English
Last Updated on 10:02 by Giorgos Tsekas
Η σημερινή συναυλία ήξερα ότι ξεφεύγει τρόπο τινά από τα κείμενα που θα περίμενε κανείς να δει στη στήλη των live reports και να διαβάσει εδώ για συναυλιακό βράδυ Παρασκευής. Μπορεί το όνομα να ξεγελά αρκετά ενδεχομένως κάποιους, αλλά δεν πρόκειται ούτε για κάποιο παγανιστικό folk metal συγκρότημα, αλλά ούτε και για κάποιο του gothic χώρου. Οι Δαιμόνια Νύμφη επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά από σχεδόν δεκαετία και η χαρά μας είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή που μας παρουσίασαν ως δική τους.
Στις 22:15 ακούγονται οι πρώτες ιάχες από τον Σπύρο Γιασαφάκη και ήδη η ατμόσφαιρα έχει ήδη πυκνώσει καθώς με το “Nocturnal Hecate” μπορώ να πω ειλικρινά ότι τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα χωρίς καν να το ελέγχω. Στη σκηνή αργότερα ακολουθούν τρεις πανέμορφες λευκοντυμένες νύμφες με λευκό προσωπείο, με ηγέτιδα τους την Εύη Στεργίου, Οι σειρήνιες τους φωνές και οι πολλές εναλλαγές στα κρουστά όργανα σε κάθε τραγούδι έκαναν την ώρα να φαντάζει αιώνα. Στη σκηνή ανέβηκαν αργότερα δυο χορεύτριες με επίσης λευκά ενδύματα και πορφυρά πέπλα. Οι δυο κοπέλες γέμισαν ολόκληρη τη σκηνή όχι μόνο με τις χορευτικές ικανότητές τους αλλά και με την παράσταση που έδωσαν, παίζοντας με τη φωτιά αλλά και με το νερό. Για περίπου δυο ώρες η μπάντα ασταμάτητα παρουσίασε κομμάτια από όλο της το δισκογραφικό φάσμα, ενώ με μεγάλη χαρά ερμήνευσαν και το ‘Deo’s Erotas’ το οποίο όπως μας είπαν δεν τραγουδούν συχνά. Μέσα στο ληθαργικό σετλιστ τους ακούσαμε επίσης αποσπάσματα από τον επιτάφιο του Σείκιλου, το μοναδικό αρχαίας προελεύσεως τραγούδι που έχει σωθεί στην ολότητά του αλλά και από τον Ορέστη του Ευριπίδη.
Οι Δαιμόνια Νύμφη δεν παίζουν αρχαιοελληνική μουσική. Η ενασχόλησή τους τόσο με τη μουσική όσο και την αρχαιοελληνική πραγματικότητα τους οδήγησε στο να δημιουργήσουν ένα τέτοιο οπτικοακουστικό αριστούργημα. Αισθάνομαι κάτι παραπάνω από τυχερή που κατάφερα να τους δω έστω για μια φορά (εύχομαι και παραπάνω στο μέλλον), ενώ παράλληλα πραγματικά λυπάμαι όσους Αθηναίους αύριο θα βρεθούν στο δίλημμα Δαιμόνια Νύμφη/Mortuary Drape, καθώς μεγάλο ποσοστό του κοινού τους αποτελούνταν από οπαδούς του black metal. Οι προσδοκίες ήταν τεράστιες, η πραγματικότητα δε μια υπερδιόγκωση συναισθημάτων μπροστά σε αυτές. Χαίρε!
