Είδος: Thrash
Χώρα: Γερμανία
Εταιρία: Nuclear Blast
Έτος: 2017
Τους τελευταίους έξι μήνες έχουν κυκλοφορήσει αρκετές καινούριες δουλειές από θρας συγκροτήματα της παλιάς φρουράς που δεν βγάζουν καινούριο υλικό τόσο συχνά και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Οι Kreator είναι μια σταθερή δύναμη στο είδος, πρόκειται για το πιο πετυχημένο συγκρότημα της Τευτονικής σχολής και το “Gods Of Violence” είναι το 14ο άλμπουμ τους.
Το κενό που μεσολάβησε από το “Phantom Antichrist” ήταν 5 χρόνια, οπότε δεν ξέραμε τι να περιμένουμε από το συγκρότημα που θράσαρε τον κόσμο όλο στα 80’s, αργότερα πειραματίστηκε αρκετά στα 90’s και επέστρεψε με ένα ιδιότυπο μελωδικό θρας στην καινούρια χιλιετηρίδα. Τελικά, ο τελευταίος δίσκος δεν ξεφεύγει αυτό το πλαίσιο, αντίθετα επαναλαμβάνει πάνω κάτω ό,τι μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα τα τελευταία 15 χρόνια. Από την άποψη του παιξίματος, οι Kreator είναι σε κορυφαίο επίπεδο, ο Mille γράφει τέλεια δομημένα κομμάτια για την πλάκα του και με το να έχει κρατήσει την ίδια σύνθεση από το 2001 έχει καταφέρει το συγκρότημα να ακούγεται σφιχτό σαν μια γροθιά. Στην ουσία των πραγμάτων, το “Gods Of Violence” δεν έχει κάτι καινούριο να μας προσφέρει. Τα πάντα σε αυτό τον δίσκο μοιάζουν προβλέψιμα: NWOSDM μελωδίες – αν και ανταποκρίνονται στο προσωπικό μου γούστο, είναι περίεργο να βλέπει κανείς τους Kreator να επιμένουν σε ένα στυλ, το οποίο οι θεμελιωτές του το έχουν εγκαταλείψει προ πολλού -, πορωτικές στροφές και ρεφρέν για να τραγουδάει ο λαός καθώς και μια στιχουργική θεματολογία περί αποκαλυπτικού τρόμου, έγερση των μαζών, τυρρανοκτονίας και γενικότερης αντίστασης που ανακυκλώνεται στα τελευταία 5 άλμπουμ και έχει εδώ και καιρό ξεμείνει από κατάλληλο λεξιλόγιο, κάτι που είναι προφανές στους στίχους και τους τίτλους των κομματιών.
Είναι δύσκολο να (κατα)κρίνει κανείς έναν τεχνικά άρτιο δίσκο με εξαιρετικό ήχο διά χειρός Jens Borgen (αν και θα βρεθούν αυτοί που θα αναπολήσουν το «ξύσιμο» της πρώιμης εποχής του συγκροτήματος), και σίγουρα μια κριτική σαν κι αυτή θα μοιάζει άνευ νοήματος σε έναν νέο οπαδό που αυτό είναι το πρώτο ή το δεύτερο άλμπουμ των Kreator που γνωρίζει, αλλά το αναμάσημα των στιχουργικών και μουσικών θεμάτων και δομών συνεχίζεται αρκετά ώστε να μην κρατάει το ενδιαφέρον μου πλέον. Όσο κι αν είχα εντυπωσιαστεί με την αλλαγή στον ήχο τους που επήλθε με το “Violent Revolution”, δεν μπορώ να συγκρατήσω την απογοήτευσή μου βλέποντας το συγκρότημα να κάνει το ίδιο πράγμα 16 χρόνια και 5 δίσκους μετά. Αν προσθέσετε το βίντεο κλιπ του “Fallen Brother” που κάνει τα όρια του καλτ και του γραφικού να είναι δυσδιάκριτα, όπως και τα καινούρια κολπάκια στη σκηνική τους παρουσία (κονφετί και κορδέλες), η τρέχουσα εικόνα του συγκροτήματος δεν με πείθει. Από την άλλη πλευρά, καλύτερα να έχουμε συγκροτήματα όπως οι Kreator στο προσκήνιο που μιλάνε για τα αδιέξοδα του μάταιου τούτου κόσμου και που υποστηρίζουν κάποιου είδους αφύπνιση ακόμα και στο πλαίσιο και με τον τρόπο που το κάνουν, παρά οτιδήποτε άλλο που να λειτουργεί προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Χωρίς να είναι βαρετός δίσκος, το “Gods Of Violence” είναι μια από τα ίδια και κατά συνέπεια δεν είναι και τόσο θελκτικός. Έχοντας πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων του συγκροτήματος και συνυπολογίζοντας τον επιτυχημένο πειραματισμό και την ποικιλία που έδειχναν στο παρελθόν, βρίσκω την καινούρια τους δουλειά μέτρια και καθ’ εαυτή, και για την ιστορία των Kreator και σε σύγκριση με αντίστοιχες δουλειές παρόμοιων συγκροτημάτων.
3,5/6