English
Last Updated on 00:19 by Giorgos Tsekas
Με αφορμή το Smoke the Fuzz Fest 2017 – Descent Edition και την εμφάνιση της Αμερικανίδας Chelsea Wolfe για πρώτη φόρα στην χώρα μας στην Αθήνα, στο Piraeus 117 Academy, στις 28 Απριλίου παρέα με τους δικούς μας Skull & Dawn, συζητήσαμε με την Chelsea για το μισογυνισμό της μουσικής βιομηχανίας, την τέχνη και την αποδοχή της από τον κόσμο που αυξάνει ραγδαία τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων. Για περισσότερα, ορμάτε παρακάτω…
Καλησπέρα Chelsea και καλώς ήρθες στο Metal Invader! Θα είναι η πρώτη φορά για εσένα στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος και τολμάω να πω πως σε περιμένουν αρκετά εδώ. Πώς νιώθεις που έρχεσαι στην Αθήνα?
Είναι πάντα συναρπαστικό να παίζεις σε νέα μέρη, αλλά είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη που έρχομαι στην Ελλάδα.
Το 2015 δημιούργησες το ευρέως αποδεκτό “Abyss”, το οποίο υποστήριξες εκτενώς με περιοδείες και ακολούθησε το 2016 το 7” “Hypnos”. Το “Abyss” είναι μία από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες από εσένα, γιατί αγγίζεις πιο βαριές συχνότητες από ότι συνηθίζεις διατηρώντας παράλληλα την folk αισθητική που σε κάνει μοναδική. Νιώθω πως στο “Hypnos” επιστρέφεις περισσότερο σε αυτό το folk πνεύμα. Παρατηρώντας αυτή την πορεία, αναρωτιέμαι που οδεύουν τα δισκογραφικά σου σχέδια.
Το “Hypnos” 7” αποτελείται από δύο τραγούδια τα οποία ηχογράφησα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του “Abyss”, αλλά δεν ένιωσα πως ταίριαζαν στο δίσκο στην τελική, οπότε τα κράτησα για τη δικιά τους ξεχωριστή κυκλοφορία. Δεν μπορώ να εξηγήσω πάντα γιατί μια ομάδα τραγουδιών ταιριάζουν μεταξύ τους, αλλά μπορώ να το νιώσω. Μόλις ολοκλήρωσα την ηχογράφηση ενός νέου άλμπουμ και είναι βαρύ με ένα ποιο ωμό, live τρόπο. Παίζω με μία νέα ντράμερ, την Jess Gowrie. Η Jess και εγώ είχαμε μία ροκ μπάντα περίπου 10 χρόνια πριν και πρόσφατα ξαναβρεθήκαμε. Αυτή, ο Ben Chisholm (μπάσο, πλήκτρα) και εγώ τζαμάραμε μαζί για να γράψουμε το μεγαλύτερο μέρος του νέου άλμπουμ, οπότε είναι πολύ κιθαριστικά-βαρύ και ντραμιστικά-βαρύ.
Είσαι με την Sargent House από το 2011. Είναι σίγουρα μία εταιρία που βγάζει πολύ ιδιαίτερη μουσική. Πώς νιώθεις που είσαι μέρος της οικογένειας της? Θα είναι και ο νέος σου δίσκος επίσης μαζί τους?
Είναι πολύ υποστηρικτική εταιρία και νιώθω πολύ άνετα εκεί. Μπορώ να ακολουθήσω το όραμα μου, χωρίς πολλές ερωτήσεις και περισπασμούς. Ο νέος μου δίσκος θα είναι μέσω της Sargent House, ναι.
Στο μυαλό μου και νομίζω στων περισσότερων, βρίσκεσαι δίπλα σε καλλιτέχνες του σκληρού ήχου (, όπως οι Converge, Russian Circles, Neurosis κλπ), οι οποίοι βγάζουν αρκετά επιθετική μουσική, ενώ η δική σου είναι σημαντικά πιο αιθέρια και ψυχεδελική. Αν συμφωνείς, γιατί πιστεύεις ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν αυτή τη σύνδεση?
Πιστεύω συμβαίνει γιατί οι μπάντες που ανέφερες είναι μια σπάνια μορφή του ιδιώματος τους – πιο πειραματικές και μοναδικές, όχι απλά rock ή hardcore… Μπλέκουν διαφορετικούς ήχους και προσθέτουν διαφορετική ενορχήστρωση για να φτιάξουν το δικό τους πράγμα. Μου αρέσει να πιστεύω πως εγώ και η μπάντα μου κάνουμε το ίδιο. Έχουμε αναμίξει ηλεκτρονικούς ήχους, rock n roll και folk μουσική για να δημιουργήσουμε το δικό μας ήχο.
Με βάση την παραπάνω ερώτηση, κάνω δειλά την υπόθεση πως διατηρείτε κάποιου είδους φιλία με αυτές τις μπάντες, μιας και είστε στην ίδια εταιρία με τους Russian Circles και συνεισέφερες στο σπέσιαλ “Blood Moon” σετ των Converge.
Ναι, με πολλές από τις μπάντες που ανέφερες προηγουμένως είμαστε φίλοι και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο! Γνώρισα πέρσι, επίσης μέσω του “Blood Moon” σετ, τους Neurosis και χάρηκα με το παραπάνω για τα καλά λόγια και την υποστήριξη που έλαβα και από αυτούς. Είναι ενθαρρυντικό, όταν οι μπάντες που θαυμάζεις τόσο πολύ καταλαβαίνουν τη μουσική σου, σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.
Οι επιρροές σου αντλούνται από μια εκτενή παλέτα ιδιωμάτων και καλλιτεχνών. Κανείς μπορεί να παρατηρήσει επιρροές από πρώιμα dark wave, industrial, neo–folk και noise υπόβαθρα. Πώς καταφέρνεις να μπλέκεις τόσους πολλούς τύπους μουσικής? Έρχεται φυσικά ή προσεκτικά καταστρώνεις κάθε κίνηση που κάνεις?
Όταν ο κόσμος λέει “neo-folk” δεν είμαι σίγουρος τι εννοεί, κάτι σαν νέα folk μουσική? Άκουσα πολύ παλιότερο folk, blues και country μουσική μεγαλώνοντας και ακόμα το κάνω ώστε να ενημερώνει τη μουσική μου πολύ, αλλά το ίδιο κάνουν τα rock, metal και black metal των 90’s και 2000’s. Επίσης, πάντα αγαπούσα το trip-hop και την downtempo ηλεκτρονική, οπότε υποθέτω με το πέρας των χρόνων αναμίχθηκαν στο μουσικό πνεύμα μου με τέτοιο τρόπο που ήθελα να κάνω λίγο από όλα. Είναι και ένας από τους λόγους που κράτησα το project μου υπό το δικό μου όνομα, επειδή έχω ανάγκη να έχω τελικά τον απόλυτο δημιουργικό έλεγχο και να είμαι ελεύθερη να το μεταμορφώνω όταν χρειάζεται. Δεν ήθελα να είμαι σε μια μπάντα όπου υπήρχε δημοκρατία και θα χρειαζόταν να θυσιάσω τα θέλω μου στο τελικό αποτέλεσμα των τραγουδιών. Είμαι τόσο τυχερή που παίζω με μουσικούς οι οποίοι με βοηθούν να δημιουργήσω αυτόν τον κόσμο.
Ξέρω πως η ερώτηση που ετοιμάζομαι να κάνω δε θα έπρεπε να έχει καμία υπόσταση εν έτη 2017, αλλά η μουσική βιομηχανία είναι γεμάτη κυρίως με άντρες. Αναγνωρίζω πως πλέον τα πράγματα είναι καλύτερα, αλλά η πατριαρχία είναι γερά ριζωμένη στο χρόνο, δυστυχώς. Συνάντησες δυσκολίες σαν ανερχόμενη καλλιτέχνης? Πώς βλέπεις τα πράγματα πλέον ως καθιερωμένη καλλιτέχνης? Μοιράσου μαζί μας περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνες που θαυμάζεις.
Φυσικά, έχω γνωρίσει μερικούς ανθρώπους τις βιομηχανίας, ακόμα και άλλους μουσικούς, οι οποίοι θέλανε να με εκμεταλλευτούν ή να δουλέψουν μαζί μου για τους λάθος λόγους. Μου πήρε λίγο για να το συνειδητοποιήσω, γιατί κυρίως περιτριγυρίζομαι από πολύ καλούς άντρες και γυναίκες που παίρνουν αποφάσεις βασισμένες στην τέχνη, όχι στο φύλλο. Ειδικά τώρα… Εννοώ, παίζω live τις τελευταίες δύο εβδομάδες με τους True Widow, την King Woman και τους Oathbreaker – δεν τίθεται καν θέμα στο αν οι γυναίκες είναι όσο δυναμικές στη μουσική είναι οι άντρες και κανείς μας δεν σκέφθηκε διαφορετικά! Θαυμάζω όλες τις γυναίκες σε αυτές τις μπάντες. Η Nikki των True Widow είναι σαν το γκουρού του rock n roll για μένα – είναι η τελειότερη και αγαπάω τον τρόπο που παίζει μπάσο και τραγουδάει με τη χρυσή φωνή της.
Πάντα φανταζόμουν τη μουσική σου τέλεια ως soundtrack και μετά ανακάλυψα πως έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές για την οθόνη. Περίμενες πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με αυτό τον τρόπο? Η τέχνη του σινεμά σε εμπνέει σαν καλλιτέχνη? Ποιες άλλες μορφές τέχνης εκτιμάς ή ενσωματώνεις στη δική σου?
Πάντα ήλπιζα πως η μουσική μου θα χρησιμοποιούνταν σε ταινίες ή trailer ταινιών – σκέφτομαι κινηματογραφικά όταν γράφω και φιλοδοξώ να δημιουργήσω δικές μου οπτικές απεικονίσεις που νιώθω ότι θα αντιπροσωπεύουν με ακρίβεια τα τραγούδια μου. Είναι ωραίο να βλέπω νέες ιστορίες να διαδραματίζονται στα τραγούδια μου. Νομίζω πως κάθε μορφή τέχνης μπορεί να με εμπνεύσει μουσικά, αλήθεια. Ένας καλός πίνακας μπορεί να εμπνεύσει ένα τραγούδι και άμα διαβάζω ένα καλό διήγημα, πάντα ενημερώνει κάτι που θα γράψω για το επόμενο άλμπουμ. Διάβαζα αρκετά Walt Whitman τον τελευταίο χρόνο, έτσι υπάρχει ένα τραγούδι πολύ εμπνευσμένο από τον Walt Whitman στο επόμενο άλμπουμ. Επιδείξεις και άρθρα μόδας υπήρξαν πάντα μεγάλη επιρροή για της φωτογραφίες και τα μουσικά βίντεο μου, επίσης – κάποιοι σχεδιαστές ξέρουν πραγματικά πώς να δημιουργήσουν έναν ονειρικό κόσμο, όπως οι Alexander McQueen, Iris van Herpen, AF Vandevorst, Yohji Yamamoto.
Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό από την εμφάνιση σου?
Η μπάντα μου και εγώ θα παίξουμε τραγούδια από τα “Abyss”, “Pain is Beauty” και “Apokalypsis”, όπως και ένα ή δύο καινούργια.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Ανυπομονώ για την εμφάνιση σου.
Σε ευχαριστώ!
