Είδος: Doom/Heavy
Χώρα: Η.Π.Α.
Εταιρία: Nuclear Blast Records
Έτος: 2018
Οι Khemmis ταράξανε τα νερά και με τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Το ‘Absolution’ ήταν ένα (όχι και τόσο) κρυμμένο μυστικό για όλους τους φαν του αντεργκράουντ, ενώ το ‘Hunted’ ήταν αυτό που έκανε την ανυπομονησία για το επόμενο άλμπουμ ακόμα μεγαλύτερη, καθώς το συγκρότημα φαινόταν πως γινόταν μεγάλο. Μετά από μια δυνατή περιοδεία με τους Enslaved, τους Wolves In The Throne Room και την Myrkur, πιστεύω πως οι ορίζοντές τους άνοιξαν ακόμα περισσότερο κάτι που φαίνεται καθαρά στον τρόπο με τον οποίο γράφουν τα κομμάτια τους, ο οποίος έχει αναπτυχθεί και προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις πρώιμες επιρροές του. Τα 6 καινούρια κομμάτια είναι εντυπωσιακά, αλλά πιστεύω πως είναι πιο κοντά σε μια μοντέρνα προσέγγιση παρά στο ‘παραδοσιακό ντουμ’ με τον Σαμπαθικό τρόπο. Δεν το λέω για κακό, αλλά πρέπει να αναφέρω την κατεύθυνση που παίρνει το συγκρότημα καθώς προσπαθεί να βρει έναν πιο προσωπικό ήχο. Κράτησαν τα μελωδικά φωνητικά, τις αλλαγές στο ρυθμό, τα ζόρικα σολο, τις πιασάρικες αρμονίες, αλλά όχι και την σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ίσως το ‘Isolation’ να είναι η πιο N.W.O.B.H.M./Maiden στιγμή εδώ και το ‘The Seer’ το πιο κοντινό στις δύο προηγούμενες δουλειές τους καθώς ακούγεται λες και βγήκε από το ‘Hunted’. Τα υπόλοιπα κομμάτια φλερτάρουν με μια πιο εμπορική προσέγγιση, μην φανταστείτε κανένα απελπισμένο κηνύγι για επιτυχία όμως. Αλλά έχουν μουσικό ενδιαφέρον καθώς δεν βρίσκω τα High On Fire στοιχεία που είχε το ‘Hunted’ και ενώ μπορεί να βρει κανείς κομμάτια σαν το ‘Maw Of Time’, που είναι το πιο βαρύ του δίσκου με καθηλωτικές κιθάρες ή το ‘Flesh To Nothing’ που έχει κάποια μπλακ μέταλ περάσματα και κάποια μοναδικά μέρη, από την άλλη υπάρχουν αρκετά ανεβαστικοί στίχοι και μελωδίες που πήραν τη σκυτάλη από τις καταθλιπτικές δραματικές καταιγίδες που μπορούσαμε να ακούσουμε στο ‘Absolution’ και το ‘Hunted’. Όλοι εσείς που αγαπάτε το μοντέρνο ντουμ ή τον νέο αμερικανικό ήχο του παραδοσιακού ντουμ όπως στους Apostle of Solitude ή τους Spirit Adrift, θα το λατρέψετε. Ένα τίμιο και πολύ καλό άλμπουμ, αλλά όχι και το αριστούργημα που θα περίμενε κανείς από αυτούς τους καουμπόυδες από το Ντένβερ.
4,5/6
