English
Last Updated on 15:22 by Giorgos Tsekas
Brazilian Black Forces Strike Back!
Το φετινό καλοκαίρι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Δίσκοι που έχουν αφήσει ιστορία κυκλοφόρησαν ξανά για να μας δροσίζουν καταμεσής του καύσωνα. Ο λόγος για την επανακυκλοφόρηση του “Bloody Vengeance”, “Göetia” και “Into The Ritual Chamber” των Vulcano, Mystifier και Impurity αντίστοιχα. Τρία συγκροτήματα που αποδεικνύουν γιατί η Βραζιλία είναι πυρήνας ακραίου ήχου. Τρία συγκροτήματα που χάραξαν δρόμο για να ακολουθήσουν κι άλλοι, τοπικά και παγκόσμια. Τρείς δίσκοι που εκτίναξαν την Βραζιλία και την έκαναν να θεωρείται «μάνα της βλασφημίας».
Την κυκλοφορία των remastered αυτών δίσκων ανέλαβε η Greyhaze Records και την ευχαριστούμε βαθύτητα για τα καρδιακά που μας προξένησε ακόμα μια φορά.
Κεφάλαιο Πρώτο: Η Greyhaze Records
Η Greyhaze Records το λοιπόν, είναι μια μουσική εταιρεία που έχει ως βάση το St. Petersburg της Florida. Δημιουργημένη το 2010, επικεντρώνεται στο ακραίο Death/Black/Grind. Μέχρι σήμερα, μεγάλα ονόματα του ακραίου ήχου έχουν περάσει από τα χεράκια της. Για την ιστορία να αναφέρουμε τους: Sarcofago, Holocausto, Mutilator, Chakal, Vulcano, Sextrash και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Αποσκοπώντας να προκαλέσει καλοκαιρινά εγκεφαλικά, η Greyhaze στα τέλη Μάη αποφασίζει να επανακυκλοφορήσει τους τρεις προαναφερθέντες δίσκους, οι οποίοι πέρασαν από remaster. Όπως αναφέρει και η ίδια εταιρεία, εάν ακούσεις τους «νέους» δίσκους θα παρατηρήσεις πως ο ήχος τους αποκαταστάθηκε πολύ προσεκτικά και το remaster είναι αρκετά δυναμικό, ανεβάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ποιότητα των δίσκων. Το καλό της υπόθεσης είναι πως, ενώ άλλες εταιρείες αναλαμβάνουν το reissue δίσκων μεγάλων συγκροτημάτων και αποτυγχάνουν παταγωδώς να μας παρουσιάσουν κάτι αξιοπρεπές (ψεύτικες παραγωγές εν ολίγοις), το αποτέλεσμα που μας προσφέρει η Greyhaze είναι ικανοποιητικό και απολαυστικό. Ο ήχος είναι αναλλοίωτος και γυαλισμένος και παρά το γεγονός ότι είμαι φανατάκι της σάπιας ηχογραφημένης-με-σετάκι-ήχου-playschool παραγωγής για πολλούς και διάφορους λόγους, το reissue σε αυτούς τους δίσκους δε με χάλασε καθόλου. Ίσα ίσα, ανανέωσε την αγάπη μου προς αυτούς και έμαθε τους γείτονες μου να ακούν ποιοτική μουσική, είτε το θέλουν είτε όχι. Επίσης, πάλι σε αντίθεση με την τακτική που ακολουθείται συχνά, τα εξώφυλλα των δίσκων δεν έχουν υποστεί μεγάλες αλλαγές. Είναι όπως τα ξέρουμε και τα θυμόμαστε, με μια πιο σύγχρονη πινελιά.
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από μια πιο κοντινή σκοπιά.
Κεφάλαιο Δεύτερο: Οι Vulcano και το “Bloody Vengeance”
Για τους Vulcano, το “Bloody Vengeance” ήταν ο πρώτος τους full length δίσκος. Κυκλοφόρησε το 1986 μέσω της Rock Brigade Records. Για να τον χαρακτηρίσεις μουσικά, νομίζω πως μπορείς να πεις πως είναι ένα από τα πιο παρανοϊκά και χαοτικά black metal δισκάκια που κυκλοφόρησαν. Ever. End of story. Είναι τόσο ακραίο και βλάσφημο που αγγίζει δυσθεώρητα ύψη. Τουλάχιστον έτσι είναι αποτυπωμένο στο μυαλό μου. Θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια, σε μια οικογενειακή εκδρομή προς Κοζάνη (αγαπάμε τσίπουρα με κρόκο) βλέπαμε έξω χιόνια, αέρες σαν τυφώνες και ομίχλη να καλύπτει τα διαστήματα μεταξύ των τούνελ. Η μουσική υπόκρουση ήταν οι Vulcano. Πώς να μην τους συνδυάσεις με τόσο ακραία καιρικά φαινόμενα; Ήταν το κατάλληλο soundtrack για το τέλος του κόσμου.
Μουσικά, οι συνθέσεις του “Bloody Vengeance” χαρακτηρίζονται από παράφρονα solo που αρπάζουν κάθε ουγγιά ανθρωπιάς μέσα σου και την πετάνε στα τσακάλια για πρωινό. Ωμή, πρωτόγονη βία, που σε κάνει να κλαις σε εμβρυακή στάση στη μπανιέρα σου. Υπάρχουν πολλά tremolo και συχνές αλλαγές στον ρυθμό, όπως επίσης και κάποια σημεία που έχουν μια πιο μελωδική πινελιά. Εξέχουσα θέση στον δίσκο έχει το μπάσο, το οποίο φρόντισε να κάνει υπερ-αισθητή την παρουσία του, με εξαιρετικό παίξιμο, αγκαλιάζοντας σφιχτά τις κιθάρες. Κιθαριστικό μανιφέστο γράφεται στο κομμάτι “Death Metal” προκαλώντας αλαλαγμούς στις λαομάζες.
Τα φωνητικά έχουν δυο περίεργα (και τέλεια, ταυτόχρονα) χαρακτηριστικά. Αρχικά, δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθουν. Σου σκάνε απότομα από το πουθενά και σε συνδυασμό με τις ξέφρενες κραυγές του Angel σου κόβουν τα ήπατα. Το “Dominios of Death” έχει ένα εξαιρετικό σημείο, όπου η κραυγή του Angel ενώνεται με την κιθάρα, με αποτέλεσμα να έχει ένα γρήγορο κρεσέντο καταλήγοντας σε μια υψίφωνη τσιρίδα. Ε πόσο πιο τέλειοι να γίνουν πια;!;! Από την άλλη πλευρά, ως Βραζιλιάνος, είναι λογικό να έχει μια πιο βαριά προφορά των Αγγλικών, γεγονός που κάνει τα κομμάτια ακόμα πιο creepy. Στο όλο ανατριχιαστικό σκηνικό συμβάλλει και αυτή η αίσθηση ηχούς, κάτι σαν reverb, που υπάρχει και στα τύμπανα.
Τα τύμπανα είναι δυναμικά και παιγμένα εξαιρετικά, συνδράμοντας στην πλήρη καταστροφή της ψυχικής μας υγείας. Για παράδειγμα, άκου το “Ready To Explode”. Είναι σαν να ακούς ένα υβρίδιο μεταξύ Hoglan και Bostaph αφού έχει κουμπώσει λίγη Ε.
Στιχουργικά μιλώντας, οι στίχοι αποτελούν μια κατά μέτωπο περιφρόνηση του Χριστιανισμού και γενικά όλων την θρησκευόμενων. Μπορεί η γραμματική που χρησιμοποιείται στους στίχους να μην είναι σαν τις διαλέξεις του Cambridge, ωστόσο τα μηνύματα του δίσκου μεταφέρονται όπως τους αξίζει. Για παράδειγμα έχουμε το “Holocaust” το οποίο προφανώς δεν αναφέρεται στο γνωστό ολοκαύτωμα, αλλά στην επι γης εμφάνιση του Εωσφόρου και την ολοκληρωτική καταστροφή του Παραδείσου. Από την όλη αντιχριστιανική αποστολή ξεχωρίζω ένα κομμάτι. Το “Ready to Explode”είναι μεν από τα πιο γρήγορα κομμάτια του δίσκου, με χαοτικά blast beats, ωστόσο οι στίχοι μιλούν για την καταστροφή της ανθρωπότητας και τις απέλπιδες προσπάθειες να σταματήσει αυτό το χάος. Ιστορικά, οι στίχοι λογικά αναφέρονται στον Ψυχρό Πόλεμο μιας και βρίσκονται στα ίδια χρονικά πλαίσια.
Μεταξύ μας, μπορεί να είναι και ο πιο ακραίος δίσκος τους 1986. Τότε είχαν βγει τα “Reign In Blood”, “Darkness Descends”, “Pleasure To Kill”. Όλα ήταν υπερηχητικά γρήγορα και βάρβαρα, ωστόσο το “Bloody Vengeance” κατάφερε να βγάλει τον Σατανά από την κόλαση για ένα ποτάκι, αφήνοντας το απόκοσμο βασίλειό του για 24 λεπτά.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι καθηλωτική, παρά τη μικρή διάρκεια του δίσκου. Αυτό συνέβη γιατί οι Vulcano δεν είχαν και πολύ χρόνο για να ασχοληθούν με τον δίσκο. Λόγω οικονομικής στενότητας, είχαν μόνο 24 ώρες για να ηχογραφήσουν το “Bloody Vengeance” και να κάνουν την μίξη τους. Οπότε, δεν νομίζω να ήθελαν να γράψουν 8λεπτα έπη. Βέβαια, και το σχεδόν-μισάωρο μια χαρά κουτί μας έκατσε.
Μπορεί οι Vulcano να μην έγιναν τόσο γνωστοί όσο οι Sepultura και οι Sarcofago, ωστόσο το απόκοσμο και βρώμικο black metal τους αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για το Βραζιλιάνικο underground. Όσοι δεν καταλάβατε το μεγαλείο τους, θα το διαπιστώσετε τώρα με την remastered έκδοση, που όλα ακούγονται πιο καθαρά και πιο ανθρώπινα.
Highlights: Holocaust, Ready To Explode, Death Metal
Κεφάλαιο Τρίτο: Οι Mystifier και το “Göetia”
Προερχόμενοι από το εξωτικό και πανέμορφο Salvador της Βραζιλίας, οι Mystifier απλώνουν τα πέπλα του μυστικισμού πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο δίσκο τους, το “Wicca”, οι Mystifier επέστρεψαν το 1993 με το “Göetia”, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι και η καλύτερή τους κυκλοφορία.
Οι Mystifier βασίστηκαν επάνω σε μια αρκετά διαδεδομένη για την εποχή black metal βάση και έχτισαν πάνω σε αυτήν με τα δικά της θεμέλια, δημιουργώντας κάτι πολύ προσωπικό και έκτοτε αντιπροσωπευτικό. Δεν παίζουν το κλασικό, στερεοτυπικό black. Αργά σημεία, καθαρότερη παραγωγή (απ’ ό,τι κυκλοφορούσε τότε), χρήση πλήκτρων κ.ο.κ.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Aleister Crowley & Ordo Templi Orientis”. Πώς να μην τρελαθείς; Οκτώ λεπτά αφιερωμένα στην μεγαλύτερη και σκοτεινότερη επίγεια φιγούρα των απόκοσμων κόλπων. Στον «άνθρωπο» (μέσα σε εισαγωγικά γιατί, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς να τον χαρακτηρίσω) που χάραξε την πορεία για να ενωθούν τα πιο σκοτεινά μυαλά του μυστικισμού, του αποκρυφισμού και πάει λέγοντας. Αν συνεχίσω να πλέκω το εγκώμιο του Crowley θα αλλάξουμε χιλιετία, οπότε σταματώ εδώ και επανέρχομαι στους Mystifier.
Οι συνθέσεις είναι τελετουργικές. Σε βάζουν αμέσως στο νόημα με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα. Οι κιθάρες από επώδυνα αργές, γίνονται επιθετικές, γεμίζοντας με ποικιλία τις συνθέσεις. Τα solo είναι τολμηρά, με τεχνική. Όχι απλά πατάω σε δυο τάστα και ό,τι βγει. Το μπάσο εδώ ακούγεται πιο βρώμικο και πιο «πίσω» σε σύγκριση με τον προηγούμενο δίσκο. Γενικά, υπάρχει μεγαλύτερη συνθετική ποικιλία εδώ απ’ ο,τι στο “Wicca” και η βελτίωση είναι αισθητή.
Υπάρχουν πολλά απόκοσμα samples που ενισχύουν την αποκρυφιστική ατμόσφαιρα. Σε αυτό συμβάλλει και το (μάλλον) εκκλησιαστικό όργανο, που απλώνει την θανατίλα παντού.
Πολλές απόκοσμες κραυγές και γρυλίσματα που ξυπνούν τους χειρότερους εφιάλτες μας. Η φωνή είναι βραχνή, σαν να παλεύει να βγει στα πιο αργά σημεία. Σαν να ξεψυχά. Στα γρηγορότερα κομμάτια ακούγεται σαν βρυχηθμός.
Τα τύμπανα γεμίζουν ωραία τον ήχο και οι επιλογές στα χτυπήματα είναι ακραία πετυχημένες. Χαρακτηρίζονται από αντήχηση, σαν να τους παρακολουθείς σε κάποιο αμφιθέατρο ή σε κάνα εγκαταλελειμμένο γιαπί στη μέση του πουθενά.
Η δύναμη που εκπέμπουν είναι συντριπτική. Συγκριτικά με κυκλοφορίες της εποχής, οι στίχοι μεγάλου αριθμού συγκροτημάτων εξυμνούσαν μεν τον Εωσφόρο ή άλλους σκοτεινούς Θεούς. Ωστόσο, έβαζαν μέσα και λίγο ξεκοιλιαστικό σου-κάνω-τα-άντερα-κολιέ gore ή γυμνές σφαγμένες οπτασίες πάνω σε ιερά. Οι Mystifier όμως, έμειναν λατρευτικά πιστοί στις επικλήσεις του Σατανά, στο να τον καλούν και να προετοιμάζουν το έδαφος για την έλευσή του και την επικείμενη βασιλεία του επάνω στη γη. Satan certainly approves.
Το “Göetia” βρίθει βλασφημίας προς το Βασίλειο των Ουρανών, φτύνοντας κατάματα τον Ιησού και όποιον τυχαίνει να βρίσκεται γύρω του.
“Look as the rust corrodes the golden palace of heaven!” (“The Realm of Antichtistus”)
Στη νέα remastered έκδοση θα βρείτε τρία bonus κομμάτια, ζωντανά ηχογραφημένα: Osculum Obscenum, Cursed Excruciation, The Sign of Unholy Cross.
Κεφάλαιο Τέταρτο: Οι Impurity και το “Into The Ritual Chamber”
Τρίτοι στη σειρά των remastered είναι οι Impurity, με τον δεύτερο full length δίσκο τους “Into The Ritual Chamber”. Οι Impurity γουστάρουν το black metal τους βρώμικο και αγυάλιστο. Σαν να βγαίνει από τα φρεάτια του Δήμου μετά από 4 μέρες κακοβροχιάς.
Το “Into The Ritual Chamber” διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα, ωστόσο τη δουλειά του την κάνει. Τα φωνητικά τύπου δαιμόνιου που μεταφέρει τις εντολές του Σατανά στον κόσμο είναι ανατριχιαστικό, όσο κι αν νομίζεις ότι είσαι σκληροτράχηλος επειδή έλιωσες ένα κουνούπι στον τοίχο. Οι Impurity διατήρησαν την βασική τους τραγουδοποιΐα, χωρίς να γράφουν κάτι επιτηδευμένο. Οι συνθέσεις είναι απλές και κατανοητές. Οι ρυθμοί κατά κύριο λόγο είναι mid-tempo, αλλά όπως είναι φυσικό, υπάρχουν πολλά έντονα ξεσπάσματα με blasts και γρήγορες κιθάρες. Οι κιθάρες γενικότερα είναι βαριές στον ήχο τους. Θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηρίζουν μια doom μπάντα.
Κομμάτι έκπληξη αποτελεί ένα άτιτλο instrumental, με ακουστικές κιθάρες, ψαλμωδίες, τύμπανα στο background και samples αέρα. Επίσης, υπάρχει μια διασκευή στο “Orgy of Flies” των Sarcofago.
Στα αρνητικά του δίσκου συμπεριλαμβάνονται δυο πράγματα. Από την μια πλευρά τα τύμπανα ώρες ώρες μοιάζουν ασυγχρόνιστα με τις κιθάρες. Το χάνουν λίγο σε κάποια σημεία. Δεν είναι λόγος για να τους μισείς, απλά η φάση αυτή σε μπερδεύει. Από την άλλη πλευρά, τα ριφφ είναι κάπως επαναλαμβανόμενα. Ειδικά κατά την διάρκεια των κουπλέ. Είναι σαν να είναι το ίδιο ριφφ παντού. Αυτό με κουράζει πάρα πολύ.
Γενικά το “Into The Ritual Chamber” ποτέ δεν αποτέλεσε ποτέ αγαπημένο μου δίσκο. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Υπάρχουν πολλοί, όμως, που ξετρελαίνονται με το δισκάκι. Ένας από αυτούς μπορεί να είσαι εσύ.
Κεφάλαιο Πέμπτο και καταληκτικό.
Όλοι όσοι ασχολούνται με το death και το black metal κατανοούν το πόσο μεγάλη είναι η δύναμη και η συνδρομή της Βραζιλίας στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Όλοι βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως η μάνα Βραζιλία έχει παράγει, εκτός από μαγευτικούς μπαλαδόρους, τους πιο βλάσφημους μουσικούς.
Ξέρετε τι να κάνετε. Παραγγέλνετε τους δίσκους. Απολαμβάνετε μίσος κατά πάντων.
Antichristus won. The bells ring solemnly
Antichristus won. The evil deity says loudly:
“My triumph over yhvh was an example to others”
