English
Είδος: Extreme Gothic Metal
Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο
Εταιρεία: Nuclear Blast Records
Έτος: 2021
Οι Cradle of Filth είναι γνωστόν τοις πάσι ότι διακατέχονται από μια έμφυτη τάση τους για πειραματισμό τα τελευταία τριάντα χρόνια που βρίσκονται στο προσκήνιο, με πολλά διαφορετικά στοιχεία. Μύθοι μακάβριας ποίησης, ακραίες μελωδίες, ατμόσφαιρα, τα αστέρια πλήρως ευθυγραμμισμένα και οι Βρετανοί θρύλοι έχουν ακολουθήσει την καλύτερη πατέντα της ιστορίας στην μουσική τους – από το κουαρτέτο των θρυλικών πρώτων τους δίσκων, σε μια πιο ωμή και βρώμικη διάσταση η οποία έδωσε το έναυσμα για μια πιο goth επιρροή με λιγότερα συμφωνικά black στοιχεία μέσα στη δεκαετία των 00’s, μέχρι την πρόσφατή τους ραγδαία άνοδο την τελευταία δεκαετία με τα “Hammer of the Witches” και “Cryptoriana”, ώσπου εγένετο το “Existence Is Futile”.
Το “Existence is Futile” φέρνει κάτω από τον προβολέα ακόμα μια ωραία προσθήκη στη μπάντα, της οποίας το όνομα είναι Anabelle. Οι φωνογραμμές της καθώς και τα ορχηστρικά σημεία της μέσα στο δίσκο, θυμίζουν απίστευτα πολύ τις πρώτες μέρες της μπάντας. Δεδομένης της επιρροής που έχουν τα συγκεκριμένα στοιχεία στις ενορχηστρώσεις των Cradle of Filth γενικά, το “Existence is Futile” έρχεται απευθείας από τις λυκαυγές της δεκαετίας του 00. Θα μπορούσε να είναι το followup του “Midian” που καλωσόρισε τη μπάντα στη νέα χιλιετία; Πιθανότατα. Παρόλα αυτά, στο συγκεκριμένο άλμπουμ οι συμφωνίες είναι περισσότερο εμφανείς και οι ιστορίες που ξετυλίγονται μέσω των στίχων είναι περισσότερο απλοποιημένες απ’ ότι συνήθως. Αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν τραγικοποιημένες αφηγήσεις σκοτεινού ερωτισμού, παρά περισσότερο έρχεται στο προσκήνιο η αντιμετώπιση της πραγματικότητας και πως ξετυλίγεται το κουβάρι αυτό στον κόσμο μας, χωρίς μια ιστορία τρόμου. Αυτή τη φορά, ο τρόμος είναι ο κόσμος μας, εν έτει 2021 μ.Χ. Παρόλα αυτά όλος ο δίσκος ακούγεται σαν μια συλλογή που υποδεικνύει την εξέλιξη της μπάντας τις τελευταίες τρείς δεκαετίες που κυριαρχούν στον Ευρωπαϊκό ακραίο χώρο του gothic black metal. Τα κομμάτια μεταξύ τους δένουν με απίστευτο flow, με μια παντελώς λογική εξέλιξη μεταξύ τους. Τα δε σημεία όλων των μελών είναι παραπάνω από συμπαγή, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία πως ο Dani έχει μάθει να διαλέγει τους συνοδοιπόρους του με τον καλύτερο τρόπο. Τέλειες κιθάρες, πλήκτρα, φωνητικά, μπάσα και φυσικά τέλεια ντραμς (Θεός Martin, η κρεατομηχανή!).
Για οπαδούς που γουστάρανε δίσκους σαν το “Thornography” και δεν παραπονέθηκαν ποτέ ιδιαίτερα, με μια μικρή οσμή από συμφωνίες που παρατηρήσαμε ανάμεσα σε δίσκους όπως το “Dusk and her Embrace” και το “Cruetly and the Beast”. Επίσης, μακράν το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “Suffer of Dominion”. Καμία γνωστή φωνή;
