English
Last Updated on 18:34 by Giorgos Tsekas
Είδος: Black / Death Metal
Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο
Εταιρεία: Sepulchral Voice Records / Dark Descent Records
Κυκλοφορία: Μάιος 2021
Οι Grave Miasma προσωπικά αποτελούν ένα από τα πιο ιδιαίτερα συγκροτήματα που μπήκαν στη ζωή μου και τους λόγους θα τους καταλάβετε παρακάτω. Οι σκέψεις που θα αποτυπωθούν σε αυτήν την προσπάθεια αποτίμησης του τελευταίου ολοκληρωμένου δίσκου των Βρετανών θα είναι διττής φύσης, ισορροπώντας ανάμεσα στην αντικειμενική και την υποκειμενική σκοπιά των πραγμάτων.
Μπορεί το “Abyss of Wrathful Deities” ως διάδοχος του “Odori Sepulcrorum” φαινομενικά να άργησε να κυκλοφορήσει, ωστόσο μας αποζημίωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι Grave Miasma εξακολουθούν να πειραματίζονται με τον ήχο τους ως ένα σημείο, προσφέροντάς μας έναν δίσκο που πιθανώς να είναι ο πιο δυναμικός απ’ όλες τους τις κυκλοφορίες μέχρι σήμερα. Χωρίς να απομακρύνονται από την ταυτότητά τους, αφήνουν να μας πνίξει ένας χείμαρρος από ορμητικά riffs με δυσαρμονικό χαρακτήρα, ογκώδη τύμπανα που στηρίζουν αποφασιστικά κάθε δευτερόλεπτο και φωνητικά που ξυπνούν τις πιο άγριες διαθέσεις μας. Οι πολλαπλοί, εναλλασσόμενοι ρυθμοί, σε συνδυασμό με την χαρακτηριστική δεξιότητα των GM και τον – για μένα – αρκετά πιο οργανικό ήχο συγκριτικά με τους προηγούμενους δίσκους, δίνουν στο “Abyss of Wrathful Deities” μια θέση στην δεκάδα καλύτερων δίσκων για το 2021.
Στην πιο υποκειμενική πλευρά των πραγμάτων, οι Grave Miasma καταφέρνουν με σχετικά μεγάλη άνεση να δημιουργήσουν και να διαχειρίζονται πληθώρα συναισθημάτων μέσω της ατμόσφαιρας που χτίζουν. Προσωπικά κάθε ακρόαση, οποιασδήποτε κυκλοφορίας, με έναν τρόπο πρωτόγονο και εξωκοσμικό με έκανε να νιώσω πως ακτινοβολώ ένα είδος δύναμης που κρύβεται για τα καλά μέσα μου. Στην περίπτωση του “Abyss”, η συνεκτικότητα των κομματιών, η μεταξύ τους αλληλουχία, το reverb της ηχογράφησης και ο μυστικιστικός χαρακτήρας πολλών εκ των riffs που περιλαμβάνονται, με έκαναν να νιώθω παντοδύναμη κάθε μα κάθε φορά. Σαν να ξυπνούν μέσα μου ένα τέρας που για καιρό κοιμόταν. Σαν να ξύπνησαν αισθήσεις που όμοιές τους δεν έχουν καταγραφεί. Μια απελευθέρωση του εαυτού σε κάθε επίπεδο. Είναι τρομακτική και συνάμα θαυμαστή αυτή η ικανότητα των Βρετανών. Και το γεγονός ότι επανέρχονται στην δισκογραφία κάθε φορά μετά από μια περίοδο σιγής, κάνει τα προαναφερθέντα συναισθήματα ακόμα πιο έντονα.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια και η υπερανάλυση ενός δίσκου που για μένα έχει σκοπό να αποκτήσει μια πολύ προσωπική σχέση με τον εκάστοτε ακροατή μπορεί τελικά να αδικήσει το τελικό αποτέλεσμα και την εμπειρία του καθενός, δεν θα πω παραπάνω. Κουμπώστε το δυνατά και αφήστε τους Grave Miasma να σας συνεπάρουν.
