Είδος: Melodic Death Metal/Death ‘n’ Roll
Χώρα: Μ. Βρετανία
Εταιρία: Nuclear Blast Records
Έτος: 2021
Οι Carcass επιστρέφουν 8 χρόνια μετά το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους, το καθολικά αναγνωρισμένο «Surgical Steel». Το EP του 2019 «Despicable» ήταν απλώς μια πρόγευση που έκανε την προσμονή να αγριέψει στους φανατικούς τους. Το «Torn Arteries» ευτυχώς δεν ακολουθεί την υπερβολικά χρησιμοποιούμενη μέθοδο σύνθεσης τραγουδιών που οι περισσότερες μπάντες που κουβαλάνε στην πλάτη τους 2 ή 3 δεκαετίες χρησιμοποιούν. Αποφεύγουν να κάνουν μια ανθολογία στην οποία θα συσσωρεύουν όλες τις καλύτερες στιγμές τους. Ούτε είναι πειραματικό υπερβολικά, ούτε ένα με progressive προσέγγιση άλμπουμ, καθώς οι αναφορές στο «Heartwork» είναι ως επί το πλείστον αλλά όχι μόνο σε αυτό, όπως και στον προκάτοχό του, άφθονες. Έτσι, διατηρώντας μια ισορροπία μεταξύ νέων και παλιών τρικ, δημιουργήθηκε ένα άλμπουμ που λειτουργεί σαν γέφυρα ή μια φυσική σύνδεση του παρελθόντος και του μέλλοντος του συγκροτήματος με τον παρόν χρόνο.
Ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ αναφέρεται σε ένα παλιό demo που δημιουργήθηκε από τον αυθεντικό ντράμερ Ken Owen τη δεκαετία του ’80, αλλά παρά το γεγονός ότι η δισκογραφία τους μοιάζει με φυσική ροή ως το «Torn Arteries» παρά τη σύγχρονη παραγωγή του, φέρνει στο μυαλό του ακροατή από που ξεκίνησε όλο αυτό, πριν από 30 χρόνια μέχρι σήμερα.
Μια “less is more” νοοτροπία, όπου τα καλπάζoντα ριφφ στο πνεύμα του κλασικού ρυθμού του Heavy Metal συνδυάζεται τέλεια με τους βρυχηθμούς και τις μελωδίες του Death Metal, μπορούν να αντικατοπτριστεί στο εξώφυλλο του δίσκου και στη λευκή του απλότητα.
Ο δημιουργός του Zbigniew Bielak βγήκε πολύ έξω από τα νερά του, για να βγάλει ένα σύνολο φωτογραφιών που απεικονίζουν λαχανικά σε σχήμα καρδιάς, να σαπίζουν με την πάροδο του χρόνου σε ένα λευκό πιάτο. Αυτή η μορφή τέχνης είναι βαθιά επηρεασμένη από την ιαπωνική Kusôzu, που μεταφράζεται σε: «ζωγραφική των εννέα σταδίων ενός πτώματος που αποσυντίθεται».
«Είναι πολύ καθαρό, λευκό, κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει», εξηγεί ο τραγουδιστής και μπασίστας Jeff Walker, «δεν φαίνεται κακό, ή τυπικό death metal, αλλά μου αρέσει το πόσο καθαρό είναι, σχεδόν σαν ένα βιβλίο τραπεζιού καφέ ». Αυτό το νέο άλμπουμ παρουσιάζει εικόνες, στίχους και ήχους που φωνάζουν τόσο ξεκάθαρα την ιδιοσυγκρασία των Carcass και το βρετανικό φλέγμα τους, αλλά όπως αναφέραμε παραπάνω το μέλλον είναι εδώ, μια νέα εποχή στην παραγωγή, στη σύνθεση τραγουδιών και τέχνης όλα μαζί.
Το ομότιτλο του δίσκου κομμάτι που ανοίγει το LP είναι ένα επιτυχημένο single, αλλά εύκολο για να το γράψει η μπάντα. Ακόμα και αν είναι όντως “ευκολάκι” ή με τα στοιχειώδη και μόνο – meat and potatoes που λένε οι αμερικάνοι-, εντούτοις σε αρπάζει από το λαιμό και βυθίζει το κεφάλι σου σε μια λίμνη αίματος από σκισμένα έντερα. Φυσικά μπορείτε να ακούσετε τραγούδια στα οποία οι Carcass χρησιμοποιούν διαφορετικά πράγματα όπως στο mid tempo ‘Dance of Ixtab (Psychopomp & Circumstance March No. 1 in B)’, τι τίτλος !, όπου τα πράγματα επιβραδύνουν και η μελωδία χτίζεται γύρω το ντραμ τέμπο. Το ‘Eleanor Rigor Mortis’ αποδεικνύει τα λόγια μου για τις επιδράσεις του Heartwork και το βρετανικό χιούμορ που έχει το συγκρότημα. Παρεμπιπτόντως, ένα thrash τραγούδι που πολύ απλά σκοτώνει … το «Under the Scalpel Blade» εμφανίστηκε και στο «Despicable» EP, οπότε οι περισσότεροι το γνωρίζετε ήδη και οδηγεί στο πιασάρικο «The Devil Rides Out», που η μελωδία του θυμίζει Heavy Metal αρένες της δεκαετίας του ‘80.
Το «In God We Trust» έχει αυτόν τον καλπάζων ρυθμό και το «Flesh Ripping Sonic Torment Limited» μπορεί να ξεκινά με ακουστική στην εισαγωγή, αλλά εξελίσσεται σε ένα 100% Carcass τραγούδι γεμάτο αγνό Thrash μίσος και μελωδικές πινελιές. Αυτή είναι η πιο μακροσκελής σύνθεση που έχει γράψει ποτέ το συγκρότημα, σχεδόν δέκα λεπτά με μια bluesy κιθάρα και κοψίματα/break που κρατούν την προσοχή του ακροατή αδιάκοπη πριν έρθει το «Kelly’s Meat Emporium», ένα ακόμα κλασικό Carcass τραγούδι που έχει τον χαρακτηριστικό τους ήχο. Ο τίτλος εργασίας ήταν «Stock Carcass» και ακολουθεί το groovy «Wake Up and Smell the Carcass – Caveat Emptor» που φέρνει στο νου ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο Hard Rock. Απλό, αλλά εξαιρετικό. Το τελευταίο κομμάτι «The Scythe’s Remorseless Swing» χρησιμοποιεί διπλές κιθάρες και συνανταμε και μια εξαιρετική ερμηνεία του Walker χρησιμοποιώντας μια γκάμα από βαθιά φωνητικά έως προφορική εκφορά των στίχων, ενώ τα δεύτερα φωνητικά του Steer βοηθούν πραγματικά στη δημιουργία μιας σκοτεινής ατμόσφαιρας σε αυτό το τρομακτικό τραγούδι.
Τέλος να αναφέρω πως τα δύο νέα μέλη Daniel Wilding -που έχει παίξει και με τους Aborted στο παρελθόν- και τον Tom Draper -από τους Heavy Metal ήρωες Pounder- έδωσαν έναν φρέσκο αέρα και ενθουσιασμό, το παίξιμό τους είναι εξαιρετικό και η χημεία που έχτισαν με τους Steer και Walker κάνει αυτήν την περίοδο/εποχή από τις σπουδαιότερες που έζησε ποτέ αυτό το συγκρότημα.
Ο Carcass θα μπορούσαν να ηχογραφήσουν το σίκουελ του «Surgical Steel» χωρίς κανείς να τους κατηγορήσει για κάτι, αλλά μετακινήθηκαν από την ζώνη ασφαλείας τους, χωρίς να είναι εξωφρενικοί ή πολύ πειραματικοί δημιουργώντας ένα -περισσότερο από απλά αξιοπρεπές- πρακτικά τέλειο άλμπουμ, που θα ευχαριστήσει τους περισσότερους λάτρεις του metal εκεί έξω. Οι πιουρίστες δεν περιλαμβάνονται δυστυχώς σε αυτούς…