English
Είδος: Hard Rock/Rock ‘n’ Roll
Εταιρεία: High Roller Records
Χώρα: U.K.
Έτος: 2015
Έβλεπα εδώ και μέρες την ανταλλαγή αρχείων και link αλλά και δίσκων που έχουν έρθει για κριτική ανάμεσα σε φίλους και συναδέλφους στο περιοδικό και να πω την αλήθεια δεν είχα ψυλλιαστεί τον λόγο αυτής της έντονης κινητικότητας. HighRoller βλέπω CD, Algy Ward και παρόλαυτα κάποιοι προσπέρασαν… Περίεργο…. Για να μικρύνουμε λίγο τον πρόλογο μιας και μάλλον καταλάβατε που το πάω, μου χρεώθηκε μια κριτική που υπό φυσιολογικές συνθήκες κάποια ονόματα (μην θιξω ποια) θα σκοτωνόταν να το κάνουν.
Για να μπαίνουμε όμως και στο ζουμί, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κατά κάποιο τρόπο σουπερ project αποτελούμενο από τους Evo και Algy Ward. Ο πρώτος ηγετικό μέλος των punk metal/crossover Warfare και ο δεύτερος ο θρυλικός τραγουδιστής των Tank αλλά και μέλος των επίσης θρυλικών The Damned και τωνThe Saints.
Το όλο εγχείρημα ξεκινά με καλούς οιωνούς και σαν πρώτη γεύση αυτό το EP μοιάζει συμπαθητικό. Τρεις καινούριες συνθέσεις συν 3 διασκευές. Τα τρία δικά τους τραγούδια είναι ευχάριστα και κινούνται στο χώρο του punk περισσότερο παρά στο metal. Διασκεδαστικά αν και δεν νομίζω πως σου μένει κάτι μετά το πέρας της ακρόασης. Θα ήταν λογικό να περιμένουμε σαν αποτέλεσμα κάτι ενδιάμεσο ή καλύτερα ένα κράμα Warfare & Tank. Αν και θετικό που δεν ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο εντούτοις δεν θα έλεγα πως το ΕΡ αυτό με κέρδισε στην τελική. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο μόχθησαν για να βγάλουν αυτό τον δίσκο πάντως μου ακούγεται σαν μια πρόχειρη δουλειά ή για να μην είμαι τόσο αυστηρή μου ακούγεται παραπάνω χαλαρό το αποτέλεσμα από αυτό που περίμενα να ακούσω. Για να σας βάλω στο πνεύμα της λογικής μου μου θυμίζει πολύ το rock ‘n’ roll του “1916” των Motörhead που ειρήσθω εν παρόδω διασκευάζουν εδώ το “R.A.M.O.N.E.S.” (για την Ιστορία οι υπόλοιπες είναι: “Tune To The Music” (Status Quo) και “Know Your Product” (The Saints όπου έπαιζε ο Algy Ward μπάσο από το 1977 έως και το 1979). Ναι δεν το αναφέρω για καλό το “1916” γιατί αν θυμάστε τότε που το έγραψε ο Lemmy ζούσε την dolce vita αυτό που λέμε γλυκιά ζωή και στο Ιταλία και είχε αφήσει αρκετή από την αλητεία τους μιση… κάτι αντίστοιχο υποψιάζομαι πως συμβαίνει και εδώ. Καλές ιδέες, συμπαθητικές στιγμές και ναι μεν το υλικό είναι πιασάρικο και καλοπαιγμένο, δυστυχώς όμως είναι και ακίνδυνο.
2,5/6
