Είδος: Death Metal / Progressive Rock
Χώρα: Γερμανία
Εταιρία: Van Records
Έτος: 2018
Από καιρού εις καιρόν φαίνεται να υπάρχει μια γενική μετατόπιση σε διάφορα είδη ή συγκεκριμένες σκηνές. Καινούριες ιδέες δοκιμάζονται, φαινομενικά μη συνδυάσιμα στοιχεία ενσωματώνονται σε κατά τ’ άλλα ορθόδοξους κανόνες και μετασχηματίζουν την αυστηρή φόρμα σε συγκεκριμένα παρακλάδια του μεγάλου δέντρου που λέγεται χέβι μέταλ. Τα τελευταία χρόνια, ένα μικρό, αλλά πολύ δυνατό μέρος της γερμανικής ντεθ/μπλακ μέταλ σκηνής δείχνει στοιχεία στιβαρού πειραματισμού. Οι Ketzer και οι The Ruins Of Beverast είναι για παράδειγμα κάποια από αυτά τα συγκροτήματα που πρωτοστατούν σε αυτή την τάση.
Οι Chapel Of Disease ήταν άλλο ένα ντεθ μέταλ σχήμα όπως τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους “Summoning Black Gods” (2012) και “The Mysterious Ways of Repetitive Art” (2015) αποδεικνύουν. Με το “And as we have seen the storm, we have embraced the eye…” βούτηξαν βαθιά στα νερά της προοδευτικότητας με την ευρεία έννοια, προκαλώντας τους οπαδούς τους και ανοίγοντας τις πύλες για πολλούς περισσότερους. Δεν μιλάμε για ριζική ανακαίνιση, αλλά για μια πολύ ισχυρή αναδιάταξη της ταυτότητάς τους με την εισαγωγή μιας ολοκαινουριας πλευράς στον ήχο τους. Αν η ενσωμάτωση από απεκδυμένα ροκ μέρ, τόσο καθαρά ώστε να ακούγονται σαν Dire Straits, ακούγεται ιεροσυλία για το ντεθ μέταλ σας, τότε δεν είστε έτοιμοι γι’ αυτόν τον δίσκο. Οι Chapel Of Disease το καταφέρνουν αυτό με τέτοια χάρη, ώστε η μουσική τους να μην ακούγεται σαν μπάλωμα από τυχαίες επιρροές. Αντίθετα έκαναν τις συνθέσεις τους πιο μυστήριες, πιο γκράντε, μελωδικότερες και σαφώς πιο επικές, με τη τεντωμένη διάρκεια των συνθέσεων να δικαιολογείται μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ούτε άφησαν πίσω τους την ακραία πλευρά τους, καθώς περνάνε από μελωδικά σόλο σε ντεθ μέταλ εξάρσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου και ειδικά στα “Oblivious – Obnoxious – Defiant” και στο “The Sound Of Shallow Grey” που κλείνει το δίσκο. Υπάρχουν κάποιες προφανείς επιρροές από Fields Of The Nephilim στα φωνητικά του “1.000 Different Paths” και το υπέροχο εσώφυλλο του δίσκου με το χαρακτηριστικό σύμβολο. Επίσης το “Null” έχει ένα μικρό πέρασμα που θυμίζει Rotting Chirst εποχής “Triarchy…”. Αυτές είναι απλά συνειρμικές ομοιότητες για ένα άλμπουμ που παρά την ποικιλία στον ήχο του παραμένει συμπαγές και γεμάτο νόημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Η μουσική που περιέχει είναι στρωμένη πάνω από έξυπνους και πιασάρικους στίχους και μας παραδίδεται σε ένα καθηλωτικό εξώφυλλο από τον Sami Ketola, γνωστό για τη δουλειά του από το logo των Opeth τη δεκαετία του ’90, μέχρι το τελευταίο εξώφυλλο των Dead Congregation.
Οι Chapel Of Disease φαίνεται να είναι στην κορυφή της φόρμας τους και αυτό το άλμπουμ τους έκανε από ένα πολύ καλό ντεθ μέταλ συγκρότημα σε ένα σχήμα που υπερβαίνει όρια και είδη και ουσιαστικά δημιουργεί το ίδιο το μονοπάτι στο οποίο πορεύεται. Το “And as we have seen the storm, we have embraced the eye…” ήταν το καλύτερο άλμπουμ του 2018 για μένα λόγω της γενναιότητας, της καινοτομίας του και της άψογης εκτέλεσής του. Απλά μεγαλειώδες.
5/6