English
Last Updated on 00:14 by Giorgos Tsekas
Είδος: Black / Folk Metal
Χώρα: Αγγλία
Εταιρεία: Seven Kingdoms
Έτος: 2015
Η καταξιωμένη δισκογραφία των Forefather αποτελείται κυρίως από full lengths, όλα τους καλώς αποδεχούμενα μέσα στην underground σκηνή. Η μπάντα είναι ενεργή εδώ και δεκαεπτά χρόνια και το “Curse of the Cwelled” είναι ο έκτος τους δίσκος, που φέρνει μαζί στοιχεία folk, pagan metal και λιγουλάκι black. Δεν έχω υπάρξει ακόλουθος της μπάντας οπότε δε μπορώ να κάνω συγκρίσεις με το παρελθόν, όμως αυτό εδώ στέκεται καλά σα μια αξιόλογη προσπάθεια.
Παρόλο που θα ταίριαζε στη μπάντα η ταμπέλα του viking metal μουσικά, δε νομίζω ότι τα θέματα των στίχων τους έχουν να κάνουν με αυτά αυτού του συγκεκριμένου είδους. Όντας Άγγλοι, οι Forefather γράφουν και αυτή για την κληρονομιά τους, που είχε τους Άγγλους ως τους βασικούς εχθρούς των Βίκινγκς τότε, οπότε δεν ταιριάζει και πολύ. Όπως και νά’χει, αυστηρά από μια μουσική σκοπιά, δε βρίσκω γιατί κάποιος που γουστάρει viking metal να μη γουστάρει και με αυτό.
Ο δίσκος είναι γεμάτος μελωδικά περάσματα, μπλέκοντας με ξεχωριστό τρόπο το heavy / black και pagan metal. Η ακρόαση του δίσκου μου θύμισε λίγο τη φιλοσοφία πίσω από τη μουσική της Ολλανδικής μπάντας Countess, όσον αφορά την παραγωγή, το γράψιμο και τη δομή των κομματιών. Τα φωνητικά επίσης πάνε κοντά στο στυλ του Σάκη από τους Rotting Christ, ειδικά στην πρόσφατη δισκογραφία τους.
Το “Curse of the Cwelled” διαρκεί πενήντα λεπτά και περιέχει έντεκα κομμάτια, από τα οποία τα περισσότερα έχουν κάποιες στιγμές που μένουν στη μνήμη. Η μπάντα συχνά χρησιμοποιεί καθαρά φωνητικά για τα ρεφρέν ώστε να προσθέσει στην επική ατμόσφαιρα, όπως επίσης και στη χρήση synths στο υπόβαθρο σε μερικά κομμάτια. Εκτός από αυτά τα στοιχεία, το βασικό χαρακτηριστικό του δίσκου είναι η ποικιλία στις κιθαρογραμμές, που προσφέρουν πολλά καλά riffs σε ολόκληρο το δίσκο.
Τα μέρη με τα καθαρά φωνητικά είναι δυνατά και εύκολα στο να τραγουδήσεις παράλληλα, γι’αυτό και εκτίμησα αρκετά το δίσκο. Το “Awakened Hate” ίσως είναι το πιο πιασάρικο τραγούδι για τον ίδιο λόγο, αφού το κύριο μέρος του είναι πραγματικό jam. Το “By My Lord I Will Lie” είναι ακόμα ένα φοβερό κομμάτι όπως και πριν, καθιστώντας δύσκολο για ένα οπαδό να μην ακολουθήσει τους στίχους κρατώντας την καρδιά του με το δεξί του χέρι. Οι Forefather δεν αυξάνουν ιδιαίτερα τις ταχύτητες, εκτός από κομμάτια όπως το “Painted with Blood”, το οποίο έχει αρκετή δόση black metal μέσα του. Τo “Edge of Oblivion” είναι και αυτό στον ίδιο ρυθμό και περιέχει μερικές από τις αγαπημένες μου μελωδίες στο δίσκο, ειδικά η εισαγωγή.
Υπάρχουν κομμάτια που είναι καλά παραδείγματα καθαρού folk / viking metal, συγκεκριμένα τα “Rustics to Remain”, “Masters of Fate” και “The River-Maid’s Farewell”. Το τελευταίο είναι ορχηστρικό και έχει ήχους που δε χρησιμοποιήθηκαν νωρίτερα, όπως συγκεκριμένα πλήκτρα, medieval organ και φλάουτο. Τέλος, το ομότιτλο κομμάτι αρχίζει με ένα μέρος που φέρνει στο μυαλό το μοντέρνο metal και ακούγεται σαν Megadeth. Ακόμα και έτσι, κολλάει, τόσο καλά.
Γενικά, ίσως έχω κολλήσει με αυτό το δίσκο παραπάνω απ’ ότι νόμιζα, καθώς δεν είμαι οπαδός του pagan metal και των συναφών. Όμως, η άνεση των Forefather του να γράφουν κομμάτια στα οποία οι ιδέες τους είναι και καλές και ωραία τοποθετημένες, κάνουν το δίσκο τελικά εξαιρετικό.
4/6
