Είδος: Sludge/Hardcore/Doom
Χώρα: Αγγλία
Εταιρεία: Relapse Records
Έτος: 2017
Δεν ξέρω που θα φτάνανε οι Iron Monkey αν δεν πέθαινε το 1999 ο τραγουδιστής τους Johnny Morrow. Ξέρω όμως πως θα ήταν το ίδιο τσατισμένοι με τώρα. Και μιλάμε για πραγματική οργή όχι αστεία. Όπως δεν ξέρω πόσοι από σας ξενίσατε με την επανασύνδεση τους, ίσως γιατί συμμετέχει ο Jim Rushby που πριν την διάλυση τους είχε ήδη φύγει, πάντως μπείτε στον κόπο να ακούστε πριν κράξετε. Αν και θυμάμαι καλά πως στην Ελλάδα δεν είχαν δυστυχώς πολλές συμπάθειες. Δεν είχε εκτιμηθεί εγκαίρως το Sabbathικό sludge/ doom hardcore, που φάνταζε ξένο για τον κύριο όγκο των, με μουσικά πρότυπα χατζημεταλλάδων, οπαδών του ακραίου ήχο στην χώρα μας. Με καλτ όνομα πλέον και 18 χρόνια σιωπής είναι από τα γεγονότα της χρονιάς η κυκλοφορία αυτού του δίσκου. Ειλικρινά οι ταμπέλες παίζουν μηδαμινό ρόλο στην προσπάθεια περιγραφής του άλμπουμ. Ακραίος για τον στονερά που θα σκότωνε για τέτοια σαπίλα στην μουσική του, αρκετά Iommικός στις κιθάρες για το σλαντζά που το μουσικό έλος που ονειρεύεται δεν μπορεί να αγγίξει τέτοιες doom αναφορές και πολύ βαρύς και ασήκωτος σαν ήχος για τον πάνκη χαρντκορά. Ή μήπως όλα αυτά είναι φανφάρες και θεωρίες απλά; Μάλλον ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω γιατί δεν βρίσκω λόγο να μην αγγίξει ετερόκλητα ή και παρεμφερή μουσικά υποείδη το 9-13. Τα φωνητικά έχει αναλάβει ο Rushby που ξερνάει μισανθρωπίλα σε ένα κρεσέντο νιχιλισμού που ξεχύνεται από τα ηχεία μας. Ίσως θα μπορούσε να ξεφύγει από την προσπάθεια μίμησης της φωνής του Morrow, ίσως πάλι να έγινε επιτηδευμένα για να δοθεί η αίσθηση της συνέχειας του σχήματος μετά την πολύχρονη απουσία. 9 τραγούδια αγνού μίσους που μια κρυφή ελπίδα το οραματίζεται ταξικό. Πολύ κοντά ηχητικά ειδικά στις κιθάρες στο ομώνυμο ντεμπούτο τους από το 1997, τα ιδρυτικά μέλη Jim Rushby (guitars, vocals) και Steve Watson (bass) ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον ντράμμερ των Chaos UK Scott “Brigga” Briggs -που αντικατέστησε τον Justin Greaves- με σκοπό τη δημιουργία ενός άλμπουμ αντάξιου της κληρονομιάς που δημιούργησαν στα 90’s και το κατάφεραν. Στίχοι που χαρακτηρίζονται από μια κατεύθυνση που πρεσβεύει την ολοκληρωτική άρνηση κάθε θεωρητικής ή πρακτικής αξίας. Μηδενισμός, σε όλη του την μεγαλοπρέπεια και ριφφ που δημιουργούν ένα πελώριο ηχητικό τείχος. Ξεχωρίζουν τα «Crown of Electrodes», “OmegaMangler” , “Mortarhex” και το ομώνυμο. Για την ιστορία 9-13 = I-M (Iron Monkey). I είναι το ένατο γράμμα στο αγγλικό αλφάβητο και το M το δέκατο τρίτο.
4,5/6
