Sabbath. Η ξαφνική ωστόσο αποχώρησή του στην αρχή της περιοδείας λέγεται ότι οφείλεται στο ότι έχασε τη φωνή του μπλέκοντας σε καυγά!! Μετά από μόλις βδομάδα περιοδείας αντικαταστάθηκε από τον Ray Gillen. Συνολικά η περιοδεία απέτυχε παταγωδώς εμπορικά, ενώ πολλά shows ακυρώθηκαν.
Η δημιουργία του Eternal Idol
Όπως ήταν επόμενο, ο Ray ολοκλήρωσε την περιοδεία και το συγκρότημα άρχισε να δουλεύει στο νέο του άλμπουμ – “Eternal Idol”. Ο Gillen ηχογράφησε τα κομμάτια του LP στο Air στούντιο (Montserrat, Καραϊβική Θάλασσα). Λίγο αφότου το συγκρότημα επέστρεψε στην Αγγλία, ανακοινώθηκε από τον εκπρόσωπο των Sabbath πως ο Gillen αδυνατεί να συνεισφέρει συνθετικά στο νέο δίσκο και γι’ αυτό το λόγο δε θα συνεχίσει με τη μπάντα… Το πιο πιθανό σενάριο ωστόσο είναι ότι η μπάντα τον απάλλαξε από τις υποχρεώσεις του επειδή εκείνος ηρνείτο κατηγορηματικά ότι ήταν οροθετικός και η γενικότερη συμπεριφορά του αν θες πλέον θεωρείτο πως μόνο πίσω πήγαινε το συγκρότημα… Λέγεται επίσης ότι η διοίκηση δεν τον πλήρωνε και φυσικά τίθετο και ζητήματα ασφάλισης από ένα σημείο και έπειτα. Όπως και να ‘χει, οι Sabs επιστράτευσαν το χαρισματικό μπασίστα, Bob Daisley (Rainbow, Ozzy Osbourne, Uriah Heep, Gary Moore, Dio) ο οποίος είχε ενεργή συμμετοχή στις συνθέσεις του Idol. Άξιο απορίας είναι ωστόσο είναι ότι το booklet αναφέρει ως μπασίστα του άλμπουμ αποκλειστικά τον Dave Spitz (αδελφό του Dan από τους Anthrax). Η αποχώρηση του Ray δεν ήταν το μόνο ανακύπτον ζήτημα. Υπήρχαν διάφορα οικονομικά ζητήματα, αλλά και προστριβές με το management, που ταλάνιζαν την μπάντα, ενδεικτικά αναφέροντας την απόλυση του μάνατζερ κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων! Λίγο πριν ξεκινήσει η περιοδεία για το “Eternal Idol”, ο ντράμερ, ο Eric Singer, αποχωρεί επίσης από το συγκρότημα. Ο Tony Martin εντάσσεται τελικώς στο δυναμικό της μπάντας συμβάλλοντας στην ηχογράφηση του “Eternal Idol” υπό την καθοδήγηση του Chris Tsangarides στα Battery Studios. Το πολύπαθο υλικό τελικά παίρνει σάρκα και οστά βγαίνοντας στην αγορά τον Νοέμβριο του 1987. Τα takes του Gillen προφανώς κρατούνται τιμαλφή. Μάλιστα ο Martin σε μια συνέντευξή του αποκάλυψε ότι το creepy γέλιο που ακούγεται στο “Nightmare” είναι πράγματι του Gillen. Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι το κομμάτι “Nightmare” επρόκειτο να αξιοποιηθεί στο τρίτο μέρος των Nightmare on Elm Street, χωρίς ωστόσο τελικά να επιλεχθεί. Η πλειονότητα των κομματιών γράφτηκαν από τον Iommi και τον Daisley (αν και στην έκδοση του βινυλίου ο Iommi χρεώνεται το σύνολο των συνθέσεων), ενώ σημαντική ήταν και η συνεισφορά του Geoff Nicholls στους στίχους. Το Idol ήταν το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε από την Warner Bros Records, με δισκογραφική την Vertigo έως και την κυκλοφορία του 13 το 2013. Το άλμπουμ επανακυκλοφορεί την 1η Νοεμβρίου του 2010 στην Ευρώπη με 2 δίσκους, εκ των οποίων ο ένας περιλαμβάνει την ηχογράφηση του Gillen. Mπόνους b-sides στον πρώτο δίσκο είναι τα “Some Kind of Woman” και “Black Moon”. 3.15’ λεπτά διαρκεί το “Some Kind of Woman”, κομμάτι στη σύνθεση του οποίου βρίσκουμε τον Tony Martin λίγο μετά την ένταξή του στο συγκρότημα. Μια πρώιμη έκδοση του “Black Moon” – ένα τραγούδι που προορίζεται για το Headless Cross – κυκλοφόρησε επίσης ως b-side του single “Eternal Idol”.
Περιοδεύοντας
Ο ντράμερ, Bevan, και το ιδρυτικό μέλος των Sabs Geezer Butler, προσλήφθηκαν για να στηρίξουν την επερχόμενη περιοδεία. Έτσι, στη σκηνή αρχικά βρίσκουμε τα τρία τέταρτα της περιοδείας του Born Again (μοναδική παραλλαγή ο Martin στα φωνητικά αντί του Ian Gillan). Ωστόσο, ο Geezer αποχώρησε αφότου έμαθε ότι το τουρ περιλάμβανε και εμφανίσεις στην Νότια Αφρική (εν μέσω απαρτχάιντ). Ο Nicholls ανέλαβε την αναπλήρωση του, ωστόσο λίγο αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Jo Burt. Τη θέση του Bevan πήρε σταδιακά ο Terry Chimes (The Clash), ο οποίος εμφανίζεται και στο βίντεο κλιπ του “The Shining”. Αναφορικά στο “The Shining” ο Martin δήλωσε σε συνέντευξή του: “Ο μπασίστας στο βίντεο του Shining ήταν κάποιος που μαζέψαμε από το δρόμο. Δεν θυμάμαι καν το όνομά του, αλλά ταίριαζε στο κομμάτι. Είπε ότι ήταν κιθαρίστας. Θυμάμαι ότι έλεγε ότι ήταν Ινδιάνος, εξ ου και το τυρκουάζ που φορούσε! Δεν τον είδαμε ποτέ ξανά.”
RIP Ray Gillen
Στην πολύ σύντομη καριέρα του, ο χαρισματικός και απίστευτα εκφραστικός επί σκηνής Ray Gillen πέραν της ηχογράφησης του Eternal Idol, συμμετείχε επίσης, εν έτη 1987, στα πρώτα demo του νέου project του John Sykes, τους μετέπειτα Blue Murder. Ίδια περίοδο τον βρίσκουμε και σε αρκετά κομμάτια από το project Phenomena II. Μάλιστα εμφανίζεται και στο video clip του “Did it all for love” χωρίς ωστόσο να έχει συντελέσει στην ηχογράφηση των φωνητικών στο συγκεκριμένο. Μετά την απομάκρυνση του από τουs Sabs, θα συναντηθεί με τον κιθαρίστα Jake E Lee, ο οποίος επίσης είχε εγκαταλείψει το συγκρότημα του Ozzy. Αφότου οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν δημιούργησαν τους Badlands. Ως φυσικό επακόλουθο της ήδη επιβαρυμένης υγείας του τελικά ο Ray φεύγει από τη ζωή το 1993.
Η ιστορία πίσω από το εξώφυλλο
Το εξώφυλλο του άλμπουμ αποτυπώνει δύο μοντέλα βαμμένα με χάλκινο χρώμα σε μία προσπάθεια προσομοίωσης του ομότιτλου γλυπτού του Auguste Rodin έτους δημιουργίας 1889. Λόγω της τοξικότητας του χρώματος, τα μοντέλα νοσηλεύτηκαν μετά τη λήψη. Η αρχική σκέψη ήταν να χρησιμοποιηθεί ως εξώφυλλο φωτογραφία του αρχικού γλυπτού, αλλά το να πάρεις την αντίστοιχη άδεια ήταν ανέφικτο. Το γλυπτό έχει πολλές ερμηνείες. Από τις εκφράσεις τους, τα δύο υποκείμενα φαίνεται να είναι εραστές. Οι ειδικοί εικάζουν ότι το έργο προήλθε από ένα άλλο γλυπτό που ονομάζεται Sakuntala, της Camille Claudel. Μια εξήγηση γι’ αυτό είναι η στενή σχέση που είχε ο Auguste με την Camille. Ο άντρας στο γλυπτό είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα και φαίνεται έρμαιο της λατρείας του προς εκείνη. Κάτι μεταξύ αγάπης και λαγνείας. Με τα χέρια του στο πίσω μέρος, η θέση απεικονίζει υποταγή. Η τοποθέτηση της γυναίκας πάνω από τον άνδρα οδηγεί επίσης σ’ αυτό το συμπέρασμα. Το Eternal Idol είναι ένα από τα έργα τέχνης του Rodin που συνδυάζει τον ιμπρεσιονισμό και τον συμβολισμό.
Fast past Review
Παρά τα συνεχή σκαμπανεβάσματα και τις απανωτές αλλαγές στο line-up, οι Sabbath κατάφεραν να βγάλουν έναν ακόμη άξιο προσοχής δίσκο στον οποίο επιβάλλεται να ανατρέξεις ξανά και ξανά ακόμη και δεν είσαι μέγας οπαδός της 80’s Sabbath περιόδου. Μπορεί να μην νιώθει κανείς τον παλμό και την ατμοσφαιρικότητα της πρώιμης περιόδου, ωστόσο δε θα μπορούσαν να έχουν σταθεί πιο άξια δεδομένων των συγκυριών. Το τελικό αποτέλεσμα συγκεραίνει τις heavy metal απαρχές του συγκροτήματος με τη μελωδικότητα που διέπει τα 80’s. Οι συνθέσεις πράγματι δεν είναι τόσο ρηξικέλευθες, και τα riff του Iommi δεν πέφτουν ως κεραυνός εν αιθρία. Ο νέος τραγουδιστής Tony Martin ωστόσο ήρθε για να μείνει έχοντας μια ιδιαίτερα μελωδική φωνή ελαφρώς τραχιά όσο και όπου χρειάζεται.
Jon Oliva
Όταν η Atlantic ουσιαστικά απομάκρυνε τους Savatage λόγω των πολύ χαμηλών πωλήσεων του “Fight for the Rock”, ο Jon Oliva είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τη θέση του τραγουδιστή στους Black Sabbath. ” Ήταν κάποιος από το management των Black Sabbath που με πλησίασε”, είπε ο ίδιος σε συνέντευξή του. “Είχα μια λίστα με τραγούδια που θα έπρεπε να τραγουδήσω στην ακρόαση,” War Pigs “,” Paranoid “,” Sweet Leaf “,” Symptom of the Universe “,” Iron Man “και” Black Sabbath ” συνεχίζει. Ωστόσο, αυτή η ακρόαση δεν έλαβε χώρα ποτέ και δεν νομίζω ότι θα υπήρχε ποτέ η πιθανότητα ο Oliva να έπαιρνε τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο για τους Sabbath στο μεσοδιάστημα 1986-1987. Βέβαια, και μόνο η σκέψη εξάπτει τη φαντασία στο πως θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί αμφότεροι.
In the wisdom of the prophet’s
never ending tale
open up the eyes
within your mind, he says
