English
Last Updated on 18:12 by Giorgos Tsekas
Καλησπέρα παιδιά!
Εκ μέρους του Metal Invader θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή μας κουβέντα στο studio της μπάντας στη Νέα Σμύρνη.
Καλησπέρα Πηνελόπη!
Ατόφιο US Heavy Metal έρχεται στ’ αυτιά μας και με τη νέα σας δουλειά, “Another Dimension”. Τρίτο full length για τη μπάντα και νέο line- up για ακόμη μια φορά (Ντίνος Γανίτης – Μπάσο, Ανδρέας Βλαχογιάννης – Τύμπανα, Νίκος Εφετζής – Κιθάρες). Αισθητή είναι η στροφή ωστόσο προς το μελωδικό στοιχείο με ιδιαίτερη έμφαση στα πλήκτρα. Θα ήθελα να μας μιλήσεις λίγο για το νέο πρόσωπο των Crimson Fire και για το κατά πόσον θεωρείς ότι η μπάντα είναι πιο κοντά από ποτέ στο να δημιουργήσει τον ήχο ορόσημό της;
Στέλιος: Θεωρώ πως η προσπάθεια των Crimson Fire να κάνουν κάτι καινούργιο, διαφορετικό από το παρελθόν, είναι άκρως επιτυχημένη. Προέκυψε κατά κύριο λόγο από την κουβέντα που είχαμε πάνω στη σύνθεση με τον Ντίνο και με το Γιάννη για το τι θα έπρεπε να είναι ο τρίτος μας δίσκος. Τα παιδιά θεωρούσαν ότι δεν έχει νόημα να βγάλουμε ένα δεύτερο “Fireborn”, και ενώ στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός, μετά είπα γιατί όχι, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Επομένως, εστιάσαμε στις μουσικές μας επιρροές ώστε να συνθέσουμε το νέο μας υλικό χωρίς να πατάμε στο προηγούμενο.
Ντίνος: Δε ξέρω αν θέλουμε να ορίσουμε έναν Crimson Fire ήχο σαν συγκρότημα. Με κάθε δίσκο πιστεύω θέλουμε να προσθέτουμε και κάτι καινούργιο. Ιδανικά θα θέλαμε σε αυτό το επίπεδο να είμαστε μικροί “Queen” ή “Def Leppard”. Θέλουμε να βγάζουμε μουσική που δεν την περιμένει κανείς.
Η αλήθεια είναι ότι είναι πάντα πιο ενδιαφέρον να προκαλείς λίγο την τύχη σου, συνθετικά μιλώντας…
Ντίνος: Ναι, πράγματι! Για παράδειγμα, το “Set the night on Fire” ή το “On the Edge” συγκριτικά προς τα προγενέστερα άλμπουμ των Crimson Fire νομίζω αποτελούν από μόνα τους μία πρόκληση. Επίσης, όσα θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια και μέσω του single που θα βγάλουμε σε περίπου τέσσερις μήνες (πρόκειται για ένα digital single), αλλά και ό,τι βγει το 2023 δισκογραφικά δε θα έχουν καμία σχέση με το “Another Dimension”, θα μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Η “νέα σας διάσταση” κυκλοφορεί μέσω νέας δισκογραφικής, της No Remorse. Για το “Fireborn” (2016) είχατε συνεργαστεί με την Κυπριακή Pitch Black Records. Πώς προέκυψε η συνεργασία μας με τη No Remorse και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να στραφείτε αλλού για τη νέα σας δουλειά;
Ντίνος: Να πω εδώ ότι αρχικά λάβαμε δύο απαντήσεις από μεγάλες εταιρείες, συγκεκριμένα από την AFM Records και από την Century Media, με τις οποίες δεν καταφέραμε να υπογράψουμε τελικά μόνο και μόνο λόγω του ότι δεν έχουμε ήδη κάνει περιοδεία στο εξωτερικό. Ωστόσο άρεσε και στις δύο πάρα πολύ το υλικό, ειδικά στην AFM, δυστυχώς μας έλειπε ο όρος του touring για να ενταχθούμε σε μία global αν θες δισκογραφική. Βέβαια, έχοντας συνεργαστεί προσωπικά και με τον Χρήστο και με τον Ανδρέα, να πω εδώ ότι η No Remorse δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προαναφερθέντα μεγαθήρια, καθώς παίρνουν τη δουλειά τους πολύ σοβαρά και κάθε κίνησή τους είναι απόλυτα στοχευμένη. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει πάρα πολύ και έχει ένα αξιοζήλευτο ρόστερ, και μιλάω και για το παλιό καλό underground βλ. Heir Apparent, Hittman, Virgin Steele, αλλά και νέων τρομερών συγκροτημάτων όπως τους εντυπωσιακούς Eternal Champion, Riot City, ενώ μη ξεχνάμε και τα Ελληνικά συγκροτήματα όπως Sacred Outcry, Anchelous κ.λπ. Έστειλα επομένως το υλικό στα παιδιά, τους άρεσε και μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε συμφωνήσει.
Ποιόν/ποιους βρίσκουμε κατά κύριο λόγο πίσω από τις συνθέσεις στο νέο σας υλικό;
Στέλιος: Τρεις είναι ουσιαστικά οι συνθέτες, εγώ ο Ντίνος και ο Γιάννης. Σε κάποια από το κομμάτια δουλέψαμε όλοι μαζί. Ο Γιάννης συνήθως γράφει μόνος και μετά κουμπώνουμε οι υπόλοιποι πάνω στην αρχική του σύνθεση. Βέβαια αυτή τη φορά επεξεργαστήκαμε αρκετά το σύνολο των κομματιών μέχρι να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, ο Ντίνος είχε έτοιμα κάποια κομμάτια από παλιότερο project, τα έφερε και δουλέψαμε πάνω σ’ αυτά, αλλάζοντας πολλά μέρη, βάζοντας πλήκτρα, αλλάζοντας κιθάρες, προσθέτοντας φωνητικά, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα που ικανοποιούσε όλους μας. Ιδανικά ο Γιάννης βοήθησε αρκετά και με την ενσωμάτωση πλήκτρων σε αρκετά κομμάτια όπου είναι και ιδιαίτερα εμφανή. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τα δικά μου κομμάτια που προϋπήρχαν ως ιδέες, εννοώ δουλεύτηκαν από όλους μέχρι να καταλήξουμε κάπου. Το “Fire Below” έχει γραφτεί από εμένα και τον Ντίνο, νομίζω είναι και το κομμάτι εκείνο που μας “βασάνισε” αν θες περισσότερο απ’ όλα. Σκέψου ότι χρειάστηκε ακόμη και να αφαιρέσουμε στοιχεία για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι το feedback που παίρνετε μέχρι στιγμής από τον κόσμο αλλά και από τον τύπο έως τώρα;
Ντίνος: Δεν έχουμε ακούσει κάτι κακό. Καλά, υπάρχει και κάτι που το θεωρώ αστείο όχι κακό. Υπήρξε μία κριτική από Δανία που βαθμολόγησε το υλικό μας με μηδέν γιατί θεώρησε ότι θέλουμε να γίνουμε κάτι σαν τους Manowar. Εντάξει προφανώς με κάτι τέτοιο γελάς δεν το λαμβάνεις υπ’ όψιν σου ως σοβαρή κριτική. Γενικά πάντως το feedback είναι πολύ ευοίωνο. Τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ και παρά τον όγκο των νέων κυκλοφοριών παρατηρώ ότι ο κόσμος ποστάρει κομμάτια μας, γενικά υπάρχει κινητικότητα και εκδήλωση εκτίμησης προς το νέο μας υλικό.
Από το Metal is Back (μιλάω για το full length και όχι για το demo), πέρασαν 6 χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει η μπάντα τον επόμενο δίσκο της, “Fireborn”. Αγγίζοντας οριακά 6 ακόμη χρόνια για την κυκλοφορία του “Another Dimension” θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για επαναλαμβανόμενο μοτίβο (666 the number of the beast) χαχα. Τι είναι αυτό που παρεμποδίζει αν θες την πιο παραγωγική πλευρά της μπάντας, αυτή της σύνθεσης νέου υλικού, ενώ παραμένετε ιδιαίτερα ενεργοί σε επίπεδο live εμφανίσεων;
Ντίνος: χαχα είμαστε “Tool” αφήνουμε χρόνο για ωρίμανση !
Στέλιος: Τον προβάρουμε έξι χρόνια στο υπόγειό μας χαχα
Στο πρώτο άλμπουμ θα έλεγα ότι δεν ήμασταν καθόλου ώριμοι. Ωστόσο, αυτό που θέλαμε να κάνουμε τότε είναι να παίζουμε live, οπότε ένας από τους λόγους που το επόμενο άλμπουμ απείχε έξι χρόνια είναι αυτός. Ακόμη, έπρεπε να αφοσιωθούμε και λίγο στη σύνθεση, υπήρχαν δυσκολίες και οικονομικές για να στηρίξουμε μία νέα κυκλοφορία.
Ντίνος: Από το 2016 έως και το ’21 ουσιαστικά η μπάντα αφοσιώθηκε συναυλιακά στην προώθηση του “Fireborn” παντού ανά την Ελλάδα με διάστημα τριών μηνών περίπου ανάμεσα σε κάθε live εμφάνιση. Προσχώρησα και γω στη μπάντα το ’18 όταν έφυγε ο Nemo. Παίζαμε διασκευές εν τω μεταξύ τότε με τα παιδιά (Στέλιο και Γιάννη) με το Fire Trio σχήμα μας. Τον Απρίλη του ‘18 λοιπόν ξεκινήσαμε να γράφουμε. Ο δίσκος θα μπορούσε να έχει βγει μέσα στο ’19. Η πρόταση που είχαμε από μία γερμανική δισκογραφική δεν ευδοκίμησε, επομένως πήγε πίσω ευελπιστώντας ότι αρχές του ’20 θα είχε βγει. Ωστόσο, ήρθε η πρώτη καραντίνα όπου όλα πάγωσαν και έτσι είχαμε και άλλο χρόνο στη διάθεσή μας να τελειοποιήσουμε το άλμπουμ. Ε μετά όπως προείπα προέκυψε η συμφωνία με τη No Remorse και μέσα σε τρεις μήνες κυκλοφόρησε ο δίσκος.
Τα προσεχή πλάνα μας είναι να βγάλουμε ένα single τριών κομματιών, τύπου max single, κοντά στο Μάρτιο-Απρίλιο του ’22, όπου το main κομμάτι θα αγγίζει τα 13 λεπτά, ένα θα είναι διασκευή και ενδεχομένως το τρίτο θα είναι ακυκλοφόρητο που δεν μπήκε στο “Another Dimension”. Άλλωστε να πούμε και ότι το υλικό για τον επόμενο δίσκο υπάρχει ήδη και δουλεύουμε πάνω σ’ αυτό.
Ο Φοίνιξ που αναγεννιέται στο “Fireborn” να φανταστώ μεταλλάσσεται οδεύοντας σε μία εξω-γαλαξιακή διάσταση αν μπορώ να διακρίνω σωστά από το εξώφυλλο. Ποιος το έχει επιμεληθεί; Θα έχουμε και το τέλος της ιστορίας κατά τη μυθολογία, να τυλίγεται δηλαδή στις ίδιες του τις φλόγες στο επόμενο άλμπουμ σας;
Ντίνος: Όχι, ή μάλλον όχι. Αν επικρατήσει η ιδέα του Γιάννη για το επόμενο εξώφυλλο ο Φοίνικας θα είναι βασιλικός (royal έτσι όχι με πολιτική διάσταση μη παρεξηγηθώ χαχα). Υπήρξαν πολλές προτάσεις πάντως, στείλαμε σε αναγνωρισμένους καλλιτέχνες. Το επιμελήθηκε τελικά ο Andreas Marschall (Blind Guardian). Νάκος (Evergrey) και Roman Ismailov (Beast in Black) μας έστειλαν επίσης τις ιδέες τους, εξίσου δημιουργικές, αλλά επιλέξαμε του Marschall για πολλούς λόγους, και για το όνομα προφανώς, αλλά και γιατί είναι όλο στο χέρι (μολύβι), ενώ το σχέδιο ήταν εκπληκτικό. Σκοπεύουμε ήδη να του κάνουμε πρόταση και για τον επόμενο δίσκο.
Στέλιος: Αναφορικά στο Φοίνικα, επειδή ταιριάζει με τη γενικότερη νοοτροπία αν θες της μπάντας, έχουμε συμφωνήσει να κρατήσουμε το μυθολογικό αυτό στοιχείο στα σχέδια/artwork γενικότερα. Είναι μία άτυπη μασκότ (θα είναι ο δικός μας Eddie χαχα). Θα θέλαμε κάποιος να το βλέπει να το ταυτίζει με τους Crimson Fire.
Ντίνο ως φανατικός μειντενάκιας (να τα λέμε κι αυτά) έφερες αέρα Maiden με τον τίτλο του νέου σας άλμπουμ, σωστά; Παρά λίγο και θα τρέχατε δικαστικά για πνευματικά δικαιώματα για το Brave New World χαχαχα! Πες μας πώς προέκυψε, πέρα από την πλάκα, ο τίτλος;
Ντίνος: Πράγματι το “Brave New World” θα τιτλοφορείτο “Another Dimension” ή “Dimension 2000”. Αρχικά, ο Στέλιος είχε την ιδέα του διαστήματος με τον Φοίνικα και τους είπα να τιτλοφορήσουμε το άλμπουμ Another Dimension χωρίς ωστόσο να ξέρουν τα παιδιά από που προκύπτει το τίτλος. Το είχα διαβάσει η αλήθεια είναι από τότε που κυκλοφόρησε το Brave New World. Είναι κάτι το οποίο γνωρίζουν λίγοι άλλωστε. Επομένως ναι, η ιδέα έχει έρεισμα τους Iron Maiden προφανώς.
Επειδή τα lyric video (ναι μιλάω για το “Judas”) δεν ικανοποιούσαν από μόνα τους εμάς τους ολντσκουλάδες, επιτέλους έχουμε στα χέρια μας νέο ντοκενικό video clip σας! Set the Night on Fire λοιπόν…
Στέλιος: Τα γυρίσματα του video clip έγιναν πριν περίπου δύο μήνες στην Πάτρα. Μας τα χάλασε ωστόσο ο καιρός. Είχαμε επιλέξει ένα πολύ διαφορετικό πλάνο για το γύρισμα, εντελώς διαφορετικό location, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι το αποτέλεσμα δεν είναι κοντά σ’ αυτό που θα περίμενε αν θες το κοινό.
Ντίνος: Είναι αρκετά ‘80s! Έχει εξαιρετικά εφέ και φωτισμό που επιμελήθηκε ο Βασίλης ο Παναγόπουλος. Ευχαριστούμε επίσης το No Class Rock Club και το Γιάννη για τη φιλοξενία.
Να πάω και λίγο πίσω στο 2004 και στη δημιουργία της μπάντας; Πώς ήρθε η ιδέα για τη γέννηση του σχήματος που οδήγησε στο demo του ‘05, με τα “Metal Is Back”, “Prophet’s Gaze” και το ομώνυμο;
Στέλιος: Αρχικά μαζί με τον πρώτο κιθαρίστα (Ιάσωνα) έπεσε η ιδέα να σχηματίσουμε μία μπάντα και ψάχναμε μέλη. Είχαμε πάει μάλιστα θυμάμαι σε ένα μαθητικό διαγωνισμό συγκροτημάτων που διοργάνωνε τότε ένα φροντιστήριο της Νέας Σμύρνης στο Fever στη Συγγρού. Δύο μπάντες ήταν πιο κοντά στη μουσική που γουστάραμε και μία από αυτές ξεκίνησε με το I Want Out (Helloween), όπου πάθαμε πλάκα, και φυσικά ξεχώριζε ο τυπάκος με το μακρύ ξανθό μαλλάκι που φορούσε μία πέτσινη καμπαρτίνα (ναι για τον Γιάννη μιλάω χαχα) και γυαλιά ηλίου στα φωνητικά ο οποίος μας εντυπωσίασε. Ο Ιάσωνας μίλησε μαζί του και κάπως έτσι έγινε η γνωριμία, ήρθαν και τα υπόλοιπα παιδιά στη μπάντα και γράψαμε το demo.
Προσωπικές επιρροές; Αν με ρωτάς θα σου πω ότι ακούγοντας το νέο σας άλμπουμ βρίσκω ψήγματα Riot, Fifth Angel, Loudness, Q5, αλλά και νέου Beast in Black που επίσης κυκλοφόρησε πρόσφατα με προφανή έμφαση στο μελωδικό στοιχείο και εκεί…
Ντίνος: Σαν μπάντα οι επιρροές που δηλώνουμε είναι οι Kiss, Def Leppard, Maiden, Stryper, Riot, Twisted Sister, Black Sabbath , Europe, Malmsteen και πολλές άλλες…
Στέλιος: Το ωραίο, που κάνει και τη διαφορά για μένα, είναι ότι ο καθένας βρίσκει επιρροές στα κομμάτια μας από διαφορετικές μπάντες… βρίσκει ίσως αυτό που θέλει να ακούσει. Για παράδειγμα ο Terri Νίκας που μίξαρε το άλμπουμ είπε ότι βρίσκει μέσα Thin Lizzy, Queensrÿche.
Με προσωπικό αγαπημένο το καθόλα ‘80s «On The Edge», θα ήθελα να ρωτήσω τον καθένα από εσάς, η ζωή σας/ η καθημερινότητά σας είναι on the edge; Κατά πόσο δηλαδή ακολουθεί τα πρότυπα της δεκαετίας που λατρέψαμε τόσο μουσικά όσο και για τη λάμψη του lifestyle αλλά και την αλητεία της;
Ντίνος: Εγώ το ακολουθώ ναι! Στο ντύσιμο/χτένισμα σίγουρα. Ναι το ακολουθούμε, το ζούμε, είμαστε πολύ του rock ‘n roll. Έχουμε κάνει και αρκετές φιλίες εξ αιτίας αυτού. Πόλεις μας αγαπούν μόνο και μόνο γι ‘αυτό. Θα πω τη Θεσσαλονίκη ενδεικτικά. Επικές στιγμές και σκηνικά Motley Crue. Πάτρα, Λάρισα … πολλές αναμνήσεις!
Πόσο εύκολο θεωρείς είναι για μια Ελληνική μπάντα με τα μέσα και τους πόρους που διαθέτει εν έτη 2021 να εδραιωθεί και ίσως να ανοίξει τα φτερά της όπως ο Φοίνικας για άλλες χώρες ακόμη και πέρα από άλλες θάλασσες (φυσικά μιλάω για Ιαπωνία που αγαπά ακόμη αυτή τη hard ‘n heavy ‘80s αισθητική, αλλά γιατί όχι και Αμερική);
Στέλιος: Εύκολο δεν είναι αλλά γίνεται! Ο στόχος μας είναι να βγούμε περιοδεία στην Ευρώπη αρχικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων το προγραμματίζουμε για το 2022. Όσον αφορά τώρα στην Ελληνική πραγματικότητα, ναι είναι δύσκολο, αλλά γίνεται.
Ντίνος: Και γω το ίδιο πιστεύω. Το υπερατλαντικό ωστόσο είναι ακατόρθωτο και όχι μόνο για μας. Πάρε για παράδειγμα τους Sabaton, οι οποίοι στην Αμερική παίζουν club show των 1000 – 2000 ατόμων. Στην Αμερική δύσκολα ακούγεται πλέον το Ευρωπαϊκό μέταλ. Θα πρέπει να είσαι ήδη φτασμένη μπάντα (Maiden, Metallica). H Ιαπωνία ωστόσο είναι και λίγο θέμα τύχης. Είναι να σε γουστάρει ο Ιάπωνας χαχα. Βέβαια να πούμε ότι υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που αυτή τη στιγμή είναι επιτυχημένα και αναγνωρίσιμα στο εξωτερικό (πέρα από μεγαθήρια βλ. Rotting Christ) και θα αναφέρω ενδεικτικά τους Suicidal Angels, Need, 1000Mods, Planet of Zeus, VIC, Scar of the Sun. Ετερόκλητες μπάντες, δεν έχει σημασία για μένα γιατί όλες ανήκουν στο σκληρό ήχο. Θέλω να τονίσω με αυτά τα παραδείγματα ότι αν έχεις θέληση, χρόνο και χρήμα όλα γίνονται. Κάναμε τη πρόταση μας για να περιοδεύσουμε με τους Beast in Black, ωστόσο η πρόταση αυτή δεν ευδοκίμησε … σίγουρα παίζει ρόλο και το όνομα της δισκογραφικής των άλλων συγκροτημάτων που επίσης έκαναν αντίστοιχη πρόταση και επιλέχθηκαν. Τα ποσά για touring στην Ευρώπη πάντως δε θεωρώ πως είναι απαγορευτικά.
Στέλιος: Είναι υπόσχεση που έχουμε δώσει όλα τα μέλη της μπάντας, αυτή τη φορά να το κυνηγήσουμε.
Ντίνος: Ήδη έχουμε σκεφτεί και κάνει ενέργειες για το πως ακριβώς θα στηθούν τα live (θα είναι σε επίπεδο αρένας, χορεύτριες, fire show κλπ). Το Over the Wall στην Κρήτη θα είναι μια καλή ευκαιρία να δείτε τι έχουμε ετοιμάσει.
Ορμώμενη από το “No fear” θα περάσω και λίγο στην επικαιρότητα. Υπάρχει κάτι που φοβάστε ως προς τους καιρούς που διανύουμε; Μουσικά και στιχουργικά θεωρείς ότι σας έχει επηρεάσει η όλη κατάσταση που βιώνουμε;
Ντίνος: Το No Fear δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στην περίοδο που βιώνουμε αλλά σε διαχρονικά προβλήματα της κοινωνίας μας (ένα παράδειγμα είναι τα παιδιά που ακόμη λιμοκτονούν). Γενικά, σε προσωπικό επίπεδο δε με φοβίζει η πανδημία. Απορώ με την παράνοια που επικρατεί, έχω πάψει να ασχολούμαι. Σίγουρα εκνευρίζομαι από το γεγονός ότι ενώ πριν δεν νοιαζόμασταν ούτε στο ελάχιστο για τον διπλανό μας πλέον προσχηματικά διατυμπανίζουμε ότι νοιαζόμαστε, ενώ στο τέλος της ημέρας το μόνο που μας απασχολεί είναι να μην πεθάνουμε οι ίδιοι. Τα live και η μουσική γενικότερα είναι για όλους, δεν είναι για μερικούς. Εμείς δε θα δεχτούμε να παίξουμε για μερικούς.
Live εμφανίσεις; Θα μου πεις τι ρωτάς τώρα ;; χαχα και θα έχεις και δίκιο! Θα έβλεπες ωστόσο τη μπάντα σε φεστιβάλ εξωτερικού; Έχετε χτυπήσει πόρτες προς αυτή την κατεύθυνση;
Στέλιος: Για να κάνεις round trip σε τέτοια φεστιβάλ το κόστος είναι υπέρογκο. Είναι κάτι που αυτή τη στιγμή δεν μπορούσε να υποστηρίξουμε ως Crismon Fire. Αν μας δινόταν η ευκαιρία μέσω πρόσκλησης να παίξουμε χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουμε για slot εμφάνισης απογευματινής ώρας για παράδειγμα ίσως να το σκεφτόμασταν.
Σας ευχαριστώ αμφότερους για το χρόνο σας και τη φιλοξενία στο σπίτι των Crimson Fire!
Εμείς ευχαριστούμε για τη συνέντευξη! Keep the fire burning!
