English
Last Updated on 01:35 by Giorgos Tsekas
Στο πλαίσιο της mini περιοδείας των Ιταλών Wotan με μια από τις καλύτερες ελληνικές πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες, τους Ruthless Steel, το Metal Invader είχε την ευκαιρία να κάνει μια φιλική συζήτηση με την front woman τους (και φωνάρα επίσης), Αλίκη Κωστοπούλου. Η συνέχεια επί του (ηλεκτρονικού) πιεστηρίου…
Πρώτη φορά που κάνει συνέντευξη μέλος των Ruthless Steel στο Metal Invader, οπότε για αρχή θα ήθελα να μας συστήσεις την μπάντα.
Φυσικά! Λοιπόν, ας ξεκινήσω από την κιθάρα όπου έχουμε τον Κώστα Παπαδημητρίου (σ.σ. έλα πατρίδα!). Ο Νίκος Γεωργάκης είναι στο μπάσο, ο Νίκος Μίρας στα τύμπανα και … τώρα εγώ… ας πω και το δικό μου όνομα, Κωστοπούλου Αλίκη στη φωνή.
Ξεκινήσατε το 2012 αν δεν κάνω λάθος?
Ουσιαστικά η audition έγινε το Μάιο του 2012 και η μπάντα δημιουργήθηκε με αυτή τη σύνθεση – πλην του drummer – τον Ιούλιο του ’12.
Οπότε καταλαβαίνω ότι δε γνωριζόσαστε από πριν αλλά συγκεντρωθήκατε για τη δημιουργία του γκρουπ.
Αρχικά, όχι. Είχα δοκιμάσει κάποια άλλα άτομα με τα οποία δε δέσαμε και στη συνέχεια κάποιοι μου σύστησαν τον μπασίστα, ο οποίος έφερε τον κιθαρίστα και ο εγώ ήμουν φίλη με τον drummer…
Ήταν, λοιπόν, δικό σου όνειρο η δημιουργία του γκρουπ.
Ναι, ναι…
Οι επιρροές σας είναι οφθαλμοφανείς από το χώρο του παραδοσιακού heavy metal και πιο συγκεκριμένα από femme-fronted μπάντες. Μου έρχεται στο μυαλό η Doro, η Leather Leone, η Jutta Weinhold… Οπότε φαντάζομαι σου αρέσει η συγκεκριμένη μουσική κατεύθυνση.
Ναι, σίγουρα μου αρέσουν όλα αυτά πάρα πολύ. Η πρώτη ουσιαστικά επιρροή μου ήταν η Doro, η οποία μπορώ να πω ότι με αντιπροσωπεύει περισσότερο, κυρίως με το στυλ της, τη μουσική – το γερμανικό heavy metal – και θεωρώ ότι τέτοιες επιρροές έχουμε όλοι. Ο κιθαρίστας για παράδειγμα άκουγε Helloween φανατικά…
…Με πρόλαβες πάνω που ήθελα να σε ρωτήσω και για την υπόλοιπη μπάντα… Οπότε έχετε όλοι αντίστοιχα ακούσματα.
Ναι… Accept τέτοια πράγματα.
Μια ερώτηση που κάνω σε όλες τις γυναίκες που ασχολούνται με το χώρο μιας και είναι λίγο ασυνήθιστο φαινόμενο, αλλά αυτές οι λίγες κάνουν τη διαφορά. Πώς εξηγείς το γεγονός ότι φτάνουν σε ένα τόσο ψηλό επίπεδο. Λόγω ανταγωνισμού? Ένιωσες ποτέ κάποια δυσκολία στην πορεία σου?
Νομίζω όχι ιδιαίτερα… Εντάξει, οι περισσότερες κοπέλες είναι στο συμφωνικό και τον ατμοσφαιρικό χώρο…
…ναι, εννοούσα περισσότερο στο χώρο του παραδοσιακού ήχου. Εκεί είναι αρκετά λιγότερες.
Όχι δεν έχουμε γενικά κάποιο πρόβλημα και με τα υπόλοιπα κορίτσια έχουμε καλές σχέσεις, κάνουμε συνεργασίες κτλ. (σ.σ. αλλού το πήγαινα και άλλο έδωσα να καταλάβει…)
Δεν κρύβω ότι το 2013, όταν σας πρωτοάκουσα χάρηκα που προέκυψε μια ελπιδοφόρος μπάντα αυτού του είδους, αλλά θα επιστρέψουμε σε αυτό. Θέλω πρώτα να μου πεις αν ξεχωρίζεις από την Ελληνική Σκηνή κάποια γκρουπ, αυτό τον καιρό, γιατί υπάρχει και μια έξαρση δημιουργίας ειδικά σε κάποιους χώρους.
Κοίτα, αγαπώ πολύ αρκετές ελληνικές μπάντες, οπότε είναι λίγο δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιες…
Εντάξει, δε θα σε αναγκάσω να πεις ονόματα τότε, απλά έχω δει ότι έχεις κάνει κάποιες συνεργασίες, όπως με τους Erase…
Δεν έχω πρόβλημα. Σίγουρα τους Erase τους λατρεύω και σαν γκρουπ και σαν άτομα. Είναι φίλοι μου. Πάρα πολύ μου αρέσουν – και για το λόγο ότι δεν έχουμε και πολλές μπάντες σε αυτό το στυλ, να «μοτορχεντίζουν» δηλαδή – οι Demolition Train. Όλο αυτό το αλήτικο στυλ… Γενικά, είναι πολλές οι καλές μπάντες, αλλά μιας και ανέφερες του Erase, είναι πολύ καλά παιδιά και μουσικοί και τους αγαπώ. Απλά αυτό.
Πάμε στο “Die in the Night” (σ.σ. το EP) τώρα. Δε θέλω να σε αγχώσω, αλλά μας δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ετοιμάζετε και full-length δουλειά. Πρώτον πότε να περιμένουμε το νέο album και δεύτερον τι να περιμένουμε από αυτή την κυκλοφορία.
Υπολογίζουμε να είμαστε έτοιμοι για κυκλοφορία μέσα στην άνοιξη. Για το περιεχόμενο, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχει τα πάντα από τις επιρροές μας. Δηλαδή, θα βρεις κομμάτι hard rock και groovy, θα βρεις κομμάτι τίγκα heavy metal, κομμάτι για party σε στυλ motorhead, θα βρεις μελωδία… τα πάντα που χαρακτηρίζουν αυτό τον ήχο.
Νομίζω ότι αν ακολουθήσει τα χνάρια του EP, τουλάχιστο στο «δικό μας» χώρο θα πάει καλά…
Έχει εξελιχθεί αρκετά ο ήχος. Αυτό ήταν ένα θέμα στο EP, δηλαδή η παραγωγή είχε κάποια προβλήματα – χωρίς να φταίει το παιδί που έκανε την παραγωγή…
Σίγουρα όταν πρόκειται για πρώτη δουλειά, υπάρχουν οι ανάλογες δυσκολίες γι’ αυτό δεν έθιξα αυτό το θέμα…
Ναι αυτό είναι αλήθεια.
Πρώτη φορά σας παρακολούθησα τον Ιούνιο του 2013 με Air Raid, Strikelight και Gauntlet και μου είχατε κάνει εντύπωση από τότε. Σίγουρα, βέβαια, τότε πιο «σφιγμένοι» σε σχέση με σήμερα. Από τότε έχετε κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις ακόμη και στο εξωτερικό. Πώς είναι η εμπειρία?
Γενικά, υπάρχουν δυσκολίες. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά παρόλα αυτά είναι πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Γνωρίζεις πολύ κόσμο, ο οποίος πάντα σε αντιμετωπίζει πολύ θετικά. Κάτι πολύ ενδιαφέρον που δοκιμάσαμε ήταν που παίξαμε στη Γερμανία στο Open- Air (σ.σ. Metalheadz Open-Air). Είναι τρομερή η εμπειρία να παίζεις σε ανοιχτό χώρο. Απλά. Σίγουρα περνάμε όμορφα και στα κλειστά μαγαζιά, αλλά η φάση του festival είναι μοναδική.
Λοιπόν, εγώ να σας ευχηθώ καλή συνέχεια (σ.σ. ακολουθούσε mini tour) και σε αφήνω να δώσεις το μήνυμά σου στους αναγνώστες του περιοδικού.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κόσμο που μας έχει στηρίξει, έχει αγοράσει το EP μας, που έρχεται στα live μας, που μας στέλνει μηνύματα… Είναι σημαντικό που εμφανίζεται κόσμος στα live, γεγονός ελπιδοφόρο για να προχωρήσει η σκηνή.
