English
Την συναυλία του Σαββάτου άνοιξαν οι Βολιώτες Storrmbringer, δύο χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Λάρισα. Για περίπου 40 λεπτά, παρουσιάσαν υλικό από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το EP τους του 2013, κάποιες νέες συνθέσεις καθώς και μια αξιόλογη διασκευή στο Flight of Icarus των Maiden. Αρκετά δεμένοι, με αξιοπρεπή ήχο, που τους βοήθησε να αποδώσουν πολύ καλά το υλικό τους που κινείται κυρίως στον χώρο του US Prog/Power Metal, με εμφανείς επιρροές από μπάντες όπως οι Warlord, Heir Apparent, Queensryche κλπ, ενώ η χρήση keyboards δίνει μια πιο “Ιταλική” χροιά στα κομμάτια τους, θυμίζοντας σε σημεία μπάντες της συγκεκριμένης σκηνής, όπως Labyrinth, Eldritch κλπ. Πολύ καλή απόδοση από τον frontman τους, όμορφα τεχνικά κιθαριστικά σόλο, στιβαρό rhythm section με έναν πολύ σταθερό ντράμερ και έναν εξαιρετικό μπασίστα, που με το δυναμικό του παίξιμο, γεμίζει τον ήχο τους.
Δεύτεροι στην σκηνή οι Λαρισαίοι The Unconfessed με τον νέο τους μπασίστα Θωμά Παπαρίζο (Black Winter) να κάνει την πρώτη του εμφάνιση. Παρά την απουσία του ενός κιθαρίστα και της προσθήκης νέου μπασίστα, ήταν δεμένοι στην σκηνή και με πολύ καλό ήχο. Σταθεροί στις αξίες τους, χωρίς πολλές σκηνικές “φαvφάρες” και με το κοινό, όπως πάντα πολύ ζεστό, παρουσίασαν υλικό από το EP τους “Mountain High” αλλά και νεότερες συνθέσεις. Οι Unconfessed είναι από εκείνες τις μπάντες που δεν μπορείς να βάλεις εύκολα ταμπέλα στον ήχο τους, ούτε και θέλεις να το κάνεις, κι αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς. Οι ιδιαίτερες συνθέσεις τους, που κινούνται στον extreme ήχο, δείχνουν ξεκάθαρα πως οι επιρροές της μπάντας δεν περιορίζονται σε ένα μόνο subgenre, κάτι που κρατάει το ενδιαφέρον ζωντανό στις εμφανίσεις τους. Γενικά σε κάθε live βγαίνουν πιο βελτιωμένοι και πιο δεμένοι, με το live του Σαββάτου να μην αποτελεί εξαίρεση στην ανοδική τους αυτή πορεία. Η απουσία του ενός κιθαρίστα, φάνηκε σε στιγμές, τουλάχιστον σε εμένα που είμαι πολύ εξοικιωμένη με τον ήχο τους, παρόλα αυτά με τα επιπλέον γεμίσματα στην κιθάρα από τον Ζάχο και το πολύ καλό και σταθερό rhythm section, το αποτέλεσμα ήταν για ακόμα μια φορά πολύ ικανοποιητικό.
Και κάπου εδώ έχουμε αλλαγή σκηνικού, κυριολεκτικά, με τους Λαρισαίους Murder Angels, να διακοσμούν με τάφους και κάγκελα την σκηνή του Stage, κάτι που προσωπικά εκτιμώ πολύ γιατί τα παλικάρια δεν χρειάζονται σκηνικά για να εντυπωσιάσουν το κοινό, είναι εντυπωσιακοί ούτως ή άλλως, αλλά αυτό το έξτρα βήμα δίνει μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στις εμφανίσεις τους. Οι Murder Angels, από τα καλύτερα δείγματα του Metal στην Λάρισα και όχι μόνο, καταφέρνουν σε κάθε live τους να ανεβάζουν όλο και πιο ψηλά τον πήχη. Πάντα δεμένοι και καλά προβαρισμένοι, επικοινωνιακοί, με πολύ καλό ήχο, με επαγγελματισμό στην σκηνή και τρελή ενέργεια, φαίνεται το πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν και το περνάνε αβίαστα στο κοινό. Είτε είσαι οπαδός του 80s ήχου σαν κι εμένα, είτε όχι, στα live τους θα ευχαριστηθείς metal. Αγνό, τίμιο, ποιοτικό και σπινταριστό metal! Το κοινό τους αγαπάει και τους στηρίζει, οπότε ο χαμός που έγινε από κάτω ήταν αναμενόμενος. Οι Murder που έχουν ήδη καταφέρει πολλά στον χώρο, έχουν όλα τα φόντα για πολύ μεγάλα πράγματα, δουλεύουν σκληρά και αυτό φαίνεται και δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με αγωνία για το τι επιφυλάσσει το μέλλον. Η εμφάνιση των Murder Angels του Σαββάτου, αποτελεί την αρχή της περιοδείας της μπάντας σε Ελλάδα και εξωτερικό, οπότε αν έχετε την δυνατότητα να του δείτε ζωντανά, σπεύστε!
Κάπως έτσι, έφτασε η ώρα για τους headliners της βραδιάς, τους Δανούς thrashers Artillery, 10 χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση σε Ελληνικό έδαφος (που αν δεν κάνουμε λάθος, είχε πάει άπατη). Δυστυχώς -αν και συχνό φαινόμενο- αρκετός κόσμος έφυγε πριν ανέβουν στην σκηνή οι Artillery, κάτι το οποίο είναι απορίας άξιο γιατί γενικά είμαστε διψασμένοι για metal, αλλά γούστα είναι αυτά… Όσοι μείναμε το ευχαριστηθήκαμε και με το παραπάνω και ο χαμός δεν έλειψε, ανέλαβαν οι οπαδοί με τις βουτιές και τα σπρωξίδια, που πλαισίωσαν καταλλήλως την όλη φάση. Το μισό setlist περιείχε κομμάτια από τις πιο καινούργιες τους δουλειές, ενώ το υπόλοιπο ήταν από την πρώτη τους περίοδο, στα οποία φυσικά το κοινό τα έδωσε όλα! Ο ήχος τους θα μπορούσε να είναι και καλύτερος, αλλά σίγουρα δεν ήταν κακός μιας και μιλάμε για έναν κλειστό, σχετικά μικρό, χώρο. Η αρκετή ενέργεια και η καλή επικοινωνία με τον κόσμο, δικαίωσε όσους έμειναν να απολαύσουν το όργωμα των Δανών. Οι αδερφοί Stützer το γουστάρουν ακόμα και αυτό φαίνεται, ενώ ο frontman που είναι από τα σχετικά καινούργια μέλη τους είναι εξαιρετικός και τους δικαιώνει σίγουρα σαν επιλογή. Εκτός από ταλαντούχος τραγουδιστής, αποδίδει και πολύ καλά το υλικό τους, ανεβάζοντας μερικά σκαλιά παραπάνω τις εμφανίσεις της μπάντας, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Συνολικά, η εμφάνιση των Δανών στην Λάρισα μας γέμισε με ενέργεια και μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, κλείνοντας έτσι την πολύ όμορφη μεταλλική βραδιά του Σαββάτου.
