English
Last Updated on 17:36 by Giorgos Tsekas
Είδος: Avant – Garde Black Metal
Χώρα: Γαλλία
Εταιρεία: Norma Evangelium Diaboli
Έτος: 2016
Οι Deathspell Omega έχουν καταφέρει να ταυτίσουν το όνομά τους με το «επαναστατικό», νέας γενιάς Black Metal (ας μου επιτραπεί η έκφραση) και δικαίως φυσικά, λαμβάνοντας υπόψη τις ταφόπλακες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες σχεδόν δύο δεκαετίες. Μετά από περίπου έξι χρόνια full length σιωπής (τα compilation, τα boxset και τα ΕΡ μας κράτησαν καλή παρέα, βέβαια, να τα λέμε και αυτά) οι Deathspell Omega κυκλοφορούν το “The Synarchy of Molten Bones”. Λογικό και επόμενο ήταν να υπάρξει μια παράκρουση στους ακραίους κύκλους και να δημιουργηθεί ένα hype, χωρίς να έχει αρνητική χροιά η έννοια. Άλλοι αποθέωσαν, άλλοι απογοητεύτηκαν, άλλοι αδιάφοροι, άλλοι παθιασμένοι. Είπα να κρατήσω λίγο μια απόσταση και να επισκεφτώ ξανά τον δίσκο κάποιο καιρό μετά, για μια πιο αντικειμενική κατάθεση άποψης, κάτι που όντως έγινε.
Πιάνοντας εκ νέου πλέον τον δίσκο αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι Deathspell Omega άνοιξαν μια νέα πόρτα στην πορεία τους. Σαν να κάνουν το επόμενο βήμα. Ίσως να αλλάζουν εποχή. Ίσως να τους χρειάστηκε κιόλας. Έπαιξαν λίγο παραπάνω με τις συνθέσεις τους, «πειραματίστηκαν» λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνήθως παράγοντας μια ακραία χαοτική μουσική που θέλει πολλές ακροάσεις για την καταλάβεις. Θα μου πεις, το γεγονός ότι επικρατεί ένα άναρχο χάος στις συνθέσεις δε σημαίνει αυτόματα ότι η μουσική είναι καλογραμμένη ή ότι ο καταιγιστικός της χαρακτήρας απλώνει ένα πέπλο θαυμασμού που σε αποπροσανατολίζει. Παρόλα αυτά, μετά από τις επανειλημμένες ακροάσεις, οι παραπάνω αναφορές αντικρούστηκαν και η πίστη μου στο συγκρότημα δικαιώθηκε.
Το “The Synarchy of Molten Bones” χαρακτηρίζεται από υπερβολικά τεχνικά σημεία, σχεδόν ασύλληπτες ταχύτητες, μικρά σπασίματα στους ρυθμούς ίσα για να κάνεις ένα μικρό διάλειμμα για να πάρεις μια ανάσα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η «παράνοια» και το «χάος» είναι οι δύο καταλληλότερες λέξεις – έννοιες που μπορούν λεκτικά να μεταφράσουν τη μουσική που προσέφεραν οι Deathspell Omega. Μια παθιασμένη κυκλοφορία, όχι τόσο αμιγώς occult, ωστόσο ακραία βίαιη, πρωτόγονη, επιθετική, επικίνδυνη. Σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι καταμεσής ενός κυκεώνα, αδύναμος να κρατηθείς από κάπου.
Αυτό που κάνει το “The Synarchy of Molten Bones” να ξεχωρίζει πέρα από το καθαρά μουσικό κομμάτι, είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Ακρογωνιαίος λίθος στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί η απόδοση του Mikko Aspa. Εντυπωσιάστηκα από τη διαχείριση της φωνής του. Ο τρόπος που αποδίδει τους στίχους και το προσωπικό ύφος που διοχετεύει εκτοξεύουν το τελικό αποτέλεσμα. Η πολυεπίπεδη οπτική του Mikko Aspa συνέβαλλε τα μέγιστα στην στη δημιουργία, το χτίσιμο και την εγκαθίδρυση της έντασης της πνιγηρής ατμόσφαιρας που δημιουργείται στο “The Synarchy of Molten Bones”. Ο «μεταφυσικός» σατανισμός που ‘διοχετεύεται’ μέσω των στίχων, φυσικά παίζει και τον δικό του ρόλο στην όλη ατμόσφαιρα.
Στα θετικά να συμπεριλάβουμε την εξαιρετική παραγωγή του δίσκου. Στις πρώτες ακροάσεις του δίσκου, θα νομίζει κανείς πως οι συνθέσεις είναι τόσο μπλεγμένες που αναγκάζουν με τη σειρά τους τα όργανα να μπλέκονται και αυτά μεταξύ τους. Μερικές ακροάσεις μετά, αντιλαμβάνεσαι πως το ένα δένει με το άλλο, χωρίς να αλληλο-επικαλύπτονται ή κάποιο όργανο να βρίσκεται πιο ‘μπροστά’ απ’ το άλλο. Μιλάμε για μια καλοστημένη ορχήστρα που λειτουργεί υποδειγματικά σαν τα γρανάζια ενός ρολογιού. Κάθε όργανο συμβάλλει με τον δικό του τρόπο, όπως για παράδειγμα το (φανταστικό) μπάσο που και ακούγεται πεντακάθαρα και δίνει το κατάλληλο βάθος για να βουλιάξουμε όλοι μαζί παρέα στον βούρκο των Deathspell Omega. Οπότε, η μίξη και το master του δίσκου κατάφεραν να αναδείξουν ‘εύγλωττα’, με τον κατάλληλο τρόπο κάθε πτυχή του δίσκου. Είναι τρομερά δύσκολο να καταφέρεις τέτοια αρτιότητα όταν η μουσική που έχεις στα χέρια σου έχει τόσο παρανοϊκό χαρακτήρα, so kudos for that.
Εν κατακλείδι, οι Deathspell Omega συνεχίζοντας την παράδοση που έχουν στις πλάτες τους, για ακόμα μια φορά πίεσαν τους εαυτούς τους, δείχνοντας πως ο χρόνος δεν είναι εχθρός ούτε αιτία για να πάρεις την κατηφόρα. Έψαξαν τα όριά τους και με τη μοναδικότητα που τους χαρακτηρίζει, κατάφεραν να πείσουν εμένα και αρκετό κόσμο ακόμα πως το “The Synarchy of Molten Bones” είναι μια πολύ δυνατή κυκλοφορία που δικαιωματικά από πολλούς βρέθηκε στις πρώτες θέσεις των top περσινών τους δίσκων. Είναι ένας πολυπρισματικός δίσκος που αν τον αφήσεις να σε αγκαλιάσει, θα σου προσφέρει πολλά.
5/6
