English
Last Updated on 22:51 by Giorgos Tsekas
Πως θα μπορούσαμε να βάλουμε στο ίδιο κείμενο τον Tom Jones, τους Manowar, ένα κομπιούτερ και τους Priest; Να προσθέσουμε και κάποια εφηβικά σκίτσα και μια obscure εταιρία αλλά και τον θάνατο του μάνατζερ της μπάντας; Ας το κάνουμε ακόμα πιο πικάντικο. Ας μιλήσουμε για μια live ηχογράφηση με ολοκαίνουρια ακυκλοφόρητα τραγούδια που θα κυκλοφορήσει σαν στούντιο δίσκος. Ή κάτι τέτοιο. Αλλά ας αφήσουμε τα γεγονότα να εξελιχθούν χωρίς άλλη εισαγωγή και κυρίως χωρίς να αφήσουμε την αλήθεια να μπει ανάμεσα στις γραμμές και χαλάσει την ιστορία…
Βρισκόμαστε στα 1986 και οι Cloven Hoof βρίσκονται σε αρκετά δύσκολη φάση. Αν και οι κυκλοφορίες τους έχουν πουλήσει αρκετά, οι κριτικές είναι εξαιρετικές και ο μύθος τους μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, την ίδια στιγμή ο David Potter έχει αφήσει τη θέση του τραγουδιστή (για να ενταχθεί στους Γάλλους θεούληδες H-Bomb), το ιδίωμα που πρεσβεύουν πνέει τα λοίσθια και ο θάνατος του προηγούμενου μάνατζερ τους David Hemmings δημιουργεί νομικά θεματάκια με δισκογραφικές και δικαιώματα. Σαν από μηχανής θεός ο ιδιοκτήτης της obscure εταιρίας από το Μπίρμινχαμ Moondancer Records μπαίνει μπροστά και δίνει το πράσινο φως για την κυκλοφορία ενός live άλμπουμ, που στην ουσία θα είναι ένας κανονικότατος στούντιο δίσκος με ακυκλοφόρητα κομμάτια. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως χωρίς αυτή την κυκλοφορία οι Cloven Hoof μπορεί να διέλυαν.
Αλήθεια όμως πόσο ‘ζωντανός’ είναι ο ‘Fighting Back’ ; Με νωπές τις μνήμες του κοινού και Τύπου με τις ‘φήμες’ πως το ‘Unleashed in the East’ των Priest είναι ‘πειραγμένο’, σίγουρα η φτωχή παραγωγή του ‘Fighting Back’ κάνει το όλο αποτέλεσμα να μοιάζει αναληθές. Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε 30+ χρόνια πριν με την τεχνολογία να είναι σε σχετικά πρώιμη φάση όσων αφορά την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Οι παραγωγοί πειραματίζονται και οι μουσικοί γοητεύονται από τις νέες τεχνολογίες και τις όποιες δυνατότητες αυτές δίνουν. Οι τεράστιοι Iron Maiden θα προσθέσουν συνθεσάιζερ εγκαινιάζοντας τον ‘ήχο από το μέλλον’ με τις φουτουριστικές κιθάρες που έμοιαζε τότε σαν το μεταλ του 2000… Οι Priest στο ‘Turbo’ χρησιμοποιούν και αυτοί ντραμς πειραγμένα στο στούντιο σημαδεύοντας την εποχή με τα πλαστικά/disco τύμπανα, μόνο που έρχονται δεύτεροι μιας και οι Cloven Hoof μετά από προτροπή του ντράμερ τους Kevin Pountney λανσάρουν τα midi drums. Την ίδια στιγμή πέρα από τα ντραμς και τον ‘ψευτικο’ ήχο τους, κατά την ζωντανή ηχογράφηση το κοινό (και οι ιαχές τους) λόγω λανθασμένης τοποθέτησης των μικροφώνων ακούγονται πίσω. Φυσικά πρέπει να σκεφτούμε πως το κοινό δεν γινότανε να αντιδρά και με υπερβολικό ενθουσιασμό απέναντι σε κομμάτια που άκουγε ουσιαστικά για πρώτη φορά…
Ανεξάρτητα από τα του ήχου, οι συνθέσεις, αυτό που μας αφορά επί της ουσίας, είναι σε εξαιρετικό επίπεδο για ακόμα μια φορά. Ο Lee Payne είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας αλλά ταυτόχρονα και ο ήρωας του N.W.O.B.H.M.των blue collars. Και σαν τυπικός καθημερινός άνθρωπος άκουσε τη συμβουλή της μητέρας του και πρόσθεσε στο track listing μια διασκευή στο ‘Daughter Of Darkness’ του Tom Jones. Μια όχι και τόσο αλλόκοτη επιλογή μιας και ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης διαχρονικά ασκούσε μια γοητεία στους συναδέλφους του, του σκληρού ήχου. Να θυμίσω τον Bruce Dickinson αλλά και τους The Sensational Alex Harvey Band με το ‘Delilah’ ενώ στα 2000 ο Tony Iommi κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του πρώτου του άλμπουμ σαν ΙΟΜΜΙ την έψαξε να τραγουδήσει κάποιο κομμάτι ο Jones ενώ δήλωνε σε συνεντεύξεις της εποχής την επιθυμία του για μελλοντική συνεργασία. Στην επιτυχία της διασκευής φυσικά έπαιξε ρόλο και η φωνή του νέου τραγουδιστή των Hoof, Rob Hendrick. Με θητεία σε Trapeze και Budgie, η φωνή του έφερνε αρκετά σε αυτή του Glen Hughes και έδεσε με τα κομμάτια του Payne πολύ εύκολα και ταιριαστά. Η δε ικανότητά του στην κιθάρα ενέπνευσε τον Payne στη χρήση των δίδυμων κιθάρων που γέννησε τα επικό και άκρως Maidenικό ‘Reach For The Sky’. Και ενώ ξεχωρίζουν σαφέστατα τα ‘Eye of the Sun’ -που θα εμφανιστεί αργότερα στο ομώνυμο δίσκο του 2006 όπως και τα ‘Reach For the Sky’ και ‘The Fugitive’ που θα τα συναντήσουμε στο επόμενο άλμπουμ τους, ‘Dominator’ το 1988-, τα 2 προαναφερθέντα και το ‘Raised on Rock’, εντούτοις το κομμάτι που σημαδεύει το άλμπουμ είναι το ‘Heavy Metal Men of Steel’. Με πιο Manowar τίτλο πεθαίνεις εδώ ο Lee Payne αφήνει τις εφηβικές του αναγνώσεις στο θρυλικό Κόναν να πάρουν τη μορφή ενός N.W.O.B.H.M. ύμνου με αυτοαναφορικότες στην ίδια την μπάντα (και το κόνσεπτ Earth, Fire, Water, Wind) και τυπικό ρεφραίν αλλά και τόσο πορωτικό την ίδια ώρα! Το δε εξώφυλλο κοσμεί ένα σκίτσο του ίδιου του Payne με τον πολεμιστή βάρβαρο να επιτίθεται σε όποιον μπαίνει στο δρόμο του. Όπως ακριβώς αντιστάθηκε/επιτέθηκε το συγκρότημα σε όποιον απειλούσε την ίδια του την ύπαρξη. Αν και η συνέχεια υπήρξε ακόμα πιο λαμπρή για τους Cloven Hoof, δυστυχώς εδώ θα ακούσουμε για (πρώτη και) τελευταία φορά τον πολύ καλό Rob Hendrick, καθώς και τους Steve Rounds (κιθάρες) και Kevin Poutney (ντραμς) πριν διαλυθεί ένα πολύ καλό lineup, ευτυχώς χωρίς να στοιχίσει στο συγκρότημα… Αγοράστε το με κλειστά μάτια όπου το πετύχετε, ειδικά την εορταστική έκδοση της βραζιλιάνικης Classic Metal (για τα 30 χρόνια που κυκλοφόρησε) που έχει χορταστικό 12σέλιδο βιβλιαράκι με τους στίχους, φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων της εποχής και μια γαμάτη αφίσα/σκίτσο.
