English
Last Updated on 16:42 by Lilliana Tseka
Η μίνι περιοδεία των Dimlight -στα πλαίσια του εορτασμού των δέκα χρόνων ζωής της μπάντας- μαζί με τους Caelestia στην Ελλάδα έκανε μία στάση και στα Τρίκαλα. Δεύτερη συνεχόμενη Κυριακή με heavy live στην πόλη…. κάποιος μας κακομαθαίνει! Εξίσου ευχάριστη έκπληξη, το γεγονός ότι το live ξεκίνησε στην ώρα του και ,ως εκ τούτου, τελείωσε και νωρίς. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να μην τραβάνε μέχρι αργά τα live όταν ακολουθεί εργάσιμη. Αν συνυπολογίσει κανείς στο ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινού αποτελούνταν από μαθητές, λόγω της συμμετοχής στο live της νεανικής μπάντας Oletir, καταλαβαίνετε νομίζω γιατί επιμένουμε…
Οι Oletir λοιπόν, τοπική black metal μπάντα, έχει κάνει αρκετές εμφανίσεις στην τριετή ζωή της σε metal events της πόλης μας. Και αυτό ενώ τα μέλη της είναι σήμερα 17 χρονών πάνω-κάτω. Επιρροές: Rotting Christ και Varathron, όπως πολύ γλαφυρά υποδηλώνουν και οι δύο διασκευές τους στις αντίστοιχες μπάντες. Είχα περίπου ένα χρόνο να τους παρακολουθήσω ζωντανά και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από την πρόοδο τους. Έχουν βελτιώσει την τεχνική τους και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερη άνεση στη σκηνή. Αυτή η βελτίωση αποτυπώθηκε και στα τραγούδια τους, τα οποία, εκτελεσμένα με άλλον αέρα, έμοιαζαν εξίσου μεταμορφωμένα. Πολλά υποσχόμενη η μπάντα, λοιπόν, κάτι το οποίο παραδέχτηκαν και οι δύο «μεγάλες» μπάντες από μικροφώνου στην εξέλιξη του event.
Συνέχεια με τους Caelestia, μία μπάντα που πέρυσι κυκλοφόρησε
το –κατά κάποιο τρόπο- ντεμπούτο της στο νέο ηχητικό μονοπάτι που αποφάσισε να ακολουθήσει (symphonic death/black) “Beneath Abyss”. Η έντονη παρουσία της μπάντας στο χώρο του promotion, με πολλές συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις υποδηλώνει την προσήλωση της στο προφανή στόχο: να μας απασχολούν για χρόνια. Η εμφάνισή τους είχε πάντως αρκετά ηχητικά προβλήματα, που δεν κατέστη δυνατό να αποκατασταθούν σε όλη τη διάρκεια της. Συγκεκριμένα, η μία κιθάρα δεν ακούγονταν σχεδόν καθόλου και σε συνάρτηση με τα υπερβολικά τονισμένα τύμπανα θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι ο ήχος τους έπασχε από έλλειψη ισορροπίας, στην καλύτερη περίπτωση. Πέραν τούτου, η απόδοση της μπάντας κρίνεται ως πολύ καλή. Το δέσιμο μεταξύ των μελών ήταν εμφανές, ένεκα των συχνών εμφανίσεων. Θα περίμενα λίγη μεγαλύτερη θεατρικότητα και αλληλεπίδραση ανάμεσα στους δύο frontman, κάτι που νομίζω ότι το “beauty and the beast” δίπολο καθιστά εξ ορισμού απαραίτητο. Μία μπάντα που θα τυγχάνει οπωσδήποτε της προσοχής μας στο μέλλον.
Ώρα για τους headliners, οι οποίοι έδειξαν πολύ ορεξάτοι και περήφανοι, θα τολμούσα να πω, εορτάζοντας τα δέκα χρόνια πορείας στο χώρο, όπως επισήμανα ήδη στον πρόλογο. Το μεγάλο ατού της μπάντας είναι κατ’ εμέ η πολύ δυνατή φωνή της Εύας Φουρλάνου, που έδινε ένταση και πνοή στα τραγούδια. Η δε χημεία Εύας/Πέτρου πολύ καλή. Εντάξει, η εμπειρία και ο βήχας δεν κρύβονται σε ένα live, και οι εκτεταμένες παραστάσεις των Dimlight δίπλα σε μεγάλες μπάντες σίγουρα τους έχουν προσφέρει τα μέγιστα. Κατάφεραν να αποδώσουν με άνεση την ατμόσφαιρα των δίσκων τους -αυτό το μίγμα Septic Flesh/Dimmu Borgir- που είναι αρκετά απαιτητικό στη ζωντανή του εκτέλεση. Σίγουρα περιμένουμε πολλά από το συγκρότημα στο μέλλον. Συγχαρητήρια και για τον επαγγελματισμό τους, καθώς τα έδωσαν όλα παρά την «αιμορραγία» στον αριθμό των παρευρισκομένων.
Κλείνοντας, είδαμε για πρώτη φορά τρεις μπάντες με γυναικεία παρουσία στα φωνητικά στην πόλη μας, αν δεν κάνω λάθος. Ένα ιδιαίτερο live, λοιπόν, παρακολούθησαν όσοι βρέθηκαν στο Μανδραγόρα την Κυριακή και πιστεύω ότι αποζημιώθηκαν. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τέτοια event όσο μπορούμε. Το ίδιο να κάνετε και εσείς….
