English
Last Updated on 14:59 by Lilliana Tseka
Η κυκλοφορία του “The Eternalist” που σηματοδοτεί την επιστροφή των Agatus στην ενεργό δράση έφερε την αναμενόμενη αναστάτωση και όχι άδικα. Ένας πολύπλευρος δίσκος με ουσία, ο οποίος γίνεται καλή αφορμή για κουβέντα. Έτσι έρχομαι και πάλι σε επαφή με έναν παλιό γνώριμο, τον αξιότιμο κύριο Vorskaath και σε κλίμα νοσταλγικό αλλά και με πολλές απορίες –από πλευράς μου-, ξετυλίγουμε και πάλι το Agatus κουβάρι. Μην φοβάστε, έχει και λίγο Zemial για τους φανατικούς. Έτσι θα σας άφηνα νομίζετε;
Χαίρε Vorskaath,ευχαριστώ για το χρόνο σου να απαντήσεις στις βαρετές ερωτήσεις μου.
Γεια σου Χρήστο! Εγώ σε ευχαριστώ. Εάν είναι βαρετές θα το μάθουμε στο τέλος. Να είσαι βέβαιος ότι θα απαντήσω μόνον στις ερωτήσεις που βρίσκω ενδιαφέρουσες.
Πέρασαν 14 χρόνια από το δεύτερο άλμπουμ. Γιατί τόσος καιρός; Να υποθέσω πως η μπάντα πέρασε από περίοδο επίσημης διάλυσης ή απλά ήταν στον πάγο;
Πολλοί και διάφοροι λόγοι πρόσθεσαν στην καθυστέρηση. Δεν διαλυθήκαμε ποτέ επίσημα, απλά ασχοληθήκαμε με άλλα συγκροτήματα και με άλλα μουσικά είδη και κατευθύνσεις. Ευχαριστηθήκαμε αυτό που κάναμε στο Black Metal και είχαμε ανάγκη να κοιτάξουμε και άλλη μουσική. Ήδη πριν το Weaving Fates, δημιουργήσαμε το επικό Metal σχήμα Alpha Centauri και το ροκ συγκρότημα The Watcher με τα οποία κάναμε κάποιες ηχογραφήσεις και κάποιες εμφανίσεις και ταυτόχρονα υπήρχαν και οι Zemial. Αλλά το πιο καταλυτικό από πλευράς μου ήταν το ότι από το 2000 άρχισα την έντονη ενασχόλησή μου με τα ορχηστρικά κρουστά και την κλασική μουσική. Αυτό διήρκεσε έως το 2006 οπότε έφυγα από την Αυστραλία και πήγα Γερμανία. Εκεί, σαφώς, τελείωσε και η λειτουργία μας σαν συγκρότημα που έκανε πρόβες, συνέθετε, κλπ. Στο δεύτερο μισό του 2011 μετακομίσαμε και οι δύο στην Ελλάδα και όταν ο αδελφός μου αποφάσισε να κάνει κάτι με Agatus, μπορούσαμε πάλι να συνεργαστούμε. Το “The Eternalist” είναι το αποτέλεσμα.
Σε γενικές γραμμές μεσολαβούν από μεγάλα ως αχανή χρονικά διαστήματα για τις κυκλοφορίες σας. Είναι αυτό κάποιου είδους τακτικής που βοηθά ας πούμε την διαδικασία της σύνθεσης του υλικού; Είναι η νοοτροπία που θέλει την μπάντα να μιλά όποτε έχει κάτι να πει ή απλά δεν προλαβαίνετε να κάνετε δίσκους συχνότερα;
Και πάλι δεν είναι ένας λόγος μόνο. Αφενός, δεν βρίσκουμε λόγο για επίδοση σε μουσικοδιάρροια – να κυκλοφορήσουμε κάτι χωρίς να μας αντιπροσωπεύει πλήρως για να συνεχίσουμε να “υπάρχουμε” δισκογραφικά. Όταν γράψουμε κάτι, θα είναι ουσιαστικό και ποιοτικό χωρίς fillers. Όταν είμαστε πλέον σε εκείνο το στάδιο, θα σταθούμε και θα κρίνουμε με λεπτομέρεια τις συνθέσεις, την παραγωγή και το arrangement. Χωρίς πίεση χρόνου. Θα είναι έτοιμο όταν είναι έτοιμο. Αφετέρου, οι Agatus δεν ήταν η βασική μας προτεραιότητα, πλην μίας σύντομης περιόδου που τελικά οδήγησε σε άλλα σχήματα.
Το 2011 με το “Night Mares” EP επανήλθατε δισκογραφικά. Να θεωρήσουμε λοιπόν την τελευταία πενταετία ως μια νέα σελίδα στο κεφάλαιο Agatus; Ρωτάω γιατί το Gilgamesh -από το EP του 2012- βρήκε τελικά το δρόμο του και στο “The Eternalist” οπότε νοητά τα συνδέω κάπως όλα αυτά. Χρονικά, πότε ξεκινήσατε να συνθέτετε το υλικό του “The Eternalist“;
Σωστά τα συνέδεσες. Όπως ανέφερα, το 2011 συγκλίναμε εν Ελλάδι και οι πιθανότητες εμφανίστηκαν για άλλη μια συνεργασία, όπως και έγινε. Τα EPανακοίνωσαν την επιστροφή και προανήγγειλαν την νέα κατεύθυνση. Να επισημάνω ότι στο Gilgamesh EP εγώ δεν συμμετείχα στα τύμπανα. Έκανα μόνο την μίξη. Όσο για το “The Eternalist”, ένα μεγαλύτερο μέρος του ήταν ήδη συντεθειμένο από το 2008. Εκείνη η μορφή του όμως… ήταν τελείως διαφορετική από αυτό που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2016.
Πως συνθέσατε για το νέο δίσκο; Γενικά πως γεννιέται ένα Agatus κομμάτι; Γενικά -αν και ξέρω πως κατά καιρούς έχετε παίξει και ζωντανά- έχω στο μυαλό μου την μπάντα σαν ένα αμιγώς studio project. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Νομίζω ότι σχεδόν σε κάθε κυκλοφορία είναι διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο συνεργαζόμασταν και ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούσαμε ένα κομμάτι.Πολλές φορές ο Χρήστος φέρνει μια ιδέα στην κιθάρα και δοκιμάζουμε με τα τύμπανα. Άλλες φορές παίζουμε και οι δύο με κιθάρες, ή κιθάρα και πλήκτρα. Συζητούμε την δομή, την ρυθμική πτέρυγα, τους ήχους… Ο αδελφός μου ήταν πάντοτε ο κύριος συνθέτης των κομματιών και oδημιουργός των περισσοτέρων ιδεών στην κιθάρα. Εγώ είμαι μάλλον το «φίλτρο ποιοτικού ελέγχου» από όπου περνούν οι ιδέες και τα arrangements. Ο κύριος παραγωγός κατά κάποια έννοια. Ο Χρήστος παρουσιάζει τις ιδέες του και εγώ σχολιάζω, προσθέτω νέα θέματα σε διάφορα όργανα, προτείνω άλλη ανάπτυξη, αλλαγές ή αναπροσαρμογές εκεί που θεωρώ ότι χρειάζεται. Το κομμάτι αλλάζει χαρακτήρα. Το ξαναδοκιμάζουμε και ξανακρίνουμε. Ο αδελφός μου χτίζει κι εγώ γκρεμίζω. Μέχρι να μείνει αυτό που δεν γκρεμίζεται.
Από τη σύνθεση, στην ηχογράφηση. Σας πήρε καιρό; Άλλαξε κάτι στην πορεία των ηχογραφήσεων ως αποτέλεσμα σε σχέση με αυτό που είχατε στο μυαλό σας στη διαδικασία δημιουργίας του “The Eternalist“;
Το 2008 ο Χρήστος ηχογράφησε το άλμπουμ με έναν φίλο μας από Destroyer 666/Nocturnal Graves στα τύμπανα.Εγώ ακούγοντας το αποτέλεσμα αργότερα θεώρησα ότι η παραγωγή ήταν απαράδεκτη και το παίξιμο ήταν δίχως αίσθημα και φαντασία. Παρά τον ενθουσιασμό του, κατάφερα να τον πείσω ότι θα ήταν μέγα λάθος για τους Agatus να το κυκλοφορήσει. Το άφησε έτσι, όταν συναντηθήκαμε στην Ελλάδα και συζητήσαμε την συνεργασία, αρχίσαμε με μια πολύ προσεγμένη προσέγγιση στην ηχογράφηση αλλά και στα arrangements και δεν άλλαξε κάτι στην πορεία. Θέλαμε παραγωγή με αληθινές εκτελέσεις και φυσικούς ήχους χωρίς πολλά “πειράγματα” ή tweaks. Ολοκληρώσαμε την διαδικασία με την ίδια προσέγγιση, κάνοντας μίξη και mastering στο Matrix Studio Athens με τον φίλο ηχολήπτη Δημήτρη Μισιρλή και ο δίσκος έδεσε τέλεια.
Παρατηρώ την συνύπαρξη πολλών και διαφορετικών μουσικών επιρροών στον δίσκο. Ήταν κάποιο είδους πρόκλησης συνθετικά η δημιουργία μουσικής με τόσες διαφορετικές επιρροές;
Δεν θα έλεγα ότι υπήρξε πρόκληση στον συνδυασμό. Ο συνδυασμός επήλθε μάλλον φυσικά και από τους δύο. Στο μεγαλύτερο μέρος, το άλμπουμ έχει μια heavy metal βάση. Πάνω σε αυτήν την βάση κάθισαν στοιχεία από διάφορα μουσικά είδη και με την κατάλληλη προσέγγιση από πλευράς παραγωγής ενσωματώθηκαν δυνατά στο τελικό κράμα. Η πρόκληση ήταν περισσότερο στο να βρεθούν τα σωστά περάσματα και οι σωστές μελωδίες, ρυθμοί, κτλ.
Από τα 70’s, τις κιθαριστικές Prog Rock αναφορές στα κλασικά Heavy Metal στοιχεία με Black Metal πρακτικές, κάτω από ένα επικό πρίσμα. Υπάρχει πολύς μουσικός πλούτος στο “The Eternalist“, ή τουλάχιστον αυτό αντιλήφθηκα εγώ. Σε ποιους απευθύνεται τελικά ο δίσκος;
Σε όλους όσους αγαπούν σκληρή μουσική από την καρδιά, χωρίς marketing φρού-φρού. Και κάτι ακόμη: το Prog Rock είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Heavy Metal και αυτό με την σειρά του με το black metal. Γίνεται να ακούς ένα από αυτά τα είδη και να μην σου αρέσουν και τα υπόλοιπα;
Ας παραδεχτούμε πως αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ που παρουσιάζει τους Agatus τόσο απελευθερωμένους μουσικά. Είναι το Black Metal κοινό έτοιμο για τέτοιου είδους ακροάσεις;
Εδώ και κάποια χρόνια έχω παρατηρήσει προσπάθειες Black Metal ακροατών να δοκιμάζουν άλλα είδη μουσικής, ιδιαίτερα σε rock και metal πλαίσιο, με θετικές απόψεις. Πάντοτε υπάρχουν αυτοί που αγαπούν την καλή μουσική, που δεν διαχωρίζουν, που δεν γίνονται στενόμυαλοι φανατικοί. Αυτοί πλέον αυξάνονται και το black metal ακροατήριο φαίνεται να ανοίγει τα αυτιά του παραπάνω. Μέχρι τώρα, από μηνύματα, κριτικές και διαδικτυακά σχόλια φαίνεται να το αγκαλιάζουν οι black metal φίλοι αλλά με ιδιαίτερη διαχυτικότητα και τα άτομα που ακούνε N.W.O.B.H.M. και κλασσικό metal.
Τα όρια έσπασαν.
Υπάρχουν μπάντες ή τάσεις που λειτούργησαν ως επιρροές για το νέο Agatus; Η ονομαστική ή περιγραφική αναφορά τους θα ικανοποιούσε την περιέργεια μας. Αν σε ρώταγαν εσένα να χαρακτηρίσεις με δύο λόγια τον δίσκο, τι θα έγραφες;
Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσω τον δίσκο επαρκώς, χωρίς να λείψει κάτι. Μπορώ όμως να σου πω ότι όταν έπαιζα τα τύμπανα σκεπτόμουν αγαπημένους τυμπανιστές από rock και παλαιό metal όπως: Saxon, UFO, Black Sabbath (Appice), Iron Maiden, Witchfynde, Judas Priest, Scorpions, Eloy, με μια δόση Steve Gadd, Simon Phillips και Tony Willia ms. Ξέρω, ότι στις επιρροές του αδελφού μου συγκαταλέγονται οι Marillion, Eloy, Scorpions, Warlord, Sabbath, Maiden, Michael Schenker και άλλοι.
Κάνε και μια γενική αναφορά σε μπάντες ή καλλιτέχνες ή μουσικές τάσεις που σε έχουν επηρεάσει γενικά…
Από πού να αρχίσω; Επιρροές στα τύμπανα; Στην σύνθεση; Στην κιθάρα; Τα πλήκτρα; Πραγματικά τεράστιος είναι ο αριθμός μουσικών και συγκροτημάτων που έχω μελετήσει και με έχουν με κάποιο τρόπο επηρεάσει. Αναφορικά μόνο και σε καμία περίπτωση ολοκληρωμένα: Pink Floyd, King Crimson, Genesis, Eloy, Tangerine Dream, Magma, Camel, Igor Stravinsky, John Cage, Phillip Glass, J.S. Bach, Terje Rypdal, Tony Williams, Robert Schroeder, Markus Stockhausen, PFM, Michael Hoenig, Joseph Schwantner, Iron Maiden, Black Sabbath, Dio, Judas Priest, Bathory, CelticFrost, The Mahavishnu Orchestra, ELP,Aphrodite’s Child, Yes, Deep Purple, Rush, Scorpions, Gong, Hawkwind, και πολλοί, πολλοί άλλοι. Μουσικές τάσεις; progressive rock, hard rock, heavy metal, κλασική μουσική (όλες οι περίοδοι από την αρχαιότητα, μοντέρνα τζαζ, ηλεκτρονική μουσική, μπλουζ, blue-grass, avant-garde όλων των ειδών, ο μινιμαλισμός, η ατονική μουσική, η country, Βυζαντινές χορωδίες, η folk και πολλά άλλα είδη. Συνεχίζω να ανακαλύπτω μουσική διαφόρων ειδών και να μαθαίνω από αυτήν.
Στιχουργικά που παίζει το άλμπουμ; Θέλεις να δώσεις ένα στίγμα;
Οι διαφορετικές εκφάνσεις του νοήματος της αιωνιότητάς μέσα από τον άνθρωπο, την ιστορία του, του τον πολιτισμό του και την ψυχοσύνθεση του.
Υπάρχει σύνδεση του Instrumental “Oneiro” (από το Night Mares EP) με το “Dreamer” που υπάρχει στον δίσκο;
Όχι συνθετικά, αλλά σαφώς θεματικά.
Στο “The Eternalist” μπορώ ολοκάθαρα να ακούσω ό,τι πιο ενδιαφέρον και groove έχεις ηχογραφήσει ντραμιστικά. Συχνά ξεφεύγεις από τις αμιγείς Metal φόρμες, δίνοντας τελικά με το παίξιμο σου μια ξεχωριστή προσωπικότητα στα κομμάτια. Ξέρω πως έχεις ασχοληθεί με πάμπολλα είδη μουσικής στην πορεία σου και φαντάζομαι πως αυτό δεν σε αφήνει ανεπηρέαστο έτσι;
Στόχος μου όταν προσέγγισα το άλμπουμ ήταν ακριβώς αυτό που είπες: groove. Ήθελα να σε κινούν οι ρυθμοί και να μεταφέρουν την μουσική και την ένταση. Σκοπίμως άφησα κατά μέρος τα πιo πολύπλοκα και κυριαρχικά γεμίσματα και εστιάστηκα στην απλότητα με κάποια διακριτικά γεμίσματα, πιό συγκαλυμένα. Αυτό εξυπηρετούσε την μουσική καλύτερα. Ό,τι έχω παίξει, ό,τι έχω σπουδάσει και ό,τι έχω μελετήσει με έχει επηρεάσει σαν μουσικό. Βεβαίως.Το κράμα αυτών είμαι εγώ.
Ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα μουσική στιγμή σου πέρα από τα Agatus / Zemial μονοπάτια; Θέλεις να μας κάνεις μια σύντομη αναφορά στα πεπραγμένα σου για εγκυκλοπαιδικούς και όχι μόνο λόγους; Και το ‘όχι μόνο’ σημαίνει πως όταν εγώ ακούω μέχρι και Jazzy δρόμους στα Agatus κομμάτια, ε ΟΚ καταλαβαίνω πως έχω να κάνω με ανήσυχο μουσικό πνεύμα!
Το 2010 έκανα ένα πολύ φιλόδοξο άλμα μεταξύ άκρων. Ένα σαββατοκύριακο παίζαμε με Zemial και με Agatus στο Hell’s Pleasure Festival στην Γερμανία και επιστρέψαμε την Δευτέρα. Την Τετάρτη ηχογράφησα τον πρώτο μου Jazz δίσκο με τον Markus Stockhausen και το σχήμα μας Eternal Voyage. Η μουσική ήταν από την φύση του πράγματος εντελώς αυτοσχέδια. Από ακραίο black metal σε μια jazz πανδαισία εντός 3 ημερών. Ήταν πολύ ικανοποιητικό να ξέρω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε τόσο διαμετρικά αντίθετα είδη μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Και το ντουέτο πιάνο/τύμπανα που προέκυψε από εκείνες τις ηχογραφήσεις παραμένει highlight του παιξίματός μου (σ.σ.: δείτε βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=euCgNiMaUT0).
Εκτός απόmetal, για 4 χρόνια ήμουν μέλος του Elder Wind Ensemble, μια ορχήστρα που ερμηνεύει κυρίως σύγχρονη κλασική μουσική, έπαιξα σε διάφορα σχήματα κρουστών (percussion ensembles) από Γιαπωνέζικα κρουστά, έως latin και σύγχρονα έργα για κρουστά, έπαιξα Jazz με τον Markus Stockhausen για 3 χρόνια και μαζί κάναμε και την παγκόσμια πρεμιέρα της περιβόητης σύνθεσης του Karlheinz Stockhausen “Goldstaub”. Μεταξύ αυτών υπήρξαν πολλά άλλα projects και sessions σε διάφορα είδη. Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω; Αλλά συνεχίζω να σπρώχνω τα όριά μου με κάθε νέα κυκλοφορία Zemial ή Agatus και να πάω εκεί που δεν έχω πάει, σαν παίκτης και σαν ον. Ατέρμονο ταξίδι ανακάλυψης.
Συναυλίες θα γίνουν για τον δίσκο; Γενικά μέσα στα χρόνια ποια ήταν η συναυλιακή δράση της μπάντας και πως από studio σχήμα μεταμορφώνεστε σε live μπάντα;
Κοιτάζουμε το ενδεχόμενο και έχουμε ήδη προτάσεις για κάποια φεστιβάλ. Ετοιμάζουμε ήδη κάποιο line-upκαι θα προχωρήσουμε σε επιλεγμένες συναυλίες όπου θα παρουσιάσουμε όλο το Eternalist, ή το περισσότερο στην χειρότερη περίπτωση. Κάποτε κάναμε κάποιες συναυλίες με Agatus στην Αυστραλία, αλλά σύντομα θελήσαμε να αλλάξουμε μουσική κατεύθυνση και δημιουργήσαμε τους Alpha Centauri. Έκτοτε βάλαμε τους Agatus κατά μέρος. Η μεταμόρφωση σε συναυλιακό σχήμα είναι καθαρά θέμα σκληρής εργασίας και λογιστικών. Πάντοτε δύσκολο αλλά πάντοτε ωραίο.
Λοξοκοιτώντας λίγο από τους Agatus -τώρα που σε βρήκα εύκαιρο- θα ήθελα και μια γρήγορη αναφορά από το Zemial στρατόπεδο.
Στις 30 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε το νέο μου EP: “The Repairer of Reputations”, το οποίο είναι ένα από τα κομμάτια του επερχόμενου άλμπουμ “Lurking”. Αποτελεί μια κλίση 90 μοιρών από εκεί που ήμασταν, σε κάτι το οποίο το ανακαλύπτω ακόμη, με μόνο γνώμονα το μουσικό ταξίδι. Το EPμπορεί να το ακούσει και να το προμηθευτεί ο κόσμος από το bandcamp εδώ: https://zemial.bandcamp.com/album/the-repairer-of-reputations Το άλμπουμ θα περιέχει ταξίδια διαφορετικού ύφους, πάντα εσωστρεφή. Έπειτα, θα περιοδεύσουμε και θα παρουσιάσουμε το υλικό ζωντανά, πριν προχωρήσω στο δεύτερο μέρος του Lurking.
Ποιες είναι για σένα οι βασικές ομοιότητες και διαφορές μεταξύ Zemial και Agatus;
Είναι δύσκολο να απαντήσω κάτι τέτοιο. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι με Zemial είμαι πιο τολμηρός ως πρoς το τί επιχειρώ και το πώς πειραματίζομαι. Από την άλλη όμως, και τα δύο σχήματα, εκ των πραγμάτων, δεν επαναπαύονται και αυτό είναι βέβαια μια ομοιότητα.
Είσαι ενεργός αυτήν την εποχή σε κάποια από τις υπόλοιπες μπάντες από τις οποίες κατά καιρούς έχεις περάσει;
Προς το παρόν επικεντρώνομαι στο να φέρω εις πέρας το Lurking το οποίο είναι και ότι πιο ‘out there’ έχω τολμήσει και θέλω να του δώσω όλη την προσοχή μου. Από τις αρχές του νέου έτους θα είμαι ανοικτός και πάλι για συνεργασίες.
Έχουν περάσει σχεδόν 11 χρόνια από τότε που μου έδωσες εκείνο το CD-r με το Alpha Centauri υλικό. Υπάρχει κάποιο σχέδιο να το κυκλοφορήσετε τελικά επίσημα; Νομίζω πως ο κόσμος πρέπει να ακούσει αυτό το θαυμάσιο, κρυμμένο επικό διαμαντάκι.
Η ερώτησή σου έφτασε σε πολύ καλή στιγμή. Έχουμε έτοιμο το συμβόλαιο και επιτέλους, το περιβόητο αυτό διαμαντάκι που φανάτισε τον Fenriz και τον Goetz από το Γερμανικό Rock Hard και όσους τους άκουγαν, πρόκειται να κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2017. Θα γίνουν οι σχετικές ανακοινώσεις σύντομα.
Έχεις κατά καιρούς μετακομίσει σε διάφορα μέρη του κόσμου, πιστεύεις πως επηρέασε αυτό κάπως θετικά ή αρνητικά τις μπάντες που έχεις φτιάξει / συμμετέχει και την καριέρα σου γενικά; Τώρα που είναι η σταθερή σου βάση;
Δίχως αμφιβολία! Πολύ έντονα μάλιστα. Στην Γερμανία παραδείγματος χάρη, κατοικούσα κυριολεκτικά στο δάσος και περνώντας τόσα χρόνια μέσα στην καρδιά της φύσης, είχε μεγάλο αντίκτυπο στο πώς σκεπτόμουν και σκέπτομαι. Εκεί άρχισα πλέον να περνώ περισσότερο χρόνο για να συνθέτω πιο πολύπλοκες ιδέες και να πειραματίζομαι, επηρεασμένος πλήρως από το περιβάλλον μου. Αυτό οδήγησε στο πώς διαμορφώθηκε το ΝΥΚΤΑ από αυτό που ήταν προηγουμένως και το πού οδεύω τα τελευταία έτη συνθετικά. Είμαι πάλι στην Ελλάδα τώρα, η οποία πνευματικά τουλάχιστον, είναι ό,τι κοντινότερο μπορώ να αποκαλέσω σταθερή βάση. Το μέλλον είναι ανοικτό.
Με την Hells Headbangers πως προέκυψε η συνεργασία; Ευχαριστημένος;
Με την Hells Headbangers είχα αρχικά συνεργαστεί με Zemial για κάποιες κυκλοφορίες και μετά τους προσεγγίσαμε και για Agatus. Είναι νωρίς ακόμη να εκτιμηθεί η σχέση αυτή. Θα φανεί σε βάθος χρόνου εάν υποστηρίξουν το νέο Agatus δίσκο όπως του αξίζει.
Τι προσδοκίες έχεις για το νέο Agatus άλμπουμ. Προφανώς χάρηκες που το βινύλιο έγινε sold out πριν την επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του άλμπουμ, αλλά σίγουρα για τον καλλιτέχνη δεν αρκεί ένα sold out μόνο. Έτσι δεν είναι;
Σωστά. Το να ακούσει την μουσική μας ένα μεγάλο ακροατήριο, η αναγνώριση της σκληρής εργασίας αλλά και η οικονομική ανταμοιβή είναι όλα μέρος αυτού που προσδοκεί ένας μουσικός από την κυκλοφορία του. Εάν επιτύχουν και τα τρία σημεία είναι επίτευγμα.
Βασικά εγώ αυτά είχα να σε ρωτήσω. Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, για την υπέροχη μουσική και για την εμπιστοσύνη σου.
Κι εγώ ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, η οποία ελπίζω να δώσει στους αναγνώστες μια εικόνα του μηχανοστασίου των Agatus.
