by Θάνος Μήτρας, Φωτογραφίες: Αναστάσης Κωστόπουλος
Με ελάχιστη καθυστέρηση ξεκίνησε η πρώτη επίσημη ημέρα του Fraternity of Sound Festival και την κρυάδα του ανοίγματος κατάπιαν οι Maggot Heart της Linnéa Olsson, γνωστή σε πολλούς για τη συνεισφορά της στους Beastmilk, Grave Pleasures και The Oath. Ο σχετικά άδειος για την ώρα χώρος δεν πτόησε τη μπάντα να ξετυλίξει το gloomy rock’ n’ roll της και η φανερή εμπειρία της frontwoman ξεχώρισε. Το σετ τους κύλησε χωρίς εκπλήξεις και εξάρσεις, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλά. Άκρως απολαυστικό το hit και ομώνυμο κομμάτι της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς, το “City Girls”.
Τη σκυτάλη πήραν οι ντόπιοι Kooba Tercu και με τη γνωστή εκκεντρικότητα που τους διακατέχει παρουσιάσανε ένα set το οποίο περιείχε τα πάντα από kraut, jungle, ψυχεδέλεια και ομαδικές κραυγές. Παρά την πολυπλοκότητα του set-up τους καταφέρανε να βγάλουν ένα αξιοπρεπέστατο ηχητικό αποτέλεσμα, αν και στην αρχή είχε τα θέματα του. Highlight η διασκευή τους στο “Double Dare” των Bauhaus φέρνοντας το τραγούδι σε μία νέα, δική τους μορφή. Έχω την εντύπωση ότι κάπου ανάμεσα στο set τους άκουσα το διάσημο vocal line του “A History of Bad Men” των (the) Melvins, αλλά δεν θα έβαζα και το χέρι μου στη φωτιά. Είναι η πρώτη μου φορά που τους βλέπω και η εντύπωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ευχάριστη.
Οι Φιλανδοί Circle κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετή φασαρία γύρω από το όνομα τους τα τελευταία 2 χρόνια, όχι μόνο για τη μουσική τους, αλλά και για της εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις τους. Το τι έμελλε να συμβεί έγινε ξεκάθαρο από την ώρα που ανέβηκαν για να κάνουν το τελευταίας στιγμής soundcheck πριν παίξουν. Δερμάτινα, λαμέ κολάν, μακριά μαλλιά, καρφιά και γνήσια Φινλανδική τρέλα έρρεε από τη σκηνή ακόμα και την ώρα που έπρεπε να φανούν επαγγελματίες. Όταν ξεκίνησε το set τους τα επίπεδα διασκέδασης χτύπησαν ταβάνι. Φτιαγμένοι από στόφα ροκάδων από τα 80’s, με περίσσια άνεση στη σκηνή και σίγουρα μελετημένη χορογραφία (ο τραγουδιστής έχει κάνει σίγουρα μπαλέτο) έκαναν μέχρι και τους κρυφομεταλλάδες να βγουν από το καβούκι τους και να ξεσαλώσουν. O Präpi και οι Χαμένοι του δεν θα ξεχαστούν εύκολα.
Πλέον περνάμε σε μια άκρως αντίθετη κατεύθυνση με τους θρυλικούς βρετανούς Nurse with Wound, ένα μεγάλο απωθημένο του ελληνικού εναλλακτικού κοινού. Ένα τεράστιο set-up χτίστηκε σαν φρούριο στη σκηνή, τα φώτα χαμήλωσαν και ο κόσμος περίμενε ευλαβικά, ακίνητος για τη συνέχεια. Όντας αδαής περί drone και dark ambient μπορώ να πω πως η εμπειρία αυτή άλλαξε πολλά μέσα μου. Η προσέγγιση στο χειρισμού του ήχου τους δεν αφορούσε την διεκπεραίωση μια ζωντανής εμφάνισης, δεν είχαμε δηλαδή να κάνουμε με μια μελετημένη επανεκτέλεση υλικού, αλλά με μία ακαδημαϊκή διάλεξη. Η εκμετάλλευση το χώρου, το ambience, είναι το Α και το Ω, αλλά με μία βασική διαφορά. Το βράδυ της Παρασκευής ο χώρος εκμεταλλεύτηκε τους Nurse with Wound για να αποδείξει την σημαντικότητα του και αυτό μόνο γιατί του το επέτρεψαν. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η εμφάνιση του Manos Six (Skull & Dawn) στη σκηνή στην αρχή και το τελείωμα του set τους, ο οποίος του πλαισίωσε αρχικά με ψαλμωδικά φωνητικά και στο τέλος με εξοργισμένες κραυγές.
Συνεχίζουμε με τους headliners της βραδιάς, τους Αμερικάνους The Soft Moon. Μιλάμε με λίγα λόγια για μια υπερπαραγωγή. Σίγουρα το έντονο touring και η παρέα πριν μερικά χρόνια με τους Depeche Mode τους έψησε αρκετά πάνω στο σανίδι και μας παρουσίασαν ένα άκρως ενεργητικό show υψηλών προδιαγραφών. Ο κόσμος χόρευε ακατάπαυστα στους ρυθμούς τους και η έντονη κινητικότητα διαχέονταν στο χώρο. Αλλάζοντας όργανα και χτυπώντας τενεκέδια στο hit τους, “Wrong” όπως δίδαξε ο Ethan Port των Savage Republic, ο frontman Luis Vasquez έκανε ξεκάθαρο πως άξιζαν τη θέση τους στο line-up. Παρουσίασαν κομμάτια από τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους, αλλά και νέα. Ιδανικός τρόπος για να κλείσει η πρώτη επίσημη βραδιά του φεστιβάλ.
FoS Day 1 Photos:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.886121944898126.1073741933.290858811091112&type=1&l=efd9b21482
