English
Last Updated on 12:48 by Lilliana Tseka
Καλή χρονιά παιδιά, καλωσορίσατε στο περιοδικό. Ελπίζω να είστε καλά! Σε τι φάση σας πετυχαίνουμε;
Καλή Χρονιά και από εμάς και ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία! Ο χρόνος που πέρασε ήταν πολύ γεμάτος για την μπάντα. Ξεκινήσαμε την συνεργασία με την Growl Records και κυκλοφορήσαμε το δεύτερο μας άλμπουμ. Συναυλιακά η αρχή έγινε με το πρώτο release show στην Θεσσαλονίκη και το φθινόπωρο κάναμε ένα δεκαήμερο ευρωπαϊκό τουρ σε Βαλκάνια και κεντρική Ευρώπη παίζοντας κυρίως σε μέρη που δεν είχαμε επισκεφτεί στο παρελθόν . Γυρνώντας πίσω θέλαμε να καλύψουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ελληνικές πόλεις ξεκινώντας με Λάρισα και Θεσσαλονίκη. Το ’19 ξεκινάει με ένα δυνατό λαιβ στην Αθήνα (19/01) στο ΑΝ club και ήδη δρομολογούνται για τον Φεβρουάριο 2 live σε Βόλο και Λαμία.
Δύο χρόνια μέσα στο στούντιο για pre production και ηχογραφήσεις ήταν πολύς χρόνος οπότε τώρα το μόνο που θέλουμε είναι να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να μοιραστούμε τον καινούργιο δίσκο με τον υπόλοιπο κόσμο.
Έχουν περάσει κάποιοι μήνες από την κυκλοφορία του “Rough On High Seas”. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου προς το παρόν;
Όντως ειναι 7 μηνών ήδη το δεύτερο μας album και ακόμα νιώθουμε οτι βγήκε χθες! Νομίζω βοηθάει το οτι ακόμα το ανακαλύπτει νέος κόσμος και δεχόμαστε θετικά μηνύματα τόσο απο άτομα που μας έχουν ανακαλύψει με αυτή την κυκλοφορία αλλά και παλιοί γνωστοί της μπάντας που σιγά σιγά “χωνεύουν” το νέο υλικό. Ο πρώτος δίσκος ξεκινάει πάντα με μηδενικές προσδοκίες για μία μπάντα, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να καταφέρεις να παρουσιάσεις μια συνέχεια ακόμα καλύτερη (ή τουλάχιστον αντάξια) κάτι που μπορεί να αποδειχθεί αρκετά πιεστικό. Προσπαθήσαμε πολύ γιαυτό και θέλουμε να ελπίζουμε πως τα καταφέραμε. Επιδιώκουμε τώρα να τον “ταξιδέψουμε” οσο πιο πολύ γίνεται αυτό το δίσκο, να τον ακούσει ο κόσμος και κυριώς να τον βιώσει live.
Τι διαφορετικό έχει για εσάς η προσέγγιση αυτού του πονήματος με το “Anchors Aweigh”; Eννοώ, οτι η πρόοδος είναι εμφανέστατη, αλλά θα αλλάζατε κάτι σε κάποιο από αυτά τα 2;
Μεσολάβησε, τουλάχιστον όσο αφορά τις ημερομηνίες κυκλοφορίας, μια 5-ετια μεταξύ των δυο άλμπουμ. Θεωρώ πως θα ήταν ανησυχητικό αν η μπάντα απλά έμενε κολλημένη σε αυτό που έκανε. Αρχικά αλλάξαμε οι ίδιοι σαν άτομα, ο τρόπος που προσεγγίζουμε την μπάντα και το τι θέλουμε να εκφράσουμε μέσα απο τη μουσική μας. Υπάρχει θεωρώ ένα πιο μεστό και ίσως σκοτεινό πρόσωπο στον ήχο μας που βγήκε εντελώς φυσικά και ειναι πιο πολύ “εμείς”. Επίσης πήραμε και κάποιες πολύ συνειδητές αποφάσεις για να εξυπηρετηθεί το όραμα που είχαμε όπως η προσθήκη του Στράτου στα τύμπανα, η στενή συνεργασία με τον Δημήτρη Αθανασίου κατά την προπαραγωγή και το tracking με έμφαση στην οργανικότητα στον ήχο και το παίξιμο και τέλος η συνεργασία με τον Jay Maas (Defeater, Bane, Counterparts κ.α) που ξέραμε οτι ειναι σχεδόν εμμονικός με τη φυσικότητα και το punk vibe στον ήχο. Το midi είναι ο εχθρός!
Έχει γίνει πλέον established η αγάπη σας να το πω (;), η κλίση σας μάλλον προς τη θάλασσα. Τι είναι αυτό λοιπόν που σας τραβάει και η θεματολογία σας είναι τόσο βασισμένη σε αυτή;
Κοίτα δεν υπάρχει περίπτωση να μπαρκάρουμε κιόλας αλλά ζούμε σε μια παραθαλάσσια πόλη οπότε αναγκαστικά είναι μια βασική πηγή έμπνευσης. Έχει πολλά διαφορετικά πρόσωπα η θάλασσα και λειτουργεί αλληγορικά για πολλά από αυτά που θέλουμε να εκφράσουμε μεσω της μουσικής μας. Νομίζω πως ειναι και ο βασικός λόγος που έχει μια ιδιαίτερη θέση μέσα στις τέχνες γενικότερα. Αυτή τη φορά απλά η θάλασσα μας ήταν σκοτεινή σαν του Πορτοκάλογλου.
Πόσο κύματα πηδήξατε εσείς για τη δημιουργία του ‘Rough On High Seas’;
Και ένα και δύο πηδήξαμε τα κύματα! Αχαχα Η αλήθεια είναι πως κατα τη δημιουργία του άλμπουμ φτάσαμε πολλές φορές στα όρια μας, εν μέσω και πολλών προσωπικών αλλαγών αλλά κι επειδή βάλαμε πολύ ψηλά τον πήχη και ξεψειρίζαμε λεπτομέρειες μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήταν μια μακρά και επίπονη πολλές φορές διαδικασία και αφιερώσαμε σχεδόν το σύνολο του ελεύθερου μας χρόνου σε αυτό για μια μεγάλη περίοδο. Το ότι μέσα απο όλη αυτή τη διαδικασία είμαστε ακόμα εδώ σαν μπάντα και μάλιστα στη καλύτερη μας φάση νομίζω πως αυτόματα τοποθετεί σε ενα πολυ ιδιαίτερο σημείο στη καρδιά μας αυτό το δίσκο. Τον “νιώθουμε” απο το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό οπότε στόχος επετεύχθη!
Ποια είναι η ιστορία πίσω από το ‘Poor Man’s Monaco’;
Προέρχεται από το κλασσικό τσιτάτο που θα ακούσεις σε όλες τις ταξιδιωτικές εκπομπές, οτι η Καβάλα είναι το μικρό Μονακό. Το παραλλάξαμε σε Mονακό των φτωχών γιατί κάπως έτσι το βιώνουμε πολλές φορές ειδικά σε οτι αφορά τα μουσικά πράγματα στην πόλη και τη θέση η την απουσία θέσης που έχει μια μπάντα του ήχου μας. Είναι το δικό μας love to hate τραγούδι για την πόλη μας!
Πως βλέπετε τη συγκεκριμένη σκηνή στην Ελλάδα, εννοώντας πάντα το είδος που εκπροσωπείτε;
Προσωπικά είμαι λίγο απογοητευμένος γιατί φάνηκε πως για πολλούς ήταν μια μόδα που πέρασε ή στην τελική δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του είδους ή να ξεφύγουν από τα κλίσε του ιδιώματος. Από την άλλη χαίρομαι γιατί υπάρχει ακόμα μια ομάδα ανθρώπων που είναι εκεί από την αρχή, μπάντες όπως οι kin beneath chorus, οι all vows collapse κτλ που ακόμα δίνουν την ψυχή τους σε αυτό και συνεχίζουν να βγάζουν ακάθεκτοι μουσικάρες. Θέλω να πιστεύω οτι θα υπάρχει μέλλον σε αυτή τη σκηνή και νέες μπάντες που ακούω έχουν όλα τα φόντα να δημιουργήσουν διαμαντάκια ειδικά τώρα που το metalcore έχει φύγει απο τη πρώτη γραμμή της “δημοσιότητας” οπότε λίγο εκλίπτει και η μάστιγα του “φασαίου”. Καιρός να παίξουμε και λίγο μουσική και ο κόσμος θα το πιάσει το νόημα και θα ακολουθήσει!
Πόσο δύσκολα είναι τελικά τα πράγματα εκτός Αθηνών για ένα γκρουπ που προσπαθεί να μαρκάρει την περιοχή του στη σκηνή;
Μας κάνουν όλοι αυτή τη ερώτηση αλλά βλέποντας τη πορεία μας μάλλον το αντίθετο έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια. Το ότι δεν έχουμε το “εύκολο” live σε μια μεγαλούπολη που θα έρθουν όλοι οι γνωστοί και φίλοι και θα παίξουμε σε ένα γεμάτο μαγαζί μας έκανε να μην ζούμε με ψευδαισθήσεις. Τρέχουμε σε κάθε ακρη της Ελλάδας, έχουμε γίνει σχεδόν local band για Βουλγαρία και λοιπά Βαλκάνια και φέτος τολμήσαμε και να πάμε ακόμα πιο βόρεια εντελώς DIY. Φυσικά πολλές φορές φάγαμε τα μούτρα μας αλλά θέλουμε να παίζουμε σε νέο κόσμο και να δίνουμε το 1000% γιατί εκεί κανένας δεν θα σου χαϊδέψει τ’ αυτιά και ούτε θα σε ξαναδεχτεί εύκολα αν είσαι μέτριος.
Έχετε μοιραστεί τη σκηνή με θηρία όλου του μεταλ φάσματος. Από HIM μέχρι Megadeth. Ποια στιγμή ήταν για εσάς η καλύτερη;
Οι γαμημένοι HIM! Γιατί τους κράζαμε ρε παλιο μεταλλάδες όλοι μας! Καιρος να εκτιμήσουμε αυτή τη μπαντάρα και θα αρχίσουμε τη προπαγάνδα μας παίζοντας αποκλειστικά HIM πριν βγούμε on stage! Highlights επίσης οταν δώσαμε cd μας στον Duplantier των Gojira και φυσικά τα live πλάι στους teenage ήρωες μας, comeback kid και unearth!
Σύντομα εμφανίζεστε στο Αn Club της Αθήνας, μαζί με Once Them Edens, Meet The Maker και Sicquence. Τι να περιμένουμε από εσάς;
Μπορείτε να μην περιμένετε τους Sicquence γιατί λόγω προσωπικών προβλημάτων μόλις μάθαμε οτι δεν θα τα καταφέρουν να παίξουν (στη θέση τους θα παίξουν οι Malignant). Τους αγαπάμε όμως γιατί μοιραζόμαστε τον μπασίστα μας και ο τραγουδιστής τους ο Έκτορας ειναι ο ηχολήπτης μας και αγαπημένος μας συνοδηγός στα τουρ! Από εμάς φυσικά να περιμένετε να ακούσετε όλο το νέο δίσκο live όπως και ενα μεγάλο μέρος του Anchors Aweigh. Τους υπόλοιπους τι να σου πω δεν τους ξέρω καλοί πρέπει να είναι! Αχαχα
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Να θεωρήσω ότι είναι αρκετά νωρίς για νέο δίσκο;
Ναι φάγαμε πολύ χρόνο να τον γράψουμε αφήστε μας λίγο να τον χαρούμε! Θα δώσουμε τη βάση στα live εντός συνόρων μέχρι το καλοκαίρι, μετά υπάρχουν συζητήσεις για κάποια φεστιβάλ και σίγουρα το παραδοσιακό μας τους εξωτερικό κάθε φθινόπωρο που θα αρχίσουμε σιγά σιγά να το κλείνουμε. Όταν κλείσει αυτός ο κύκλος θα μπούμε πλέον σοβαρά στη διαδικασία 3ο και καλύτερο!
Αυτά από εμάς. Τα υπόλοιπα, από κοντά!
Το google maps δίνει την απόσταση Καβαλα-An Club 649 χιλιόμετρα. Παρόλ’αυτα θα εκτιμούμε αιώνια όσους Αθηναίους φίλους κάνουν αρκετά λιγότερα για να περάσουν μαζί μας το Σαββατόβραδο!
