Η οργάνωση ενός φεστιβάλ μεγάλου βεληνεκούς σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, που καλώς ή κακώς δεινοπαθεί (σε ευρεία κλίμακα) όσον αφορά τα μεγάλα μουσικά συμβάντα (δεν εννοώ μόνο τις συναυλίες φτασμένων μουσικών συγκροτημάτων προφανώς), δίνει μια ανάσα στην πόλη από όλες τις απόψεις. Πόσο μάλλον ένα διήμερο φεστιβάλ μοντέρνου ήχου. Αναζωογονεί την τοπική σκηνή, δίνοντας τόπο στις νέες μπάντες να ανοιχτούν σε ένα ευρύ κοινό και «παλαιότερες» μπάντες να παίξουν σε ένα κοινό που τους έχει αγκαλιάσει καιρό τώρα. Ενώνει κόσμο, αναζωπυρώνει σχέσεις, σε φέρνει σε επαφή με ανθρώπους που ούτε καν περνούσε από το μυαλό σου ότι θα γνωρίσεις. Και όλα αυτά γίνονται μέσω της μουσικής. Μέσω μιας μουσικής που προσπαθεί παρά τις όποιες αντιξοότητες και τους όποιους «βλάκες» κινούμενους από προσωπικές ματαιότητες και συμφέροντα, να καρποφορήσει. Ένα τέτοιο φεστιβάλ ήταν (και θα είναι, όπως φαίνεται) το Heartcore Fest, το οποίο κατάφερε να στεφθεί από επιτυχία, κόντρα στην κακομουτσουνιά, τις απεργίες των ΜΜΜ και άλλα τόσα πολλά, που δεν χρειάζεται να αναφερθούν. Δύο μέρες, είκοσι συγκροτήματα από κάθε μέρος της Ελλάδας, κάτω από τη στέγη του Eightball Club. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Και ευτυχώς ο κόσμος στήριξε. Από νωρίς μάλιστα το Eightball άρχισε να πατικώνεται από κόσμο και τις δυο μέρες.
Παρασκευή 6 Μαΐου
Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ άνοιξε τις πόρτες του σχετικά νωρίς (17:00), και λογικό θα μου πεις, μιας και το timeline της βραδιάς έπρεπε να τηρηθεί αυστηρά. Το πρώτο συγκρότημα που ανέβηκε στην σκηνή ήταν οι Divine Sorrow, μια Melodic Metalcore/Hardcore μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, με εμφανείς επιρροές από Architects, The Ghost Inside, Parkway Drive κ.λπ. Χαρακτηριστικό της παρουσίας τους είναι το γεγονός ότι τα φωνητικά γίνονται από δυο μέλη, μοιρασμένα σε Lead/Clean και Screams. Ωραία παρουσία, φαίνεται ότι εμπιστεύονται τις δυνατότητές τους, ωστόσο σίγουρα θέλουν δουλειά ακόμα εκτελεστικά. Μελλοντικά μάλλον θα μας απασχολήσουν, φαίνεται πως το έχουν πάρει αρκετά ζεστά το ζήτημα. Δείγμα της δουλειάς τους μπορείτε να ακούσετε εδώ:
Μας παρουσίασαν τα κομμάτια: Break the Silence, Break Free, Mr Highway’s Thinking About the End (A Day to Remember cover), As the Stars, Rise of a Phoenix.
Εξαιτίας των μαζικών απεργιών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι Glance of Medusa που επρόκειτο να παίξουν, αναγκαστικά ακύρωσαν. Και γενικά ήταν τεράστιο τροχοπέδη η απεργία αυτή για όλους όσους παραβρέθηκαν εν τέλει στο φεστιβάλ. Χειρότερο timing δεν θα μπορούσαμε να έχουμε.
Killing Intent για την συνέχεια. Μια πολιορκητική μηχανή που άναψε τα αίματα από πολύ νωρίς. Μουσικά κινούνται στον χώρο του Brutal Death Metal, με grindcore-ίζοντα φωνητικά, βαριές κιθάρες και σαρωτικά τύμπανα. Σπουδαία σκηνική παρουσία, με το συγκρότημα να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, ενώ ο δίμετρος frontman τους όργωσε τη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Δείγμα της δουλειάς τους μπορείτε να ακούσετε εδώ :
Έπαιξαν τα: Addicted to Manifest, Stab the Hope, Dead Silence Before the Fury Strikes Down, Action and Reaction, Deformed Breed.
Σειρά των Psyanide να ανέβουν στο πάλκο. Αν και τους είδα σχετικά πρόσφατα ζωντανά, υπήρξαν κάποιες διαφορές στην απόδοσή τους. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα παιδιά κινούνται σε μονοπάτια που συνδυάζουν το Groove και τη μελωδία με το Death Metal. Από άποψη παιξίματος, η απόδοσή τους ήταν η αναμενόμενη, ίσως με λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση. Φάνηκε μια διαφορά ωστόσο στα φωνητικά, τα οποία ποιοτικά στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας είναι ένα κλικ πιο πάνω. Δείγμα της δουλειάς τους:
Το σετ τους: Buried Alive, When Honor is Gone, From Flesh to Gold, The Heroinside, The Underdogs.
Το επόμενο συγκρότημα δεν είχα ποτέ ξανά την ευκαιρία να τους δω ζωντανά, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο έχουν αλλάξει / βελτιωθεί τον τελευταίο καιρό. Μιλώ για τους Sewn Mouth. Δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω από τα παιδιά, ωστόσο με εξέπληξαν ευχάριστα. Παρουσίασαν πέντε κομμάτια Deathcore χαρακτήρα, ενώ τη παρουσία τους επάνω στην σκηνή ήταν φουλ στην ενέργεια. Επιθετικές, βαριές κιθάρες, δυνατά drums και κολασμένες κραυγές. Ακούστε τους εδώ:
Παρουσίασαν τα κομμάτια: Lighthouse, Overwhelmed, Coreu, Amber, Narcissist.
Dawn of Sorrow εν συνεχεία. Αυτοχαρακτηρίζονται ως Progressive Deathcore και δίκιο έχουν. Μπλέκουν τις περίεργα δομημένες συνθέσεις με χαοτικά ακούσματα σε κιθάρες και φωνητικά που σου τραβούν την προσοχή αμέσως. Φοβεροί στην σκηνική τους παρουσία, απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Ακούστε τους εδώ:
Το σετ τους: Namaste (Veil of Maya cover), Inside Crystal Dreams, Twisted Mentality, Subversion, Caldera.
Στην σκηνή ανεβαίνουν οι Astrarot, οι οποίοι φαίνεται να έχουν έρθει σε πλήρη συγχρονισμό μεταξύ τους, μιας και φάνηκαν πιο δεμένοι επάνω στη σκηνή. Η στροφή που έκαναν μουσικά φαίνεται να τους ταιριάζει γάντι. Ο συνδυασμός του εκσυγχρονισμένου / εκμοντερνισμένου hardcore thrash τους με τα διπλά φωνητικά και την ξεσηκωτική γκρούβα αποδίδει τα μέγιστα, ικανοποιώντας το κοινό αλλά και τους ίδιους. Δείτε το καινούριο τους κλιπ εδώ:
Μας παρουσίασαν τα κομμάτι: By Your Rules, The First Who Leads The Wise, Still Standing, Heretic, Ain’t Like You (Blood for Blood cover), Feeding the Flame.
Την σκυτάλη παίρνουν οι Morphinject, η πιο thrash συμμετοχή της βραδιάς. Προερχόμενοι από την Ξάνθη, οι Morphinject τάραξαν μανιωδώς τα νερά με το crossover thrash τους και την εκπληκτική παρουσία τους στη σκηνή. Δυνατοί και γρήγοροι ρυθμοί που ξεσηκώνουν και ένας frontman που σαρώνει τα πάντα στο διάβα του. Πάρτε μια γεύση από το παρακάτω link:
Το σετλιστ τους: Overture-intro, Colony Collapse Disorder, Nature of Fear, Beer Mosh & Thrash, Fall of Man, Hour of Reprisal.
In Search of Atlantis για την συνέχεια και η βραδιά ξεκινά την κορύφωσή της. Είχα αρκετό καιρό να τους δω, οπότε η εμφάνισή τους μου έμεινε δυνατά χαραγμένη στο μυαλό. Αυτό το υβρίδιο που παίζουν μεταξύ μοντέρνου metalcore και post hardcore, παρά το γεγονός ότι ακούγεται περίπλοκο ή σε κάνει να μπερδεύεσαι, σε ζωντανό παίξιμο είναι φανερά ικανοποιητικό και τολμώ να πω ταξιδιάρικο, αφού η παρουσίαση του έγινε με τον καλύτερα άρτιο τρόπο. Μου άρεσε πολύ επίσης η παιχνιδιάρικη συνδιαλλαγή τους με το κοινό, το οποίο τους αντάμειψε με έξαλλους χορούς και θερμά χειροκροτήματα. Ένα δείγμα της δουλειάς τους:
Παρουσίασαν τα κομμάτια: Reality Crush, Sleeper, ένα καινούριο κομμάτι για το οποίο ακόμα δεν έχουν τίτλο, Fellow Traveler, Blank Mind.
Τελευταίο συγκρότημα για την βραδιά οι Embrace the Paradox. Ιδιαίτερα αγαπητοί στο τοπικό κοινό με το Metalcore/Deathcore τους, εύκολα, από την πρώτη στιγμή, κατάφεραν να ξεσηκώσουν το Eightball. Ξεκινώντας το σετ τους με το ολόφρεσκο “Miscreant” έκαναν άμεσο engage με το κοινό, που ανταποκρίθηκε ένθερμα, τραγουδώντας παράλληλα τους στίχους. Η δυνατή αρχή ακολουθήθηκε από ακόμα πιο δυνατή συνέχεια, με τραγούδια όπως το καινούριο “Eve’s Mind Prevail”, αλλά και άλλα κομμάτια, όπως το “As Above So Below” και τη διασκευή σε Iggy Azalea “Black Widow”. Αυτά τα παιδιά αξίζουν να πάνε μπροστά και θα πάνε μπροστά γιατί έχουν τσαγανό. Η εκρηκτική δυναμική τους επάνω στη σκηνή και οι μοντέρνες συνθέσεις τους (που όσο περνά ο καιρός τόσα σκαλοπάτια πιο πάνω πηγαίνουν) ήρθαν για να μείνουν. Δείτε την καινούρια τους δουλειά εδώ:
Το σετ που παρουσίασαν: Miscreant, Cleanse of the Traitor, As Above So Below, Eve’s Mind Prevail, Black Widow (Iggy Azalea cover), Rotten Memories, Walking With No Hope.
Η πρώτη μέρα του Heartcore Fest ήταν αυτό που όλοι περιμέναμε. Για να είμαι πιο ακριβής, ήταν πολλά παραπάνω απ’ όσα περιμέναμε. Άψογη οργάνωση, άψογα συγκροτήματα, άψογος ήχος, άψογες εμφανίσεις. Και ακόμα είμαστε στην πρώτη μέρα… Stay tuned για το τι έγινε την δεύτερη… To be continued!
