English
Last Updated on 11:00 by Giorgos Tsekas
Είτε τους αγαπάς είτε τους μισείς, οι Sabaton είναι εδώ για να μείνουν. Είναι το μόνο συγκρότημα, που σε ένα νεκρό είδος, κάνει sold out σε όλες τις συναυλίες. Σας παρουσιάζω τους Sabaton και τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη τους Joakim Broden.
Βρίσκω κάπως δύσκολη και περίπλοκη την ανάμειξη, ή, για να το πούμε καλύτερα, την ενσωμάτωση της ιστορίας στη μουσική. Τι σας οδήγησε σε αυτή την κατεύθυνση με τους Sabaton;
Ήταν κατά κάποιον τρόπο ασυνείδητη η επιλογή όταν αρχίσαμε να το κάνουμε αυτό. Τουλάχιστον πριν δέκα χρόνια, ίσως και περισσότερο, είχα γράψει τη μουσική για το κομμάτι ‘Primo Victoria΄, είχε μεγάλο ήχο και δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε για το τι να γράψουμε. Δεν μας κόλλαγε να μιλάει για μπύρες, γαμήσια και δράκους κι έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε ένα κομμάτι για την απόβαση στη Νορμανδία και την D-day. Όταν αρχίσαμε να γράφουμε κομμάτια και να κάνουμε κάποια έρευνα, προέκυψε ότι η συγγραφή των στίχων είχε γίνει πιο ενδιαφέρουσα απ΄ ό,τι ήταν πριν. Σε αυτό το σημείο, περίπου το 2004, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ για την στρατιωτική ιστορία και αυτό έγινε το ‘Primo Victoria΄. Υπάρχουν τόσες φανταστικές ιστορίες από το παρελθόν μας που έχουν ξεχαστεί, γιατί να φτιάχνουμε καινούριες;
Και πόσο δύσκολο ήταν να είστε ακριβείς στα ιστορικά στοιχεία και να μην παρουσιάσετε ένα παραμύθι στο κοινό σας;
Εξαρτάται. Για να είμαι ειλικρινής, για παράδειγμα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι πόλεμοι μετά από αυτόν είναι πολύ καλά καταγεγραμμένοι. Πρέπει να προσαρμόσεις τους στίχους στην οπτική γωνία του παρατηρητή. Αν μιλάμε, όπως είπαμε πριν, για τη Νορμανδία, έχουμε δει ταινίες, υπάρχουν μαρτυρίες και από τις δύο πλευρές για να μας πουν τι συνέβη εκεί. Από την άλλη πλευρά, αν για παράδειγμα μιλάμε για την αρχαία σας ιστορία, για τη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ., τότε απλά μαντεύουμε ότι υπήρχε εκεί ο Λεωνίδας και οι άντρες του που ήταν λιγότεροι από τους χιλιάδες Πέρσες, αλλά πέρα από αυτό τι πραγματικά γνωρίζουμε;
Πιστεύετε ότι επηρεάζετε το νεαρότερο ακροατήριό σας για να ψάξει την ιστορία της χώρας τους;
Δεν γνωρίζω, ποτέ δεν ήταν πρόθεσή μας να λέμε κάτι στους ανθρώπους. Από την άλλη, αν κάποιος αρχίζει και ενδιαφέρεται και ψάχνει στο google την ιστορία της χώρας του, είμαι χαρούμενος. Όπως είπα και πριν, πιστεύω πως μερικές φορές η πραγματικότητα είναι πιο συναρπαστική από τη φαντασία. Μου αρέσει και το φανταστικό φυσικά, αλλά πιστεύω πως είναι κάπως στενάχωρο, για παράδειγμα, το Χόλιγουντ να γράφει καινούρια φανταστικά σενάρια για πολεμικές ταινίες που είναι λιγότερο συναρπαστικά από τις πραγματικές, ξεχασμένες ιστορίες.
Παρά το γεγονός ότι μιλάς πολύ για πολέμους δεν πιστεύω να είστε από αυτούς τους ακροδεξιούς μιλιταριστές;
Δεν θα μπορούσα να ενδιαφέρομαι λιγότερο για την άκρα δεξιά, την άκρα αριστερά ή τα άκρα πάνω και κάτω. Όσον αφορά την πολιτική και τη θρησκεία, με κάθε ειλικρίνεια, δεν γνωρίζω και δεν δίνω δεκάρα. Το βρίσκω εκπληκτικό ότι κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι μας ενδιαφέρουν περισσότερο τα τανκς, ο θάνατος και το αίμα, αλλά δεν είναι αυτή η φάση μας. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι αυτό στο οποίο επικεντρωνόμαστε. Αυτή ήταν αγάπη μας όταν κάναμε το ‘Heroes’. Γι’ αυτό προσπαθήσαμε να μείνουμε σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο στο ‘Last Stand’. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα σε μια στρατιωτική διένεξη είναι τι προκαλεί στην ανθρώπινη ύπαρξη. Σε τέτοιες ακραίες περιστάσεις, όπως είναι ο πόλεμος, πώς μπορεί να βγάλει το καλύτερο και το χειρότερο, και σε κάποιες περιπτώσεις και τα δύο μαζί, σε έναν άνθρωπο. Αυτό που δίνει το κίνητρο στους ανθρώπους να κάνουν τέτοια πράγματα, καλά και κακά, είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα στον πόλεμο. Πιστεύω, πως έχουμε μάθει μόνο ένα πράγμα από την ιστορία, ότι η ανθρωπότητα δεν μπορεί να μάθει από αυτήν.
Έχετε ένα τραγούδι (Coat of Arms) για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ΒΠΠ, στο οποίο την παρομοιάζετε με την μάχη των Θερμοπυλών στους Περσικούς Πολέμους το 480 π.Χ. Γνωρίζετε ότι η πλειονότητα των Ελλήνων παρτιζάνων, στην πραγματικότητα το σύνολο της ελληνικής αντίστασης, ήταν κομμουνιστές; Θα γράφατε ένα κομμάτι για το Στάλινγκραντ για παράδειγμα;
Ναι, έχουμε ένα κομμάτι για το Στάλινγκραντ στον πρώτο μας δίσκο. Για να είμαστε ειλικρινείς, πώς γίνεται να μην γράφεις για κομμουνιστές και ναζί αν γράφεις για τον ΒΠΠ; Δεν μας νοιάζουν καθόλου οι πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις ενός στρατιώτη. Δεν είμαστε εδώ για να εξυμνήσουμε κάποιον που είναι ναζί ή χριστιανός ή ισλαμιστής. Είμαστε εδώ για να διηγηθούμε πολεμικές ιστορίες. Έχουμε ένα κομμάτι για τη μάχη του Στάλινγκραντ από τη ρωσική οπτική γωνία. Έχουμε ένα κομμάτι για μια εισβολή από τη γερμανική οπτική γωνία. Έχουμε ένα κομμάτι για την γενοκτονία στα Βαλκάνια από την οπτική γωνία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Είμαστε αφηγητές με κάποια έννοια. Κανείς δεν ρώτησε τον Σπίλμπεργκ αν είναι ναζί όταν έκανε τη ‘Λίστα του Σίντλερ’.
Αρκετά με την ιστορία, ας μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ, αλλά πριν από αυτό πρέπει να ρωτήσω γιατί κυκλοφορείτε τόσο σύντομα το νέο σας στούντιο άλμπουμ μετά την κυκλοφορία του λάιβ;
Γιατί όχι; Ποτέ δεν ρωτάμε τους εαυτούς μας γιατί, αλλά γιατί όχι! Εφόσον είμαι ο κύριος συνθέτης στο συγκρότημα, η ενέργεια και η επικέντρωσή μου πηγαίνει στα στούντιο άλμπουμ. Όσον αφορά τα live, είναι διασκεδαστικό να κάνεις το σόου και να βλέπεις το αποτέλεσμα, νομίζω ότι είναι καλό, κατά κάποιον τρόπο, να κάνεις ένα live άλμπουμ κάθε δυο περιοδείες. Βλέπουμε καθώς περνάνε τα χρόνια πως οι καινούριοι οπαδοί μας δεν μπορούν να απολαύσουν όλα μας τα κομμάτια. Δεν μπορούμε να τα παίζουμε όλα σε μια συναυλία μιάμισης ώρας. Αν κάποιος θέλει να ακούσει ένα κομμάτι που δεν είναι στο setlit, δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Αυτό που εννοώ είναι ότι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Iron Maiden είναι το ‘The Evil That Men Do’ και όταν άρχισα να τους γουστάρω αυτό το κομμάτι δεν ήταν στο setlist, έτσι έπρεπε να ανατρέξω στα live άλμπουμ για να το ακούσω, εκείνη τη χρονική περίοδο, με αυτά τα μέλη που ήταν εκείνη τη στιγμή στο συγκρότημα. Έτσι, πιστεύω πως είναι σαν να παίρνεις μια λήψη της ιστορίας. Πραγματικά απολαμβάνω να βλέπω παλαιότερα βίντεο, να βλέπω τις διαφορές μέσα στο χρόνο. Τι έχει βελτιωθεί, τι έχει γίνει χειρότερο, είναι ενδιαφέρον. Αν μας ανακαλύψει κάποιος σε πέντε χρόνια από τώρα, πώς διάολο θα ακούσει το ‘Wolfpack’ ζωντανά; Πιθανότατα δεν θα το ακούσει.
Το Last Stand είναι ένα concept άλμπουμ και αντλεί επιρροή από διάσημες αμυντικές μάχες ‘μέχρι θανάτου’. Ποιος έγραψε τους στίχους στα κομμάτια;
Αν θυμάμαι καλά, εγώ έγραψα το ‘Shiroyama’ και ο Par έγραψε το ‘Blood of Bannockburn’. Τα υπόλοιπα κομμάτια τα γράψαμε και οι δύο μαζί. Συνήθως γράφω τη μουσική με κάποιον άλλον και ξεκινάμε από κει, μετά μας έρχεται η ιδέα για το πού θα κινηθούμε στιχουργικά και εγώ και ο Par στρωνόμαστε και κάνουμε την έρευνα. Δεν είναι ότι οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρονται, αλλά απλά δεν είναι το ίδιο κολλημένοι με την ιστορία όπως εγώ κι ο Par.
Έχεις νιώσει την ανάγκη να γράψεις πιο προσωπικούς στίχους ή μόνο με ιστορικές διασυνδέσεις;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι το ενδιαφέρον στην προσωπική μου ζωή. Δεν νομίζω ότι θα ήθελε κανείς να ακούσει για μένα. Νομίζω ότι η μόνη ιστορία που θα μπορούσε κανείς να ακούσει από μένα, θα ήταν πιθανότατα ένα βιβλίο σε 10 ή 20 χρόνια από τώρα. Ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσα να διασκεδάσω κάποιον είναι να διηγηθώ ιστορίες από περιοδείες ή για τις σχέσεις μας με άλλα συγκροτήματα.
Η παραγωγή για άλλη μια φορά είναι κρυστάλλινη. Γιατί επιμένετε σε έναν τόσο καθαρό ήχο; Δεν αναπολείς τις παλιές εποχές του βρώμικου ήχου;
Και ναι και όχι. Ξέρω ακριβώς τι εννοείς. Ο βρώμικος ήχος βγάζει δύναμη και συναίσθημα. Από την άλλη, είναι πολύ πολύ δύσκολο αν έχεις 4 αρμονικά μέρη στα φωνητικά, πλήκτρα, έγχορδα, δυο κιθάρες και όλα τ’ άλλα. Έτσι, όσο πιο πολλές στρώσεις προσθέτεις, τόσο πιο σκατά θα ακούγεται αν το ηχογραφήσεις με τον παλιό τον τρόπο. Ωστόσο, μου αρέσει αυτός ο τρόπος. Έτσι κάνουμε την ωμή προπαραγωγή για τα άλμπουμ κι έτσι περνάει καλύτερα το συναίσθημα του κομματιού. Πιστεύω, όμως, πως στο 75% των περιπτώσεων μια πλήρης παραγωγή μεταφέρει το μήνυμα καλύτερα. Ό,τι και να πιστεύουμε, καθώς μεγαλώνουν οι μεταλλάδες, στο τέλος η πλειονότητα προτιμάει τον μοντέρνο ήχο. Αν δώσεις σε νέους μεταλλάδες να ακούσουν παλιούς Accept, Rainbow ή Deep Purple, θα τους φανούν σκατά δυστυχώς.
Είστε πολύ δημοφιλείς σε πολλές χώρες, αλλά το power metal είναι ένα μάλλον νεκρό είδος. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Δεν γνωρίζω. Είναι κάπως λυπηρό, γιατί μου αρέσει το power και κάθε είδους μελωδικό metal. Πιστεύω πως ένας από τους βασικούς λόγους που επιβιώνουμε είναι ότι ο ήχος μας βρίσκεται κάπου μεταξύ του heavy και του power metal. Σίγουρα έχουμε στοιχεία power metal. Αν περιγράψεις σε κάποιον τη μουσική μας ως power, η πρώτη εικόνα που έρχεται είναι οι διπλομποτιές, τα ψηλά φωνητικά και οι στίχοι που μιλάνε για κάστρα και δράκους. Εμείς έχουμε μόνο τις διπλομποτιές, οπότε πιστεύουμε πως κλίνουμε περισσότερο προς την heavy metal πλευρά. Υπάρχουν συγκροτήματα που προσπαθούν να κρατήσουν το power ζωντανό πάντως, όπως οι Twilight Force από τη Σουηδία. Παίρνουν τα καλά στοιχεία των Rhapsody και των Blind Guardian και τα κάνουν ακόμα καλύτερα!
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το νέο δίσκο;
Δεν έχω ιδέα, συγγνώμη! Είναι σαν να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στα παιδιά σου!
Πόσα τραγούδια από το Last Stand θα βάλετε στο setlist σας;
Έχουμε κάτι σαν κανόνα κι αν η ιστορία επαληθευτεί, συνήθως παίζουμε το μισό καινούριο άλμπουμ στην περιοδείας μας. Έτσι, πιστεύω θα βάλουμε πέντε κομμάτια από το ‘Last Stand’ στο setlist. Ωστόσο, αυτό αλλάζει κάθε βράδυ! Ακόμα κι αν οι οπαδοί μας στην Ισπανία δεν θέλουν να ακούσουν το ‘Sparta’, θα το παίξουμε στην Ελλάδα φυσικά. Κι ακόμα κι αν οι οπαδοί μας στην Ελλάδα δεν θέλουν να ακούσουν το ‘Winged Hussars’, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα το παίξουμε στην Πολωνία. Το setlist μας εξαρτάται από το πού παίζουμε κάθε φορά.
Θα κάνετε μια headline περιοδεία με τους Accept, πώς νιώθετε που θα περιοδεύσετε με έναν θρύλο του metal;
Νιώθω πολύ χαρούμενος. Από την πλευρά της νοσταλγίας, με πληγώνει γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, μεγάλωσα μαζί τους. Ρεαλιστικά, το κατανοώ, γιατί αυτή την εποχή πουλάμε περισσότερα εισιτήρια και είμαστε μεγαλύτερο συγκρότημα από τους Aceept. Ανοίγαμε γι’ αυτούς πριν 5-6 χρόνια στην πρώτη μας αμερικανική περιοδεία. Από τότε μιλάμε για να κάνουμε κάτι ξανά μαζί κι αυτή ήταν η πρώτη φορά που είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε. Είναι περίεργο συναίσθημα το ‘οι Accept ανοίγουν για τους Sabaton’. Από την άλλη πλευρά, θα βλέπουμε ένα από τα μεγαλύτερα metal συγκροτήματα κάθε βράδυ!
Μιλώντας για θρύλους του metal, ηχογραφήσατε το “All Guns Blazing” ως μπόνους κομμάτι. Πες μας περισσότερα γι’ αυτό.
Αυτό είχε πλάκα! Όλοι στο συγκρότημα λατρεύουμε τους Judas Priest, αλλά εγώ κι ο Thobbe είμαστε σκληροπυρηνικοί οπαδοί. Αποφασίσαμε να το τραγουδήσουμε ντουέτο, ο Hannes έπαιξε τα ντραμς και ο Thobbe έκανε όλα τα υπόλοιπα. Το να παίζουμε διασκευές είναι πολύ απελευθερωτικό πράγμα και πολύ πιο διασκεδαστικό για μας. Απλά προσπερνάς την παραγωγή, την ενορχήστρωση, τους στίχους, όλα αυτά που πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψη και απλά κάνεις κάτι αυθόρμητα.
Πώς φαντάζεσαι τους Sabaton σε 10 χρόνια;
Με τρία, ίσως και τέσσερα περισσότερα άλμπουμ, με περισσότερες περιοδείες, να είμαστε χαρούμενοι με καλή υγεία και σε φόρμα. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε ‘Πότε θα χαλαρώσετε λίγο;’ Τι εννοείς να χαλαρώσουμε λίγο; Μου αρέσει και έτσι θέλω να ζω τη ζωή μου. Σίγουρα, μερικές φορές είναι υπερβολικό – 170 συναυλίες σε ένα χρόνο και 280 μέρες στο δρόμο, μακριά από το σπίτι -, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου να δίνει λιγότερες από 80-100 συναυλίες το χρόνο! Μάλλον δεν θα ένιωθα ζωντανός έτσι.
Ήταν χαρά μας που μιλήσαμε μαζί σας. Το κλείσιμο είναι δικό σου.
Σας ευχαριστούμε πολύ για όλες τις όμορφες στιγμές, αν και δεν ήσασταν και οι πιο πολυπληθείς στις περιοδείες μας, κάθε φορά που παίζουμε εκεί κάτω έχουμε και κάτι τρελό και γεμάτο πάθος να θυμόμαστε.
