Έτοιμοι για τη δεύτερη μέρα?! Ως συνήθως, επιπλέον ανταποκρίσεις από το σύλλογο Grimm Gent. Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στο Graspop Metal Meeting και τους αντίστοιχους φωτογράφους. Κλικάρετε στο όνομα της μπάντας για να δείτε το setlist.
Μιας και πολλές αγαπημένες μου μπάντες εμφανίζονταν την δεύτερη μέρα, είχα ένα σχετικά βαρύ πρόγραμμα. Όντας σχετικά ξεκούραστος από την χτεσινή ήρεμη νύχτα, κατευθύνθηκα προς την Metaldome να παρακολουθήσω τους symphonic black metallers CARACH ANGREN. Με μόνο τρία μέλη πάνω στη σκηνή, οι ολλανδοί κατάφεραν να προσφέρουν έναν πλούσιο ήχο και οι ιστορίες φαντασμάτων, συνοδευόμενες από live βιολί, αποδείχτηκαν αρκετά διασκεδαστικές για αυτή την ώρα.
Οι IN SOLITUDE δυσκολεύτηκαν αρκετά με το γνωστό πρόβλημα στον ήχο, μιας και το set τους συνέπεσε με το set των DAGOBA στην Mainstage. Αφού για να τους ακούσει κάποιος έπρεπε να προσπαθήσει αρκετά, αποφάσισα να πάω προς την Mainstage και να δω τους groovy metalcore γάλλους σε μεγαλύτερη σκηνή. Καλύτερα για μένα, είναι να παρακολουθείς ένα show με καλό ήχο, παρά να ακούς ένα μπερδεμένο μείγμα δύο διαφορετικών. Οι γάλλοι είχανε ήδη προσελκύσει αρκετό κόσμο μπροστά στη σκηνή τους και είχαν ξεκινήσει γεμάτοι ενέργεια, ξυπνώντας το πλήθος μες το καταμεσήμερο. Το νέο τους υλικό ακουγόταν αρκετά φρέσκο και δυνατό. Ένα συγκρότημα που ‘μεγαλώνει’ συνεχώς και αξίζει να τους προσέξουμε!
Άφησα πίσω μου τα μεγάλα πλήθη και πήγα να τσεκάρω τους SKYHARBOR, ένα progressive djent metal γκρουπ από την Ινδία, με τον Dan Tompkins των TESSERACT να συμμετέχει ενεργά μαζί τους. Πιθανόν, το πιο εξωτικό συγκρότημα του φεστιβάλ το οποίο είχε μαζέψει κάποιο, μικρό όμως, κοινό στην Jupiler stage. Το εύκολο άκουσμα τους με την συνοδεία μιας παγωμένης μπύρας Jupiler, ήταν ότι έπρεπε για αυτό που θα ακολουθούσε.
Όπως γίνεται με τους SABATON, έτσι και οι POWERWOLF είναι ένα ακόμα power metal γκρουπ που στηρίζεται στα πιασάρικα ρεφραίν και ασχολείται με κωμικά θρησκευτικά θέματα. Το κοινό τραγουδά κι αυτό μαζί με την μπάντα, φωνάζοντας στα ‘Amen & Attack’, ‘Ressurection by Erection’ και ‘We Drink Your Blood’. Κατάφεραν να ταρακουνήσουν και τα τελευταία κοιμισμένα κεφάλια της αρένας.
Νωρίτερα με τους CARACH ANGREN πήραμε τη δόση μας σε βιολί, αλλά οι SKILLET το πήγαν λίγο πιο πέρα το θέμα, ανεβάζοντας στη σκηνή, για κάποια κομμάτια τους, βιολί και τσέλο. Η αντίθεση με το στατικό symphonic black metal είναι αρκετά μεγάλη, μιας και οι καλλιτέχνες συνδυάζουν το παίξιμό τους με υπερ-ενεργητικούς χορούς, που θυμιζουν το φαινόμενο του YouTube βιολιστή Lindsey Stirling. Δεν είναι συχνό, να καταφέρνει να παίζει μια αμερικάνικη χριστιανική μπάντα στο Graspop. Οι electronic επιρροές τους ‘άγγιξαν’ περισσότερο τις νεανικές ηλικίες, ενώ εμένα μου άρεσαν πιο πολύ τα παλιότερα πιο straightforward τραγούδια τους όπως τα ‘Whispers in the Dark’ και ‘Comatose’. Το κυριότερο που θυμάμαι από την εμφάνιση τους, είναι ο κοκκινομάλλης ντράμερ τους, που ενώ κοπανούσε το kit του, ταυτόχρονα τα πήγε περίφημα με τα backing vocals, μια πραγματική ευχαρίστηση, οπτική και ακουστική.
Εξαιτίας μιας αλλαγής της τελευταίας στιγμής στο line-up του φεστιβάλ, κατάφερα να δω για πρώτη μου φορά live, τους ENSLAVED . Άργησα να φτάσω στην Metaldome και αναγκάστηκα να τους δω από απόσταση, λόγω της κοσμοσυρροής. Έχοντας ακούσει κυρίως τις τελευταίες τους δουλειές, αυτό που είδα ήταν αρκετά διαφορετικό από αυτό που περίμενα να δω. Η μουσική των νορβηγών είναι λουσμένη με την progressive Viking ατμόσφαιρά τους. Καθόλου κακό εννοείται, απλά περίμενα να δω κάτι άλλο. Τα φωνητικά των Larsen και Kjellson ταιριάζουν τέλεια μεταξύ τους στα live. Σίγουρα, το συγκρότημα άξιζε μεγαλύτερο stage από το γεμάτο, αλλά μικρό γι’ αυτούς, Metaldome.
Στη συνέχεια, έφτασε και η στιγμή, για την οποία φύλαγα όλη μου την ενέργεια. Οι GOJIRA ανεβαίνουν στην Mainstage και είναι έτοιμοι να κάνουν το Graspop να τρέμει. Το ψιλόβροχο που έπεφτε δεν με ενόχλησε καθόλου, πολύ λιγότερο από την ποιότητα του ήχου, η οποία δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Συνήθως, τολμώ να πλησιάσω τη σκηνή, σε γκρουπ που θέλω να δω κάποια δράση. Έτσι, πήγα αρκετά μπροστά και από εκείνη τη θέση κατάλαβα το παράπονο ορισμένων για την μεγάλη ένταση των τυμπάνων της Mainstage. Ενώ τα mosh pit ξεκίνησαν με τις πρώτες νότες του ‘Explosia’, στο τρίτο μόλις κομμάτι, ‘Backbone’, κατάφεραν να απογειώσουν όλο το κοινό τους. Ευτυχώς το γκρουπ είχε πολύ καλύτερο ρυθμό από το κοινό, το οποίο δημιούργησε ένα αρκετά μεγάλο wall of death, αλλά σε λάθος στιγμή!! on the wrong moment. Οι Gojira ήρθαν και παρέσυραν τα πάντα στο πέρασμα τους. Brutal. Απίθανοι.
Χωρίς καμία στιγμή ξεκούρασης μετά την επίθεση των GOJIRA, και με όλους τους μυς του κορμιού μου ζεστούς, ήμουν σχεδόν έτοιμος για λίγο folk χορό με την μοναδική folk metal μπάντα του φετινού φεστιβάλ, τους ELUVEITIE. Πάντα με εκπλήσσουν, με την ικανότητά τους να βγάζουν τέλειο ήχο, συνδυάζοντας με επιτυχία όλα τα όργανα (μερικά από αυτά είναι αυθεντικά folk όργανα) και των 8 μελών τους. Το γεγονός ότι παίζουν αυθεντικά όργανα, αντί να χρησιμοποιούν πλήκτρα ή synths, είναι μεγάλο συν και αυτό φαίνεται από τον μεγάλο αριθμό των οπαδών τους. H καινούρια τους βιολίστρια Nicole Ansperger, μετά από αυτή την εμφάνιση, κέρδισε το σεβασμό μου. Όσο για το show τους, το μόνο που θυμάμαι είναι μια θολούρα από χορό, moshing και αρκετούς crowd surfers να πέφτουν στο κεφάλι μου.
(Grimm Gent) Ώρα για τους W.A.S.P. και ο Blackie δείχνει να ‘’το ‘χει’’ ακόμα! Εξαιτίας του δυνατού ήχου της Mainstage, το όλο show το απολαύσαμε με τις ωτοασπίδες μας στη θέση τους. Το συγκρότημα απέδειξε, ότι ακόμα και μια γερασμένη μπάντα, μπορεί να είναι συναγωνίσιμη στη σύγχρονη εποχή. Φύγαμε πανευτυχείς, με μερικά πραγματικά hit τους. .
(Phoenix) Μετά από δυο έντονα show που παρακολούθησα, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να ‘’αράξω’’ και να ξεκουραστώ λιγάκι. Έτσι κατευθύνθηκα προς την Metaldome για να δω, καθισμένος, τους CULT OF LUNA. Η Metaldome ήταν αποδεκτά μισογεμάτη, μιας και οι σουηδοί post-metal/sludge metallers έπαιζαν ταυτόχρονα με τους MASTODON, οι οποίοι εμφανιζόταν στην Mainstage. Το show τους αποδείχτηκε ακόμα ένα highlight του σαββατοκύριακου. Ένα τείχος ήχου, σκοτεινού και εξαντλητικού metal με ρούφηξε, κυριολεκτικά, κατά το 50λεπτο set της μπάντας. Είναι, πραγματικά, απίθανη εμπειρία να τους βλέπεις live.
Παρόλο που έχω δει τους KYLESA live δύο φορές στο παρελθόν, σχετικά πρόσφατα, άρχισα να συνειδητοποιώ την εγκαρδιότητα του πενταμελούς σχήματος. Δύο ντραμερς, στοιχειωμένα καθαρά και γρυλίσματα από την Laura, κραυγές και ‘λιγδωμένες’ μπασογραμμές από τον Philip – η τέλεια συνταγή για ένα μουσικό ταξίδι. Δυστυχώς, όμως, το κοινό τους ήταν μικρό, μιας και αρκετοί επισκέπτες προτίμησαν να παρακολουθήσουν τους TRIVIUM ή τους SATYRICON, οι οποίοι παίζανε την ίδια ώρα. Οι επιλογές που πρέπει να κάνει κανείς στο Graspop Metal Meeting, πολλές φορές είναι ‘επίπονες’…
Με βαριά καρδιά, αποφάσισα να αποσυρθώ στη σκηνή μου για λίγη ξεκούραση, με αποτέλεσμα να χάσω τους ALTER BRIDGE, NEUROSIS και THE DILLΙNGER ESCAPE PLAN. Ευτυχώς τα παιδιά από το Grimm Gent είχαν ακόμα ενέργεια.
(Grimm Gent) Οι MASTODON, που κάποτε είχαν χαρακτηριστεί ως οι νέοι METALLICA, έχουν αποκολληθεί από το παρελθόν τους και, σταθερά, χαράζουν την δική τους πορεία. Παρόλο που έχουν αποκομίσει άσχημες κριτικές για το τελευταίο τους άλμπουμ, ξέρουν πώς να ξετινάζουν το κοινό τους, με βαρύ ήχο και κιθάρες που γαζώνουν. Για ακόμη μια φορά, υπήρχε τρομερή ατμόσφαιρα στο κοινό και μεγάλη ποικιλία στα τραγούδια τους.
Οι SATYRICON, το νορβηγικό black metal σχήμα από το Όσλο, φέρανε ένα setlist το οποίο ξεκίνησε κάπως διστακτικά, αλλά σχετικά γρήγορα μετατράπηκε σε πιο μανιώδες. Σχεδόν όλα τα καλά τους κομμάτια ακούστηκαν. Το μόνο που έλειψε ήταν κάποιο πιο ειδικό show, αλλά αν δει κανείς τι δυνατά κομμάτια παίξανε, δεν νομίζω το παράπονο αυτό να είναι μεγάλο. Το show τους ήταν βλοσυρό, ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο.
Τα απομεινάρια των CREED και η ευφυέστατη φωνή του Myles Kennedy σχηματίζουν ένα δυνατό σύνολο στη σκηνή. Η εναλλαγή μεταξύ αργών και εκρηκτικών κομματιών πήρε την έγκριση του κοινού. Αρκετοί μείνανε έκπληκτοι μιας και πολλοί γνωρίζανε αρκετά τραγούδια τους. Το show από την άλλη δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, απλά οι ALTER BRIDGE παίξανε καλά και δώσανε μία καλή εμφάνιση.
(Phoenix) Η μικρότερη Metaldome έδωσε την ευκαιρία στους DARK TRANQUILLITY για ένα show ‘κλειστού, οικογενειακού’ κύκλου. Οι σουηδοί πρωτοπόροι του melodic death metal φέρανε μαζί τους το φανταστικό video show τους και παρουσίασαν στο κοινό ένα οπτικοακουστικό υλικό. Από μια τέτοια μπάντα δε μπορείς να περιμένεις παρά μόνο υψηλής ποιότητας show και ο Mikael Stanne μου απέδειξε ότι είναι από τους πιο χαρισματικούς τραγουδιστές στη metal σκηνή. Από το εγκάρδιο χαμόγελό του και τα ευχαριστήριά του προς το κοινό, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο διασκεδάζει αυτό που κάνει. Κατά τη διάρκεια του show κατέβηκε στις μπροστινές σειρές τραγουδώντας, ενώ τον είχαν σηκωμένο στα χέρια τους οι οπαδοί. Φανταστικό.
Οι οπαδοί του μελωδικού death metal, σίγουρα θα καταλάβουν πόσο εξωφρενικό είναι να βλέπεις δύο συγκροτήματα, και μάλιστα το ένα μετά το άλλο, τα οποία έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το είδος. Μαζεύοντας δυνάμεις μετά τους DARK TRANQUILLITY, αγνόησα τους LIMP BIZKIT οι οποίοι παίζανε ως headliners στην Mainstage και εγκαταστάθηκα στην Marquee για τους τεράστιους CARCASS. Ως συνήθως, ο ήχος της Mainstage παρεμπόδιζε αυτόν της Marquee και ο Bill Steer δεν έχασε την ευκαιρία να ‘κράξει’ το είδος του metal που παίζανε οι ‘γείτονες’. Δεν συνηθίζω να κράζω άλλα είδη του metal, αλλά προτιμώ μιάμιση ώρα μελωδικού death metal παιγμένο από τους πρωτοπόρους, από οποιονδήποτε nu metal γίγαντα. Το ‘Surgical Steel’ των CARCASS ήταν κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα (μελωδικά) death metal άλμπουμ του 2013 και η πιο επιτυχημένη επιστροφή που έχει γίνει. Το συγκρότημα ήταν μες την ενέργεια και ανένδοτο. Με τους IN FLAMES να κινούνται σε πιο alternative μονοπάτια, χαίρομαι που αυτοί οι τύποι μπορεί να συνεχίσουν για κάποια ακόμα χρόνια. Κάτι τέτοια show αυξάνουν τις προσδοκίες μου για την επιστροφή των AT THE GATES στο τέλος της χρονιάς.
Οι δεύτεροι headliners της βραδιάς, οι VOLBEAT, είναι μία ακόμη μπάντα η οποία χρόνο με το χρόνο μεγάλωσε στο Graspop Metal Meeting. Ξεκινώντας με μικρή δημοτικότητα, σύντομα τα μικρά stages δεν χωρούσαν τον αυξανόμενο αριθμό οπαδών των δανών. Μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Mainstage το 2011, επιστρέφουν ως headliners και ως μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές μπάντες. Σε αντίθεση με τον Joakim των SABATON, ο Michael Poulsen δεν αναλώθηκε σε πολλές κουβεντούλες με το κοινό, αλλά στα έργα του επί σκηνής. Το hard rock και metal τους, επηρεασμένο από τον Elvis και τον Cash, είχε τρομερή απήχηση στο κοινό και σχεδόν οι πάντες το διασκέδαζαν. Μία πολύ καλή κίνηση από το Graspop, μιας και το γκρουπ απέδειξε ότι αξίζει τη θέση του headliner σε ένα metal φεστιβάλ.
Αρχικά, αποφασίσαμε να ρίξουμε μια ματιά στους STAHLZEIT, μία tribute μπάντα στους Rammstein, αλλά από τη στιγμή που αρκετοί από εμάς είχαμε δει τους αυθεντικούς, γρήγορα αλλάξαμε γνώμη και κατευθυνθήκαμε στο χώρο των σκηνών για να στήσουμε το δικό μας afterparty. Παρολαυτά, αν τύχει ποτέ σε κάποιον και τους συναντήσει, ας τους τσεκάρει μιας και το show τους είναι παρόμοιο με αυτό των Rammstein.
Γεμάτοι ευφορία από τις φανταστικές εμφανίσεις των συγκροτημάτων (αλλά και χάρη στο μπόλικο αλκοόλ), επιστρέψαμε στις σκηνές μας για τα περαιτέρω παιχνίδια ποτού, μερικά από τα οποία κατέληξαν σε αγώνες δρόμου(!). Ακόμα περιμένω τα αυγά με μπέικον, που κέρδισα… Μείνετε συντονισμένοι για την τρίτη και, δυστυχώς, τελευταία μέρα!
(Άλλα συγκροτήματα που παίξανε την δεύτερη μέρα: : CIVIL WAR, NAILS, PRIME CIRCLE, NECROPHOBIC, AMENRA, NILE, PROTEST THE HERO, GAMMA RAY, LEGION OF THE DAMNED, WALLS OF JERICHO, AMPLIFIER, PRO-PAIN, TRIVIUM, NEUROSIS, THE DILLINGER ESCAPE PLAN, LIMP BIZKIT)
