Είδος: Black Metal
Χώρα: Γαλλία
Εταιρεία: Debemur Morti Productions
Έτος: 2019
Νέο υλικό από συγκροτήματα με ποικίλο περιεχόμενο είναι πάντα καλά νέα για τους ακροατές, με τους Blut Aus Nord να είναι λαμπρό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας, καθώς το πρότζεκτ έχει βαριά ιστορία και βαριά δισκογραφία στην πλάτη της. Το βασικό μέλος, Vindsval, είναι μοναδικός μουσικός που δε συμβιβάστηκε ποτέ, και η δουλειά του είναι απόδειξη αυτού. Μέσα στα χρόνια, έχω αγαπήσει αλλά και απορρίψει δίσκους των BAN, χωρίς όμως να αποφεύγω ούτε μια κυκλοφορία, αφού τους θεωρώ από τα μεγάλα ονόματα που πρέπει να βρίσκονται συνεχώς στην προσοχή μας.
Αυτή η δεκαετία έχει δει έξι full lengths από τους Blut Aus Nord, και γενικά μου έχουν αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός της τριλογίας 777, δεν κατάλαβα το νόημα του προηγούμενού τους άλμπουμ “Deus Salutis Meæ” του 2017, και από την άλλη το “Saturnian Poetry” του 2014 είναι ο πλουσιότερός τους δίσκος και ένας από τους καλύτερους των 10s.
Το νέο “Hallucinogen” ήταν έκπληξη από την αρχή, απευθείας από όταν κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση του λογότυπού τους με γράμματα α λα Black Sabbath, ίσως και πιο κοντά στους Electric Wizard. Τα ζωηρά χρώματα του εξωφύλλου κοιτούν πονηρά μια σκοτεινότερη έκδοση των Infected Mushroom, ενώ το conceptείναι ξεκάθαρα για την ψυχεδέλεια και τα παραισθησιογόνα, κάτι που οι Blut Aus Nord δεν έχουν εκφράσει στο παρελθόν με το μουσικό τους περιεχόμενο (ας μη μας νοιάζει για τη ζωή τους).
Μπαίνοντας σιγά σιγά στις συνθέσεις, φαίνεται πως είναι μια ακουστική εφαρμογή ακριβώς αυτών των πραγμάτων, με πολύχρωμες μελωδίες, φωνητικά και αυτή τη ζαλιστική ατμόσφαιρα. Η μπάντα σκοπεύει σε ένα συνδυασμό του ήχου της με ψυχεδελικά στοιχεία, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην ταυτότητά της και την ώθηση να πάνε προς αυτή την κατεύθυνση ολοκληρωτικά. Κάποια αραιά βαριά φωνητικά είναι το μόνο χαρακτηριστικό που συνδέει τους Blut Aus Nord με τον παλιό της, μπλακ μέταλ εαυτό.
Το πρώτο κομμάτι “Nomos Nebuleam” είχε κυκλοφορήσει και πριν από το δίσκο, μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον καθώς φαινόταν η στροφή του συγκροτήματος αλλά το αποτέλεσμα είχε ενδιαφέρον. Έχει αρκετές καλές στιγμές με δυνατές κιθαρογραμμές, ίσως και τις καλύτερες του δίσκου. Αφού παίξει το “Hallucinogen” ολόκληρο, αυτή η συνειδητοποίηση είναι όλο και πιο αληθινή, καθώς το πρώτο κομμάτι είναι όντως το καλύτερο ανάμεσα σε μια συλλογή από μετριότητες. Μετά το δεύτερο κομμάτι “Nebeleste”, η προσοχή αρχίζει να φεύγει και το “Hallucinogen” γίνεται επαναλαμβανόμενο, κάνοντας κύκλους στο ίδιο μοτίβο μελωδιών, σόλο και καθαρότερων ambientσημείων.
Για παράδειγμα, δε μπορώ να καταλάβω κάτι όπως το “Mahagma”, ένα πολύ βασικό και μη ιδιαίτερο post-black metal κομμάτι, θα έφτανε να μπει σε ένα δίσκο των Blut Aus Nord. Μόνο το κλείσιμο το σώζει λίγο, αλλά ένα λεπτό δεν είναι αρκετό. Τα κομμάτια “Sybelius” και “Anthosmos” είναι επίσης αδιάφορα, με πολύ λίγες καλές στιγμές, που όλες περιέχουν τις ιδέες του “Nomos Nebuleam”, αναμασημένες. Το “Hallucinogen” θα το καταλάβεις ακούγοντας μόνο ένα κομμάτι, όποιο και να’ναι αυτό.
Ευτυχώς, το “Haallucinählia” είναι άλλο ένα κομμάτι που ίσως να άξιζε να ακούσετε, λόγω των λίγο πιο βρώμικων riffστην αρχή αλλά και την ατμόσφαιρα που έχει. Βέβαια, αυτή η ομοιότητα ανάμεσα στα κομμάτια δε βοηθάει, όταν ακούσετε το σημείο με τις καθαρές κιθάρες του συγκεκριμένου, με το τελείωμα του “Anthosmos”, υπάρχει καμία διαφορά;
Μπορώ να δω αυτό το άλμπουμ να προχωράει, και να είναι επιτυχημένο έξω από τα όρια του ακραίου ήχου. Ο εύκολος ήχος του και η ψυχεδελική του φύση φαίνεται ελκυστικό φρούτο, δε θα ξαφνιαζόμουν αν τους φέρει νέο κοινό. Προσωπικά, το “Hallucinogen” είναι άμεσος και διάφανος δίσκος που τα δίνει όλα αβίαστα στον ακροατή, κάτι που με απογοητεύει κάπως όταν έρχεται από μια περίφημα αινιγματική μπάντα όπως οι Blut Aus Nord. Αναλόγως με το πώς βλέπετε την επιτυχία, θα δώσετε στο δίσκο και το βάρος που νομίζετε.
2.5/6
