English
Λοιπόν μάγκες, βρήκαμε τον άνθρωπο πίσω από την EveryDayHate records και θα μιλήσουμε μαζί του για την underground grindcore σκηνή, για μπάντες, εταιρίες, συναυλίες…
Γεια σου Andy. Ελπίζω όλα να πάνε καλά στη ζωή σου όπως και σε ότι κάνεις με την εταιρία σου. Πες μας μερικά πράγματα για την EveryDayHate records, πότε την ξεκίνησες και γιατί; Ποιο ήταν το κίνητρο για να γίνεις ένα μεγάλο μέρος της grindcore σκηνής;
Γεια σου Leon. Ναι, όλα δείχνουν να πάνε καλά προς το παρόν. Όλο το καλοκαίρι ήμουν φοβερά απασχολημένος πηγαίνοντας σε festival όπως τα Play Fast Or Don’t, Obscene Extreme και Brutal Assault. Πέρασα καλά με φίλους, καπνίζοντας χόρτο με πίπα από μήλο, παρακολουθώντας καλές συναυλίες και ακούγοντας μπάντες όπως : THE KILL( τους είδα 3 φορές σε μια βδομάδα, γνώρισα τους Robbie, Nik και Jay στο Play Fast και το πάρτι ξεκίνησε. Την επόμενη Δευτέρα οργάνωσα μια εμφάνιση για αυτούς στην Κρακοβία… τόσες καλές αναμνήσεις) REPULSION, SLAYER, FINAL EXIT, CHIENS, TURBOKRIEG, WHORESNATION, LIVSTID, AcxDC, EYEHATEGOD, είδα το τελευταίο live των BRUTAL TRUTH στην Ευρώπη(ξεκίνησαν όπως στο Extreme Conditions με το ‘Birth Of Ignorance’ και έγινε κόλαση), DOOM, TERRORIZER(με πολλά προβλήματα στον ήχο και τον Sandoval να χρησιμοποιεί triggers) NUNSLAUGHTER και πολλές άλλες. Διοργάνωσα events για Volcom, Element, Supersklep.pl σε παιδικές κατασκηνώσεις skateboard δύο φορές… αλλά τώρα είναι ο καιρός να αφοσιωθώ στην εταιρία και στη δουλειά. Ξεκίνησα την εταιρία μου το 2002. Είχα ένα fanzine και μια εταιρία με κασέτες, αλλά ήταν για κάθε είδος ακραίας μουσικής, οπότε όταν χώθηκα πιο πολύ στο grindcore ξεκίνησα μια νέα εταιρία. Αν με ρωτήσεις το λόγο η απάντηση είναι απλή: αγαπώ το grindcore και θέλω να κάνω κάτι καλό για τα συγκροτήματα, έτσι ξεκίνησα να διοργανώνω συναυλίες, να κυκλοφορώ δίσκους, να τυπώνω το merchandise… στο ξεκίνημα της εταιρίας μου τα συγκροτήματα μου έδιναν κίνητρο, οπότε προσπαθούσα να τα υποστηρίξω, να τα βοηθήσω και να κάνω κάτι καλό. Μερικές φορές αυτό λειτουργεί και μερικές όχι, η ζωή δεν είναι εύκολη. Δεν νομίζω πως έχω γίνει μεγάλο κομμάτι της grindcore σκηνής, αλλά ότι είμαι απλά ένα μικρό κομμάτι της.
Έπαιζες ποτέ σε συγκρότημα;
Πέρασα φοβερά με τους φίλους μου παίζοντας στους People Hate. Ήταν μια grindcore μπάντα με τους Dzus στην κιθάρα, τον Daro στα τύμπανα, τον CIelen στο μπάσο και εμένα στα φωνητικά. Κάναμε κάποια τοπικά live και γράψαμε κάποια τραγούδια, αλλά όταν μπήκαμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν καλός τραγουδιστής και τα παράτησα. Μετά το πρώτο μας demo το διαλύσαμε και οι υπόλοιποι ξεκίνησαν ένα καινούργιο συγκρότημα. Πιστεύω τους ξέρεις – Suffering Mind λέγονται.
Τι πραγματικά σημαίνει το D.I.Y.; Είναι τρόπος ζωής ή απλά ένας τρόπος να επιβιώσεις στη μουσική σκηνή;
Πρώτα πρώτα η εταιρία μου δεν είναι δουλειά για μένα, το κάνω γιατί μου αρέσει και όχι από ανάγκη. Βοηθάω φίλους, αυτοί βοηθούν εμένα και πιστεύω πως το D.I.Y. είχε πάντα να κάνει με φίλους και οικογένεια. Οπότε ας κρατήσουμε την grindcore σκηνή ζωντανή. Το grindcore είναι τρόπος ζωής, το ίδιο και το D.I.Y..
Πιστεύω πως είναι δύσκολο να κάνεις πράγματα στην underground/D.I.Y. σκηνή, τόσο για τις μπάντες όσο και για τις εταιρίες. Πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και χρήμα, μερικές φορές να παίξεις σε ακατάλληλους για live χώρους, να είσαι πάντα δραστήριος ώστε να μην σε ξεχάσει ο κόσμος και όλα αυτά βασιζόμενος μόνο στον εαυτό σου. Ποια η γνώμη σου για όλα αυτά;
Πράγματι, είναι δύσκολο αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Αν δεν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι δεν θα μάθεις ποτέ πως λειτουργεί, πώς να το κάνεις. Στη ζωή μας πρέπει να πάρουμε πολλές αποφάσεις και από αυτό που διαλέγουμε εξαρτάται το μέλλον μας. Οπότε δείξτε κότσια γαμώτη μου και υποστηρίξτε την grindcore σκηνή!
Στην grind σκηνή υπάρχουν διαφορετικά είδη grind μουσικής, όπως grindcore, goregrind, pornogrind και άλλα. Επίσης διαφορετικά είδη στίχων. Πιστεύεις ότι το pornogrind για παράδειγμα έχει λόγο ύπαρξης και κάτι να προσφέρει ή προτιμάς περισσότερο κοινωνικοπολιτικούς στίχους;
Δεν μου αρέσει και τόσο το pornogrind αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απαρνούμαι την σκηνή αυτή, είναι επιλογή του καθενός το τι μουσική ακούει ή παίζει. Έχω πολλούς φίλους που έχουν παίξει σε pornogrind μπάντες και το κάνουν για χαβαλέ. Η διασκέδαση για τον καθένα μπορεί να σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό. Για μένα gore grind ήταν οι Last Days Of Humanity, Gore Beyond Necropsy, Regurgiate κτλ. Μου αρέσουν πολύ περισσότερο οι στίχοι που έχουν να κάνουν με την κοινωνία και επίσης κάποιοι πολιτικοποιημένοι στίχοι έχουν να πουν. Οι horror και gore στίχοι μπορούνε να είναι γαμάτοι, πολλές death metal μπάντες έχουν evil στίχους. Μερικές φορές προτιμώ στίχους που δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και τα σκατά που μας περιτριγυρίζουν. Λατρεύω ότι διεγείρει την φαντασία μου.
Πολλοί πιστεύουν πως η μουσική θα έπρεπε να ναι δωρεάν, δωρεάν downloads, δωρεάν συναυλίες κτλ. Το ερώτημα είναι πως θα επιβιώσουν οι μπάντες και οι εταιρίες αν αποδεχτούμε πως το D.I.Y. πρέπει να είναι πάντα δωρεάν; Επίσης, γιατί κάποιοι που δίνουν για παράδειγμα 20euro για να δούνε μια συναυλία μιας μπάντας σαν τους Napalm Death, παραπονιούνται όταν πρέπει να πληρώσουν 4euro για μία μικρή grindcore συναυλία;
Είμαι κάποιος που αγοράζει δίσκους, αγοράζει εισιτήρια για συναυλίες , κατεβάζει μουσική δωρεάν και αν θες το πιστεύεις, αν κατεβάσω mp3 και μου αρέσει το συγκρότημα, συνήθως μετά αγοράζω τον δίσκο αν τον βρω. Ελπίζω και τα υπόλοιπα grindcore αρρωστάκια να κάνουν το ίδιο, ειδάλλως είμαι ηλίθιος. Κατά καιρούς προσφέρω δωρεάν downloads από το bandcamp μου, επίσης αρκετές φορές έχω βρει links για δωρεάν download από κυκλοφορίες μου σε blog κτλ, και χαίρομαι που κάποιος το έβαλε εκεί. Για όνομα του Θεού οι δίσκοι γίνονται για τον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να μιλάς για αυτό το θέμα, μπορούμε να κάτσουμε για ώρες βρίσκοντας πολλά υπέρ όπως και κατά.
Βλέπεις διαφορές ανάμεσα στην underground σκηνή των early 90’s και την σημερινή;
Στα 90’s ήμουν ένα πιτσιρίκι που δεν ήξερε τι είναι η ακραία μουσική χαχαχαχα. Ξεκίνησα να ακούω ακραία μουσική το 1999. Και πάλι όμως βλέπω μεγάλη διαφοροποίηση. Όταν ξεκίνησα το fanzine έγραφα γράμματα, χρησιμοποιούσα γραφομηχανή, φωτοτυπημένα fliers, αντέγραφα κασέτες… κανείς δεν είχε internet τότε και πολλοί δεν είχανε καν υπολογιστή χαχαχαχα. Αλλά υπήρχε περισσότερος κόσμος που υποστήριζε τις συναυλίες, την τοπική διανομή κτλ. Στο παρελθόν έπρεπε να ξοδέψεις χρόνο και ενέργεια για να βρεις κάποια κασέτα, πόσο μάλλον CD ή βινύλιο, δεν ήταν και τόσο εύκολο. Τώρα μπορείς να κατεβάσεις όση μουσική θέλεις μέσα σε μια μέρα, να αγοράσεις δίσκους ή merchandise σε πολλά καταστήματα στον κόσμο… τώρα είναι απλό, παραείναι απλό και λιγότερο διασκεδαστικό.
Ποια η διαφορά ανάμεσα σε μια D.I.Y εταιρία και μια μεγάλη “επίσημη” εταιρία όταν για παράδειγμα και οι δύο προωθούν το ίδιο είδος μουσικής;
Δεν έχω ιδέα, γι’ αυτό άλλωστε έχω μια μικρή εταιρία μόνος μου. Σίγουρα κάνουν καλύτερη δουλειά για τις μπάντες, όλες αυτές οι παγκόσμιες περιοδείες είναι σκέτη παράνοια. Αν κάποιος μπορεί να με διδάξει πώς να το κάνω αυτό το mail μου είναι everydayhate.store@gmail.com , μπορώ να ξεκινήσω τώρα!
Πόσο εύκολο είναι να μείνεις ζωντανός και ενεργός στην σκηνή σαν εταιρία;
Δεν είναι και τόσο δύσκολο, απλά πρέπει να περνάς καθημερινά 3-4 ώρες απαντώντας σε e-mail, να ετοιμάσεις παραγγελίες, ανταλλαγές, να συντονίσεις το μαγαζί με το site… και μετά να πας στο ταχυδρομείο και εκεί θα φας άλλες 2 ώρες γαμώ τα καντήλια μου χαχαχαχαχα.
Πόσες κυκλοφορίες έχεις ως τώρα; Προτιμάς τις συμπαραγωγές με άλλες εταιρίες ή να δουλεύεις μόνος σου;
Γύρω στις 55 κυκλοφορίες και δουλεύω και σε κάποιες καινούργιες. Κατά καιρούς συνεργάζομαι με άλλες εταιρίες, οπότε στον κατάλογο μου θα βρεις κυκλοφορίες όχι μόνο της EDH αλλά και συνεργασίες( είναι καλό από πλευράς διανομής και χρόνου, με πιάνεις;)
Τι πιστεύεις για την grindcore σκηνή της Πολωνίας και ποια η γνώμη σου για τις ελληνικές grindcore μπάντες;
Η grindcore σκηνή στην Πολωνία δεν είναι και τόσο δυνατή πια. Στο παρελθόν είχαμε πολύ περισσότερα συγκροτήματα (Neuropathia, Grossmember, H-Incident, Rotting Head, Patologicum, Deformed, Exit Wounds, Taraban…)περισσότερες συναυλίες και περιοδείες. Τώρα έχουμε μόνο μερικές εταιρίες όπως οι Selfmadegod και Fat Ass, και μόνο λίγα ενεργά συγκροτήματα όπως οι Squash Bowels, Suffering Mind, Antigama, Ass to mouth, Ojciec Dyktator, Dead Infection, Parricide και αυτό είναι όλο. Δεν γνωρίζω πάρα πολλά πράγματα για την ελληνική σκηνή, αλλά γνωρίζω νέες μπάντες όπως Slavebreed, Stheno και Grassroll, τους Autophagia φυσικά. Ο Άγγελος είναι καλός μου φίλος από το 2002 (γνωριστήκαμε στο OEF), το Screaming Victims distro (ωραία εταιρία, έχουμε ανταλλάξει κάποιες φορές επίσης στο OEF)! Το Metal Invader είναι το μόνο online περιοδικό στην Ελλάδα που ασχολείται με ακραία μουσική; Έχετε άλλα που αξίζουν;
Πέρα από το πάθος και την αγάπη σου για την μουσική, πιστεύεις πως το να έχεις μια D.I.Y. εταιρία είναι και επιχείρηση;
Αν κάνω κάτι επιχειρηματικό με την εταιρία θα σου το πω. Προς το παρόν για επιχειρήσεις διαβάζω μόνο στις εφημερίδες.
Νομίζω διοργανώνεις ένα μικρό φεστιβάλ. Πες μας μερικά πράγματα για αυτό.
Αρχικά το όνομα του φεστιβάλ ήταν MOSH και έπειτα MOSH IT UP. Έκλεισα μερικά line up, η αρχική ιδέα ήταν να προσκαλέσω μπάντες που δεν είχαν ξαναπαίξει στην Πολωνία οπότε στη λίστα μου μπορείς να βρεις τους: Extreme Noise Terror, Agathocles, Cripple Bastards, Sayyadina, Birdflesh, Blockheads, Sublime Cadaveric Decomposition, Gadget, Skitsystem ( ήταν τρελοί πάνω στη σκηνή, εντελώς μεθυσμένοι και τίγκα στα ναρκωτικά, και μέσα σε λίγα λεπτά ξεκίνησαν να πλακώνονται χαχαχαχα “No speed no punk”) Entrails Massacre, Desecration, Spoonful of vicodine, Putrescence, The Arson Project, Joe Pesci και μερικοί ακόμα. Ίσως στο μέλλον προσπαθήσω να έχω περισσότερες προσθήκες αλλά προς το παρόν η εταιρία είναι πιο σημαντική, και απλά δεν έχω χρόνο για να το κάνω μόνος μου. Επίσης κατά καιρούς κλείνω συναυλίες. Έχω κάνει τρία EveryDayGrind, όλα στην Κρακοβία και μέχρι τώρα έχουμε φιλοξενήσει: The Kill, Final Exit, P.L.F., Chiens, Dead Instrument, Whoresnation, Livsitd, Dishell, Ojciec Dyktator, Human Cull…κάποιες φορές γνωρίζεις μια μπάντα για χρόνια, αλλά μόνο μέσω e-mail ή από τους δίσκους τους, γουστάρω να στηρίζω την grindcore σκηνή, και το να κλείνω συναυλίες ή φεστιβάλ μου δίνει την ευκαιρία να βρεθώ με φίλους, να τους βοηθήσω και να τους υποστηρίξω.
Μελλοντικές κυκλοφορίες; Τι να περιμένει ο κόσμος από την EDH;
Ναι, σίγουρα. Θα κυκλοφορήσω εφτάιντσο από τους Έλληνες Stheno με τους Grassroll, ένα full length από τους Γερμανούς Trigger, την δισκογραφία των Γάλλων Whoresnation σε CD, το split των Σουηδών Overviolence με τους Βραζιλιάνους Expurgo. Πιστεύω πως σύντομα θα κυκλοφορήσω ένα split από τους Καναδούς ήρωες G.O.D. και Mesrine και θέλω να κλείσω δυο παλιά project, το εφτάιντσο split Magnicide/Punished Earth,τo εφτάιντσο των Internal Damage και πολλά άλλα. Ο καλύτερος τρόπος να ξέρεις τι τρέχει με την EDH είναι να τσεκάρεις το facebook ή το site μου, ανανεώνω τα πάντα συχνά. Τώρα ετοιμάζω ένα online μαγαζί, οπότε μέχρι το τέλος της χρονιάς ίσως όλα να ναι έτοιμα.
Andy σου εύχομαι καλή τύχη σε ότι και να κάνεις να παραμείνεις ενεργός για πολύ καιρό, γιατί πιστεύω ακράδαντα πως η σκηνή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ εταιρίες σαν την EveryDayHate. Τα τελευταία λόγια δικά σου αδερφέ.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για μια φοβερή συνέντευξη, ελπίζω οι απαντήσεις μου να μην είναι πολύ βαρετές. Μόλις ξεκίνησε το σαββατοκύριακο και σήμερα έχω τόσα πολλά πακέτα να στείλω. Πέρασα τις τελευταίες δυο μέρες να δουλεύοντας πάνω σε αυτό. Τώρα θα φάω καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό για δείπνο. Λατρεύω το καλό φαγητό όσο το καλό grindcore. Μπορώ να χαλαρώσω λίγο, θα ακούσω το τελευταίο album των Moderat (μόλις το πήρα σε βινύλιο) και θα διαβάσω ένα βιβλίο για τον Kubrick. Ήμουν στην έκθεση στην Κρακοβία το περασμένο Σάββατο με τον Danilo (Entrails Massacre)και την γλυκύτατη κόρη του Lucia, περάσαμε ένα πολύ όμορφο σαββατοκύριακο εκεί και αυτό που θέλω να σου πω είναι το εξής: το μέγεθος της ευχαρίστησης και ικανοποίησης που αποκομίζεις από την ζωή φτάνει μέχρι τα όρια της φαντασίας σου.
