Είδος: Melodic Death / Folk Metal
Χώρα: Ελβετία
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ετος: 2014
Οι Eluveitie είναι σίγουρα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα στο χώρο του folk / viking, με έξι δίσκους σε δώδεκα χρόνια και ένα αρκετά μεγάλο fanbase από μεταλάδες και μη μεταλάδες. Το συγκρότημα εδραιώθηκε με τους φοβερούς δύο πρώτους δίσκους τους Spirit και Slania, και συνεχίζουν από τότε, κυκλοφορώντας το Origins φέτος.
Το στυλ των Eluveitie είναι πλέον χαρακτηριστικό και ίσως λίγο επαναλαμβανόμενο, μια ανάμειξη από folk μελωδίες με ενεργητικά melodeath riffs στην κιθάρα. Δεν έγραψαν κάτι διαφορετικό από ό, τι έχουν κάνει και σε προηγούμενους δίσκους τους (εκτός του Evocation I), διατηρούν το δικό τους χαρακτήρα και το δικό τους ήχο με το Origins. Η κυκλοφορία φυσικά διαρκεί σχεδόν μια ώρα και περιέχει όχι λιγότερα από δεκαέξι κομμάτια.
Δεν εντυπωσιάστηκα με τη δουλειά στην κιθάρα του δίσκου, η οποία ουσιαστικά είναι μια συλλογή από ανακυκλωμένα, Eluveitie-ιακά riffs μελωδικού death metal. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό του άλμπουμ και εξυπηρετεί καλά το σκοπό του ώστε να δημιουργήσει ένα συμπαγή ήχο πίσω από τα παραδοσιακά όργανα και τα επείπονα φωνητικά. Κάτι που σημαίνει ότι οι οπαδοί των Eluveitie θα το απολαύσουν όλο κατά πάσα πιθανότητα, όπως και νά’χει.
Κανένα παράπονο για την τρομερή ποικιλία στα φωνητικά από τις εκπληκτικές σκληρές κραυγές στα αστρικά γυναικεία καθαρά, διορθώνοντας ό,τι επιφυλάξεις είχα για τις κιθάρες αμέσως. Περιέχοντας interludes με διηγούμενες ιστορίες όπως στο intro / outro του δίσκου, το «Nothing», «Ogmios» και το τέλος του «The Call of the Mountains», το άλμπουμ ρέει σαν ένα παραμύθι περασμένου καιρού το συναίσθημα είναι πραγματικά καλό.
Αυτό που πραγματικά λειτουργεί και πάντα λειτουργούσε με τους Eluveitie είναι ο συνδυασμός των γυναικείων φωνητικών με τα βιολοντσέλα, τις γκάιντες κ.λπ… Αυτά τα παραδοσιακά όργανα είναι και πάλι αψεγάδιαστα και προσφέρουν τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ ‘όλα στο Origins και τη μουσική των Eluveitie γενικά. Κομμάτια που ξεχωρίζουν για μένα είναι τα “Celtos”, “Virunus”, “The Call of the Mountains” και “Carry the Torch”.
Παρόλο που ο καινούριος δίσκος είναι κοντά σε ό,τι έκαναν πάντα οι Eluveitie και ίσως γίνεται λίγο επαναλαμβανόμενος οδεύοντας προς το τέλος, έχει όλα τα καλά σημεία της μπάντας και δε θα απογοητεύσει ως ένα βαθμό. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός αλλά ούτε και υπονομευτής του συγκροτήματος, το άκουσμα έβγαλε ωραία συναισθήματα αλλά δεν ξέρω πόσες φορές θα τον ξανακούσω στο μέλλον.