English
Last Updated on 02:49 by Giorgos Tsekas
Χαιρετισμούς από την Ελλάδα και το Metal Invader! Πείτε μας παρακαλώ με λίγα λόγια την ιστορία του συγκροτήματος.
D.E: Γεια σας, είμαι ο Daniel Ekeroth από τους Iron Lamb! Υποθέτω ότι οι ρίζες του συγκροτήματος μπορούν να εντοπιστούν στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας όταν ο Johan, ο Tomas και ο GRGA αποφάσισαν να φτιάξουν μία αμιγώς ροκ μπάντα. Πριν καλά-καλά το καταλάβω ήμουν κι εγώ στην μπάντα και ηχογραφήσαμε κάμποσα 7¨ single και το ντεμπούτο άλμπουμ “The Original Sin” σε διάστημα λίγων ετών. Κατόπιν ο Jens ήρθε στη δεύτερη κιθάρα, κάναμε μερικές περιοδείες και τελικά αντικαταστήσαμε τον GRGA με τον DF Bragman στα φωνητικά για το νέο μας δίσκο “Fool’s Gold”. Έχουν περάσει 6,66 χρόνια από μεγάλα riffs, μπύρες και ένα γενικό χάος.
Σε τι αναφέρεται το όνομα της μπάντας, “Iron Lamb”; Πως σας ήρθε, είναι κάτι σημαίνον για σας ή απλά ένα cool όνομα;
D.E: Αυτό έγινε πριν πάω εγώ στην μπάντα και, ακόμα κι αν μου έχουν πει την ιστορία, δεν μπορώ να τη θυμηθώ. Νομίζω πως το όνομα είναι λίγο ότι ’να ‘ναι, γι’ αυτό και μου αρέσει αληθινά. Είναι ιδιαίτερο και «κολλάει».
JW: Αν διαβάσεις τους στίχους από το κομμάτι “Iron Lamb” από το “The Original Sin”, εκεί τα εξηγεί λίγο-πολύ όλα.
Repugnant, Bombstrike, Martyrdöd, General Surgery, Dismember, (Ghost?)…αρκετά εντυπωσιακό και πολυεπίπεδο βιογραφικό σημείωμα έχετε τα μέλη των Iron Lamb, αν και δεν ήσασταν οι βασικοί συνθέτες στις μπάντες αυτές, από όσο γνωρίζω. Χωρίς, λοιπόν, αυτό το υπόβαθρο πώς θα ακούγονταν οι Iron Lamb;
D.E: Μπορείς να προσθέσεις και μπάντες όπως οι Dellamorte, Tyrant, Vinterland, Diskonto και οι Subvision σε αυτή τη λίστα… όλοι παίζαμε πάντα πολύ. Στην πραγματικότητα αρκετοί από εμάς ήταν βασικοί συνθέτες στις προηγούμενες μπάντες μας και η δημιουργία riff συνεχίζεται. Οι Iron Lamb ακούγονται όπως ακούγονται χάρη στο μουσικό μας γούστο, το γεγονός ότι όλοι παίζαμε μαζί σε διαφορετικές μπάντες πρότινος, επομένως είμαστε δεμένοι και έχουμε την ίδια οπτική για το αγνό, ωμό ροκ.
JW: Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δε θα έπρεπε να στέκονται και πολύ στο υπόβαθρό μας. Οι προηγούμενες μπάντες μας δεν είχαν καμία σχέση μουσικά με αυτό που κάνουμε τώρα, αυτό είναι κάτι το οποίο οι δισκογραφικές και οι εταιρείες προώθησης συνηθίζουν να αναφέρουν. Εντούτοις, το γεγονός ότι έχουμε παίξει σε αρκετές ποιοτικές μπάντες στο παρελθόν μας βάζει μία στάμπα ποιότητας. Μοιάζει σα να γράφεις βιογραφικό. Αν ψάχνεις δουλειά ως υδραυλικός, δε λέει και πολλά το γεγονός ότι δούλεψες είκοσι χρόνια ως ταχυδρόμος, σεφ ή αρχιτέκτονας σωστά; Αλλά κατά κάποιο τρόπο δίνει στον εργοδότη να καταλάβει ότι μπορείς να αφοσιωθείς στο να κάνεις κάποια πράγματα σωστά, σε αντίθεση με το να είσαι άνεργος είκοσι χρόνια.
Πέρα από τις προφανείς επιρροές σας, τους Motörhead & Ramones, ποιους άλλους θα ονομάτιζες; Είδα ότι πρόσφατα ανέφερες το Muddy Waters. Πες μας περισσότερα σχετικά.
D.E: Thin Lizzy, Poison Idea, Judas Priest, Lee Hazlewood, Venom…πολλές επιρροές. Φυσικά τα παλιά μπλουζ, όπως του Muddy Waters, είχαν τον αντίκτυπό τους, ειδικά στις ιδέες του DF Bragman σχετικά με τα φωνητικά. Δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί σε αυτή την παλιά, αγνή στάση.
JW: Όλη η καλή μουσική που μπορεί να σε επηρεάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά για αυτή τη μπάντα ο στόχος είναι να αιχμαλωτίσει το ποιοτικό και in-your-face αίσθημα του κλασσικού ροκ και των πανκ συγκροτημάτων των 70ς και 80ς κυρίως. Ο Muddy Waters ήταν ένας από τους ιδρυτές των ηλεκτρικών μπλουζ, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι η πιο ωμή και βασική μορφή της heavy μουσικής. Χωρίς τους Muddy, Howlin´ Wolf, Buddy Guy κλπ δε θα υπήρχαν Rolling Stones, Jimi Hendrix, Mountain και πιθανότατα Black Sabbath, Judas Priest κλπ. Για μένα το hard rock ξεκίνησε με τα μπλουζ της περιόδου Sun Records and Chess Records.
Το “The Original Sin” κυκλοφόρησε από την Pulverised Records. Γιατί φύγατε από αυτή την εταιρία; Είστε ικανοποιημένοι με τη High Roller ή είναι ακόμα ένα βήμα πριν πάτε κάπου αλλού, σε μία μεγαλύτερη δισκογραφική ίσως;
D.E: Βασικά θεωρήσαμε ότι θα ήταν ευκολότερο να κυκλοφορήσουμε το LP και το CD στην ίδια εταιρία και, μιας και το LP είναι με διαφορά το σημαντικότερο για μας, πήγαμε στους ειδικούς του βινυλίου. Κανένα σχέδιο για αλλαγή εταιρίας προς το παρόν, αλλά -αν συμβεί ποτέ αυτό- θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ ώστε να κάνουν το βινύλιο να δείχνει φοβερό!
JW: Αυτή η μπάντα δεν έχει κανένα σκοπό να γίνει τεράστια ή επιτυχημένη, έχουμε κανονικές ζωές και οικογένειες κτλ, και περιορισμένο χρόνο για μουσικές δραστηριότητες. Αν θα είμαστε σε μικρή ή μεγάλη εταιρεία δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο για να είμαι ειλικρινής. Θα προτιμούσα μία μικρή εταιρεία που θα ένιωθε τη μουσική και θα είχε καλή επικοινωνία και συμπεριφορά, παρά μία τεράστια εταιρεία με τόνους χρήμα και ατελείωτη προώθηση.
Ποιές είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα στο ντεμπούτο και το “Fool’s Gold”;
D.E: Το “Fool’s Gold” ακούγεται όπως φανταζόμασταν ότι θα ακουγόταν το ντεμπούτο, φαντάζομαι ότι ήμασταν ακόμη πολύ ριζωμένοι στο death metal ώστε να συγκρατήσουμε τους εαυτούς μας στο στούντιο εκείνη την εποχή… έτσι κατέληξε να ακούγεται πολύ βίαιο. Με το νέο άλμπουμ επιτύχαμε αυτή τη ζεστασιά και την ατμόσφαιρα των καλύτερων άλμπουμ των καλύτερων εποχών, όταν η ρόκ μουσική βασίλευε. Η περίοδος 1976-1984 βίωσε τόσες φοβερές κυκλοφορίες…
JW: Νομίζω ότι μία μεγάλη διαφορά είναι επίσης ότι αυτή τη φορά επρόκειτο για ομαδική προσπάθεια. Για διάφορους λόγους όλα, λίγο-πολύ, στον πρώτο δίσκο γράφτηκαν από εμένα, ενώ αυτή τη φορά αρκετά μέλη συνεισέφεραν με μουσική ή/και όλοι συμμετείχαν περισσότερο στη σύνθεση των τραγουδιών. Επίσης στο στούντιο, όλοι είχαν ένα σωρό ιδέες σχετικά με τους ήχους του καθενός, τα κρουστά, τα εφέ κ.τ.λ. Δε νομίζω ότι θα υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτό το δίσκο και τον επόμενο, τουλάχιστον ηχητικά. Ίσως τα τραγούδια να διαφέρουν κάπως, αλλά έτσι δε γίνεται πάντα;
Θα αλλάζατε κάτι στα 2 full length άλμπουμ σας;
D.E: Όχι, αντιπροσωπεύουν αυτό που ήμασταν την εκάστοτε εποχή. Μου αρέσει αυτό που είναι το κάθε άλμπουμ, καθώς και το ότι ακούγονται τόσο διαφορετικά.
JW: Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που θα άλλαζα αν τα ηχογραφούσα ξανά από την αρχή ΤΩΡΑ, αλλά δεν παίζει αυτό, και συμφωνώ με το Daniel ότι αντιπροσωπεύουν το σημείο που βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή και αυτός είναι και ο μοναδικός σκοπός των ηχογραφήσεων, να καταγράψει αυτό που κάνεις.
Τα 7” σας είναι εξαίσια. Καμία σκέψη να κυκλοφορήσετε ακόμη ένα στο κοντινό μέλλον; Σχεδιάζετε να χρησιμοποιήσετε διασκευές ως b sides, όπως κάνατε στα “Mental Hell” και “Angel of Death”; Ποιες θα είναι αυτές;;;
D.E: Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τέτοια σχέδια. Θα αλλάξουμε δωμάτιο για πρόβες και θα συνεχίσουμε με τα νέα τραγούδια. Αν παρουσιαστεί κάποια καλή προσφορά θα αποφασίσουμε τότε.
JW: Έχει γίνει κουβέντα σχετικά με ένα split/compilation 10” με τρία άλλα ανερχόμενα Σουηδικά rock n roll bastard γκρουπ, αλλά αφορά πάρα πολύ κόσμο και θα μπορούσε εύκολα να μην ευδοκιμήσει οπότε δε θα το αναφέρω ακόμα. Θα καταλάβετε τι είναι και πότε θα σκάσει. Αλλά γενικά θέλουμε να επικεντρωθούμε στο να φτιάξουμε άλλο ένα full length. Η μουσική βιομηχανία αλλάζει πολύ τα τελευταία χρόνια και ίσως το φορμάτ βινυλίου να έχει πεθάνει τελείως. Θέλω να προλάβω να βγάλω τουλάχιστον ένα δίσκο ακόμα πριν συμβεί αυτό χε χε… Επίσης είναι διασκεδαστικό να ηχογραφείς, κυκλοφορείς και να συλλέγεις 7¨ λόγω του μικρού όγκου και της μορφής, αλλά πόσο συχνά τα ακούει κανείς; Έχω εκατοντάδες 7¨, αλλά τα ακούω ίσως μία φορά τη βδομάδα, ούτε τόσο… καλύτερα να κυκλοφορήσουμε κάτι που θα το ακούει ο κόσμος.
Πόσο σημαντική ήταν η άφιξη του Bragman και πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε ένα νέο και πιο ταιριαστό τραγουδιστή;
D.E: Είχαμε παίξει μαζί στους Tyrant και ήξερα ότι έπρεπε να τον στρατολογήσουμε. Στην τελική δεν ήθελε και πολύ σκέψη. Τραγουδά θεϊκά και είναι ένα από τα πιο cool άτομα που γνωρίζω. Μας ανέβασε επίπεδο.
JW: Συμφωνώ με τον Daniel. Ο Bragman είναι ο τέλειος άνθρωπος για τη δουλειά, δε θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος απ’ ότι με αυτόν.
Ποιος έγραψε τη μουσική και ποιος τους στίχους; Αφορά ομαδική δουλειά ή είναι one man show;
D.E: Στο πρώτο άλμπουμ έγραψε κυρίως ο Johan, αλλά στο “Fool’s Gold” εγώ και ο GRGA φτιάξαμε τραγούδια, επίσης. Οι στίχοι γράφονταν αρχικά από Johan και έπειτα από το GRGA, όμως με την άφιξή του ο DF Bragman ανέλαβε αυτή τη δουλειά. Είναι ο καλύτερος άνθρωπος για τη δουλειά. Μερικά από τα νέα πράγματα, πάνω στα οποία δουλεύουμε τώρα, ξεκινούν με μία ιδέα, μετά ρίχνουμε ένα τζαμάρισμα και όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Τι απαντάτε σε όσους σας κατηγορούν ότι αντιγράφετε τους Motörhead; Πόσο σημαντική είναι η αυθεντικότητα για σας στη μουσική, ειδικά στο Rock ‘n Roll;
D.E: Οι Motörhead είναι τόσο ιδιαίτερη μπάντα που, αν παίξει κάποιος μουσική με το ίδιο στυλ ο κόσμος θα το αναγνωρίσει. Ωστόσο, το στυλ στα περισσότερα τραγούδια μας δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτά που έχουν γράψει οι Lemmy & σια. Αν σκάψει κανείς βαθύτερα από την επιφάνεια θα το διαπιστώσει αυτό. Σχεδόν κάθε Σουηδική death metal μπάντα μοιάζει περισσότερο με τους Entombed απ’ ότι μοιάζουμε εμείς με τους Motörhead.
JW: Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να ακούνε περισσότερο τα ίδια τα τραγούδια παρά τα δελτία τύπου χε χε… Σοβαρά τώρα, οι Motörhead είναι μία μεγάλη επιρροή, πάντα ίσχυε αυτό, και για τον πρώτο δίσκο ο κόσμος ανέφερε τους Turbonegro ( οι οποίοι ποτέ δεν ήταν μεγάλη επιρροή). Πολλοί άνθρωποι ακούνε μόνο τη φωνή, και είναι αλήθεια ότι ο Bragman έχει φωνή παρόμοια με του Lemmy, αλλά αν προσέξεις τα κομμάτια θα δεις ότι τα περισσότερα δεν έχουν καμία σχάση με Motörhead. Επίσης δεν κάνει καλό το γεγονός πως το δελτίο τύπου για το δίσκο μας παρουσιάζει ως κάποιου είδους tribute band, πράγμα το οποίο δεν ισχύει με την καμία. Για μένα προσωπικά η πρωτοτυπία δεν είναι απαραίτητη, ίσως ούτε καν σημαντική, αλλά μου αρέσει οι μπάντες να έχουν την ταυτότητά τους. Αυτό μπορεί να συμβεί μέσα από διάφορα πράγματα. Ήχο, στίχους, image και περιεχόμενο. Πιστεύω ότι στις σημερινές συνθήκες, οπωσδήποτε έχουμε τη δική μας προσωπικότητα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη ενεργή μπάντα αυτή τη στιγμή που θα είχε βάλει τραγούδια όπως τα “Rip it Up”, “Deadend Blues”, “Pink Mist” και “Leave Me Be” στον ίδιο δίσκο. Ακόμη, στόχος της μπάντας είναι να παίζει κομμάτια που αρέσουν σε ΕΜΑΣ, τίποτα άλλο.
Το “Leave Me Be” είναι neo-folk με gothic vibe tune. Παράξενο κομμάτι, τουλάχιστον για μένα! Αν και μερικοί θα πουν ότι κάνατε αυτό που έκανε ο Lemmy το 1991 με το “1916” και το 2004 με το “Whorehouse Blues”…είμαι κοντά..; Πες μας κάτι σχετικά με αυτό, αλλά και για τη συνεργασία με το Rob Coffinshaker.
D.E: Αυτό ξεκίνησε σαν ένα garage punk τραγούδι, αλλά αποφασίσαμε να ρίξουμε λίγο το ρυθμό για να κάνουμε το άλμπουμ λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια. Η ιδέα να χρησιμοποιήσουμε guest τραγουδιστή μας ήρθε πολύ αργά στην πορεία, αλλά θεωρώ ότι το αποτέλεσμα ήταν πολύ cool. Θα έλεγα ότι δουλέψαμε περισσότερο αλά Accept, όπου κάποιος άλλος φοβερός τραγουδιστής αναλάμβανε καθήκοντα σε κάποια από τα πιο ήρεμα τραγούδια τους.
JW: Δεν έχω ιδέα τι είναι το neo-folk και δεν είχα ποτέ σχέση με τη gothic μουσική… Κατά τη γνώμη μου είναι μία western sounding rock μπαλάντα. Είναι αλήθεια ότι είχαμε το σκοπό να έχει ένα πιο garage punk μπαλλαντοειδές αποτέλεσμα, αλλά στο τέλος μας βγήκε πιο χαλαρό. Το ότι βάλαμε αυτό το κομμάτι στο δίσκο δεν είχε καμία σχέση με αυτούς τους δίσκους Motörhead που αναφέρεις… Αν μη τι άλλο οι δίσκοι των Guns n Roses’ Use your Illusion είναι για μένα τα καλύτερα παραδείγματα ροκ δίσκων με τεράστια ποικιλία τραγουδιών. Συμφωνώ ότι το τραγούδι είναι πολύ διαφορετικό από το υπόλοιπο άλμπουμ, αλλά αν το σκεφτείς καλά, τα περισσότερα κομμάτια διαφέρουν το ένα από το άλλο, έτσι δεν είναι; Ή μήπως τα “Pink Mist”, “One Way Track” και “Mockingbird” μοιάζουν έστω και ελάχιστα; Όχι, πιστεύω… Όταν μας ήρθε η ιδέα να βάλουμε κάποιον άλλο να τραγουδήσει το τραγούδι και όχι το Bragman, ήρθα σε επαφή με το Rob μέσω του κοινού μας φίλου Paulo Staver (Primitive Art Records). Ο Rob συμφώνησε κυριολεκτικά μέσα λίγα λεπτά και ήρθε στη Στοκχόλμη μετά από κάνα-δυό βδομάδες για να κάνει το κομμάτι. Επιπλέον πρότεινε μερικές ιδέες του για την διευθέτηση των φωνητικών και δούλεψε ως επαγγελματίας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευγνώμονες για τη δουλειά του στο τραγούδι.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τη σχεδίαση των εξωφύλλων; Πέρα από τα εξώφυλλα των full lengths και των EPs και το υπόλοιπο merch είναι εντυπωσιακό.
D.E: Ο DF Bragman τα ανέλαβε όλα αυτά ταυτόχρονα με τα φωνητικά. Ήταν πραγματικά σημαντικός στη διαμόρφωση των Iron Lamb ξανά από την αρχή.
JW: Ο Grga χειριζόταν όλα τα καλλιτεχνικά στοιχεία όσο ήταν στη μπάντα και μόλις παραιτήθηκε ανέλαβε ο Bragman. Και οι δύο είναι πολύ ταλαντούχοι όσον αφορά τα οπτικά, αν και με διαφορετικό τρόπο. Χαίρομαι που σου άρεσαν!
Αν και ο Grga έφυγε από το συγκρότημα, εντούτοις δείχνετε να έχετε διατηρήσει την επαφή. Έχεις ακούσει τίποτα σχετικά με τη μπάντα του; Αν ναι, πες μου εντυπώσεις. Σχεδιάζετε και καμία κοινή περιοδεία ή κάτι τέτοιο;
D.E: Η νέα του μπάντα είναι βασικά και μπάντα μας, καθώς ο Tomas και ο Johan τον βοηθάμε. Λατρεύω το υλικό του και είμαστε ακόμη πολύ κοντινοί φίλοι. Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, υποθέτω ότι θα έπρεπε να βγούμε περιοδεία όλοι μαζί για να δουλέψει όλο αυτό… χα χα χα.
JW: Ένας λόγος που ο Grga άφησε την μπάντα ήταν ότι δεν του αρέσουν οι περιοδείες, ούτε καν να παίζει live γενικά, οπότε πιστεύω ότι αυτό είναι αδύνατον χεχε… Ο Thomas παίζει ντραμς στο σόλο υλικό του και εγώ παίζω κιθάρα σε όλα σχεδόν τα ηχογραφημένα τραγούδια. Νομίζω ότι το υλικό είναι πολύ cool και πρωτότυπο και είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου εδώ και πολλά χρόνια. Απόλυτη στήριξη!
Μιλώντας για περιοδεία… κανένα νέο για Ελλάδα;
D.E: Μόλις έχουμε κάποια προσφορά θα ξεκινήσουμε τον προγραμματισμό…
JW: Είχαμε προσφορές από την Τουρκία, αλλά ποτέ από την Ελλάδα! Θα ήταν απίστευτο να κάναμε μία περιοδεία στην ανατολική Μεσόγειο κάποτε, μακάρι να συμβεί!
Το κλείσιμο είναι δικό σας…
D.E: Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη! Θυμηθείτε keep searching for that fool’s gold! (αμετάφραστα μιας και είναι αναφορά στο θέμα του τελευταίου τους άλμπουμ)
JW: Ευχαριστούμε για την υποστήριξη !Katse stoun fourno, malaka! (?)
