English
Last Updated on 21:01 by Lilliana Tseka
Ελάχιστες ώρες πριν τις 2 εμφανίσεις του επί ελληνικού εδάφους, λογικό να συνομιλήσουμε με τους θεούληδες Tankard και τον ντράμμερ τους Olaf Zissel για το “One Foot In The Grave” και τα επερχόμενα σόου…
Γεια χαρά! Ελπίδα εδώ! Σας καλωσορίζω στο Metal Invader! Έχουμε μιλήσει αρκετά στο παρελθόν στις συναυλίες σας στην Ελλάδα, αλλά τώρα σας καταγράφω επίσημα, haha! Οπότε, για να ξεκινήσουμε, όλα καλά; Ετοιμάζετε να μας έρθετε;
Είμαστε όλοι καλά και χαρούμενοι για την έναρξη της σεζόν στην Ελλάδα. Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που ήρθαμε για τελευταία φορά.
Τον περασμένο Ιούνιο, ο Tankard κυκλοφόρησαν μέσω της Nuclear Blast το τελευταίο τους άλμπουμ “One Foot In The Grave”. Λαμβάνοντας υπόψη οι Tankard βρίσκονται ανάμεσά μας από το 1982, από πού αντλήσατε έμπνευση, μουσικά μιλώντας, για να κάνετε το επόμενο βήμα και ποια διαδικασία ακολουθήσατε για να γράψετε και να ηχογραφήσετε το άλμπουμ σας;
Δεν υπάρχει masterplan για το πως πρέπει να ακούγεται ένας δίσκος των Tankard. Συλλέγουμε απλά ιδέες από ό, τι βρίσκεται γύρω μας, ενώνουμε μερικά κομμάτια και ξεκινάμε να γράφουμε. Μερικές φορές ξεχνάμε ότι κλείσαμε στούντιο ηχογράφησης ένα χρόνο νωρίτερα και έτσι οι τελευταίες εβδομάδες πριν από την έναρξη των ηχογραφήσεων είναι πάντα κάπως πιο πιεστικές.
Γιατί “One Foot In The Grave” (“Ένα Πόδι Στον Τάφο”); Ποιού είναι το πόδι; Για ποιόν προορίζεται ο τάφος;
Υπήρξε κάποτε ένα Punk συγκρότημα που ονομαζόταν OFITG με μέλη ηλικίας περίπου 80 ετών ή κάτι τέτοιο και είχαμε κατά νου ότι μπορούμε να καταλήξουμε σαν αυτούς, αν δεν θα σταματήσουμε ποτέ. Θα δούμε…
Από όσο γνωρίζω, ως Tankard αλλάξατε τον παραγωγό σας. Συνεργαστήκατε με τον Martin Buchwalter για αυτό το άλμπουμ. Τι σας οδήγησε σε αυτήν την απόφαση και ήταν τα αποτελέσματα αυτά που ελπίζατε να είναι;
Δοκιμάσαμε να συνεργαστούμε με κάποιον νέο επειδή μας άρεσε αυτό που έκανε μέχρι στιγμής και τον γνωρίζαμε καλά από μερικές συναυλίες με τους Perzonal War, στους οποίους παίζει τύμπανα.
Στο τέλος της ημέρας είμαστε ευχαριστημένοι μαζί του. «Πιάνει» τα στοιχεία εκείνα που είναι κατατεθέντα για τους Tankard και δεν μας βασάνισε τόσο πολύ όσο κάποιοι άλλοι στο παρελθόν.
Ακούγοντας το “One Foot In The Grave” μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η προσέγγισή σας αυτή τη φορά βαρύτερη, πιο πυκνή. Θέλατε να κάνετε κάτι κάπως διαφορετικό, αλλά παράλληλα να κρατήσετε και χαρακτήρα;
Όπως είπα προηγουμένως, δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα είναι αυτό το άλμπουμ. Απλά συνέβη.
Οι Tankard έχουν διατηρήσει μια αρκετά ισορροπημένη λυρική προσέγγιση μεταξύ αστείων και σοβαρών θεμάτων τους. Για αυτό το άλμπουμ, προς έκπληξή μου, ασχοληθήκατε με τον πόλεμο της Συρίας στο κομμάτι “Syrian Nightmare”. Γιατί επιλέξατε να μιλήσετε γι ‘αυτό και ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθήσατε να μεταφέρετε;
Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του δίσκου, γινόταν μια τεράστια συζήτηση σχετικά με το πόσους πρόσφυγες μπορεί να αντιμετωπίσει η Ευρώπη και ειδικά στη Γερμανία (η οποία συμμετείχε ελάχιστα σε δύο παγκόσμιους πολέμους) κατά την οποία συζήτηση πολλές φωνές έκριναν πως αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να μπουν στην χώρα και να σωθούν. Παρόλα αυτά αν βρίσκεσαθι στη μέση του χάους, πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις μια διέξοδο. Δεν έχει σημασία ποιος φταίει για τα σκατά που συμβαίνουν.
Σε γενικότερο επίπεδο, ποιο είναι το βασικό κίνητρο που κρατά τους Tankard σε εγρήγορση; Τι είναι αυτό που σας κάνει να είστε αυτοί που είστε και αυτοί που όλοι εμείς αγαπάμε;
Είμαστε απλώς “κανονικοί” άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνουν. Δεν χρειάζεται να ζούμε από τη μπάντα. Όλοι δουλεύουμε κανονικά παράλληλα και κάνουμε ό, τι κάναμε από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας.
Τώρα, μερικές ερωτήσεις που πάντα ρωτώ στις μπάντες που παίρνω συνέντευξη. Οι Tankard είναι μία από τις πιο ιστορικές και σταθερές μπάντες στο Thrash Metal, χωρίς αμφιβολία. Όντες ενεργοί όλο αυτό το διάστημα, σημαίνει ότι έχετε καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τη σκηνή. Τι έχει αλλάξει και τι έχει παραμείνει το ίδιο στη μουσική βιομηχανία, τις τάσεις, τις εταιρείες κ.λπ .;
Τα πράγματα άλλαξαν αφενός επειδή οι πωλήσεις των φυσικών δίσκων έχουν πέσει πολύ και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις μέταλ μπάντες αλλά για όλους. Από την άλλη, ξεπηδούν συνέχεια συγκροτήματα από όλο τον κόσμο, ειδικά τα τελευταία χρόνια με το ίντερνετ. Εμείς έχουμε μια ιστορία πίσω μας, η οποία μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε σε όλον τον κόσμο. Παράλληλα, δεν είχαμε αλλαγές στο lineup για χρόνια και ποτέ δεν κάναμε κάποιο ‘διάλειμμα’. Από τα μέσα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90 εμείς συνεχίζαμε να παίζουμε thrash όταν κανείς δεν ενδιαφερόταν για το Metal. Δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε. Τώρα θα λέγαμε ότι κερδίζουμε κάποιο είδος σεβασμού που δεν τα παρατήσαμε ποτέ.
Σε προσωπικό επίπεδο, αν και στην ίδια βάση, σε όλα αυτά τα 35 χρόνια δισκογραφίας, τί έχει αλλάξει στους Tankard και τι παρέμεινε το ίδιο;
Είμαστε ακόμα οι ίδιοι τρελοί τύποι, αλλά έχουμε κάποιες περισσότερες ευθύνες ως προς τις οικογένειες και τα παιδιά μας και ό,τι αυτά περιλαμβάνουν, αλλά μόλις βρισκόμαστε στο ‘δρόμο’ γινόμαστε πάλι μια γροθιά. Μας λείπει όταν δεν το κάνουμε.
Όταν δημιουργήσατε για πρώτη φορά τη μπάντα, σκεφτήκατε ποτέ ότι θα ήσασταν ακόμα εδώ το 2018, με τόσους δίσκους στο δυναμικό σας και όλους αυτούς τους πιστούς οπαδούς;
Ποτέ των ποτών. Νομίζαμε ότι απλά ήμασταν κουλ επειδή μπορέσαμε να γράψουμε έναν δίσκο.
Παραμένοντας στο θέμα των οπαδών, οι Tankard έχουν την καλύτερη δυνατή σχέση με τους οπαδούς τους. Είναι πραγματικά εκπληκτικό όταν κάτσεις να το σκεφτείς. Σας ακολουθούν με όλη την καρδιά τους για τρεις δεκαετίες τώρα. Πώς το καταφέρατε αυτό; Ποιο είναι το μυστικό;
Ίσως επειδή μοιάζουμε; Δεν ξέρω σίγουρα, αλλά είμαστε πολύ χαρούμενοι όταν τους έχουμε δίπλα μας και όταν τους γνωρίζουμε στα shows μας, ειδικά όταν ανταλλάζουμε και μερικές κουβέντες με αυτούς. Αυτό ίσως να είναι και ένα είδος δύναμης που μας κρατάει ζωντανούς, να σας βλέπουμε σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Με το ελληνικό κοινό είναι ιδιαίτερη η σχέση σας! Κάθε σας επίσκεψη είναι χαραγμένη στο μυαλό μας. Ελπίζω ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς! Τι ετοιμάσατε για εμάς αυτή τη φορά;
Λίγα παλιά, λίγα καινούρια, όπως πάντα. Εννοείται ότι ερχόμαστε με μεγάλη όρεξη πραγματικό ελληνικό φαγητό και ελπίζουμε ότι το “One Foot In The Grave” δεν θα απογοητεύσει όποιον έρθει.
Καλώς! Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε το χρόνο σας για αυτή τη συνέντευξη, το εκτιμώ πολύ. Περισσότερα στη Θεσσαλονίκη, χαχα! Ανυπομονούμε να σας δούμε ξανά! Κάποιο μήνυμα για τους οπαδούς σας στην Ελλάδα; Να προσέχεις!
Τσεκάρετε μας αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε. Ανυπομονούμε να έρθουμε στην Ελλάδα!
Cheers, Tankard!
