English
Last Updated on 17:24 by Giorgos Tsekas
Ανταπόκριση: Γιάννης Δόης, Φωτογραφίες: Νάνσυ Κωστή
Οι Smoke the Fuzz Gigs συνεχίζει ακατάπαυστα το σερί απίστευτων συναυλιών της, αυτή τη φορά με το Descent Edition του Smoke the Fuzz Fest να εκτυλίσσεται σε ένα διήμερο φωτιά με τους Βέλγους Oathbreaker και Amenra την Παρασκευή, 28 Απριλίου στο Gagarin205 και το Σάββατο, 29 Απριλίου στο Piraeus 117 Academy με την Αμερικανίδα Chelsea Wolfe και τους δικούς μας Skull & Dawn να ανοίγουν τη συναυλία. Αμφότερα live λειτούργησαν υποδειγματικά σε θέμα οργάνωσης με ευλαβική πίστη στο πρόγραμμα τους. Φυσικά το Metal Invader δεν θα μπορούσε να λείπει!
Η έναρξη της βραδιάς σημαδεύεται από την εμφάνιση των Αθηναίων Skull & Dawn στη σκηνή στις 8μιση μμ, οι οποίοι με το dark folk/Americana τους σε ταξιδεύουν με την πρώτη νότα σε άλλη ήπειρο και εποχή, όπου το bourbon ήταν παράνομο και έμπλεκες σε καυγά για ένα αδικαιολόγητο βλέμμα (αν και αυτό αρχίζει και επιστρέφει στις μέρες μας). Με προσθήκες στο line-up τους (βιολί, δεύτερα φωνητικά) και εμφανώς βελτιωμένοι από την πρώτη φορά που τους είδα, ξεκίνησαν το set τους με δύο νέα τραγούδια. Η βελτίωση μπορεί και να είχε να κάνει βέβαια με την απίστευτη ηχητική του Piraeus 117 Academy, αλλά ο καλός ήχος στην τελική είναι δίκοπο μαχαίρι… ή θα σε αναδείξει ή θα σε καταστρέψει και τα παιδιά σίγουρα βγήκαν νικητές. Παρουσίασαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους “Zombie Horses” με τεράστιο κέφι και φοβερή τεχνική, καθώς οι άψογες δυναμικές τους εναλλαγές από ηλεκτρικά θέματα σε χορευτικούς country ρυθμούς τους έκαναν να ξεχωρίσουν. Κλείσανε το live όπως ξεκίνησαν, δηλαδή με ακόμη δύο νέα κομμάτια, το ένα εκ των δύο αναφερόταν σε μια φανταστική έξοδο στη νυχτερινή Αθήνα με τον GG Allin, όπου κέρδισαν και την αγάπη μου.
Ακούστηκαν τα: Intro, Knoxville Girl, Kingdom of the Corn, Desert, No Longer Mine, GG Allin (τίτλος ακόμη υπό επεξεργασία), Hail to the King
Τα φώτα χαμηλώνουν, ένα σκοτεινό ambience διαχέεται στο χώρο για μερικά λεπτά, νιώθεις το μπάσο να σε περικυκλώνει και όλα σε συνδυασμό με τα απότομα φωτορυθμικά σε κάνουν να ρίξεις τις ασπίδες σου. Η μπάντα κάνει την εμφάνιση της και ελάχιστα πιο πίσω ακολουθεί η Chelsea Wolfe υπό τους ήχους του “Feral Love”. Λικνίζεται επιβλητικά στην ερμηνεία του μέχρι να πιάσει την κιθάρα η ίδια και να ταρακουνήσει το πλέον γεμάτο venue στο “Carrion Flowers”. Σε μία συνέντευξη που μου παρείχε μερικές μέρες πριν, έκανε λόγο για τις αλλαγές στο line-up και την πιο jam-κιθαριστική προσέγγιση που θα έχει ο νέος δίσκος, πράγμα που αποδείχθηκε ξεκάθαρα στο set της. Μιλάμε για μια πολύ δυνατή και βαριά εμφάνιση, εφάμιλλη κάποιου doom συγκροτήματος, απέταξε κάπως την πιο αιθέρια πλευρά της και μπήκε σε νέα καλλιτεχνικά νερά. Η φωνητική της απόδοση ήταν σε άριστο επίπεδο και σε συνδυασμό με την καθηλωτική παρουσία της δε σου επέτρεπε να πάρεις τα μάτια σου από τη σκηνή. Ανάλογου επιπέδου ήταν ο ήχος και ο φωτισμός, που πλαισίωσαν με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνιση της. Ο επαγγελματισμός της ίδιας και της μπάντας της δύσκολα συναντιέται. Παρουσίασε κομμάτια από τα πλέον αρκετά ακουσμένα άλμπουμ της “Apokalypsis”, “Pain is Beauty” και “Abyss” στα οποία έδωσε νέα διάσταση και έδειξε την καλλιτεχνική της προσαρμοστικότητα, καθώς και νέα τραγούδια.
Ακούστηκαν τα: Intro, Feral Love, Carrion Flowers, Dragged Out, The Culling, We Hit a Wall, After the Fall, Simple Death, Iron Moon, Static Hum, Pale on Pale
Encore: House of Metal, Survive
