English
Last Updated on 17:19 by Giorgos Tsekas
Γεια σας, είμαι η Λιλιάνα και σας καλωσορίζω στο Metal Invader! Flames… ένα συγκρότημα μύθος της Ελληνικής σκηνής! Θρύλος μεν αλλά κάποια νέα παιδιά που μυούνται τώρα στον κόσμο του metal σίγουρα θα θέλανε να μάθουν την ιστορία σας. Μιλήστε μας για το ’84 που είναι και το έτος δημιουργίας σας.
Γεια σου Λιλιάνα (ωραίο όνομα) και ευχαριστούμε για τις ερωτήσεις. Το ΄84 είναι το ξεκίνημα του ταξιδιού μας, που όπως βλέπεις ακόμα κρατάει. Ήταν μια χρονιά – εποχή που γραφόταν σε real time η ιστορία του thrash metal παγκοσμίως και είμαι περήφανος που ήμασταν παρόντες. Σαν εποχή ήταν δύσκολή και οι μεταλάδες ήταν από κυνηγημένοι έως δακτυλοδεικτούμενοι, αλλά υπήρχε απ΄ όλους πολύ πάθος για την κοινή μας αγάπη τo μεταλ. Αν ήσουν μπάντα, έπρεπε να είσαι και ο μάνατζερ της, δεν υπήρχαν υποδομές όπως συναυλιακοί χώροι , στούντιο με εμπειρία στο μεταλ, ακόμα και σχετικά όργανα και αλλά αυτονόητα που απολάμβαναν οι για παράδειγμα οι ευρωπαϊκές μεταλ μπάντες. Μουσικά πάντως και τότε και τώρα οι Έλληνες βρίσκονταν πάντα σε υψηλό επίπεδο ακόμα και από επαγγελματικές ξένες μπάντες. Αλλά δεν υπήρχε ο μηχανισμός η το “σύστημα” να σε προωθήσει παγκόσμια. Εμείς επιλέξαμε να κάνουμε πρωτοτυπίες και αποφύγαμε από την αρχή τα μικρά live. Μπήκαμε κατευθείαν στα βαθιά σε συναυλιακούς χώρους “απαγορευτικούς” στο μεταλ κοινό, όπως ήταν τότε τα club 22 – Αutokinisi και όπου δεν υπήρχαν αυτοί τους δημιουργούσαμε κλείνοντας live σε κινηματογράφους (π.χ. Μaxim, Ελλήσποντος Θεσ/κη ). Χαιρόμαστε που η προσπάθεια μας αυτή άνοιξε το δρόμο ή τον έκανε ευκολότερο στα επόμενα χρόνια.
Εκείνη την εποχή βγάλατε και την απίστευτη δισκάρα με τίτλο Made In Hell… Αρκετοί μπορεί να βρουν να πουν αρνητικά αλλά αυτό δεν αλλάζει τον μύθο που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτόν τον δίσκο. Μιλήστε μας για τις δυσκολίες της εποχής, στην εποχή μας αυτές οι δυσκολίες θα ήταν μηδαμινές υποθέτω.
Στο ξεκίνημα στον πρώτο χρόνο με μικρή διάφορα μεταξύ τους ηχογραφήσαμε στο ίδιο στούντιο δυο δίσκους που κυκλοφορήσαν σχετικά κοντά, τα “Made in Hell” και “Mercilles Slaughter” Με πολλές δυσκολίες σίγουρα. Έλειπαν τα αυτονόητα όπως σχετικοί με το χώρο του σκληρού metal, ηχολήπτες και παραγωγοί, κατάλληλα στούντιο, ακόμα και τεχνολογία και όργανα. Όμως δεν μας έλλειπε η πώρωση και το πάθος για την μουσική μας και αυτό καταφέραμε να το περάσουμε.
Το ’85 κυκλοφορείτε το Merciless Slaughter, το οποίο είναι εξαιρετικό κι αυτό, αλλά ο τραγουδιστής Nigel Foxxe έρχεται σε ρήξη με όλα τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα και την αποχώρηση του. Βλέποντας πίσω μετά από όλα αυτά τα χρόνια θα κάνατε κάτι διαφορετικά;
Αυτό αφορά στο ξεκίνημα της μπάντας στον πρώτο της χρόνο. Την έχω απαντήσει πολλές φορές αυτήν την ερώτηση που το μόνο που κάνει είναι να φέρνει συνέχεια στην επιφάνεια κάτι που μέσα στα χρόνια δεν υπάρχει καν στα μυαλά μας και σε ότι αφορά την μπάντα. Δεν θα έλεγα την λέξη ρήξη, είναι υπερβολή. Δεν υπήρξε ρήξη και αποχώρηση. Θα έλεγα ήταν μια επιλογή του τότε τραγουδιστή να ακολουθήσει δική του σόλο μουσική καριέρα . Δικαίωμά του, και πολύ καλά έκανε αφού το ήθελε. Τέλος. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά; Δεν αφορά τους Flames η όποια επιλογή έκανε κάποιος άλλος, oύτε υπάρχει κανένα λάθος σε αυτό από κανέναν, για να απαντήσουμε στο “τι θα κάναμε διαφορετικά”.
Από το 1987 και μετά το συγκρότημα έχει μια εμφανή thrash κλίση, πως και αποφασίσατε να αλλάξετε τον ήχο σας; Από το Last Prophecy ας πούμε και μετά ο ήχος σας τείνει πολύ κοντά στο τευτονικό thrash ήχο.
Ναι, παίξαμε πιο επιθετικά, πιο τεχνικά και πιο ελεύθερα. Εδώ παίζουν ρόλο και οι μεταξύ μας σχέσεις. Βρισκόμασταν σε πλήρη αρμονία, όλη η μπάντα μαζί. Εγώ με τον αδελφό μου και ιδρυτικό μέλος Andy, τον Alex και τον εκλιπόντα ντράμερ μας George, ήμασταν ένας πυρήνας σαν αδέλφια και πλήρως συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάναμε. Μουσικά δεν βάζω ταμπέλες. Πολλές φορές τσουβαλιάζουν και λένε γερμανικό thrash. Αυτό δείχνει σε έμενα ότι δεν έχουν ακούσει με προσοχή τη μπάντα. Επειδή είμαι ο συνθέτης και ξέρω τι παίζω, κάθε άλλο παρά συγκεκριμένη ταυτότητα δεν μπορώ να δώσω στους Flames. Συνυπάρχουν κομμάτια μελωδικά (Legend ), επικά, (Αvenger, Αcid Rain) thrash, hardcore, slow ‘n’ heavy (Never Ending) ακόμα και πρώιμο black metal blast (Slaughter House). Είναι στυλ Flames, αν και μέσα στον χώρο του thrash κοιτάζαμε πάντα να είμαστε πρωτοποριακοί. Βγάζαμε πρωτόγονη, ακατέργαστη μουσική πέρα από τα στυλ και δίναμε “μουσική τροφή“ σε αυτούς που μας άκουγαν προσεκτικά.
Αρκετά συγκροτήματα έχουν υποφέρει από δισκογραφικές και φυσικά οι Flames είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα. Το promo που ηχογραφήσατε κλάπηκε από μία εταιρεία και κυκλοφόρησε χωρίς την έγκριση σας. Τι ακριβώς συνέβη;
Άσχημη εμπειρία. Το ξανά πάθαμε και αργότερα αλλά πρόκειται για μια άγνωστη ιστορία. Γι’ αυτό προσέχετε όσοι στέλνετε promo σε εταιρίες. Αφορά το Nomen Illi Mors. Πήγαμε μια μέρα στο στούντιο (ήμασταν σχεδόν στα τελειώματα του remix) και τα βρήκαμε όλα κλειδωμένα και να λείπει η δουλειά μας. Τελικά έγινε η αιτία ένας καλός δίσκος με διαμάντια κομμάτια να καταστραφεί, αφού κυκλοφόρησε από εταιρία χωρίς καν συμβόλαιο με την μπάντα (ευτυχώς σε ελάχιστα κομμάτια), άρπα κόλα από κάποιους που ήρθαν να βγάλουν χρήματα από την ελληνική μεταλ σκηνή. Δεν το τραβήξαμε το σχοινί κι εμείς και προσπαθήσαμε να διορθώσουμε την κατάσταση εκείνη την εποχή με πολλές συναυλίες . Ευτυχώς φέτος ο Τομ βρήκε την ενέργεια και ξανά-ηχογράφησε 2 τραγούδια από αυτά (‘Jesus Christ’ και ‘Sea of Blood’), τα οποία και τα κυκλοφόρησε πρόσφατα σε μια δική του ανεξάρτητη παραγωγή (που πρέπει να ακούσετε ) των Darkest Color. Αυτά τα τραγούδια όμως τα έχουμε στο συναυλιακό πρόγραμμα των Flames και θα τα παίξουμε και στα Τρίκαλα.
Από το 1996 και μετά που ήταν και η τελευταία σας κυκλοφορία In Agony Rise το συγκρότημα βρίσκεται σε ηρεμία. Και ξάφνου το 2010 επιστρέφετε στην σκηνή για να γιορτάσετε τα 25 χρόνια σας. Όμως το 2012 είναι πραγματικά το έτος επανασύνδεσης κι έρχεται το Horns Up Festival το 2018 προς μεγάλη χαρά και έκπληξη και σας ξανά ανεβάζει επί σκηνής! Πως σας προσέγγισε ο Χρήστος και πως τι σας έκανε να δεχθείτε;
Δεν ήταν όμως αφασία. Γράφαμε πάντα μουσική αλλά είχαμε αποφασίσει να μην κάνουμε συναυλίες. Ήταν και η περίοδος που ζούσαμε και Γερμανία και ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις. Μετά τις επετειακές συναυλίες των 25 χρόνων (Gagarin και Club 8), ορθά το 2012 παίξαμε στο Fuzz με Sepultura . Όμως να επισημάνω κάτι, επειδή το βλέπω και γράφεται, ΔΕΝ σημαίνει κάθε φορά που αποφασίζουμε να κάνουμε μια συναυλία, ότι κάνουμε reunion και ότι μπήκαν μπροστά και καλά οι μηχανές του Τιτανικού να οργώσουν τον Ατλαντικό. Οι FLAMES δεν σταμάτησαν ποτέ και θα υπάρχουν όσο εγώ και ο Andy γράφουμε μουσική. Τώρα είναι δίπλα μας ακόμα ένα παλιότερο μέλος ο Θωμάς (Τom) και η ομάδα δυνάμωσε. Ήταν επιλογή μας να απέχουμε κατά χρονικά διαστήματα, όταν δεν είχαμε κάτι να πούμε. Οι συναυλίες μας θα είναι λίγες και επιλεκτικές για όσους έρθουν και θέλουν να μας δουν. Στα Τρίκαλα θέλουμε να παίξουμε γιατί μας αρέσουν και θέλουμε να στηρίξουμε προσπάθειες και διοργανώσεις όπως το Horns up Festival που γίνονται για να απλωθεί το μεταλ και εκτός Αθηνών. Αποκέντρωση και στο μεταλ.
Για το Horns Up η προσέγγιση έγινε από τον διοργανωτή Chris Tyger και δεχτήκαμε με χαρά, δεδομένου ότι και το timing μας ευνοεί και μπορέσαμε να μαζέψουμε πάλι όλη την μπάντα κυριολεκτικά από τις 4 γωνιές του κόσμου.
Πως βλέπετε την σύγχρονη μουσική; Την παρακολουθείτε και αν ναι, πείτε μας ποια είναι τα Ελληνικά συγκροτήματα που βλέπετε να ξεχωρίζουν;
Γενικά δεν παρακολουθώ την σύγχρονη μουσική σκηνή, σίγουρα δεν υπάρχει πολύ μεταλ μέσα, όχι μόνο Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Τώρα τα στάδια γεμίζουν με rap, hip hop, R‘n’B και άλλα φλώρικα. Ελλάδα σταθερά σκυλάδικο και oriental παραφωνία.
Στον χώρο του metal όμως γίνονται προσπάθειες. Αυτήν την χρονική περιόδο έχουμε πολλές ελληνικές μπάντες που είναι γνωστές έκτος συνόρων. Δεν θα μπω σε λίστα με ονόματα(σίγουρα θα αδικήσω αν ξεχάσω κάποιους), είναι γνωστές σε όλους μας. Γενικά έχω μια αγάπη σε όσους είναι μουσικοί. Θεωρώ τους μουσικούς μια ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων (elite) με εσωτερικό κώδικα επικοινωνίας, που αυτόματα πετάει έξω όσους δεν κολλάνε στον χώρο. Για τον λόγο αυτό μου αρέσουν όσοι δουλεύουν σοβαρά, άσχετα αν είναι μικρή, μεγάλη, νέα ή παλιά μπάντα. Η επιμονή, η αγάπη στην μεταλ μουσική και η δημιουργία, σίγουρα θα επιφέρουν καρπούς επιτυχίας και εσωτερική – ψυχική ικανοποίηση. Αυτή είναι και η τροφή του καλλιτέχνη αφού τα οικονομικά οφέλη είναι κατά κανόνα ανύπαρκτα.
Γενικά υπάρχει μια τάση νοσταλγίας σε όλα τα επίπεδα εδώ και μια πενταετία. Τι πιστεύετε ότι έφερε αυτή την νοσταλγία μουσικά και γίνονται τέτοιες επανενώσεις όπως η δική σας αλλά και γιατί κι ο κόσμος τις αποζητά;
Και πάλι θα ήθελα να τονίσω πως δεν πρόκειται για κάποια επανένωση. Εδώ ήμασταν πάντα. Το ότι δεν βγαίνουμε στον κόσμο είναι θέμα δικής μας επιλογής . Γίνεται όταν πραγματικά έχουμε κάτι να πούμε ή να κάνουμε. Όσο για την νοσταλγία στα παλιά, τα 80’ς, ήταν μια αυθεντική εποχή. Έχει λείψει αυτό. Ο κόσμος το καταλαβαίνει και θέλει να νιώσει πάλι πως ήταν τότε, την εποχή που δημιουργήθηκε όλη αυτή η μεταλ παρακαταθήκη. Πιστεύω αυτή η νοσταλγία κινεί τις καταστάσεις. Θα προσέθετα ότι τώρα είναι και πιο εύκολη η παράγωγή, με τις νέες τεχνολογίες στον ήχο και στην ηχογράφηση . Είναι δύναμη να ξέρεις ότι βαδίζεις σε έναν χώρ , όπως είναι αυτός της μουσικής παραγωγής ξέροντας που πατάς. Αυτό λύνει τα χέρια πολλών μουσικών και σχημάτων, που βλέπουν την ευκαιρία και ευκολότερα μπορούν να επικοινωνήσουν έξω στον κόσμο τις δημιουργίες τους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Flames; Υπάρχει υλικό για κάποιον καινούριο δίσκο;
Είμαστε ήδη στο στούντιο. Έχουμε μαζευτεί πάλι γύρω από την κονσόλα με τα όργανά μας η παλιά μουσικοπαρέα. Εγώ κιθάρες, o Ανδρέας μπάσο , ο Tom κιθάρες (από τα παλιά- 1990) και φωνητικά (Νomen illi mors) το νέο μέλος στην οικογένεια ο drummer Nick Samios και γράφουμε τα καινούργια τραγούδια. Βρισκόμαστε στην φάση του programing . Μαζεύονται τα κομμάτια σιγά σιγά. Δεν βιαζόμαστε ,προχωράμε αργά και σταθερά για το πως θα κάτσουν τα τραγούδια και με τι ήχο – παραγωγή θα βγουν. Έχουμε αποφασίσει και επικεντρωθούμε να κυκλοφορήσουμε το νέο υλικό (έχει μαζευτεί πολύ στο βάθος των χρόνων) και σε αυτό θα ρίξουμε όλο το βάρος τώρα. Μόλις τελειώσει και κυκλοφορήσει θα το προωθήσουμε με συναυλίες. Πάμε πρώτα για την απόλυτη παραγωγή γιατί το αξίζουν όχι μόνο τα νέα τραγούδια αλλά και οι Flames.
Ο επίλογος δικός σας και θα θέλαμε να μας πείτε τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο Horns Up.
Δεν μπορώ να σου πω τι να περιμένετε να δείτε στην σκηνή. Αυτό μόνο όσοι θα βρεθούν εκείνο το βράδυ θα μπορέσουν να το να το νιώσουν και θα το κάνουμε όλοι μαζί, κοινό κι εμείς από την σκηνή!
