English
Ένας χρόνος και κάτι πέρασε από την κυκλοφορία του πρώτου σας ΕΡ, “Rituals of Death”. Σήμερα, σαν ακροατής, θα άλλαζες κάτι σε αυτό; Υπάρχει αυτή η τάση ανάμεσα στους καλλιτέχνες, για αυτό το λέω!
Για κάποιο λόγο είχα την εντύπωση ότι πέρασε παραπάνω από ένας χρόνος από την κυκλοφορία του Rituals of Death, λογικό μάλλον αν κρίνουμε από τις συνθήκες που επικράτησαν όλο αυτό το διάστημα. Το Rituals of Death είναι η κυκλοφορία για την οποία είμαι πιο ικανοποιημένος (καλλιτεχνικά) από οποιαδήποτε είχε τη συμμετοχή μου. Ότι είχα να πω επί του θέματος το είπα. Σαν ακροατής, ίσως να άλλαζα κάπως τη χροιά; Αλλά δεν νομίζω ότι στην πράξη θα ασχολούμουν ποτέ. Ήταν ένα κεφάλαιο, πέρασε, ώρα για τα επόμενα.
Παράλληλα, το χειμώνα κυκλοφόρησε και μια εκπληκτική διασκευή στο “Raido” των Wardruna. Πως σου ήρθε η συγκεκριμένη ιδέα;
-Είναι αγαπημένο κομμάτι από αγαπημένο σχήμα. Ήταν εντελώς έξω από τα νερά μου, με τα καθαρά φωνητικά που σίγουρα δεν είναι το δυνατό μου σημείο, το ιδιαίτερο μέτρο και το αρμονικό χτίσιμο, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο να αποδοθεί στα πιο βαριά είδη μουσικής. Το είδα δηλαδή σαν μια πρόκληση.
Πόσο επηρεάστηκαν οι The Sullen από την καραντίνα; Λειτούργησε θετικά ο χρόνος όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι, ή αποτέλεσε χρόνος χαλάρωσης από το οτιδήποτε;
-Στην πρώτη καραντίνα λειτούργησε θετικά ο χρόνος, σίγουρα. Χρησιμοποιήθηκε για την ολοκλήρωση του EP για την ακρίβεια. Στη δεύτερη καραντίνα, υπήρχε μια αφοσίωση σε άλλους τομείς, οπότε το κομμάτι The Sullen έμεινε λίγο πίσω…. Μέχρι τώρα.
Παρότι τα ξαναείπες στο Invader πριν από ένα χρόνο ενόψει της κυκλοφορίας του ΕΡ, θα ήθελα να μου πεις κάποιους δίσκους που μπορεί να έλιωσες μέσα στην καραντίνα.
-Ωχ, καλά καλά δεν θυμάμαι τι έλιωσα μέσα στην καραντίνα. Λοιπόν σίγουρα θυμήθηκα να πιάσω το Climax των Beastmilk, με κέρδισε το Eternal Forward Motion των Employed to Serve, το Royal Swan των Phoxjaw, το We Don’t Need to Whisper από Angels and Airwaves, το Where The Gloom Becomes Sound από Tribulation και Once More Around the Sun από Mastodon.
Ξέροντας πως οι The Sullen είναι ένα one man project, πως θα πλαισιωθεί σαν πλήρες band για το Horns Up Festival; Ποια είναι τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος;
-Εεεεε οι Riffobia/ΜΕΛΑΝ ΣΕΛΑΣ/Warcode. Δημήτρης, Μίλτος, Αχιλλέας, Μιχάλης, μουσικοί και άνθρωποι που εκτίμησα πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια που ήρθα στα Τρίκαλα.
Να κάνουμε και ένα shout out στα υπόλοιπα σχήματα των παιδιών:
Riffobia – Άψογο παραδοσιακό Thrash, ξύλο και μπύρες
ΜΕΛΑΝ ΣΕΛΑΣ – Εξαιρετικό ελληνικού στυλ Black Metal με κάμποση ατμόσφαιρα
Warcode – Death Metal για πολλές μάπες, μοντέρνο μεν, με το attitude που πρέπει δε.
Θα υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σκηνική παρουσία για τους The Sullen στο live, ή θα αφήσετε τον κόσμο να παίξει με την φαντασία του όσον αφορά το οπτικό κομμάτι;
-Αυτό είναι μια έκπληξη που θα δείτε στο live. (Codeword για «δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα»)
Τι θα ακούσουμε από τους The Sullen στο Horns Up Festival, αλλά και μελλοντικά;
-Στο Horns Up πρόκειται να παρουσιάσουμε το EP, και πιθανότατα θα είναι πρώτη και τελευταία φορά που θα γίνει αυτό. Μελλοντικά (άμεσα) ετοιμάζεται δίσκος, πιο πολύπλευρος από το EP και με διαφορετική κατεύθυνση, τόσο μουσικά όσο και θεματικά. Κομμάτια του θα ακουστούν και στο φεστιβάλ!
Μήπως είναι μάλλον τελικά αρκετά νωρίς να κάνουμε τέτοια σχέδια, δεδομένης της κατάστασης και των συνεχών αλλαγών στα πάντα;
-Το να έχεις σχέδιο δεν σημαίνει ότι όλα θα πάνε σύμφωνα με αυτό. Σημαίνει όμως ότι έχεις μια πυξίδα για το που κατευθύνεσαι και τι θέλεις να κάνεις. Συνεπώς, άσχετα από την όποια κατάσταση, δεν μπορούμε να αφήνουμε την τύχη μας σε χέρια τρίτων, ειδικά όταν αυτοί οι τρίτοι ξεκάθαρα δεν νοιάζονται για τις τύχες μας.
