English
Last Updated on 13:43 by Nikos Nakos
Είδος: Hard Rock/Heavy Metal
Χώρα: Η. Βασίλειο
Εταιρία: earMUSIC/Edel AG
Έτοςr: 2024
Η επιστροφή των Deep Purple είναι μια τεράστια έκπληξη, γεμάτη όρεξη και ενέργεια, ένας παλιόφιλος που σου θυμίζει γιατί αγάπησες αυτή τη μουσική, χωρίς όμως να καταφύγει στην παγίδα της νοσταλγίας. Το κάνει εκεί που μετράει, στο σήμερα, που όλα μοιάζουν τόσο πολύπλοκα και σύνθετα.
Το “=1” είναι ένας αυθεντικός Purple δίσκος γεμάτος αναφορές στο παρελθόν αλλά με μια ακαταμάχητη φρεσκάδα, η οποία σε κερδίζει από την πρώτη ακρόαση και θα την ζήλευαν συγκροτήματα με το ένα τρίτο της ηλικίας των Βρετανών. Μέσα στα 52 λεπτά της διάρκειας του 23ου άλμπουμ του αειθαλούς Ian Gillan και της παρέας του, απολαμβάνουμε μια βόλτα που ξεκινάει από την πλούσια κληρονομιά του συγκροτήματος στα 70ς και σταματάει έξω από μια παμπ του 2024 για να μας πει τις ιστορίες της.
Απολαμβάνουμε ένα δυναμίτη hard rock ενέργειας και όρεξης στα “Lazy sod” – “Sharp Shooter”, τα οποία δίχως υπερβολή θα μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τα πιο μεγάλα τους κομμάτια από τη χρυσή τους δεκαετία. Συναντάμε ξανά την κιθάρα να αγκαλιάζει τόσο αρμονικά τα πλήκτρα στο βγαλμένο από το Perfect Strangers, “Portable Door”, σε ένα μοτίβο που μόνο οι Deep Purple ξέρουν να συνθέτουν τόσο συναρπαστικά. Χαζεύουμε με τις πλούσιες συνθέσεις των “Pictures of You” και “Bleeding Obvious” που αποκαλύπτουν την άσβεστη δίψα των βετεράνων για να παίξουν πιο επικά. Χαμογελάμε όταν ξεσαλώνουν με σχεδόν funky ρυθμούς στο “Old-Fangled Thing” και μας πιάνει μελαγχολία όταν βγάζουν ανυπολόγιστες ποσότητες ενέργειας στο “Now you’re Talkin”, εκεί που νεότεροι μένουν από ανάσες και έμπνευση στο τρίτο άλμπουμ.
Ο νέος κιθαρίστας Simon McBride κερδίζει το στοίχημα με χαλαρότητα και ευελιξία, ακούγεται οικείος και ταυτόχρονα πιο φρέσκος από φρεσκοτηγανισμένο fish and chips, ορεξάτος και ενεργητικός σε κάθε του κιθαριστική φράση. Ξέφρενος εκεί που πρέπει για να παρασύρει τους υπόλοιπους, μελωδικός για να πριμοδοτήσει τη μουσική σοφία των Gillan, Paice και Glover και εξαιρετικά παιχνιδιάρης για να χτίσει τον ήχο σήμα κατατεθέν των Purple παρέα με τον Airey. Ο McBride αποδείχτηκε ένα πολυεργαλείο στα χέρια του πολύπειρου Bob Ezrin, ο οποίος έσπρωξε το συγκρότημα να γράψει ένα σύνθετο μωσαϊκό αναφορών στο παρελθόν με ξεκάθαρο βηματισμό στο παρόν. Απολαύστε τον ζεστό ήχο που φτιάχνει αυτός ο θρυλικός παραγωγός και αν δεν σας έχει λείψει αυτή η ζωντάνια στις νότες, τότε σας αξίζουν δεκάδες πλαστικές παραγωγές που κάνουν τα πάντα να μοιάζουν το ίδιο.
Έφτασε και η στιγμή να μιλήσουμε για τον τιτάνα Ian Gillan και η δεξαμενή των λέξεων στερεύει ανησυχητικά, την πιο κρίσιμη στιγμή. Αυτή η θρυλική φωνή, δεν προσπαθεί να σε κοροϊδέψει, ούτε να σε παραπλανήσει, διότι έχει γεράσει για τα καλά. Δεν μπορεί να διανοηθεί να πιάσει στιγμές του ένδοξου παρελθόντος και ούτε θέλει. Αυτό που μπορεί να κάνει όμως, είναι να σου πει μια ιστορία με περίσσια εκφραστικότητα και γοητεία. Μπορεί ακόμη και σήμερα, να ντύσει ένα τραγούδι με θεατρική φορεσιά, μόνο και μόνο για να το μεθύσει με φθηνή μπύρα. Ο Ian έχει ζήσει τα πάντα και είναι μαζί μας, για να τα τραγουδήσει χωρίς να κομπάζει, αλλά με την αυτοπεποίθηση που μόνο οι έξι δεκαετίες στο κουρμπέτι μπορούν να σου χαρίσουν. Έχει δει τόσους και τόσους να περνούν και να σιγοσβήνουν και αυτός είναι ακόμη εδώ στα 78 του χρόνια, για να συνεχίσει να γράφει τη δική του ιστορία στο Rock n Roll.
Το νέο άλμπουμ των Deep Purple δεν μοιάζει με αντίο και αυτό είναι ένα γιγάντιο κατόρθωμα. Είναι ένα συγκρότημα αναγεννημένο, ενθουσιώδες και αποφασισμένο να γράψει έναν από τους κορυφαίους του δίσκους. Τα κατάφερε, με ένα καθαρό 10αρι.
