English
Και μόνο στο άκουσμα του ονόματος Sorrowful Winds το μυαλό μας πηγαίνει αμέσως στις χρυσές ‘90s μέρες της Ελληνικής σκηνής. Από πολύ νωρίς η μπάντα έστησε και εξέλιξε έναν ιδιαίτερο ήχο που δικαιωματικά τους έδωσε μια θέση σε αυτή την χούφτα των ανήσυχων και ταλαντούχων σχημάτων της χώρας μας που έπαιξαν με Progressive / Power μοτίβα μέσα σε μια πολυτάραχη μα συναρπαστική δεκαετία με το 9 μπροστά της. Οι Sorrowful Winds συνέχισαν την πορεία τους μέσα στο χρόνο, ικανοποιώντας την δίψα τους για δημιουργία. Επιστρέφουν μέσα στο 2022 με νέο άλμπουμ, δηλώνουν παρόντες και μας δίνουν όλες τις λεπτομέρειες για το τελευταίο τους πόνημα. Ο τραγουδιστής της μπάντας Μιχάλης Ιωσηφίδης απαντά στις ερωτήσεις μας.
Καλησπέρα Μιχάλη και ευχαριστώ για το χρόνο σου στη διαδικασία απάντησης των Metal Invader ερωτήσεων. Τι ακριβώς έκανε η μπάντα όλα τα αυτά τα 7 χρόνια που πέρασαν από την εποχή που κυκλοφόρησε το Non-Aligned;
Η “απουσία” των 7 χρόνων ακούγεται τεράστια, αλλα στην πράξη είναι λίγο πλασματική! Με το που κυκλοφορήσαμε μόνοι μας το προηγούμενο album μας “Non Aligned”…πλακωθήκαμε στην προώθηση του για δύο χρόνια κάνοντας πολλά Live, δυστυχώς μόνο στην Αθήνα. Ταυτόχρονα γράφαμε υλικό μιας και θέλαμε γρήγορα γρήγορα να κυκλοφορήσουμε το επόμενο και να εκμεταλλευτούμε το momentum που είχαμε δημιουργήσει. Αργήσαμε λίγο λόγω κλασσικών παθογενειών της ελληνικής σκηνής (αλλαγές μελών από το…πουθενά), αλλά ακόμα κι έτσι στα τέλη του 2019 το είχαμε έτοιμο! Και πάνω που πηγαίναμε για τα τελικά στάδια (μίξη, mastering, εξώφυλλο κτλ.), συνέβη η όλη κατάσταση με την πανδημία…Μην μπορώντας να κάνουμε live για να το προωθήσουμε, είπαμε να περιμένουμε…Βαρεθήκαμε να περιμένουμε όπως καταλαβαίνεις, αλλά… τέλος καλό, όλα καλά. Παραδόξως λοιπόν, παρότι φαίνεται μεγάλο το διάστημα, οι συγκυρίες το προκάλεσαν. Εμείς full ενεργοί είμασταν!
Θεωρώ πως υφολογικά το Non ήταν ο προπομπός του καινούριου άλμπουμ. Δηλαδή όσοι πρόσεξαν το Non ήταν προετοιμασμένοι κατά μια έννοια για αυτό που ήρθε τώρα -αν και με εσάς δεν μπορεί ποτέ κανείς να είναι σίγουρος-. Συμφωνείς ή διαφωνείς;
Συμφωνώ πλήρως. Είμαστε η ίδια συνθετική ομάδα με το “Non Aligned” εξάλλου. Το όλο θέμα με εμάς και τις επιρροές μας, είναι απλούστατα ότι είναι πολλές. Πάρα πολλές! Τα ακούσματα μας μέσα στο χώρο του hard rock και του metal απλώνονται από τους Bon Jovi μέχρι τους… Deicide. Αν κάτι είναι καλό, είναι καλό, τέλος! Τώρα δεν λέω ότι έχουμε επιρροές από το “Slippery…” ή το “Serpents…”, απλά λέω ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσαμε να ακουγόμαστε μόνο σαν Maiden, μόνο σαν Mercyful Fate, μόνο σαν Testament κοκ. Το στοίχημα μας είναι να εντάξουμε επιρροές από δέκα ή είκοσι μπάντες, χωρίς να γίνει…αχταρμάς! Γιατί, αν το καταφέρουμε, που θεωρούμε ότι το καταφέρνουμε, αυτομάτως καταλήγουμε να μην θυμίζουμε κανέναν τελικά!
Πότε ξεκινήσατε να δουλεύετε χρονικά για το “Deny Reality”; Πόσο καιρό σας πήρε η σύνθεση του υλικού γενικά;
Όπως προείπα, ξεκινήσαμε πάνω κάτω το ’16 και είχαμε τελειώσει το ’18. Μετά πρόβες, πρόβες και fine tuning των κομματιών και μετά…κορώνα! Πφφφ!
Υπήρξε ίσως κάποιο παλιότερο υλικό που το πήρατε από το συρτάρι και το βάλατε στο νέο άλμπουμ εν τέλη;
Όλα μα όλα τα κομμάτια γράφτηκαν στην παραπάνω διετία! Όλα φρεσκότατα!
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η παραγωγή του δίσκου. Για πες λίγο για τα της ηχογράφησης. Που γράψατε; Πόσο καιρό κράτησαν οι ηχογραφήσεις; Μίξη και μάστερ που έγιναν;
Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε λίγο πριν την πανδημία στα CFN Studios του πολύ καλού μας φίλου Διονύση Χριστοδουλάτου. Τώρα, το όλο θέμα είναι ότι το editing, η μίξη και το mastering, που έγιναν επίσης όλα εκεί, πραγματοποιήθηκαν κατα τη διάρκεια της πανδημίας. Κατόπιν τούτου, είχαμε όοοολο το χρόνο και την πολυτέλεια να… παίξουμε με το τελικό αποτέλεσμα. Δεν θέλαμε κάτι ρομποτικό, έναν κλασσικό τυπικό ήχο, θέλαμε να βγάλει “χαρακτήρα”. Δεν θυμίζει τυπικές μοντέρνες, πλαστικές παραγωγές και είμαστε φουλ ικανοποιημένοι με αυτό!
Από την μία βλέπω αυτό το σουρεάλ εξώφυλλο. Από την άλλη ακούω τα τραγούδια και εντοπίζω ένα πολύ συγκεκριμένο σκοτάδι να πηγάζει μέσα από την κάθε σύνθεση. Και όλα αυτά δοσμένα με έναν εύθραυστα εκφραστικό τρόπο: Οι ερμηνείες, οι ενορχηστρώσεις, όλα είναι πολύ ιδιαίτερα. Θα μου πεις τι στο καλό παίζει με το άλμπουμ; Καταρχήν πρέπει να το εκλάβουμε σαν concept;
Καθότι το ομώνυμο κομμάτι αναφέρεται περιληπτικά στην νιρβάνα που μπαίνει ένας καλλιτέχνης όταν συνθέτει, ζωγραφίζει, σκαλίζει κοκ., εκ των πραγμάτων το εξώφυλλο δεν θα μπορούσε να μην είναι surreal. Έτσι αισθάνομαι κι εγώ όταν γράφω στίχους και φωνητικές μελωδίες. Το μυαλό ταξιδεύει σε παράξενα τοπία και αργότερα, όταν βγαίνω από την συνθετική αυτή νιρβάνα, απορώ πως στο διάολο μου ήρθαν αυτοί οι στίχοι και οι φωνητικές μελωδίες. Και να τονίσω, no drugs involved, never! Τώρα, όσον αφορά το σκοτεινό ύφος του άλμπουμ, πως θα μπορούσε να μην είναι; Είναι τραγικοί οι καιροί που περνάμε τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια. Πλήρης οικονομική ανασφάλεια, ελάχιστη old school διασκέδαση, εσωστρέφεια και μανία με την επιδειξιμανία λόγω της έντονης παρουσίας των social media και προσφάτως και άκρατος φόβος λόγω της πανδημίας! Need I say more? Είμαστε όλοι στα όρια μας, πλήρως εύθραυστοι, έτοιμοι να σπάσουμε. Έτσι και οι συνθέσεις μας…Τώρα, το ότι είναι ιδιαίτερες οφείλεται στο επιτυχημένο κατ’ εμέ, μπόλιασμα των άπειρων επιρροών μας όπως είπα παραπάνω! Ούτε για αστείο δεν είναι concept πάντως. Θα μπορούσαμε να γράψουμε από επικά κομμάτια μέχρι καταθλιπτικά που αναφέρονται στα στάδια που οδηγούν στην αυτοκτονία. Μαντέψτε! Αυτό ακριβώς κάναμε.
Και αυτή η εμμονή με το Κακό, τι φάση -“Quite Evil” λέει ο ποιητής-; Γενικά δώσε μας λίγο φως -ρωτάω τώρα για φως τους Sorrowful Winds, τέλος πάντων-, σε σχέση με το στιχουργικό κομμάτι του δίσκου.
Δεν έχουμε εμείς εμμονή με το Κακό, αυτό έχει με εμάς στις εποχές που ζούμε…Πως θα μπορούσαν να γλυτώσουν οι συνθέσεις μας από αυτό; Σκοτεινά και αρκετά δυστυχισμένα τα τελευταία χρόνια τόσο στη χώρα μας όσο και παγκόσμια, αντίστοιχο και το ύφος που μας βγήκε! Παρόλα αυτά, να τονίσω και αυτό που περιγράφω στους στίχους του ολοκαίνουργιου single μας “Quite Evil”: το Κακό δεν χρειάζεται να επικρατήσει πλήρως για να επιβιώσει στους αιώνες. Ένα μικρό χώρο ζητά στο μαρμάρινο κήπου του μυαλού μας. Ένα μικρό spot να φυτέψει το σπόρο του. Και το δεντράκι αυτό που θα φυτρώσει, του είναι αρκετό…
Deny Reality δεν λέγονταν και μια τεχνό-Thrash / Death μπάντα στην οποία έπαιζαν κάποια Sorrowful Winds μέλη. Υπάρχει κάποια σύνδεση;
Yep, έτσι λεγόταν! Μπάσο έπαιζε ο Τάσος Ιωσηφίδης. Συμμετείχα και εγώ κανονικότατα από την αρχή ως τραγουδιστής, όπου και εκεί έγραφα τους στίχους και τις μελωδίες. Ο τίτλος του καινούργιου μας άλμπουμ, είναι λοιπόν ένας φόρος τιμής στα χρόνια τότε. The circle is full at last!
Μουσικά πως θα περιέγραφες το άλμπουμ, καταρχήν μιλώντας για αυτό σε κάποιον που δεν έχει ακούσει νότα; Αν έπρεπε να αναφερθούν και κάποιες επιρροές ονομαστικά ποιες θα ήταν αυτές;
Πρώτα από όλα θα του έλεγα ότι είναι ξεκάθαρα metal! Και περιέχει ή θα μπορούσε να περιέχει επιρροές από όλα τα είδη του. Δυστυχώς δεν έχουμε κάποιο Black ή Death σημείο στο άλμπουμ, αλλά πίστεψε με, αν μας ερχόταν και ταίριαζε, θα το βάζαμε. Δεν θα κολλούσαμε στο ότι ντε και καλά πρέπει να παίξουμε έτσι ή αλλιώς, περιοριστικά. Κατόπιν τούτου, κινούμαστε από κλασσικό metal, στο power, το prog, το thrash, το πιο hard rock, το πιο επικό, and everything in between. Θα του έλεγα να μην περιμένει μονότονο concept και βαρετή συνοχή. Θέλαμε να διαφέρουν μεταξύ τους τα κομμάτια αλλά να έχουν και με κάποιο μαγικό τρόπο συνοχή. Πολύ δύσκολο να το πετύχεις αυτό, αλλά έτσι τελικά δεν θυμίζεις τους άλλους. Επιρροές; Psychotic Waltz, Symphony X, Guardian, Helloween, Sanctuary, Mercyful, Slayer, Testament, Candlemass, Sabbath και βασικά άλλες 100 μπάντες!
Το Non-Aligned το είχατε κυκλοφορήσει σε private κοπή, μόνοι σας. Το νέο άλμπουμ έρχεται από την Steel Gallery Records, πως προέκυψε η συνεργασία;
Χμμμ, πρακτικά καταλήξαμε γρήγορα γρήγορα ότι η self released φάση έχει τον προφανή, συντριπτικό περιορισμό: δεν μπορείς αν απευθυνθείς παρά μόνο σε ένα μικρό, ντόπιο κοινό. Δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να στείλεις το άλμπουμ σου απο τη Λατινική Αμερική ως την Ιαπωνία και απο κει και πέρα να διεκδικήσεις τις όποιες ελπίδες σου αναλογούν να ξεχωρίσεις. Είτε έχεις κυκλοφορήσει αλμπουμάρα είτε πατάτα, θα την ακούσει ένα περιορισμένο κοινό. Αυτό το restriction ευελπιστούμε να αποφύγουμε με την Steel Gallery, η οποία παρεμπιπτόντως μας προσέγγισε like the old days: “Ακούσαμε το άλμπουμ σας, μα ενθουσίασε, τα σπάει, σας θέλουμε στην εταιρεία”. That simple!
Έχετε σκεφτεί για κάποια επανέκδοση του προηγούμενου άλμπουμ δεδομένου ότι βγήκε σε λίγες κόπιες και ουσιαστικά εξαφανίστηκε;
Θέλουμε πολύ. Και ναι, είναι κρίμα γιατί τα σπάει και δεν ακούστηκε όσο του άξιζε. Για να δούμε πως θα πάει αυτό και θα το συζητήσουμε με την εταιρεία μας. Πραγματικά του αξίζει μια σοβαρή επανακυκλοφορία.
Για πάμε λίγο και στα live τώρα. Καταρχήν το line up της μπάντας παραμένει σταθερό τα τελευταία χρόνια -τουλάχιστον από το 2018 που μπήκε ο Εξαρχάκος στα τύμπανα-, σωστά; Για ρίξε το μια εδώ για τους μη γνωρίζοντες.
Αχ, αυτή η ελληνική σκηνή και τις παθογένειες της. Μια μανία να αλλάζουν τα μέλη των συγκροτημάτων σα τα πουκάμισα ρε παιδί μου. Μεγάλη συζήτηση το γιατί και δεν είναι επί της παρούσης. Γνωρίζοντας όμως ότι το να αλλάζεις μέλη συνέχεια είναι τρελή τροχοπέδη, κάναμε τα αδύνατα δυνατά να μείνουμε σταθεροί. Και το έχουμε καταφέρει! Εγώ, ο αδερφός -Τάσος Ιωσηφίδης- μου και ο Χατζηαγάπης, ο ήρεμος αρχηγός, είμαστε σταθερότατοι εδώ και δέκα χρόνια. Τώρα με τον Εξαρχάκο που δεν κουνάει ρούπι κι αυτός μιας και δέθηκε με την μπάντα, αφού συμμετείχε πλήρως στην όλη συνθετική διαδικασία, είμαστε σταθεροί και πανίσχυροι.
Πόσο δύσκολο είναι να μεταφερθεί η ατμόσφαιρα του δίσκου στο σανίδι; Έχετε σκοπό να το παρουσιάσετε ζωντανά;
Άνετα θα μεταφερθεί μιας και τα κομμάτια συντέθηκαν με την παλιά, old school διαδικασία των προβών. Έχουν παιχθεί πολλές φορές ζωντανά λοιπόν, απλά όχι μπροστά σε κόσμο! Θα κάνω και εγώ τα μαγικά μου, με τα props και τα θεατρικά μου τερτίπια σε κάθε τραγούδι, δίνοντας έτσι ακόμα περισσότερη ατμόσφαιρα και περιπέτεια στα live μας!
Καλά ακόμα δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα επερχόμενα live γιατί η φάση μόλις τώρα αρχίσει και ξυπνάει μπαίνοντας στη μετά-covid εποχή, πάντως αν υπάρχει κάτι στα σκαριά και είναι ανακοινώσιμο μπορείς να το αναφέρεις.
Έχουμε περίπου ένα μήνα στη διάθεση μας να προετοιμάσουμε το release party του album μας, το οποίο ως γνωστόν είναι σημαντικό για κάθε μπάντα. Είναι κάτι σαν τα εγκαίνια ενός καινούργιου μαγαζιού. Τα πράγματα είναι βέβαια ακόμα σχετικά ρευστά, αλλά φαίνεται ότι σταθεροποιούνται. Ήδη ξεκινούν και οι πρώτες συναυλίες οπότε επιτέλους το timing είναι υπέρ μας. Σύντομα θα ανακοινώσουμε πως θα πορευτούμε συναυλιακά!
Ακούω πάντως το άλμπουμ και σκέφτομαι πως πριν ακόμα γράψετε το πρώτο σας demo (“Dream Refuge” του 94), η μπάντα είχε ξεκινήσει παίζοντας ουσιαστικά Doom Metal, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά έχουμε τον ήχο του “Deny Reality”. Τελικά μάλλον η ηχητική εξέλιξη είναι μέσα στα ζητούμενα σας έτσι;
Εννοείται!!! Ζηλεύουμε τους παλιούς Maiden, Sabbath, Priest, Manowar ακόμα ακόμα, που από album σε album και ενώ μεταξύ τους υπήρχε κενό ενός μόλις χρόνου, κατάφερναν να αλλάζουν τόσο πολύ τον ήχο τους, την ατμόσφαιρά τους κοκ. Δεν θα το κάναμε εμείς που έχουμε δυστυχώς τέτοια κενά μεταξύ των κυκλοφοριών μας; Επαναλαμβάνω: εννοείται!!!
Έχετε αρχίσει να σκέφτεστε ή να δημιουργείτε τον πιθανό διάδοχο του Deny;
Κάτσε να περάσουν οι πρώτοι μήνες προώθησης του καινούργιου και οι μηχανές θα ξαναζεσταθούν. Εγω πάντως ανυπομονώ να ξαναμπώ στη συνθετική μου νιρβάνα! Γενικά το μέλλον τι θα φέρει για τους Sorrowful; Αυτή τη φορά και μιας και όντως και εμείς και η εταιρεία μας πιστεύουμε στο άλμπουμ, ευελπιστούμε ότι θα γίνει το…μπραφ. Πιο επιλεκτικά και πετυχημένα live, επανακυκλοφορία του Non Aligned και συγγραφή καινούργιου. Sounds quite exciting to me.
Αυτά για την ώρα από το Metal Invader. Χίλια ευχαριστούμε. Κλείσε όπως θέλεις.
Παιδιά, this is it! Καλές οι διασκευές, οι διασκευομπάντες και τα βιντεάκια στο youtube που επιδεικνύουμε πως ερμηνεύουμε το χ ή ψ κλασσικό κομμάτι της χ ή ψ μπάντας, αλλά ήρθε η ώρα να υποστηρίξουμε την original, φρέσκια και τίμια μουσική που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή! Όχι μόνο της δικιάς μας μπάντας, αλλά όλων των ελληνικών group που κυκλοφορούν κάτι σε τόσο αντίξοες συνθήκες. Σας έχουμε ανάγκη, οπότε τσεκάρετε και στηρίξτε μας. Peace out!
