14.9 C
Athens

Kommando Baphomet – Blood Gospels of Satanic Inquisition

Published:

Last Updated on 16:08 by Giorgos Tsekas

Είδος: Black / Death Metal
Χώρα: Πορτογαλία
Εταιρεία: Godz Ov War Productions
Κυκλοφορία: Νοέμβριος 2019

Ένα νέο συγκρότημα που βαδίζει σε Black και Death Metal μονοπάτια ξεπήδησε από την όμορφη Πορτογαλία πέρσι, οι Kommando Baphomet, αποτελούμενο από δύο μέλη, τον N. στις κιθάρες και τα φωνητικά και τον Vulturius στα τύμπανα και backing vocals, ο οποίος μάλιστα έχει τίγκα συμμετοχές και σε άλλα γκρουπάκια ή project, οπότε ρίχτε μια ματιά στον κύριο, έτσι για το γαμώτο. Ως ανέφερα, βασικά στοιχεία του ήχου των Kommando Baphomet είναι πράγματι το Black και το Death, ωστόσο εύκολα διακρίνει κανείς ότι κάνουν την εμφανή την παρουσία τους στοιχεία όπως το industrial, το doom, αλλά και το sludge. Θα μου πεις, πρώτη απόπειρα είναι, δεν έχουν κυκλοφορήσει ούτε καν demo, κατευθείαν το ντεμπούτο full length “Blood Gospels of Satanic Inquisition”, για το οποίο θα πω μερικά λογάκια. Για να ξεκινήσω από τα πάρα πολύ απλά, θεωρώ τρομερά γραφική (με την κακή έννοια) την επιλογή του ονόματος (με την παραξενιά της γραφής του Kommando) του συγκροτήματος, όπως και τον τίτλο του δίσκου. Εξίσου, το εξώφυλλο του δίσκου. Κανένας δεν είπε ότι τα ασπρόμαυρα gore εξώφυλλα είναι cheesy, αλλά το συγκεκριμένο είναι, με ένα παραδοσιακό – πλέον – pentagram, μπαφομετοκατσίκες και νεκροκεφάλες. Εντυπωσιακό, αλλά κοινότυπο. Πάμε παρακάτω. Στιχουργικά, τα Kommando Baphomet στηρίζονται σε επίσης κοινότυπα για το είδος θέματα, έχοντας ως βασικούς πυλώνες τον πόλεμο, το χάος, την βλασφημία και πάει λέγοντας. Πάμε ακόμα παρακάτω. Συνθετικά παρατήρησα τα εξής: στερεοτυπικές κραυγές χωρίς καμιά ιδιαιτερότητα, χωρίς δηλαδή να ξεχωρίζει και να λες μόλις τον ακούς, ναι αυτό είναι Kommando Baphomet, μια παρωχημένη ατμόσφαιρα και μια edgy διάθεση που δεν περνάει πλέον η μπογιά της με αυτόν τον τρόπο, ενώ οι συνθέσεις των κομματιών δεν είχαν να προσφέρουν κάτι πραγματικά πρωτότυπο ή άξιο μνήμης μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Καμία έκπληξη, αναμενόμενα περάσματα και μια έλλειψη εκείνων των στοιχείων που κάνουν την γροθιά σου να σφίγγεται. Ως ένα σημείο θα χαρακτήριζα τον δίσκο στην ολότητά του μονολιθικό, με όλες τις διαστάσεις που θα μπορούσε να καλύψει αυτή η έννοια. Και για να μην λέτε ότι έγραψα ένα κείμενο μόνο και μόνο για να κράξω, ορίστε και τα θετικά: σίγουρα λαμβάνουμε από το συγκρότημα το μήνυμα ότι είναι πραγματικά αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν και το κάνουν με το μεράκι που διαθέτουν. Καταφέρνουν να περάσουν μια εσάνς βαρβατίλας και πρωτογονισμού που πράγματι ταιριάζει στο είδος που υπηρετούν, ενώ οι κιθάρες και τα τύμπανα, παρότι απέχουν παρασάγγας από την καινοτομία, έχουν εκείνη την βρωμιά του βάλτου που καμιά φορά εξυψώνει το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι μια ενδοσκόπηση και μια προσπάθεια να βρουν τον εαυτό τους μέσα στις συνθέσεις τους θα ήταν το καλύτερο βήμα που θα μπορούσαν να κάνουν, και που ξες, μπορεί πράγματι να μας εκπλήξουν και να μας συνεπάρουν στο μέλλον.

Related articles

spot_img

Recent articles

spot_img