Last Updated on 20:17 by Giorgos Tsekas
Είδος: Viking/Black Metal
Χώρα: Νορβηγία
Εταιρία: Dark Essence Records
Έτος: 2019
Η λήθη, η κατάσταση του να μη θυμάσαι πια, είναι μια ουτοπία. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις αναμνήσεις. Κάθε μέρα γυρνάς πίσω και κάθε επιστροφή στο παρελθόν είναι μια δοκιμασία. Απογοήτευση και επιτυχία μπερδεύονται στην επανάληψη επιθυμιών, ηττών, παθών, λαχταράς και αγωνίας. Η μνήμη θριαμβεύει καθώς κυριεύει το νου των ανθρώπων. Δεν έχει σημασία η αλλαγή περιβάλλοντος και η φυλάκιση στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον. Η λύτρωση έρχεται μόνο όταν το μυαλό είναι απασχολημένο με κοινά, πεζά μικροπροβλήματα, μα όταν αφήνεται ελεύθερο, αυτό καλπάζει στα γνώριμα σε αυτό μέρη που περπάτησε, έτρεξε, χτύπησε, πόνεσε, σε αυτά που κολύμπησε, σε αυτά που το έκανε να κλάψει, να γελάσει, να αναμετρηθεί και ας το λάβωσε με σημάδι βαθύ εκεί η επιθυμία και ο φόβος. Το νερό σαν στοιχείο είναι συνυφασμένο με την ζωή και την βροχή. Οι σταγόνες της ξεδιψούν το στόμα, οι στάλες της ξεπλένουν την ψυχή και ήχος της βροχής μοιάζει με βάλσαμο και προσφέρει, ακόμα και αν αυτή λυσσάει και πέφτει με ορμή, μια γαλήνη. Το Rignir λειτουργεί με αυτή τη λογική. Σαν να έρχεται από μια άχρονη αφετηρία με μινιμαλιστικό μοτίβο και μια άχρωμη οσμή που δημιουργεί οικείες εικόνες ανάλογα τον ακροατή και συνυφασμένες με την μνήμη του. Στοιβαγμένα όλα τα κομμάτια της ζωής του σε μια αέναη προσπάθεια –αναμέτρηση, να ξεφύγει από εκείνα, η επίσκεψη σε αυτά με κάθε ευκαιρία, είναι μονόδρομος για την λύτρωση. Μουσικά υπάρχει μια ανανέωση στα στοιχεία που ανακατεύουν οι Νορβηγοί. Με μαεστρία ενδίδουν σε μελαγχολικούς ρυθμούς χωρίς να χάνουν τον χαρακτηριστικό ήχο τους. Progressive αλλά ακραίο, σε ένα λιτό, πειραματικό κρεσέντο λυρισμού. Οι κιθάρες έχουν την συνήθη υπογραφή του πλέον 12 χρόνια μαζί ντουέτου H’grimnir /Reichborn, ενώ τα φωνητικά των V’gandr και H’grimnir αφήνουν χώρο στα καθαρά σχεδόν κρυστάλλινα να λάμψουν, με τις κραυγές τους σε χαμηλότερους τόνους να δημιουργούν ηχοτόπια απόγνωσης. Στιβαρό παίξιμο με καίρια χτυπήματα και επιβλητικά ντραμς από τον Hrymr. Δεν είναι αριστουργηματικό σαν άλμπουμ, αλλά είναι κάτι πιο προσωπικό, όχι απαραίτητα βαθύτερο, αλλά σχεδόν βιωματικό. Αξίζει να ακουστεί από οπαδούς των Enslaved και Sólstafir.