Όταν ξεκινάς να γράψεις review και πονάς παντού, σημαίνει πως αν μη τι άλλο, πέρασες καλά. Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο μουσική και καλή παρέα, τι παραπάνω να ζητήσω δηλαδή; Δεν χρονοτριβώ παραπάνω με προλόγους, μιας και έχουμε να μιλήσουμε για κάμποσες εμφανίσεις.
Σάββατο 8 Απριλίου, το νταβαντούρι ξεκίνησε από νωρίς στο Stage, με πέντε συγκροτήματα και αρκετά μέτρια προσέλευση κόσμου δυστυχώς… Ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό, προς το παρόν.
Πρώτοι ανέβηκαν στην σκηνή οι “Deathvalves” (Heavy Rock/Metal) από την Καρδίτσα. Προσωπικά τους έβλεπα/άκουγα για πρώτη φορά και μου άρεσαν αρκετά. Καλοί μουσικοί και δεμένη μπάντα, φαντάζομαι πως έχουν κάνει πολλά live μιας και ήταν πολύ άνετοι και καθόλου “στημένοι”, στην σκηνή.
Δεύτεροι εμφανίστηκαν οι “Mock the Mankind”(Instrumental Psychedelic Doom). Αν πω πως ο όρος Instrumental Psychedelic Doom δεν με τρομάζει, θα πω ψέματα. Ευτυχώς όμως, οι “Mock the Mankind” παίζουν κάτι διαφορετικό από αυτό που περίμενα, έξω από τα μουσικά μου γούστα μεν, αλλά σίγουρα ενδιαφέρον και ιδιαίτερο δε!
Η επόμενη μπάντα που εμφανίστηκε είναι οι πολύ ανερχόμενοι Αθηναίοι “Mahakala” (Heavy/Doom), των οποίων το όνομα βλέπω παντού τώρα τελευταία. Χαρακτηρίζουν την μουσική τους ως “70’s fueled Satanic Heavy Metal” και αυτό δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Βαριές κιθάρες με μπόλικη Doom αισθητική που ικανοποιεί τα αυτιά των οπαδών του είδους.
Next, που λέμε και στο χωριό μου, οι επίσης Αθηναίοι “Diviner”(Heavy Metal) με τον γνωστό σε όλους Γιάννη Παπανικολάου πίσω από το μικρόφωνο. Δεν χωράνε και πολλές αναλύσεις εδώ, επαγγελματική και δυναμική εμφάνιση, μοντέρνες Heavy συνθέσεις, με πιο σύγχρονα riffs και όμορφες μελωδίες. Η εμφάνιση των “Diviner” μου άφησε καλές εντυπώσεις, σαν μουσικοί αλλά και σαν άτομα γενικά.
Αισίως καταλήγουμε στους headliners της πρώτης ημέρας του festival, τους Αθηναίους “Convixion” (Heavy/Speed/Thrash). Αν ακούς Metal και είσαι Έλληνας, ξέρεις περί τίνος πρόκειται, οπότε δεν χρειάζεται να πω και πολλά. Αυτό που έχω σίγουρα να πω, μιας και έχει περάσει αρκετός καιρός από όταν είδα τους “Convixion” live τελευταία φορά, είναι πως έχουν βελτιωθεί πολύ και είναι πιο δεμένοι από ποτέ. Το κοινό το διασκέδασε, και παρά την μέτρια προσέλευση κόσμου, είχε και κλωτσοπατινάδες και stage-divings (μην με κοιτάτε, με εξανάγκασαν να πηδήξω από την σκηνή, δεν φταίω εγώ) και απ’ όλα. Μέχρι και διασκευή “Celtic Frost” κάνανε τα παιδιά, τι παραπάνω θέλουμε;
Φυσικά η βραδιά δεν τελείωσε έτσι απλά, ακολούθησε after party στο αγαπημένο μου Stones Rock Bar, ως είθισται, κάμποσες ώρες ύπνου μετά και κάπως έτσι ξαναμπαίνουμε στο Stage, απόγευμα Κυριακής. Υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση αλλά ο διοργανωτής “Good-guy” Θωμάς, φρόντισε να ενημερώσει τον κόσμο στα Social Media (γιατί δεν το κάνουν όλοι αυτό άραγε; ) για να μην περιμένουν άδικα.
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με αρκετό κόσμο και με τους Βολιώτες “Dendrites” (Southern Metal) να ανοίγουν το live, οι οποίοι αντικατέστησαν τους “Mind Journeys” που είχαν ανακοινωθεί αρχικά για το άνοιγμα της Κυριακής. Καλή εμφάνιση, ωραίες συνθέσεις, δυνατά riffs και πολύ παραμόρφωση, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το αυτό το είδος για να μπορώ να κρίνω και πολύ μουσικά, σίγουρα όμως το διασκέδασα.
Ακολούθησαν οι “Herald” (Black Metal) από Θεσσαλονίκη. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως αυτή ήταν η δεύτερη -αν δεν κάνω λάθος- εμφάνιση τους, ever. Παλαιάς κοπής Black Metal με punk επιρροές (διασκεύασαν και GG Allin), δυνατά τραγούδια, φούμο, κόκκαλα και τα συναφή. Σίγουρα περιμένω να τους ξαναδώ στο μέλλον και να παρακολουθήσω την εξέλιξη τους!
Και πάνω που έχουν ανάψει τα αίματα, έρχονται οι Αθηναίοι “Abyssus” (Death Metal) για να σαρώσουν τα πάντα! Δυνατό και πορωτικό Old School Death Metal, drumming που σπάει κόκκαλα, riff-άρες και γαμάτες συνθέσεις. Για το αν η εμφάνιση τους ήταν καλή, φάνηκε από την αντίδραση του κοινού που τα έσπασε κυριολεκτικά από κάτω και τον χαμό που δημιούργησε. Δεν είναι μόνο ότι μου αρέσει το είδος, αλλά οι “Abyssus” είναι μια πραγματικά καλή και δεμένη μπάντα, που βλέποντας τους καταλαβαίνεις ότι παίζουν γιατί πραγματικά το γουστάρουν!
Μετά τον Death Metal πανικό, οι ρυθμοί έπεσαν κατά πολύ με τους Τρικαλινούς “Daffodil” (Gothic Rock/Metal). Με εμφανείς επιρροές HIM και απευθυνόμενοι σε διαφορετική μερίδα κοινού από εκείνο που τα έσπαγε προηγουμένως με Abyssus, παρουσίασαν το υλικό τους και μας έδωσαν την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και να πιούμε μια μπυρίτσα μετά το χτύπημα.
Συνέχεια με τους Καρδιτσιώτες “Show your Face” (Metal Core) οι οποίοι ανέβασαν την ένταση με τις σύγχρονες groovy συνθέσεις τους. Όπως είπα αντίστοιχα και για άλλες μπάντες πριν, δεν μπορώ να πω και πολλά μιας και δεν ακούω αυτό το είδος μουσικής, αλλά ήταν πολύ καλοί. Οι οπαδοί του είδους πάντως (σε συζητήσεις μετά το live), είχαν πολύ θετικά σχόλια να πουν. Εξ’ άλλου πρόκειται για μια μπάντα με αρκετά χρόνια συναυλιακής εμπειρίας, για αυτό και δείχνουν τόσο δεμένοι στην σκηνή.
Και κάπου εδώ, φτάσαμε στην τελευταία μπάντα του διημέρου, τους “Tardive Dyskinesia”. Αν πρέπει να περιγράψουμε κάπως το είδος μουσικής που παίζουν (οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν απλά ως “music”) θα λέγαμε πως παίζουν μια μίξη Math Core με progressive metal περάσματα, και σταματώ εδώ την απόπειρα προσδιορισμού, γιατί και πάλι είναι έξω από τα ακούσματα μου. Αρκετά καλή εμφάνιση που δικαιολογεί την φήμη των Αθηναίων, κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κοινού από κάτω, καλός ήχος και ενέργεια.
Συνολικά το διήμερο μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα… Από άποψη οργάνωσης έγινε η καλύτερη δυνατή δουλειά και αξίζουν συγχαρητήρια στον διοργανωτή. Δυστυχώς όμως, η μικρή προσέλευση κόσμου την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ, με απογοήτευσε. Δεν ζω σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, ούτε είμαι καμία αθεράπευτα ρομαντική, αλλά είχε λιγότερο κόσμο από το μίνιμουμ που είχαμε όλοι στο μυαλό μας. Το αναφέρω γιατί είναι κρίμα να μην στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες, κυρίως σε επαρχιακές πόλεις.
Τα λέμε -ελπίζω- του χρόνου…!
