Τη στιγμή που γράφω αυτές τις ερωτήσεις, πραγματοποιείται η συναυλία σας στη Θεσσαλονίκη με τους Euphrosyne, οπότε για καλωσόρισμα, θα ήθελα να μας πείτε πως περάσατε και πως αγκάλιασε ο κόσμος το ‘Hiraeth’ στο βορρά.
Θα πούμε αρχικά πως κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τη Θεσσαλονίκη, περνάμε φανταστικά, και το ίδιο συνέβη και αυτή τη φορά. Αν και ο κόσμος δεν ήταν αυτός που περιμέναμε από άποψη αριθμών, γεγονός που ευθύνεται σίγουρα και το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, όσοι παρευρέθησαν ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδεις, στοιχείο που ώθησε και εμάς να είμαστε όσοι ενεργητικοί και δραστήριοι ξέρουμε να είμαστε. Πάντα υπάρχει αυτό το αμφίδρομο μεταξύ κοινού και μπάντας, και εμείς τρεφόμαστε από αυτό.
Η εμφάνισή σας στο Hammerfest, πως ήταν;
Συγκλονιστική εμπειρία, το δίχως άλλο. Μιλάμε για ένα τεράστιο stage, το O2 arena, το main stage του οποίου, στο οποίο και παίζαμε, φιλοξενεί μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας. Αν και η διοργάνωση είχε τα «θεματάκια» της (δεν θα τα αναλύσουμε περαιτέρω, γιατί αυτά αποτελούν κομμάτι ενός φεστιβάλ, αφενός, και αφετέρου δεν είναι η δική μας δουλειά να το κάνουμε αυτό), το κοινό μας αγκάλιασε κατά τρόπο πρωτόγνωρο, γνώριζε και τραγουδούσε τα κομμάτια μας, φώναζε, το ζούσε πραγματικά. Φαινόταν πως ήταν άτομα που ήρθαν για να περάσουν καλά, ζώντας τη συναυλιακή στιγμή, όχι απλώς για να καταναλώσουν το ποτό τους ακούγοντας στο background μια χ μουσική υπόκρουση. Έτσι δεν θα πρέπει να είναι πάντοτε;
Ο ήχος των Mask, ειδικότερα κιόλας με το ‘Hiraeth’ αγγίζει ένα είδος που αναπτύσσεται με γοργούς μεν αλλά σταθερούς ρυθμούς στο κοινό της Ελλάδας. Γενικότερα πως τη βλέπετε τη σκηνή να εξελίσσεται μουσικά, κατά που θα πάει η πυξίδα μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια;
Να κάνουμε προβλέψεις θα πω πως είναι κάπως δύσκολο, ωστόσο, αυτό που αντικειμενικά παρατηρείται είναι η τεχνοκρατική προσέγγιση σε ό,τι αφορά τη μουσική κατεύθυνση των περισσοτέρων μπαντών, ημών συμπεριλαμβανομένων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπορούν να ενταχθούν σε επίπεδο live ηχητικοί «πειραματισμοί» και εφέ που παλιότερα θα χρειάζονταν πολύ μεγαλύτερη επεξεργασία και εξειδικευμένη γνώση. Πλέον, ο καθένας μπορεί να το κάνει, με αποτέλεσμα genres όπως το ambient, το trip hop, το post να μπορούν να υποστηριχθούν και να ενταχθούν με μεγαλύτερη ευκολία σε μουσικά συμφραζόμενα και μπαντών που υπηρετούν άλλα είδη.
Μιλώντας για το κοινό της Ελλάδας, θα ήθελα να μας πείτε κάποιες κυκλοφορίες που είδαμε μέσα στο 2022 (ή και μέσα στο ’23, αν προλάβατε) που θα έπρεπε να ρίξουμε μια ματιά επειγόντως.
Μιας και η κυκλοφορία ποιοτικών δίσκων είναι μια διαδικασία αδιάκοπη, το 2023 ήδη έχει δώσει σημαντικά δείγματα, οπότε, γιατί να μη μιλήσουμε μόνο για το τρέχον έτος; Αν κάναμε μια βραχεία λίστα, οι επιλογές μας θα ήταν οι εξής:
-The Murder Capital – Gigi’s Recovery
-Katatonia – Sky Void of Stars
-Downfall of Gaia – Silhouettes of Disgust
-Grá – Lycaon
-Shame – Food for Worms
Σας είχα δει στο An τον Νοέμβριο και σκέφτηκα πως ο κόσμος πλέον έχει βαρεθεί να βάζει στεγανά στη μουσική και προσπαθεί γενικότερα να ψάχνει ακούσματα που πειραματίζονται αρκετά και “προβληματίζουν” όσον αφορά την ταμπέλα τους. Κατά πόσο σας βρίσκει σύμφωνους αυτό;
Χμμ, δεν είμαι σίγουρος αν ο κόσμος πραγματικά το θέλει αυτό. Ο όποιος «καλλιτέχνης» μπορώ να πω πως ναι, καθώς περνά από μια ολόκληρη διαδικασία προκειμένου να τελειοποιήσει αυτό που έχει στο μυαλό. Ο ακροατής, από την άλλη, μπορεί βέβαια να μην ενδιαφέρεται για ταμπέλες (η ταμπελολαγνία είναι δημοσιογραφικό τερτίπι, δικαιολογημένο, όμως, σε μεγάλο βαθμό), απλώς προσπαθεί να βρει κάποιο στοιχείο που να του «κάθεται», είτε αυτό είναι οι μουσικές πολυρρυθμίες, είτε κάποιος θεματικός στίχος, είτε κάποιο ζήτημα αισθητικής.
Ας μιλήσουμε για το ‘Hiraeth’ όμως. Κλείνει ένα μήνα κυκλοφορίας αν δεν κάνω λάθος. Πόσο καιρό σας πήρε η όλη δημιουργική φάση;
Θα πω αρκετό, μιας και κομμάτια δουλεύονταν ήδη από το 2018, όπως το ‘Exile’, το οποίο είχε ήδη κυκλοφορήσει και σε μορφή single πολύ νωρίτερα. Κορωνοϊός, ελαφριά αναβλητικότητα-υπομονή ως προς ζητήματα που δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε και να ενεργήσουμε διαφορετικά, αλλαγές και επαναπροσδιορισμοί. Όλα, όμως, για καλό, κάτι που επιβεβαιώνεται και αποτυπώνεται στον νέο μας δίσκο, πιστεύουμε.
Η καραντίνα επηρέασε όλους μας σε μεγάλο βαθμό. Τους Mask πόσο τους επηρέασε τόσο σαν άτομα όσο και σαν σύνολο, όχι απαραίτητα μουσικά μιλώντας;
Νομίζω πως κατάφερε να μας δέσει, μιας και ο χρόνος ήταν σύμμαχός μας. Όλοι μας βρεθήκαμε στην ίδια κατάσταση, αντιμετωπίσαμε τα ίδια προβλήματα και μάθαμε πραγματικά ποιοι είμαστε. Μια περίοδος ενδοσκόπησης, άμα θες.
Πόσο δύσκολο είναι μια μπάντα να κλείσει shows και να κυκλοφορήσει υλικό που θα ακουστεί αν δεν έχει στην “πλάτη” ή μάλλον, στην “φαρέτρα” του, μια καλή ομάδα προώθησης;
Εξαιρετικά δύσκολο, δεν θα πούμε ψέματα. Από την άλλη, και να διαθέτει όντως μια ομάδα από πίσω της, αυτή η ομάδα θα πρέπει να τρέχει, όχι να περπατάει. Γιατί όλοι μπορεί να αυτοαποακαλούνται promoters, managers, ή ό,τι άλλο, αλλά στην πραγματικότητα η δουλειά φαίνεται εκ του αποτελέσματος και μόνο. Στη θεωρία, όλοι είμαστε μοναδικοί, δουλευταράδες. Αν δεν υπάρχει το αντίστοιχο πρακτικό κομμάτι, η θεωρία πάει στον κάδο των αχρήστων. Και η αλήθεια είναι πως μια μπάντα, όσο ποιοτικές δουλειές και να διαθέτει και όσο ικανοί και να είναι, αν δεν υπάρχει αυτό το κάτι που θα σε στηρίξει και θα σου δώσει το extra σκαλοπάτι, παραμένει σε μια στασιμότητα.
4 Μαρτίου λοιπόν, ραντεβού στο Temple. Θα ακούσουμε όλο το ‘Hiraeth’;
Ναι, θα το ακούσετε όλο, ακόμη και κομμάτια που υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν αδύνατον. Ετοιμαστείτε για ορισμένες εκπλήξεις.