English
Last Updated on 14:51 by Giorgos Tsekas
Είδος: Stoner Rock/ Southern Hard Rock
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία: D.I.Y.
Έτος: 2016
Όσο και αν προσπάθησα να αποφύγω την κλισέ εισαγωγή ειλικρινά δεν τα κατάφερα. Οπότε πάμε μία: με την περίπτωση των Dendrites είναι αυτό που λέμε ‘μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο’ και από τον τίτλο θα συμπλήρωνα. Εδώ και 4 μήνες το cd Βολιωτών άλλαζε χέρια και κάθε συντάκτης/ρια απέφευγε ευγενικά την κριτική/παρουσίαση. Όπως αποδείχθηκε χωρίς να μπουν στον κόπο να το ακούσουν όμως! Βλέπετε το εξώφυλλο αλλά και ο τίτλος, καθώς και το όνομα του συγκροτήματος προϊδέαζε ένα στην καλύτερη περίπτωση alternative σχήμα, με τίποτα όμως αυτό που όντως παίζουν οι άνθρωποι. Τι παίζουν; Ένα μίγμα αλανιάρικου southern hard rock, με hardcore αναφορές και blues στοιχεία αλλά και μια 90’s αύρα να το περιβάλλει, αυτό είναι κατά βάση το stoner rock των Dendrites. Φυσιολογικές επιρροές για κάποιους που μεγάλωσαν στα 90’s και ενηλικιώθηκαν μουσικά μέσω των εξαιρετικών Rafferty Rules, που έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους στην ντόπια hardcore σκηνή όταν και μόνο η ύπαρξη μπάντας στην επαρχία φάνταζε ανέκδοτο (πόσο μάλλον να έχει τόσο υψηλά στάνταρ). Ναι, θα μπορούσαν να είναι και αυτοί κλισέ και να έχουν ένα ξανθό μοντέλο στο εξώφυλλο με μπότες και καρό πουκάμισο ή ένα μπουκάλι Jack. Βλέπετε όμως οι Dendrites δεν διάλεξαν τον εύκολο δρόμο. Με τον όρο νευρώνας ορίζουμε το κύτταρο που αποτελεί δομικό μέρος και λειτουργική μονάδα του νευρικού συστήματος. Κάθε νευρώνας αποτελείται από ένα κυτταρικό σώμα, που περιλαμβάνει τον πυρήνα και μεγάλο αριθμό οργανιδίων, και από μία ή περισσότερες αποφυάδες. Αυτές ονομάζονται “δενδρίτες” όταν συλλέγουν τα σήματα που στέλνονται στο κύτταρο, και “άξονας” όταν μεταδίδει ώσεις από το κυτταρικό σώμα. Ίσως και να πάρα είναι ψαγμένο όλο αυτό και θα μπορούσαν να είναι απλότεροι, αλλά στην τελική αυτό θα το αποφασίσουν οι ίδιοι. Μουσικά ξεχωρίζει ο φυσικός ήχος του εξαιρετικού ντράμμερ τους Δημήτρη (ex-Project, Volos Jazz Orchestra) που δίνει μια γλυκιά αναλογική χροιά στα τραγούδια και μια νοσταλγία που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τον πλαστικό ήχο που δυναστεύει τις αντίστοιχες κυκλοφορίες. Όπως ξεχωρίζει ο τραγουδιστής Θανάσης που τραγουδάει με νεύρο, ψυχή αλλά και συναίσθημα. Κυριότερο χαρακτηριστικό όμως η εξαιρετική του χροιά και η προφορά του που δεν είναι με αξάντ από τη Μαλεσία Φθιώτιδας… Οι κιθάρες είναι κοφτές, southιάρικες με ωραία ριφφ που δένουν έξυπνα με το groovy σχεδόν hardcore μπάσο που είναι πυκνό και ευδιάκριτο. Και μπορεί να έκανα λόγο για κατά βάση stoner rock αν θέλαμε να βάλουμε μια ταμπέλα στη μουσική τους, αλλά ο όρος μοιάζει μάλλον περιοριστικός. Τα Pantera και Down στοιχεία συνυπάρχουν με τα Soundgarden και Alice in Chains, ενώ δεν κρύβουν την αγάπη τους για τους Corrosion of Conformity, Clutch και Black Sabbath. Τους βρίσκω πιο κοντά στους Potergeist παρά στους Planet Of Zeus ή τους Nightstalker, ενώ δεν δυσκολεύονται να γράψουν και χιτάκια (“Whiskey Preachin’ Motherfucker”) με πάντα σοβαρό στίχο. Αν τους πετύχετε κάπου live μην τους χάσετε!
4/6
