English
Last Updated on 15:16 by Giorgos Tsekas
Όλοι και όλες μας ανεξαιρέτως ηλικίας, έχουμε στην καρδιά μας μουσικούς που μας έχουν «στοιχειώσει» με τις μελωδίες τους ή τις φωνές τους, που μας έκαναν να νιώσουμε δυνατά συναισθήματα με τα τραγούδια τους, να αγαπήσουμε, να θυμώσουμε, να ξεσπάσουμε, να ξεφαντώσουμε, να κλάψουμε… και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Όπως ορίζει η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, μερικοί από αυτούς τους μουσικούς μας άφησαν για να συνεχίσουν το έργο τους σε άλλο κόσμο. Κάπου εδώ, αναλαμβάνουν δράση οι In Memory.
Οι In Memory είναι ένα “tribute to the dead” project, που θα προσπαθήσει να γεφυρώσει μέσα από τις διασκευές του το κενό ανάμεσα στον κόσμο που διψά να ακούσει ζωντανά μεγάλες επιτυχίες και την κληρονομιά που έχουν αφήσει πίσω τους σπουδαίοι μουσικοί του χώρου. Οι In Memory, θα καλύψουν μεγάλο φάσμα της Metal μουσικής μέσω των διασκευών τους, πράγμα που καθιστά την προσπάθειά τους ακόμα πιο ενδιαφέρουσα… Από Type 0 Negative μέχρι Slayer, Bathory…
Σαν ιδέα, οι In Memory δημιουργήθηκαν στο μυαλό των αδερφών Μίμη και Βαγγέλη Καναβιτσάδου πριν από πολλά χρόνια, ωστόσο την Άνοιξη του 2016, η ιδέα αυτή πήρε σάρκα και οστά. Το συγκρότημα αποτελείται από τους πέντε εξαιρετικούς μουσικούς από την περιοχή της Θεσσαλονίκης, με παράλληλη πορεία σε αξιόλογες μπάντες, όπως οι Astral Crossing, Madrake, Resistance, The Sabbath Stones, Dustynation, Until Rain κ.α.
Οι In Memory είναι:
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
Κώστας Μαργαρίτης
Δημήτρης Δίνας
Βαγγέλης Καναβιτσαδος
Μίμης Καναβιτσαδος
Το Metal Invader ήρθε σε επαφή με τον Μίμη, ο οποίος μας έδωσε ένα πιο βαθύ insight για το τι είναι οι In Memory. Δείτε τι μας είπε!
Καλησπέρα, παιδιά και καλώς ήρθατε στο Metal Invader! Είστε ένα tribute band λίγο διαφορετικό από τα άλλα! Πώς δημιουργήθηκε η ιδέα αυτή των In Memory και από ποιους;
Καλησπέρα και ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον! Είναι όντως ένα διαφορετικό tribute band! Η ιδέα για αυτό το project γεννήθηκε καμιά 15αριά χρόνια πίσω, όταν είχαμε μάθει τα μαντάτα για τον θάνατο του Chuck, και ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο μετά τη δολοφονία του Dimebag. “In Memory…”λεγόταν η μπάντα που είχα σχηματίσει τότε, αλλά αναγκαστήκαμε να το αλλάξουμε λόγω κάποιων Ιταλών με το ίδιο όνομα. Το συγκεκριμένο tribute το είχα πάντα στο μυαλό μου όμως και το συζητούσαμε συχνά με τον αδερφό μου αλλά ποτέ δεν έπαιρνε προτεραιότητα… Είναι κάτι που είχα μεράκι να το κάνω και επιτέλους έγινε.
Συναντήσατε δυσκολίες στη δημιουργία του συγκροτήματος; Σας πήρε καιρό να οργανωθείτε…
Μας πήρε πραγματικά καιρό να οργανωθούμε, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων… Δουλειές, στρατιωτικές θητείες, παιδιά, σκυλιά, γατιά, χαχαχαχα! Εγώ από τότε που σταμάτησε η δικιά μου μπάντα, είχα ένα μεγάλο κενό. Ο αδερφός μου, ακριβώς το αντίθετο! Έχει τώρα 3 ενεργές μπάντες, που πάνε πολύ καλά, συν το άλλο project που έχουμε, το tribute στους Black Sabbath, The Sabbath Stones. Πρόσφατα όμως αποφασίσαμε να το δούμε πιο ζεστά και πλέον είμαστε χαρούμενοι που το στήσαμε.
Πώς καταλήξατε στα μέλη που απαρτίζουν αυτή τη στιγμή τους In Memory; Η ένωσή σας ήταν βασισμένη στην τυχαιότητα ή έγινε «μεθοδευμένα»;
Ξεκινάω από το γεγονός ότι έχω πάντα δίπλα μου τον αδερφό μου, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να έκανα κάτι χωρίς αυτόν μαζί μου. Από εκεί και πέρα, έγιναν όλα πολύ μεθοδευμένα. Λόγω των δυσκολιών που συναντήσαμε προσπαθώντας να στήσουμε τους Sabbath Stones, δηλαδή αρκετά άτομα, 2-3 τραγουδιστές, 2-3 κιθαρίστες, για να καλυφθεί όσο περισσότερο υλικό γίνεται και να υπάρχει και ποικιλία στα πρόσωπα, είπαμε αυτή τη φορά να κινηθούμε διαφορετικά, να είμαστε δηλαδή λίγοι και καλοί, και ειδικότερα άτομα που εμπιστευόμαστε και γουστάρουμε να παίζουμε παρέα. Και ευτυχώς για εμάς, οι επιλογές μας είναι ξεκάθαρες και εξαιρετικές!
Ποια είναι τα πρόσωπα πίσω από τους In Memory; Θέλουμε να σας γνωρίσουμε!
Εκτός από εμένα, είναι όπως προείπα ο Βαγγέλης ο αδερφός μου στα τύμπανα. Ο Βαγγέλης έχει δουλέψει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και κατά τη γνώμη μου συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πολύ καλούς drummers της πόλης μας. Στο μπάσο είναι ο Δημήτρης ο Δίνας (Madrake, ex-Koronzon), με τον οποίο συνεργάζεται ο Βαγγέλης στους Madrake, αλλά έχουμε συνεργαστεί και παλιότερα οι 3 μας στους Fallen Lives. Τον Δημήτρη τον έχω δει πολλές φορές live κι έχουμε παίξει και μαζί ζωντανά και πάντα λέω το ίδιο πράγμα: είναι πραγματικά ο τέλειος συνδετικός κρίκος μεταξύ των οργάνων! Ξέρει πολύ καλά τον ρόλο του κι επιπλέον, έχει απεριόριστη όρεξη για αυτό που κάνουμε. Στην κιθάρα δεν χρειάστηκε να ψάξουμε και πολύ, προτείναμε με κλειστά μάτια τη θέση στον Δημήτρη τον Γκουτζιαμάνη, με τον οποίο ο αδερφός μου συνεργάζεται στους Astral Crossing. Κατά τα λεγόμενα του Βαγγέλη, η χημεία τους ήταν από την πρώτη στιγμή πολύ δυνατή και επίσης ο γεροΜήτσος (είναι ο γηραιότερος στη μπάντα, χαχαχα!), έχει ένα ατελείωτο database τραγουδιών έτοιμο. Τέλος, όσων αφορά τη φωνή, η επιλογή ήταν πραγματικά ξεκάθαρη. Το μικρόφωνο ανέλαβε ο πολύ καλός μας φίλος ο Κώστας ο Μαργαρίτης (Dustynation, Until Rain κ.ά.), τον οποίο γνωρίζουμε πάνω από 15 χρόνια κι έχουμε συνεργαστεί και στους Sababth Stones, αλλά και στους παλιούς “In Memory…”, λίγο πριν διαλυθούμε… Ο Κώστας ανέλαβε να τραγουδήσει τόσα πολλά διαφορετικά είδη, έχοντας παρακαταθήκη την άψογη παρουσία του στο πλευρό του Arjen Lucassen και στο Theater Equation,όπου μοιράστηκε τη σκηνή με ονόματα όπως James LaBrie, Devon Graves, Eric Clayton, Irene Jansen, Anneke van Giersbergen κ.ά. Μπορεί με την ίδια ευκολία να τραγουδήσει Dio, μετά Megadeth, Crimson Glory & Death… Φαινόμενο και απολαυστικός να τον βλέπεις και να τον ακούς!
Συνήθως τα tribute bands έχουν πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα, εννοώντας πως θα είναι αφιερώματα σε Maiden, Priest, Metallicaκαι ούτω καθεξής. Εσείς επιλέξατε να τιμήσετε συγκροτήματα που έχουν χάσει κάποιο μέλος τους με την πάροδο του χρόνου. Γιατί αυτό; Ο περονόσπορος που έπεσε το 2016 σας έδωσε κάποια παραπάνω ώθηση για να τρέξετε το projectαυτό παραπάνω;
Έχουν γίνει κατά καιρούς tributes bands στις μεγάλες μπάντες, κάτι το οποίο είναι πλέον συνηθισμένο, αλλά θυμάμαι και παλιότερα προσπάθειες για tributes Deathή Pantera π.χ. Επειδή όμως υπήρξε πολύ μουσική και πολλοί μουσικοί που έχουν πεθάνει και δυστυχώς αρκετοί αγνοούν ακόμα και την ύπαρξη αυτών, αποφασίσαμε να τιμήσουμε ονόματα, ανθρώπους δηλαδή, και όχι μπάντες. Για παράδειγμα, θα παίξουμε κάποια κομμάτια των Iron Maiden, αλλά συγκεκριμένα σε αυτά που συμμετέχει ο Clive Burr, δηλαδή από τους 3 πρώτους δίσκους. Όπως επίσης και από Metallica, θα ασχοληθούμε με τα πλέον μπασιστικά κομμάτια του Cliff Burton. Ενδεικτικά αναφέρω πως έχουμε στη λίστα μας τραγούδι το οποίο έχει μόνο 2 ζωντανά μέλη από τα 5 που το έγραψαν…
Ο περονόσπορος του 2016 δυστυχώς πήρε αρκετό κόσμο μέχρι στιγμής, με αποτέλεσμα εμείς απλά να μεγαλώνουμε τη λίστα μας… Θυμάμαι συγκεκριμένα ήμασταν μαζεμένοι και λέγαμε κομμάτια σαν επιλογές και φτάσαμε στους Megadeth και στον παλιό μακαρίτη drummer, Gar Samuelson, που έπαιξε στα 2 πρώτα… Είπαμε να παίξουμε κάτι από εκεί και 2 μέρες αργότερα μαθαίνουμε πως πέθανε και ο Nick Menza…
Μένοντας στην πολυπρισματικότητα των επιλογών σας, κάθε είδος έχει συνήθως τους δικούς του οπαδούς. Εφόσον εσείς θα καλύψετε μεγάλο πεδίο ειδών, κατά πόσο πιστεύετε πως είναι εύκολο ή δύσκολο να προσεγγίσεις και να διατηρήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον ενός τέτοιου κοινού. Φυσικά, σχεδόν όλα τα είδη μοιράζονται πάνω – κάτω αρκετούς κοινούς άξονες, ωστόσο θέλω να πω, πως θα αγκαλιάσετε έναν οπαδό Slayerκαι έναν οπαδό TypeONegativeπαράλληλα;
Νομίζω ότι ακριβώς επειδή θα είναι τόσα πολλά διαφορετικά τραγούδια και είδη, αυτό θα είναι και το βασικό συστατικό στο να κρατηθεί το ενδιαφέρον ζεστό. Στη τελική, όλα heavy metal είναι, δε νομίζω οι thrashers να ξενερώσουν επειδή παίξαμε κι ένα τραγούδι από Type O Negativeπ.χ. Επίσης, το πλάνο λέει ότι θα αλλάξουμε και ρόλους on stage, οπότε μην παραξενευτείς αν δεις το Βαγγέλη να τραγουδάει Peter Steele κι εμένα να παίζω τύμπανα στη θέση του… Εκτός από καλός drummer, ο αδερφός μου έχει και πολύ καλή φωνή όπως επίσης και ο Κώστας θα παίξει και κιθάρα. Υπό συζήτηση είναι και το ενδεχόμενο να τραγουδήσω κι εγώ σε κάποιο σημείο, ίσως στο ρόλο του Quorthon… Αχαχαχα!
Εδώ που τα λέμε, ποια είναι τα αγαπημένα σας συγκροτήματα;
Ωωωχ… Τώρα μάλιστα… Λόγω του ότι με τον Βαγγέλη μουσικά μεγαλώσαμε παράλληλα, τα δικά μας ακούσματα είναι αρκετά κοινά. Black Sabbath, Nevermore, Slayer, Death, Helloween, Savatage, αρκετό prog όπως Psychotic Waltz, Dream Theater, εγώ ήμουν και λίγο πιο ατμοσφαιρικός, My Dying Bride, Paradise Lostκτλ. Και πάρα πάρα πολλά άλλα.
Ο γεροΜήτσος (τον λέμε έτσι γιατί είμαστε 3 και πρέπει κάπως να διαχωριζόμαστε…) είναι λίγο πιο κλασσικός, ο Δίνας είναι κανονικός thrasher, Slayer, Overkill, και ο Κωστής είχε πάντα λατρεία στον Mustaine και στον Hetfield, αλλά αγαπάει πολύ και Opeth, Pain of Salvation κ.ά.
Γενικά νομίζω είμαστε λίγο πολύ όλοι στο ίδιο μήκος κύματος!
Καθένας από εσάς έχει και τα δικά του προσωπικά project / συγκροτήματα κλπ, καθώς επίσης προσωπική ζωή, οικογένειες, δουλειές και λοιπά… Πως βρίσκετε χρόνο για πρόβες; Σας περιορίζει καθόλου χρονικά το tributeαυτό συγκρότημα;
Εγώ είχα ελάχιστο προσωπικό χρόνο, με το μαγαζί και με τη μπέμπα μου δύσκολα έμενε κάτι μόνο για μένα… Εκτός από τους In Memory… έχω και τους Sabbath Stones, οπότε όλος ο ελεύθερος χρόνος μου πάει εκεί. Είμαι χαρούμενος που μπορώ να το κάνω αυτό, έστω και για λίγες ώρες.
Ο Βαγγέλης έχει στο σύνολο τώρα 5 (!) μπάντες, όλες ενεργές. Εντάξει, απλά έχει κόψει τον ύπνο, είναι δουλειά-στούντιο κάθε μέρα. Αχαχαχαχα! Και τα υπόλοιπα παιδιά έχουν αυξημένες υποχρεώσεις, και ο Κώστας είναι κι αυτός φρεσκομπαμπάς, έχει κι ένα σωρό μουσικές υποχρεώσεις… Το θέμα είναι όμως οτι αγαπάμε αυτό που κάνουμε και δεν το βλέπουμε σαν υποχρέωση, αν μπορούμε οκ βρισκόμαστε και παίζουμε, αν όχι δε πειράζει, κι αύριο μέρα είναι…
Απ’ όσο γνωρίζω, τα tributeσας θα αφορούν συγκροτήματα από ένα πολύ ευρύ φάσμα του metal πεδίου, τα πάντα όλα μέσα, που λέμε. Συναντάτε δυσκολίες ως προς την απόδοση των κομματιών που έχετε επιλέξει, δεδομένου ότι καθένας από εσάς έχει «εξασκηθεί» σε διαφορετικά είδη.
Στην αρχή έπρεπε να επιλέξουμε ένα “πάτωμα” κι ένα “ταβάνι”. Αν μπλεκόμασταν με rock σκηνή, η λίστα μεγάλωνε επικίνδυνα. Οπότε είπαμε να αρχίσουμε με Dio, Randy, Twisted Sisterκαι να φτάσουμε μέχρι Death, Exodus, Bathory. Λόγω του ότι όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικοί μουσικοί δεν έχουμε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα ως προς την απόδοση των κομματιών, εξ’ άλλου όλοι μας περίπου στα ίδια μονοπάτια ήμασταν.
Είναι tribute bands που προσαρμόζουν τα κομμάτια που παίζουν στο δικό τους προσωπικό παίξιμο, είναι και άλλα που κρατούν ανέπαφες τις συνθέσεις και προσπαθούν να αποδώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και την κατάλληλη πιστότητα τα κομμάτια που έχουν επιλέξει. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Θα «πειράξετε» τα κομμάτια ή θα τα εκτελέσετε ως έχουν;
Αυτό εξαρτάται από το ίδιο το κομμάτι. Δεν ακολουθούμε κάποιο συγκεκριμένο μονοπάτι, θα τα παίξουμε όπως μας ακούγονται καλύτερα στα αυτιά μας. Σίγουρα δεν θα έχουν δραματικές αλλαγές, προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται αλλά αν χρειαστεί να φέρουμε κάτι στα μέτρα μας, θα το κάνουμε. Ίσως στα κομμάτια που έχουν πλήκτρα χρειαστεί να αποδώσουμε την ατμόσφαιρα κάπως αλλιώς, θα δούμε.
Πότε λέτε να κάνετε την πρώτη σας ζωντανή εμφάνιση;
Πιστεύω πως το φθινόπωρο θα κάνουμε ένα καλό μεγάλο live. Θα πρέπει να δούμε λίγο τις ημερομηνίες γιατί ανακοινώθηκαν αρκετά events, δεν θέλουμε να ¨μπουκώσουμε¨ την πόλη με ακόμα ένα. Θα θέλαμε επίσης να κάνουμε και κάποια live και σε άλλες πόλεις, σίγουρα Αθήνα, Λάρισα, όπου μπορούμε.
Έχετε σκεφτεί να έχετε guests επάνω στη σκηνή; Αν ναι, ετοιμάζετε κάτι συγκεκριμένο;
Σίγουρα σαν ιδέα υπάρχει, μακάρι να το καταφέρουμε στο μέλλον. Προς το παρόν δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο. Στους Sabbath Stones ζοριστήκαμε λίγο με τα αρκετά άτομα. Θέλω να πιστεύω ότι όταν μεγαλώσει η φάση και γίνει γνωστή, θα είμαστε σε θέση να συνεργαστούμε και με άλλους. Αν μη τι άλλο, εδώ στη πόλη, μουσικούς, και καλούς μουσικούς, έχουμε πάρα πολλούς!
Ποια πιστεύετε πως είναι εκείνη η ποιότητα που κάνει ένα tribute band επιτυχημένο; Τι θεωρείτε πως πρέπει να γίνει για να αγγίξετε τον κόσμο και να τον τραβήξετε στα μονοπάτια σας;
Δεν ξεκινήσαμε αυτό το project με σκοπό να δημιουργήσουμε οπαδούς. Σίγουρα θέλουμε ο κόσμος να αγαπήσει και να στηρίξει αυτή τη προσπάθεια, θέλουμε να κάνουμε πολλά liveκαι να παίζουμε πολλά τραγούδια, ίσως και διαφορετικά κάθε φορά, και να έρχεται ο κόσμος να μας βλέπει. Δεν είναι όμως ότι θα παίξουμε κάτι καινούριο, μερικοί ίσως πουν ότι είναι απλά ακόμα μια ¨διασκευομπάντα¨. Η διαφορά είναι ότι εμείς, εκτός από το ότι θα παίξουμε τραγούδια που αγαπάμε, από μπάντες που αγαπάμε, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, θα το κάνουμε όμως ως ¨φόρο τιμής¨ για τους μουσικούς που έχουν φύγει, για να μην ξεχνιούνται. Αυτή η προσέγγιση νομίζω θα τριγκάρει τον κόσμο να μας αγαπήσει.
Πέρα από τις ζωντανές εμφανίσεις σας, υπάρχουν άλλοι «στόχοι» για τους In Memory;
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι επιπλέον πέρα των ζωντανών εμφανίσεων. Αυτός είναι ο βασικός στόχος, σίγουρα όμως πάντα με την προοπτική να βγούμε και έξω από την Σαλονίκη, και γιατί όχι, ίσως και έξω από την Ελλάδα.
Αυτά από μένα προς το παρόν! Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας! Κλείστε όπως θέλετε εσείς!
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη δυνατότητα να τα πούμε με αυτή τη συνέντευξη. Θα υπάρχουν νεότερα για τις συναυλίες, οπότε τσεκάρετε τη σελίδα μας στο facebook.
Συνηθίζω να λέω ότι τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η στιγμή να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, όχι μόνο μουσικά, στη ζωή μας γενικότερα, σε όλους τους τομείς. Συγκεκριμένα όμως, η Ελληνική Μουσική Σκηνή δεν έχει απλά μεγαλώσει και δυναμώσει, έχει ξεπεράσει και τα standards αρκετών ¨μεγάλων¨ από εκεί έξω. Στηρίζουμε τις μπάντες, στηρίζουμε τα events, έτσι κι αλλιώς είναι όλα από εμάς – για εμάς.
“… Remember the Fallen…”
