English
Last Updated on 07:51 by Giorgos Tsekas
Την προηγούμενη βδομάδα είδαμε τα social media να αναπαράγουν την εικόνα ενός 3χρονου Σύριου, του μικρού Αϊλάν, που ξεβράστηκε στις ακτές της Τουρκίας. Διαβάσαμε άθλιες απόψεις όπως το tweet του Peter Bucklitsch, μέλους του Βρετανικού UKIP, ο οποίος χαρακτήρισε καλοταϊσμένο και καλοντυμένο το μικρό παιδί και πως είναι θύμα της απληστίας των γονιών του που ήθελαν να ζήσουν την καλή ζωή της Ευρώπης. Είδαμε κόσμο να προσπαθεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες περισσότερο από πριν. Και είδαμε και την απόλυτη αδιαφορία της άποψης «ξέρω τι γίνεται, τι μου το δείχνεις, μου χαλάς την αισθητική».
Μάθαμε για τους πρόσφυγες που βρέθηκαν νεκροί μέσα σε φορτηγό στην Ανατολική Αυστρία και για τη μεταφορά προσφύγων σε κέντρο κράτησης στην Ουγγαρία εξαπατώντας τους πως θα συνέχιζαν το ταξίδι τους προς τη Δυτική Ευρώπη. Είδαμε τα video με τη χρήση βίας από την αστυνομία των Σκοπίων πάνω σε πρόσφυγες (ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά), προκαλώντας την «έντονη ανησυχία» της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Και στις 4 Σεπτεμβρίου διαβάσαμε την ανακοίνωση του Visegrad Group, μιας ομάδας που αποτελείται από Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία και Σλοβακία. Δηλώνουν λοιπόν την λύπη τους για τους νεκρούς μετανάστες (προσοχή, γίνεται η χρήση του όρου μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό θέμα) αλλά στα πλαίσια της αλληλοστήριξης μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη ζητούν βοήθεια για τη φύλαξη των συνόρων τους και φυσικά αυξημένη στήριξη και συμμετοχή στον πόλεμο στη Συρία και το Ιράκ. Ταυτόγχρονα απαιτούν την τήρηση των νομικών υποχρεώσεων των χωρών-μελών της Ευρώπης σε σχέση με τη συμφωνία του Δουβλίνου. Η χρήση συγκεκριμένων όρων δεν είναι τυχαία. Μιλάνε για μεταναστευτικό για να στηριχτούν στη συνθήκη αυτή, διότι αν μιλήσουν για προσφυγικό θα ισχύσουν οι διεθνείς συνθήκες και όχι οι εσωτερικές της Ευρώπης. Η ειρωνεία; Όταν έφευγαν από το ανατολικό block οι κάτοικοι των χωρών αυτών ήθελαν η Δύση να τους δεχτεί σαν πρόσφυγες.
Είδαμε όμως και στιγμές ανθρωπιάς από Αυστριακούς πολίτες και Γερμανούς οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων να συγκεντρώνουν χρήματα και αγαθά για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. Το τραγικό είναι πως οι ίδιοι που τους στηρίζουν σήμερα θα τους μισούν σε μερικά χρόνια. Γιατί όσο και αν το κάνουν από ανθρωπιά, το σύστημα θα εκμεταλλευτεί τα φτηνά εργατικά των προσφύγων και θα έχουμε αύξηση της ανεργίας για τους πολίτες των χωρών αυτών. Και η ακροδεξιά θα συνεχίσει να ανεβαίνει και θα κατηγορεί τους κακούς μετανάστες (διότι προσέχει πάντα η πολιτική ηγεσία της ακροδεξιάς τι όρους χρησιμοποιεί) πως έκλεψαν τις δουλειές «μας». Η ίδια ακροδεξιά που στην Ελλάδα φαίνεται να ξεχνάει πώς και οι Έλληνες έζησαν γενοκτονίες και ξεριζωμό. Πως έζησαν ρατσισμό στο παρελθόν σε Δυτικές χώρες, όπως το πογκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών στον Καναδά το 1918 ή πως το 1923 πήγαν πρόσφυγες στη Συρία.
Ξεχνάει επίσης ο Ευρωπαίος πως ήταν η Συρία πριν 5 χρόνια και πως οι πόλεις εκεί ήταν ίδιες με τις δικές μας. Πως ο μέσος Σύριος ντυνόταν, συμπεριφερόταν και δεν ξεχώριζε από το μέσο Ευρωπαίο. Δε βλέπει ή δε θέλει να δει πως οι πρόσφυγες δεν είναι αγριάνθρωποι χωρίς παιδεία, αλλά άτομα με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, συχνά από Δυτικά πανεπιστήμια.
Δεν εθελοτυφλώ. Ξέρω πως το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι ένα πολύ σοβαρό και πολύπλοκο πρόβλημα που δυστυχώς όχι μόνο δε θα λυθεί αλλά θα διογκωθεί ακόμα περισσότερο από τις κυβερνήσεις. Όχι επειδή είναι άλυτο, αν και είναι δύσκολο γιατί υπάρχουν πολλές και μεγάλες πολιτισμικές διαφορές με ενδεχόμενο πρόβλημα υπερπληθυσμού, αλλά επειδή συμφέρει το σύστημα οι λαοί να μαλώνουν μεταξύ τους. Διαίρει και βασίλευε. Και αντί ο κόσμος να στραφεί ενάντια στο σύστημα που δημιουργεί τα προβλήματα αυτά, θα στραφεί ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.
Δεν αναφέρω τον 5χρονο αδερφό του μικρού Σύριου, ή το όνομά του ξανά. Γιατί αυτός ο μικρός Σύριος ξεπέρασε την ανάγκη για όνομα και είναι πλέον ένα αθάνατο σύμβολο. Είναι ο μικρός μας αδερφός που πνίγηκε με τους γονείς του προσπαθώντας να ξεφύγουν από την εμπόλεμη ζώνη της Συρίας. Είναι ο ίδιος μικρός μας αδερφός που χαρακτηρίστηκε σαν παράπλευρη απώλεια στην Κορέα, το Βιετνάμ και τη Γιουγκοσλαβία, ενώ στην Παλαιστίνη δολοφονείται καθημερινά από βόμβες του Ισραηλινού στρατού στο όνομα της «ειρήνης» και στη σύγχρονη Κίνα δουλεύει 14ώρα για ένα κομμάτι ψωμί στο όνομα της «ανάπτυξης». Και όλα αυτά για να ζούμε στον Δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο το όνειρο της ευημερίας. Δεν πέθανε ούτε από δουλεμπόρους (αν και είναι και αυτοί υπεύθυνοι), ούτε από τα κύματα, είναι γελοίο να κατηγορώ το όπλο και όχι αυτόν που τράβηξε την σκανδάλη. Δολοφονήθηκε για να μπορούν χώρες όπως η Σουηδία να πουλάνε χαρούμενες τα όπλα τους, η Γερμανία τα υποβρύχιά της και η Γαλλία τα πολεμικά της αεροπλάνα, ενώ οι κάτοικοι τους ζουν τις όμορφες, καλογυαλισμένες ζωές τους. Δολοφονήθηκε για να αλλάξουν οι σφαίρες επιρροής ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις. Και τώρα φυλακίζεται, κακοποιείται και στο τέλος πεθαίνει για να μπορέσουν κάποιες πλούσιες και ισχυρές χώρες να αποκτήσουν φτηνά εργατικά χέρια ενώ φορούν το προσωπείο της «ανθρωπιάς» και της «συμπόνιας».
